ج) نظریه مشهور
عقیده شیعه امامیه و اکثر قریب به اتفاق فرقههای اسلامی این است که تمامی انبیا پیش و پس از بعثت، موحد و خداپرست بودهاند و طبیعتا پیامبر اسلام هم که افضل انبیا است از این حکم مستثنی نیست.[8]
❤ |
ج) نظریه مشهور
عقیده شیعه امامیه و اکثر قریب به اتفاق فرقههای اسلامی این است که تمامی انبیا پیش و پس از بعثت، موحد و خداپرست بودهاند و طبیعتا پیامبر اسلام هم که افضل انبیا است از این حکم مستثنی نیست.[8]
❤ |
دلایل نظریه مشهور
بدین جهت که مساله عصمت از شرک و سایر انحرافات اخلاقی، شاخهای از مساله عصمت از گناهان میباشد، دلایل عصمت از گناهان همچون نقض غرض بعثت و تربیت که قبلا گفته شد، شامل این بخش از عصمت نیز میشود.
❤ |
نوع چهارم از عصمت، مصونیت از خطا و سهو و نسیان در انجام تکالیف دینی و تطبیق قوانین شرعی بر امور خاص و نیز مصونیت از خطا در تمام اعمال فردی و اجتماعی است. واجد چنین عصمتی هیچگاه در انجام تکالیف شرعی، داوری و قضاوت بین مردم و همچنین در محاسبات، ارزیابیها و داوریهای شخصی خود دچار خطا و نسیان و اشتباه نمیشود.
متکلمان در اثبات این قسم از عصمت اختلاف دارند. عموم متکلمان غیرامامیه برخورداری پیامبران را از این نوع از عصمت لازم نمیدانند. در طرف مقابل بیشتر متکلمان و علمای امامیه پیامبران را دارای این نوع از عصمت میدانند.[9]
❤ |
4. عصمت از خطا و نسیان
دلیل عصمت از خطا و نسیان
تحقق کامل اهداف بعثت در گرو اطمینان و وثوق کامل مردم به اوست. از سوی دیگر خطای پیامبر در حوزهای خارج از حوزه دریافت و تبلیغ وحی،حتی اگر مستقیما به ابلاغ رسالت او لطمه نزند ولی بر وثاقت او نزد مردم خدشهای شدید وارد میکند به گونهای که عموم مردم،با مشاهده خطا و سهو او در تطبیق قوانین و احکام دینی یا در امور فردی و اجتماعی، در عصمت او در ناحیه ابلاغ نیز تردید میکنند و این تردید با غایت مطلوب از بعثت پیامبران منافات دارد. بنابراین وصول به اهداف بعثت مقتضی وثاقت کامل پیامبر در میان مردم است زیرا از دست رفتن اعتیار او در یک حوزه، به سلب اعتبار در حوزههای دیگر میانجامد و در نتیجه حجت بر مردم تمام نمیشود.[10]
❤ |
شهید مطهری در این زمینه مینویسد: مصونیت از اشتباه و خطا نتیجه و مولود نوع بینش پیامبران است اشتباه همواره از آنجا رخ میدهد که انسان به وسیله یک حق درونی یا بیرونی با واقعیتی ارتباط پیدا میکند و یک سلسله صورتهای ذهنی از آنها در ذهن خود تهیه میکند و با قوه عقل خود در آن صورتها تصرف کرده و در آنها تجزیه و ترکیب میکند در اینجا است که انسان گاهی در تطبیق و یا در ترتیب صورتهای ذهنی با واقعیت های خارجی خطا و اشتباه میکند امّا اگر انسان مستقیماً با واقعیت های عینی مواجه باشد و ادراک واقعیت عین اتصال با واقعیت باشد نه تنها یک صورت ذهنی از اتصال به واقعیت، در چنین جایی دیگر خطا و اشتباه معنی ندارد پیامبران الهی از درون خود با واقعیت هستی ارتباط اتصال دارند آنها انسانهایی هستند که از نظر آگاهیها در متن جریان واقعیت قرار میگیرند و باین هستی و ریشه وجود و جریانها متصل و یکی شوند، و دیگر از هرگونه اشتباه مصون و معصوم خواهند بود.[11]
❤ |
منابع :
[1] . ابن فارس، احمد، معجم مقاییس اللغه، ماده عصم
[2] . سبحانی، جعفر، الالهیات، قم، موسسه امام صادق(ع)، چاپ ششم، 1384، ج3، ص158
[3] . الالهیات، همان، ص183
[4] . مصباح یزدی، محمدتقی، آموزش عقاید، تهران، سازمان تبلیغات، چاپ دهم، 1373، ج1، صص232-234
[5] . یوسفیان، حسن و شریفی، احمدحسین، پژوهشی در عصمت معصومان(ع)، تهران، پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی، صص101-102
[6] . الالهیات، همان، ج3، صص165-166
[7] . آموزش عقاید، همان، صص243-244
[8] . پژوهشی در عصمت معصومان(ع)، همان، صص149-150
[9] . سعیدی مهر، محمد،آموزش کلام اسلامی، قم،طه،چاپ سوم،1383، ج2،ص81
[10] . آموزش کلام اسلامی، همان،ص81
[11] . شیروانی، علی، معارف اسلامی در آثار شهید مطهری، ناشر معاونت امور اساتید و دروس اسلامی، 1377، چ چهارم، ص 277.
در حال حاضر 1 کاربر در حال مشاهده این موضوع است. (0 کاربران و 1 مهمان ها)