.
دوم آن که امامت منصبی است الهی که خداوند آن را به هر کسی که بخواهد می دهد و طبق بیان قرآن، خداوند این عهد را به کسانی از ذریه ابراهیم می بخشد که آلوده به ظلم نباشند. بنابراین با توجه به این که هر نوع اعتقاد باطل و هر نوع معصیت ظلم است، پس کسی شایستگی مقام امامت را پیدا می کند که معصوم باشد. افراد معصوم باید قبل و بعد از نبوت و یا امامت و همینطور قبل از بلوغ و یا بعد از بلوغ، گناهی مرتکب نشده باشند. زیرا گناه، ظلم به خود و به خداوند است و مقام نبوت و یا امامت به ظالم نمی رسد.
آنچه گفته شد با روایاتی که در ذیل این آیه شریف آمده تأیید می شود.