ناز و نیاز {حالات سبز عرشیان}

[سمن بویان* خادمه اباصالح المهدی(عج)*]

روح بی آلایش

پس ای عزیز! نام نیک را از خداوند بخواه. قلوب مردم را از صاحب قلب خواهش کن با تو باشد. تو کار را برای خدا بکن، خداوند علاوه بر کرامت های اخروی و نعمت های آن عالم، در همین عالم هم به تو کرامت میکند. تو را محبوب می نماید. موقعیت تو را در قلوب زیاد میکند. تو را در دو دنیا سر بلند می فرماید. ولی اگر بتوانی با مجاهده و زحمت، قلب خود را از این حب هم بکلی خالص نما. باطن را صفاده تا عمل از این جهت خالص شود و قلب متوجه حق گردد.روح بی آلایش شود. کدورت نفس برطرف گردد. حب و بغض مردم ضعیف، و شهرت و اسم نزد بندگان ناچیز چه فایده دارد؟ فرضاً فایده داشته باشد. یک فایده ناچیز جزئی چند روزه است. (13)
پس ای عزیز! در کارهای خود دقیق شو و از نفس خود در هر عملی حساب بکش و او را در برابر هر امری، استنطاق کن که آیا اقدامش در خیرات و برای امور شریفه برای چیست؟ دردش چیست که می خواهد از مسائل نماز شب سؤال کند؟ یا اذکار آن را تحویل بدهد؟ می خواهد برای خدا مسأله بفهمد یا بگوید؟ یا می خواهد خود را از اهل آن قلمداد کند؟ چرا سفر زیارتی که رفته با هر وسیله است به مردم می فهماند؟ حتی عددش را. چرا صدقاتی را که در خفا میدهد راضی نمی شود که کسی از آن مطلع نشود؟ به هر راهی شده، سخنی از آن به میان آورده، به مردم ارائه می دهد. (

[سمن بویان* خادمه اباصالح المهدی(عج)*]

دل آفرین

گاهی یک جا نشسته ایم می بینیم خاطرات ده سال قبل دفعة در کنار ذهن ما خطور می کند، گاهی هم ناخواسته خاطرات محبوب ما از صفحه دل رخت بر می بندد و فراموشمان می شود. پس سهو و نسیان را نمی توان رام کرد. دل فقط در اختیار دل آفرین است و بس. و اگر کسی بخواهد علاقه به چیزی را در دل بیرون ببرد، اگر بخواهد دیگر به فرزندش دل نبندد دیگر شدنی نیست. اگر کسی بخواهد بفکر برادر و خواهر نباشد، این شدنی نیست، مگر آنکه دل را به مقلب القلوب بسپارد. وقتی به او سپرد او تنها کسی است که قلب انسان مؤمن بین دو سر انگشت لطیف او است.
قلب المومن بین اصبعین من اصابع الرحمان. اوست که یقلب کیف یشاء.
اوست که یفعل ما یشاء. اوست که هر چه را بخواهد از صفحه دل می برد و هر چه را بخواهد در صفحه دل می ریزد.
اینکه می بینیم یک انسان گناهکار که در مجلسی نشسته است دفعتاً گناهی را که 20 سال قبل انجام داده است به خاطر او می آید، بایستی حق شناسی کند و سجده شکر بجای آورد. ذات اقدس اله آن گناه 20 سال پیش را بیاد او آورده که یادش باشد و فوراً توبه کند. استغفراللّه استغفار تذلل و انابه. تا خدا او را ببخشد. بدا به حال کسی که گناه گذشته به خاطرش بیاید و توبه نکند. چرا که نعمتی را خدا به او داده و او توبه نکرده است.
گاهی ممکن است احسانی که از رهگذر رغیب چندین سال قبل نصیب او شده است هم اکنون بیاد او بیاید، او فوراً باید بگوید خدایا ترا شکر می گویم. اللهم مولای کم من قبیح سترته، وکم من فادح من البلاء اقلته و کم من عثار وقیته و کم من مکروه دفعة و کم من ثناء جمیل لست اهلا له نشرته. اگر چنانچه آن خیر و یا آن دفع شر به یاد او آمد و او ستایش نکرد، بدا به حال او. اگر کسی وجیه المله و محبوبیت اجتماعی پیدا کرد، سالیان متمادی این محبوبیت بود ولی غافل بود و دفعتاً این نعمت در خاطره اش رخ نشان داد. بایستی شکر کند و بگوید: و کم من ثناء جمیل لست اهلاله نشرته. (15)
تا کی می خواهد در خواب غفلت بسر برید؟ و در فساد و تباهی غوطه ور باشید؟ از خدا بترسید، از عواقب امور بپرهیزید، از خواب غفلت بیدار شوید، شما هنوز بیدار نشده اید، هنوز قدم اول را برنداشته اید. قدم اول در سلوک یقظه است ولی شما در خواب بسر می برید، چشمها باز و دلها در خواب فرو رفته است. اگر دلها خواب آلوده، و قلبها بر اثر گناه سیاه و زنگ زده نمی بود، اینطور آسوده خاطر و بی تفاوت به اعمال و اقوال نادرست، ادامه نمی دادید، اگر قدری به امور اخروی، و عقبات هولناک آن فکر می کردید به تکالیف و مسئولیتهای سنگینی که بر دوش شماست بیشتر اهمیت میدادید. (16)
خدا نکند انسان به امراض بی درد مبتلا گردد، مرضهائی که درد دارد انسان را وادار می کند که در مقام علاج بر آید، به دکتر و بیمارستان مراجعه کند لکن مرضی که بی درد است و احساس نمی شود بسیار خطرناک می باشد. وقتی انسان خبردار می گردد که کار از کار گذشته است. (17)
غرض این که، باید خود سازی را در رأس سایر امور قرار دهیم. این همه انزال کتب و ارسال رسل و مسجد و محراب و منبر و مدرسه و حوزه و دانشگاه، و گفت و شنود و قلم و تعلیم و تعلم، مقدمات هستند و اصل ذوالمقدمه است و آنهم این است که انسان درست خودش را بسازد. فوق همه کارها همین است، که انسان خودش را درست بسازد و دانستن تنها همین دانستن مفهومی نیست. دانستن مفهومی موجب اعتلای وجودی و اعتمادی روحی انسان نمی گردد.
و انسان از آن چندان بهره ای نمی گیرد و به مقام شامخ ولایت تکوینی نمی رسد، باید خود آن حقائق نوری، که معانی اسماء می باشند، در انسان پیاده شود (

[سمن بویان* خادمه اباصالح المهدی(عج)*]

استفاده از ایام عمر

به جوانان عزیز باید عرض کنم در این سنین جوانی کتب سودمند مطالعه کنید. و از مطالب هرزه، داستانهای پلید و اشعار آلوده دوری جوئید.
حدیثی از امیرالمؤمنین علیه السلام هست که آقا امام علی علیه السلام در یکی از کوچه های کوفه در حین عبور جوانی را دید که سرگرم به خواندن تصنیف های هرزه است. آقا به آن جوان فرمود: ای جوان تو داری کتاب وجود خودت را به چه چیزهایی پر می کنی؟ تصنیف های هرزه برای چه باید در دفتر وجود تو منقوش و مکتوب باشد؟ این فرمایش امیرالمؤمنین علیه السلام خیلی با ارزش است.
دفتر حق است دل به حق بنگارش نیست رو اپر نقوش با طلحه باشد چرا به جای اشعار آلوده اشعار حکیمانه در دفتر دل نباشد؟ چرا به جای تصنیف های هرزه، علوم، معارف و فرهنگ قرآنی و حقایق اسمی در دفتر وجود انسان حک نشود:
از کوزه همان برون تراود که در اوست
آن کس که سرمایه علمی دارد. حرفش پخته، قلمش سنگین و وزین و آثار وجودیش ارزشمند بوده و محیط زمان و مکان است و انسانی است همیشگی، کتاب وجودتان که آن گوهر ماورای طبیعت است و تنها انسان دارد به نام نفس ناطقه و روح و روان، آن حقیقتی است که علوم و معارف هر چه در آن بریزند سعه وجودیش بیشتر شده و نورانیتش بیشتر می شود و گنجایش نیز به مراتب بیشتر خواهد شد.
قدر خود بشناس و مشمر سرسری - خویش را کز هر چه گویم برتری
آنکه دست قدرتش خاکت سرشت - حرف حکمت بر دل پاکت نوشت
شیخ الرئیس ابوعلی سینا رساله ای دارد همانند دیگر رساله هایش که ارزشمند است به نام رساله عهد این مرد بزرگ در آن رساله می فرماید: من عهد بسته ام با خدایم که قصه های آلوده و افسانه های بیجا و غلط و آلوده که انسان را به انحراف می کشاند و او را از خودش فراموشی می دهد و از کمالش باز می دارد مطالعه نکنم. افسانه های آلوده انسان را به لجن می کشانند و باعث می شود انسان قادر به زندگی در اجتماع نباشد.
بدبو و متعفن می شود و حتی از خودش بدش می آید و جامه او را نمی پذیرد و حتی پدر و مادر و دودمانش از او فرار می کنند. چرا جوان به تصنیفهای هرزه و افسانه های پلید روآورد؟ انسان به این قبیل نوشته ها به خیال دل خوش است نه به عقل به حضور جوانان عزیز کشورمان اعم از دبیرستان و دانشگاهی، دختر خانم و آقا پسر باید عرضم کنم که از الان که جوانید و زمان کسب علوم و معارف شماست و سرمایه کسب علوم و معارف را دارا می باشید باید همت بگمارید که زمان وجود شریفتان انشاء اللّه شجرة طیبه طوبایی شود که وصف کردم و از الان مراقبت و مواظبت از خودتان را فراموش نکنید و کشیک نفس بکشید که این صنع الهی را که وجود شریف شماست به دست هوا و هوس ندهید و آن را تباه نکنید. (

[سمن بویان* خادمه اباصالح المهدی(عج)*]

محصول عبادت

بنابراین عبادت نردبان است. گاهی انسان این نردبان را می گیرد به درون چاه می رود، مثل کی کسی که منافقانه یا ریاکارانه عبادت می کند، عبادت می کند، تا دیگران او را ببینند و پیش دیگران عزیز باشد، این شخص نردبان را گرفته و بطرف چاه می رود. این نردبان را وقتی شما بدست یک مغنی و چاه کن بدهید که کارش چاه کندن است، به چاه می رود؛ و وقتی به یک مهندس برق بدهید بطرف بالا می رود، پس بستگی دارد که این نردبان را بدست چه کسی بدهید.(20)
امام خمینی قدس سره آخر سال تحصیلی که می شد پایان درس نصیحت می کردند. این حدیث شریف را گفتند که بعد هم در بخشهای قیامت این حدیث شریف را، زیارت کردیم که: عده ای در قیامت از ایشان سؤال می کنند که پیامبرتان کیست. بعد از احقابی از عذاب، یعنی حدود هشتاد سال و یک قرن عذاب کشیدن، تازه اگر از او سوال کنند که پیامبرت کیست، یادش می آید و می گوید: پیامبر من کسی است که بر او قرآن نازل شده است: هنوز نام مبارک حضرت رسول صلی اللّه علیه و آله و سلم یادش نمی آید. (

[سمن بویان* خادمه اباصالح المهدی(عج)*]

برکات گریه بر سید الشهداء علیه السلام

آن کسی که خدا را دوست بدارد می تواند دوستان خدا را دوست نداشته باشد؟ پس گریه بر ابا عبداللّه انسان را نزدیک می کند. نسبت ایجاد می کند و انسان از بستگان او می شود در نتیجه مداومت بر گریه که هر وقت تنها همت و فراغتی هست و هیچکس هم از حالاتش خبر ندارد و نمی داد سلامی به حضرت بکند، کسی نفهمد. حصرت علی علیه السلام به یک کسی می گوید که شما روزی پنج دفعه امام حسین علیه السلام را زیارت می کنی؟ می گوید نه. می گوید جفا می کنی. میگوید روزی یکمرتبه می کنی؟ میگوید نه. میگوید چقدر جفا کاری. می گوید هفته ای یکبار زیارتش می کنی؟ میگوید نه، میگوید ماهی یکبار زیارتش می کنی؟ میگوید نه.
میگوید سالی یکبار زیارت او می کنی؟ میگوید بعضی از سالها موفق بشوم می روم به کربلا و زیارت می کنم. میگوید خیلی جفا می کنی. میگوید آخر من خیلی دور هستم و مسافت من با کربلا خیلی زیاد است. نمی توانم زیارت کنم. حضرت می فرماید: برو روی بام بلندی، توجه کن به طرف قبر آن حضرت و بگو: السلام علیک یا ابا عبدالله، السلام علیک و رحمة اللّه و برکاته. این سلام تو را فرشته به او می رساند. روی همین جهت است که بعد از هر نماز مردم به طرف قبر امام حسین علیه السلام می ایستند و سلام می کنند و زیارت همه دوازده امام یا چهارده معصوم را می خوانند. (

[سمن بویان* خادمه اباصالح المهدی(عج)*]

سالکان مجذوب

گاهی انسان در یک فرصتی حالی به او دست می دهد دفعة تصمیم میگیرد چون آن حال به او دست داده تصمیم گیری آسان می شود. این حال عشق هر گونه تصمیمی را سهل می کند. و چون این حال دوام ندارد اگر کسی بخواهد راه را ادامه بدهد دشوار خواهد بود، اینها مجذوب سالک اند. یعنی اول حالی به آنها دست میدهد. مصمم می شوند تصمیم گرفته و می خواهند راه را ادامه بدهند ولی آن حالت رخت بر میبندد. و بدون آن حالت بخواهند راه را ادامه بدهند دشوار است، که عشق آسان نمود اول ولی افتاد مشکلها. اما آنها که مجذوب محض هستند و همواره دارای این حالتند اصلا دشواری ندارند. (23)

[سمن بویان* خادمه اباصالح المهدی(عج)*]

مراحل سیر و سلوک

ای عزیز! بکوش تا صاحب عزم و دارای اراده شوی، که خدای نخواسته اگر بی عزم از این دنیا هجرت کنی، انسان صوری بی مغزی هستی که در آن عالم به صورت انسان محشور نشوی، زیرا که آن عالم، محل کشف باطن و ظهور سریره است. و جرأت بر معاصی کم کم انسان را بی عزم می کند، و این جوهر شریف را از انسان می رباید. استاد معظم ما - دام ظله - می فرمودند: بیشتر از هر چه، گوش کردن به تغنیات سلب اراده و عزم از انسان می کند. (24)
از اموری که لازم است از برای مجاهد، مشارطه و مراقبه و محاسبه است. مشارطه آن است که در اول روز مثلاً با خود شرط کند که امروز بر خلاف فرموده خداوند تبارک و تعالی رفتار نکند. و این مطلب را تصمیم بگیرد. و معلوم است که یک روز خلاف نکردن، امری است خیلی سهل، و انسان می تواند به آسانی از عهده بر آید، تو عازم شو و شرط کن و تجربه نما و ببین چقدر سهل است. ممکن است شیطان و جنود آن ملعون، بر تو این امر را بزرگ نمایش دهند. ولی این از تلبیسات آن ملعون است. او را از روی واقع و قلب لعن کن، و اوهام باطله را از قلب بیرون کن، و یک روز تجربه کن. آن وقت تصدیق خواهی کرد. و پس از این مشارطه، باید وارد مراقبه شوی و آن چنان است که در تمام مدت شرط، متوجه عمل به آن باشی و خود را ملزم به عمل کردن به آن، و اگر خدای نخواسته در دلت افتاد که امری را مرتکب شوی که خلاف فرموده خدا است، بدان که این از شیطان و جنود او است که می خواهند تو را از شرطی که کردی باز دارند. به آنها لعنت کن و از شر آنها به خداوند پناه ببر، و آن خیال باطل را از دل بیرون نما.

[سمن بویان* خادمه اباصالح المهدی(عج)*]

قیمت اشک و آه

سالک باید دل و گریه با اخلاص را در مقام استغفار بسیار عزیز و مغتنم بداند و در تحصیل آن بکوشد. و اگر در تحصیل اصل آن هم موفق نشد، یعنی سوز و اشک را به دست نیاورد. لااقل با اخلاص در تحصیل حال گریه که تباکی گفته می شود جدیت کند.(26)
امام باقر علیه السلام فرمود: آگاه باش که اصحاب رسول اللّه صلی اللّه علیه و آله گفتند یا رسول الله، برخود از نفاق می ترسیم. پیامبر فرمود: برای چه از آن می ترسید؟ گفتند وقتی نزد تو هستیم و به ما تذکری می دهی و ما را ترغیب می کنی، خوف خشیت وجود ما را می گیرد و دنیا را فراموش می کنیم و بر آن بی اعتنا می شویم، تا جائی که وقتی پیش تو هستیم گویی آخرت و بهشت و آتش را می بینیم. وقتی از نزد تو بیرون می رویم و داخل خانه های خود می شویم و بوی فرزندان و عهد و عیال به مشام ما می خورد نزدیک است حالتی را که نزد تو داشتیم از دست بدهیم و متحول شویم. تا جائی که گویی چنین حالتی نداشتیم. آیا شما بر حال ما می ترسید که این، نفاق باشد؟ در جواب به آنان رسول اللّه صلی اللّه علیه و آله فرمود: چنین نیست، اینها خطوه های شیطان و وسوسه های اوست و شما را به دنیا ترغیب می کند. قسم به خدای متعال، اگر همیشه برای حالتی که خود را با آن توصیف کردید باشید، ملائکه با شما مصافحه می کنند و بر روی آب را می روید(27)...

[سمن بویان* خادمه اباصالح المهدی(عج)*]

مشکلات تعلق به غیر دوست

جابر بن عبداللّه می گوید: در تتمه سخنان رسول خدا صلی اللّه علیه و آله این جمله آمده است که فرمود: این چنین نیست که دست و پای شما آزاد باشد. هیچ کسی نیست مگر آنکه دست و پایش گره خورده و محکم بسته است و آزاد نیست قدم به قدم گره خورده است. هر علاقه ای که انسان به غیر خدا پیدا می کند گره ای است که بر خویشتن خویش می زند و حزام تنگ اسب است. هر شب در ثلث آخر شب فرشته ای به بالین انسان می آید و می گوید: برخیز بیاد خدا باش صلوةاللیل نزدیک است، برخیز این بندها را باز کن، برخیز و این گره هائی را که در روز به خود بستی باز کن تو باید سفر کنی. انسانی که دست و پایش بسته است نمی تواند سفر کند. این چنین رو انیست که انسان بخوابد تا نزدیک طلوع آفتاب و بعد به زحمت نمازش را اداء بخواند. انسان را که خواه یا ناخواه می برند چه بهتر که خودش برود. اگر از رختخواب حرکت کرد و برخاست یکی از گره ها باز می شود. اگر برخاست و وضوء گرفت و به جایگاه نماز آمد و وارد نماز شد همه این گره های بسته باز می شود. وقتی صبح می شود او باقرةالعین و چشم روشن صبح می کند. پس معلوم می شود گره های روز را نماز شب باز می کند.(28)

[سمن بویان* خادمه اباصالح المهدی(عج)*]

دستورالعملی برای سالک

هر روز هر قدر بتوانی لااقل یک جزء قرآن با احترام و وضو و خضوع و خشوع بخوان و در بین خواندن حرف مزن. مگر در مقام ضرورت و در وقت خواب شهادتین را بخوان و آیةالکرسی و یک مرتبه فاتحه و چهار مرتبه سوره توحید وپانزده مرتبه سوره قدر و آیه شهداللّه بخوان و استغفار هم مناسب است، اگر بعضی از اوقات بتوانی سوره مبارکه توحید را صد مرتبه بخوانی بسیار خوب است و از یاد مرگ غافل مشو، و دست بر گونه راست گذاشته، به طرف راست با یاد خدا بخواب، و از وصیت کردن غافل مشو، و ذکر مبارک لا اله الا انت سبحانک انی کنت من الظالمین را هر قدر بخوانی و در هر وقت بسیار بگو، اول در شب و شب جمعه، در هر یک صد مرتبه سوره مبارکه قدر را بخوان و دعای کمیل را در هر شب جمعه ترک مکن، و مناجات خمیه عشر را، حالت با هر کدام از آنها مناسب باشد، لاسیما مناجات مساکین و تائبین و مفتقرین و مریدین و متوسلین و معتصمین، را بسیار بخوان.(