آشنایی با روایان حدیث شیعه
عبدالله بن جعفر الحمیری
أبوالعبّاس عبدالله پسر جعفر حمیری از بزرگان علمای قم و از چهره های درخشان شیعه است. او از یاران و اصحاب امام هادی و امام عسکری علیهماالسلام می باشد. در سال 290 وارد کوفه شد و مردم کوفه از سخنان وی سود می جستند. وی در آنجا به تربیت شاگردان همّت گماشت.
او را یمنی الاصل می دانند و حمیر بر وزن درهم منطقه ای در غرب صنعاء یمن است. دانشمندان علم رجال او را ثقه و مورد اطمینان دانسته اند و آثار بسیاری برای او بیان می دارند. برخی از آثار وی عبارتند از: الإمامه، الدلائل، العظمه والتوحید، الغیبه والحیره، الطبّ، المسائل والتوقیعات.
اثر ارزشمند دیگری که از وی به جای مانده، کتاب قرب الاسناد است. قرب الاسناد کتابی است که در میان محدثان قدیم رایج بود و در آن احادیث عالی السند و با واسطه کم تا امام را گردآوری می کردند. علی بن ابراهیم، محمّد بن عیسی یقطینی و علیّ بن بابویه نیز قرب الاسناد داشته اند، امّا تنها قرب الاسناد حمیری اکنون در دست ماست. که در آن نزدیکترین سند به امام صادق و امام کاظم و امام رضا علیهم السلام گرد آمده است.
ابراهیم بن مهزیار، احمدبن حمزه، محمّدبن عیسی از مشایخ و اساتید وی هستند و احمدبن محمّد، سعد بن عبدالله، محمّد بن سعید آذربایجانی در شمار شاگردان او هستند.
محمّدبن عبدالله فرزند او نیز از دانش پدر بهره برد. برخی کتاب قرب الاسناد را به وی نسبت داده اند