345-مناجات های خاضعانه:
الهی، غذا به کردار و گفتار رنگ و بو می دهد؛ وای بر آن که دهنش مزبله است!
الهی، در بسته نیست، ما دست و پا بسته ایم.
الهی، دل خوشی که الهی گویم.
الهی، دل به جمال مطلق داده ایم، هر چه باداباد.
الهی، کیست که موفق به زیارت جمال دل آرایت شد و شیدایت نشد.
الهی، کی الله گفت و لبیک نشنید.
الهی، آن که سرمایه دارد و از آن بهره نمی برد، از گدا گرفتارتر و بیچاره تر است.
الهی، شکرت که در لباس دوستانت هستم، مرا در عداد دوستانت بدار.
الهی، در ایاک نستعین صادقم و در ایاک نعبد کاذب نیستم.
الهی، هر چه پیش آمد خوش آمد، که مهمان سفره توأیم.
الهی، اگر خدا خدا نکنیم چه کنیم، و اگر ترک ماسوا نکنیم چه کنیم؟
الهی، در شگفتم از کسی که غصه خودش را نمی خورد و غصه روزی اش را می خورد.
الهی، فرزانگان گنگ شده اند دیوانگان چه بگویند؟
الهی، چرا بگریم که تو را دارم، و چرا نگریم که منم.
الهی، در صورت انبیایم داشتی، در سیرت آنانم هم بدار.
الهی، عاشق را ترک ما سوای معشوق، عین فرض است، که یک دل و دو معشوق کذب محض است.