اقسام عصمت
عصمت در لغت از ریشه عصم است که به معنی امساک و خوددارای و منع است.[1] در اصطلاح علم کلام، قوهای است که انسان را از واقع شدن در گناه و خط منع میکند و گاهی تعریف شده به اینکه لطفی است که خداوند در حق بنده خویش انجام میدهد به طوری که دیگر انگیزهای برای ترک طاعت و انجام گناه _ با اینکه قدرت بر انجام آندو دارد _ باقی میماند.[2]
در مورد عصمت در علم کلام اقسام و مراتبی ذکر شده و هر یک از آنها مورد بحث و کنکاش متکلمین قرار گرفته است که به طور خلاصه به ذکر این اقسام و بحثهای مربوط به هر یک میپردازیم: