آشنایی با روایان حدیث شیعه { ابوبکر مخزومی}

[نصرالله عاشق خداومولا]

آشنایی با روایان حدیث شیعه

ابوبکر مخزومی

اَبوبَکر مَخزومی مشهور به راهِب قریش(درگذشت۹۳-۹۵ق) از تابعین و فقیهان هفت‌گانه مدینه بود. او در مکه با امام حسین(ع) دیدار کرد و از آن حضرت خواست تا به کوفه نرود.

[نصرالله عاشق خداومولا]

تولد و درگذشت


ابوبکر مخزومی از فقهای هفت‌گانه[یادداشت ۱] در مدینه و بزرگان قریش بود. او در زمان خلافت عمر بن خطاب به دنیا آمد و در سال ۹۳ یا ۹۴ و یا ۹۵ق درگذشت.[۲]
نام، نسب و شهرت


درباره نام و کنیه او اختلاف است؛ در تهذیب التهذیب آمده است که برخی اسمش را محمد و کنیه‌اش را ابوبکر و برخی دیگر اسمش را ابوبکر و کنیه‌اش را ابوعبدالرحمان گفته‌اند. ابن حجر گفته ابوبکر اسم و کنیه او بوده است.[۳]


در منابع نام پدر او عبدالرحمن بن حارث[۴] حارث بن هشام[۵] و حارث بن عبدالرحمن بن حارث آمده است. حارث بن هشام برادر ابوجهل بن هشام بود.


به دلیل انتسابش به قبیله بنی‌مخزوم به ابوبکر مخزومی شهرت داشت و همچنین به گفته ابن حجر چون زیاد نماز می‌خواند مردم او را راهب قریش می‌نامیدند.[۶]

[نصرالله عاشق خداومولا]

ملاقات با امام حسین (ع)


ابوبکر مخزومی از کسانی بود که در واقعه کربلا در مکه با امام حسین(ع) دیدار کرد و از روی خیرخواهی از آن‌حضرت خواست تا از رفتن به کوفه منصرف شود. او دلیل خیرخواهی و نصیحت خود را خویشاوندی با امام حسین عنوان کرد و بی‌وفایی مردم کوفه را نسبت به پدرش، امام علی(ع) و برادرش، امام حسن(ع) به آن‌حضرت یادآور شد. امام حسین از خیرخواهی او تشکر کرد. مسعودی متن گفتگوی او و امام حسین را گزارش کرده است.[۷]

[نصرالله عاشق خداومولا]

روایت


ابوبکر مخزومی از راویان حدیث اهل‌سنت به‌شمار می‌رود. او از پدرش، ابوهریره، عمار بن یاسر، نوفل بن معاویه، عایشه، ام سلمه، ام معقل اسدی، عبدالرحمن بن مطیع، ابی‌مسعود انصاری و دیگران روایت کرده است. همچنین راویانی چون زهری، عمر بن عبدالعزیز و حکم بن عتیبه از او روایت کرده‌اند. روایات او در منابع اهل‌سنت آمده و برخی از رجالیان اهل‌سنت او را ثقه دانسته‌اند. و بر اساس گزارش ابن حجر، ابن حبان او را در شمار ثقات آورده است.[۸] اما در منابع شیعی تنها به گفتگوی او با امام حسین اشاره شده است.[۹]

[نصرالله عاشق خداومولا]

پانویس


دائره المعارف بزرگ اسلامی، مدخل اسلام، سیر اندیشه‌های فقهی در تاریخ اسلام.
ابن حجر، تهذیب التهذیب ج۱۲، ص۲۸.
ابن حجر، تهذیب التهذیب، ۱۴۰۴ق-۱۹۸۴م، ج۱۲، ص۲۸.
ابن حجر، تهذیب التهذیب، ۱۴۰۴ق-۱۹۸۴م، ج۱۲، ص۲۸.
مسعودی، مروج الذهب، ۱۴۰۹ق، ج۳، ص۵۶.
ابن حجر، تهذیب التهذیب، ۱۴۰۴ق-۱۹۸۴م، ج۱۲، ص۲۸.
مسعودی، مروج الذهب، ۱۴۰۹ق، ج۳، ص۵۶.
ابن حجر، تهذیب التهذیب، ۱۴۰۴ق-۱۹۸۴م، ج۱۲، ص۲۸.


مسعودی، مروج الذهب، ۱۴۰۹ق، ج۳، ص۵۶؛ قرشی، زندگانی حضرت امام حسین علیه السلام، ج۳، ۱۴۲۲ق، ص۳۴-۳۵.

[نصرالله عاشق خداومولا]

یادداشت‌ها


در طول سده اول، در نسل اول و دوم تابعان، به موازات مکتب اهل بیت مکتبی از عالمان غیر شیعی نیز در مدینه وجود داشت. که ۷تن از برجستگان آن مکتب با عنوان فقهای سبعه شهرت یافتند».[۱]


منابع


ابن حجر عسقلانی، تهذیب التهذیب، بیروت، دارالفکر للطباعه و النشر و التوزیع، ۱۴۰۴ق/۱۹۸۴م.
قرشی، باقرشریف، زندگانی حضرت امام حسین علیه‌السلام، ترجمه: سید حسین محفوظی، بنیاد معارف اسلامی، قم، ۱۴۲۲ق-۱۳۸۰ق.
مسعودی، علی بن حسین، مروج الذهب و معادن الجوهر، تحقیق: اسعد داغر، قم، دارالهجرة، ۱۴۰۹ق.