صفحه 10 از 16 نخستنخست ... 67891011121314 ... آخرینآخرین
نمایش نتایج: از شماره 91 تا 100 , از مجموع 151

موضوع: حدیث تندرستی (بررسی آداب خوردن و آشامیدن در روایات معصومین (علیهم السلام)

  1. Top | #91

    عنوان کاربر
    مدیر بخش علوم پزشکی
    تاریخ عضویت
    December 2012
    شماره عضویت
    4618
    نوشته
    17,567
    صلوات
    114
    دلنوشته
    2
    سلامتی آقا امام زمان عجل الله تعالی فرجه شریف
    تشکر
    9,103
    مورد تشکر
    7,882 در 2,472
    دریافت
    0
    آپلود
    0

    پیش فرض







    قساوت قلب

    یکی دیگر از آثار پرخوری و شکم بارگی قساوت قلب و هواپرستی است.
    کسی که اختیار شکم خود را نداشته و بی اختیار آنقدر می خورد تا جایی برای نفس کشیدن هم باقی نماند قلب خود را از دریافت نفحات رحمانی محروم کرده به قساوت قلب و سنگدلی مبتلا می شود.
    امام صادق (علیه السلام) می فرماید:
    لیس شی ء اضر علی قلب المومن من کثره الاکل، و هی مورثه لشیئین: قسوه القلب و هیجان الشهوه.(137)
    برای قلب مومن، ضرر هیچ چیزی از پرخوری نیست که دو چیز به دنبال دارد: قساوت قلب و تحریک شهوت.
    پیامبر خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) نیز فرموده است:
    لا تمیتوا القلوب بکثره الطعام و الشراب، فان القلوب تموت کالزروع اذا کثر علیه الماء.(138)
    قلبها را با بسیار خوردن و آشامیدن نمیرانید؛ زیرا قلبها؛ می میرند همانند کشتزاری که چون آب زیادی به آن داده شود (می میرد).






    امضاء



  2. آیه های انتظار

    آیه های انتظار


    لیست موضوعات تصادفی این انجمن

     

  3. Top | #92

    عنوان کاربر
    مدیر بخش علوم پزشکی
    تاریخ عضویت
    December 2012
    شماره عضویت
    4618
    نوشته
    17,567
    صلوات
    114
    دلنوشته
    2
    سلامتی آقا امام زمان عجل الله تعالی فرجه شریف
    تشکر
    9,103
    مورد تشکر
    7,882 در 2,472
    دریافت
    0
    آپلود
    0

    پیش فرض






    کسالت به هنگام عبادت

    پرخوری و سنگینی شکم با شادابی در عبارت و مناجات سازگاری ندارد. شکم بارگی کسالت به بار می آورد و کسالت نیز یا شادابی را به هنگام عبادت می گیرد و یا به طور کلی توفیق عبادت و مناجات با خدا را سلب می کند.
    امام صادق (علیه السلام) در حدیث شریفی می فرماید:
    ظهر ابلیس لیحیی بن زکریا (علیه السلام)، و اذا علیه معالیق من کل شی ء، فقال له یحیی: ما هذه المعالیق یا ابلیس؟ فقال: هذه الشهوات التی اصبتها من ابن آدم، قال: فهل منها شی ء؟ قال: ربما شبعت فثقلتک عن الصلاه و الذکر، قال یحیی: الله علی آن لا املا بطنی من طعام ابدا. و قال ابلیس: لله علی آن لا انصح مسلما ابدا. ثم قال ابو عبدالله (علیه السلام): یا حفض لله علی جعفر و آل جعفر آن لایملووا بطونهم من طعام ابدا، ولله علی جعفر و آل جعفر آن لا یعملوا للدنیا ابدا.(139)
    شیطان در حالی که بر او آویزه های زیادی آویخته شده بود بر یحیی ین زکریا ظاهر شد. یحیی به او گفت: ای ابلیس! این آویزها چیست؟ شیطان گفت اینها شهوتهایی است که به فرزندان آدم می زنم (و آنان را می فریبم). یحیی گفت: آیا از این اشیا که به خود آویخته ای، چیزی هست که مرا با آن فریب داده باشی؟ گفت: گاهی مواقع سیر می شوی و من تو را سنگین می کنم تا به نماز و ذکر نپردازی. یحیی گفت: برای خدا بر خود واجب می سازم که هرگز شکمم را از غذا پر نکنم. شیطان نیز (که به اشتباه خود پی برده بود) گفت: برای خدا بر خود واجب می کنم که هرگز مسلمانی را نصیحت نکنم. سپس امام صادق (علیه السلام) فرمود: ای حفض! برای خدا بر جعفر و خاندان جعفر است که هرگز شکمهایشان را از غذا پر نکنند و برای خدا بر جعفر و خاندان جعفر است که برای دنیا هرگز عملی انجام ندهند.







    امضاء


  4. Top | #93

    عنوان کاربر
    مدیر بخش علوم پزشکی
    تاریخ عضویت
    December 2012
    شماره عضویت
    4618
    نوشته
    17,567
    صلوات
    114
    دلنوشته
    2
    سلامتی آقا امام زمان عجل الله تعالی فرجه شریف
    تشکر
    9,103
    مورد تشکر
    7,882 در 2,472
    دریافت
    0
    آپلود
    0

    پیش فرض






    5. ترغیب شدن به گناه


    پس از آنکه توفیقات به خاطر پرخوری های پی در پی یکی پس از دیگری سلب شد نورانیت دل می رود و زمینه برای ارتکاب گناه فراهم می شود.
    بنابراین یکی از موثرترین اموری که به مخالفت با پروردگار و دوری از او منجر می شود شکم پرستی و پرخوری است.
    امام علی (علیه السلام) فرمود:
    نعم عون المعاصی الشبع.(140)
    سیری، چه خوب یاوری است برای انجام گناهان.







    امضاء


  5. Top | #94

    عنوان کاربر
    مدیر بخش علوم پزشکی
    تاریخ عضویت
    December 2012
    شماره عضویت
    4618
    نوشته
    17,567
    صلوات
    114
    دلنوشته
    2
    سلامتی آقا امام زمان عجل الله تعالی فرجه شریف
    تشکر
    9,103
    مورد تشکر
    7,882 در 2,472
    دریافت
    0
    آپلود
    0

    پیش فرض






    6. رانده شدن از درگاه الهی

    اگر چه ما در این کتاب تنها به برخی از مهمترین آثار پرخوری اشاره کردیم، اما همین تعداد اندک از آن آثار به خوبی نشان می دهد که پرخوری چگونه گام به گام انسان را از خدا دور ساخته و در نهایت او را مبغوض درگاه الهی می سازد.
    رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) از خداوند متعال نقل می فرماید:
    انه قال له لیله الاسری: یا احمد ابغض الدنیا و اهلها واحب الاخره و اهلها، قال: یا رب و من اهل الدنیا؟ قال: اهل الدنیا من کثر اکله و ضحکه و نومه و غضبه.(141)
    خداوند در شب معراج به او فرمود: ای احمد! دنیا و اهلش را دشمن بدار و آخرت و اهلش را دوست بدار. پیامبر عرضه داشت: پروردگارا؛ اهل دنیا چه کسانی اند؟ خداوند فرمود: هر کس که خوراک و خنده و خواب و خشمش زیاد است، اهل دنیاست.
    و نیز در حدیثی دیگر فرموده است:
    ابغضکم الی الله تعالی کل نووم واکول و شروب.(142)
    مبغوض ترین شما نزد خداوند متعال، کسی است که بسیار می خوابد، بسیار می خورد و بسیار می نوشد.







    امضاء


  6. Top | #95

    عنوان کاربر
    مدیر بخش علوم پزشکی
    تاریخ عضویت
    December 2012
    شماره عضویت
    4618
    نوشته
    17,567
    صلوات
    114
    دلنوشته
    2
    سلامتی آقا امام زمان عجل الله تعالی فرجه شریف
    تشکر
    9,103
    مورد تشکر
    7,882 در 2,472
    دریافت
    0
    آپلود
    0

    پیش فرض






    7. گرسنگی در قیامت


    و بالاخره پرخوری در قیامت چیزی جز گرسنگی و عذاب الهی نصیب صاحبش نمی کند.
    پیامبر خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) فرمود:
    اطولکم جشاء فی الدنیا الطولکم جوعا الاخره او قال یوم القیامه.(143)
    از میان شما کسی که در دنیا طولانی تر آروغ می زند، در آخرت، با فرمود: (روز قیامت) گرسنگی اش از همه طولانی تر خواهد بود.(144)







    امضاء


  7. Top | #96

    عنوان کاربر
    مدیر بخش علوم پزشکی
    تاریخ عضویت
    December 2012
    شماره عضویت
    4618
    نوشته
    17,567
    صلوات
    114
    دلنوشته
    2
    سلامتی آقا امام زمان عجل الله تعالی فرجه شریف
    تشکر
    9,103
    مورد تشکر
    7,882 در 2,472
    دریافت
    0
    آپلود
    0

    پیش فرض






    فصل هفتم

    آنچه در خوردن حرام است

    1. خوردن غذای حرام

    پیش از ذکر احادیثی در مورد غذای حرام و آثار آن در روح و جان آدمی، لازم است مطالبی را با دو گروه در میان بگذاریم: گروه اول والدین، و گروه دوم دولتمردان و مسئولان جامعه اسلامی.








    امضاء


  8. Top | #97

    عنوان کاربر
    مدیر بخش علوم پزشکی
    تاریخ عضویت
    December 2012
    شماره عضویت
    4618
    نوشته
    17,567
    صلوات
    114
    دلنوشته
    2
    سلامتی آقا امام زمان عجل الله تعالی فرجه شریف
    تشکر
    9,103
    مورد تشکر
    7,882 در 2,472
    دریافت
    0
    آپلود
    0

    پیش فرض







    سخنی با والدین

    همه می دانیم که مسئولیت تامین نیازهای اعظای خانواده و به ویژه غذای آنها، بر عهده پدران است. نیز در کنار این مسئولیت، وظیفه تربیت صحیح و آشنا ساختن فرزندان با ارزشهای انسانی و اخلاقی در خانه و جامعه نیز بر دوش پدران و مادران سنگینی کرده و به طور معمول، یکی از دغدغه های همیشگی آنان است. بنابراین، باید به این وظیفه که از مهمترین و اساسی ترین وظایف والدین است، اهتمام بیشتری داشت و این رسالت حیاتی را در تربیت فرزندان خود به درستی ایفا کرد، و در راه انجام آن تمام تلاش خود را به کار بست زیرا در صورت بی توجهی و عمل نکردن به آن مسئولیت، عواقب آن در درجه اول متوجه خود والدین بوده و بر دوش آنها سنگینی خواهد نمود.
    شاید احساس همین مسئولیت مهم، باعث شده است تا آرزوی هر پدر و مادری، داشتن فرزندانی صالح، کامل، سالم و با استعداد باشد؛ چراکه داشتن فرزند نیک و صالح؛ عامل مهمی است که می تواند باعث افتخار و مباهات والدین شود و هر مسلمانی می داند، که چنین فرزندی، نه تنها در دنیا مایه مباهات اوست بلکه پس از مرگ نیز چنین فرزندی، خیرات و حسنات زیادی را به آنان می رساند. همچنین به استناد روایت پیامبر گرامی اسلام (صلی الله علیه و آله و سلم) که فرموده است:
    خمسه فی قبورهم و ثوابهم یجری الی دیوانهم... و من خلف ابنا صالحا.
    پنج نفرند که وقتی در قبرهایشان هستند، نامه عملشان باز بوده و ثواب اعمالشان در آن نوشته می شود... (و از جمله آنها) کسی است که فرزندی صالح بر جای گذاشته باشد.
    هر مسلمانی می داند که نامه عمل او تا زمانی که فرزند او در دنیا باقی است و کار نیک انجام می دهد، باز است و در ثواب اعمال نیک فرزند خود شریک خواهد بود.
    به همین دلیل، همه پدران و مادران سعی خود را در تربیت فرزندان خود به کار می بندند تا مبادا فرزندانی نااهل و فاسد تحویل جامعه دهند و مایه شرمندگی و سرافکندگی خود را فراهم آورند. قرآن کریم در این خصوص می فرماید:
    هنالک دعا زکریا ربه و قال رب هب لی من لدنک ذریه طیبه انک سمیع الدعاء.(145)
    در آنجا زکریا پروردگارش را نداد داد و گفت: ای پروردگار من! مار از سوی خود فرزندی پاک عطا کن؛ که تو شنوایی دعایی.
    نیز در آیه دیگری آمده است:
    والذین یقولون ربنا هی لنا من ازواجنا و ذریتنا قره اعین واجعلنا للمتقین اماما.(146)
    و کسانی که می گویند پروردگارا! همسران و فرزندان ما را نور چشمان ما قرار بده و ما را پیشوای پرهیزگاران گردان.
    همچنین در بین متون روایی می خوانیم:
    امام علی (علیه السلام) فرموده است:
    اشد المصائب سوء الخلف.(147)
    امام علی (علیه السلام) فرمود: بدترین مصیبتها فرزند ناصالح و زشت کردار است.
    و نیز از آن حضرت است که:
    ولد السوء یهدم الشرف و یشین السلف.(148)
    فرزند بد؛ شرافت را از بین می برد و گذشتگان خود را بدنام می کند.
    اکنون باتوجه به آنچه گذشت و با توجه به احادیث این فصل، از هر پدر و مادری که نان آور خانواده بوده و مسئولیت تامین مخارج و نیازهای افراد تحت تکفل و به ویژه فرزندانش به عهده اوست، می پرسیم آیا می دانید که یکی از راه های بسیار مهم سلامت باطن فرزندان شما و پاک و شفاف ماندن فطرت آنها روزی خوردن از راه حلال است؟ به راستی چرا بعضی از والدین، دانسته یا ندانسته، از روی عمد با غفلت، در چگونگی تامین معاش خانواده خود دقت کافی نداشته و تنها تهیه نیازهای فرزندان خود، اعم از خوراک، پوشاک و... در نظر آنها مهم است، بی آنکه حلال یا حرام بودن آن چندان تفاوتی داشته باشد؟
    آیا تاکنون از خود پرسیده ایم که چرا برخی انسانها، حتی در دوران جوانی که زمانی فوران شهوتها و تمایلات نفسانی نیز هست، میلی به انجام کارهای ناپسند، خلاف اخلاق و عفت و در یک کلام، تمایلی به انجام گناه ندارند و برای اینکه آنها به راه خلاف کشیده شوند، گاهی تلاش زیاد دوستان ناباب و نیز موثر نمی افتد؛ در حالی که برخی دیگر، بدون کمترین کششی، خود به سوی اعمال ناشایست روی آورده و از انجام کارهای ناپسند و گناهان کوچک و بزرگ هیچ ترسی به دل راه نمی دهند و شرم نمی کنند؟
    آیا با توجه به آموزه های دینی، می توان به این نتیجه رسیده که لقمه حلال، در بروز هنجارها و لقمه حرام در بروز ناهنجاری های اخلاقی، اجتماعی و دینی نقش مستقیم داشته و یکی از راه های مهم درمان ناهنجاری های اجتماعی، پرهیز از لقمه های حرام و شبهه ناک است؟
    آیا می دانیم اموالی که از راه کم فروشی، گران فروشی، کم کاری، رشوه خواری، ربا خواری، رانت خواری و... دست می آید، حرام بوده و باطنی خبیث و ناپاک دارد؟ پس چگونه انتظار داریم که خود و فرزندانمان، از این اموال ناپاک روزی بخوریم و با این حال در پاکی، صداقت و درستکاری، سر آمد روزگار خود بوده و نور ایمان همواره در قلبهایمان روزافزون شود.
    به راستی در چنین حالتی، چه کسی در پیشگاه عدل الهی مسئول خواهد بود؟ آیا تاوان رفتار و کردار زشت فرزندان را، تنها خود آنها باید بدهند یا بخشی از گناه آنان، به والدین باز می گردد؟







    امضاء


  9. Top | #98

    عنوان کاربر
    مدیر بخش علوم پزشکی
    تاریخ عضویت
    December 2012
    شماره عضویت
    4618
    نوشته
    17,567
    صلوات
    114
    دلنوشته
    2
    سلامتی آقا امام زمان عجل الله تعالی فرجه شریف
    تشکر
    9,103
    مورد تشکر
    7,882 در 2,472
    دریافت
    0
    آپلود
    0

    پیش فرض







    سخنی با دولتمردان


    سخن دیگر آنکه دولتمردان و مسئولان جامعه اسلامی، باید توجه داشته باشند که محافظت از ارزشهای اسلامی و روحیه معنوی جامعه و پاسداری از دینداری ملت، در گرو سلامت معاش آنان است. سلامت معاش نیز به آن معناست که افراد جامعه، درآمد خود را از راه پاک و حلال به دست آورده و از حرام بپرهیزند و این مهم با توجه به توصیه ها و سفارش های فراوانی که در متون دینی در این خصوص وارد شده غیر قابل انکار است. از این رو، توسعه اقتصادی، تنها زمانی جامعه اسلامی ما را به بیماریهای درمان ناپذیر و خطرناک باطنی مبتلا نمی سازد که با امنیت و سلامت اقتصادی، فرد فرد جامعه همراه باشد. بنابراین، باید پیش از رشد و توسه اقتصادی، به فکر سلامت اقتصادی جامعه بود؛ زیرا همان گونه که ((پرورش))بر ((آموزش)) مقدم است و ((ترتیب)) بر ((تعلیم)) مقدم است، ((سلامت اقتصادی)) نیز مقدم بر ((رشد اقتصادی)) است. مسئولان کشور اسلامی، باید آگاه باشند که رشد و توسعه اقتصادی، اگر با سوق دادن عموم جامعه به کسب در آمدهای نامشروع همراه باشد، دینداری و پای بندی ملت را به ارزشهای اسلامی به مخاطره انداخته و سلامت اقتصادی جامعه را که بسی مهم تر و ارزشمندتر است، در راه رشد اقتصادی آن قربانی کرده اند.
    پس اگر در پی اصلاح این روش نباشد، دیر یا زود متوجه خواهند شد که کارهای روبنایی فرهنگی، افزود بر داشتن هزینه های سنگین، کمتر مؤثر افتاده و هر روز از علاقه جوانهای کشور اسلامی به مسایل دینی می کاهد و سرانجام روزی پی خواهند برد که گران بهاترین گوهر ملت مسلمان را به ثمن بخش فروخته اند و از خرده گیری آیندگان در امان نخواهند بود.
    احادیث شریف اهل بیت عصمت و طهارت (علیه السلام)، به روشنی اهمیت ترک لقمه حرام را بیان کرده و آثار آن را آشکار ساخته و خطرات آن را خاطر نشان شده است:
    رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) فرمود:
    ترک لقمه حرام احب الی الله من صلاه الفی رکعه تطوعا.(149)
    ترک یک لقمه حرام نزد خداوند، محبوب تر است از دو هزار رکعت نماز مستحبی است.
    نیز آن حضرت می فرماید:
    ان الله حرم الجنه أن یدخلها جسد غذی بحرام.(150)
    خداوند بهشت را بر بدنی که با حرام تغذیه شده، حرام کرده است.
    رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) حرامخوار را حتی از استشمام بوی بهشت نیز محروم دانسته و می فرماید:
    لایشم ریح الجنه جسد نبت علی الحرام.(151)
    جسمی که با حرام رشد کرده، بوی بهشت را استشمام نخواهد کرد.
    همچنین از آن حضرت است که:
    العباده من اکل الحرام کالبناء علی الرمل. (وقیل علی الماء)(152).
    عبادت کردن با حرام خواری، مانند ساختن بناست بر روی ماسه و بنا بر نقلی دیگر، مانند ساختن بنایی است بر روی آب.
    در وحی خدواند به امتهای پیشین نیز نقش مال مورد توجه قرار گرفته شده و چنین آمد است:
    العمل مع اکل الحرام کالناقل الماء فی المنخل(153)
    کار نیک همراه با خوردن مال حرام، همانند حمل آب است با آبکش.
    پیامبر خدا(صلی الله علیه و آله و سلم) در حدیث دیگری فرموده است:
    و اما الملک الموکل بالمسجد الاقصی فینادی فی کل یوم: من کان طعمته حراما کان عمله مضروبا به وجهه(154)
    اما فرشته ای که در مسجد الاقصی مامور است در هر روز ندا سر می دهد که:
    هرکس غذایش از حرام است، عمل نیک او به صورتش زده می شود (و مورد قبول خدا قرار نمی گیرد).
    نیز از آن حضرت روایت شده است:
    من لم یبال من این یاتیه رزقه لم یبال الله من این ادخله النار(155).
    هر کس توجه نکند که روزی او از چه راهی به دست آمده (و حرام بودن یا نبود آن برایش تفاوتی نکند) متوجه نمی شود برای خداوند مهم نیست که از کجا او را داخل جهنم کند (و به ناگاه خود را در داخل جهنم یافت).
    و بالاخره امام حسین (علیه السلام) در قسمتی از سخنانش در روز عاشورا، خطاب به لشکر عمر بن سعد فرمود:
    ویلکم ما علیکم آن تنصتوا الی فتسمعوا قولی وانما ادعوکم الی سبیل الرشاد فمن اطاعنی کان من المرشدین ومن عصانی کان من المهلکین و کلکم عاص لامری غیر مستمع لقولی قد انخزلت عطیاتکم من الحرام و ملئت بطونکم من الحرام فطبع الله علی قلوبکم.(156)
    وای بر شما! چه شده است که شما را که به سخنانم گوش نمی دهید! من شما را به رشد و سعادت، دعوت می کنم پس هر کس از من پیروی کند، از هدایت یافتگان خواهد بود و هر کس با من مخالفت ورزد، از هلاک شدگان خواهد شد، و شما همه با کار من مخالفت می کنید و شنوای کلامم نیستید.
    آری، در اثر هدایای حرامی که به دست شما رسیده و لقمه های حرام و غذاهای نامشروعی که شکمهایتان را پرکرده، خداوند بر دلهاتان مهر(غفلت) زده است.
    به همین دلیل است که حق را از بطل تشخیص نمی دهید با تشخیص می دهید، ولی از ترس جان و به طمع مال دنیا، حسین بن علی نوه پیامبرتان و امام و پیشوای معصوم خود را تنها گذاشته و او را تشنه به شهادت می رسانید.





    امضاء


  10. Top | #99

    عنوان کاربر
    مدیر بخش علوم پزشکی
    تاریخ عضویت
    December 2012
    شماره عضویت
    4618
    نوشته
    17,567
    صلوات
    114
    دلنوشته
    2
    سلامتی آقا امام زمان عجل الله تعالی فرجه شریف
    تشکر
    9,103
    مورد تشکر
    7,882 در 2,472
    دریافت
    0
    آپلود
    0

    پیش فرض






    2.اسراف


    اسراف، مفهوم عامی داشته، در هر موضوعی می توان برای آن مصداق هایی یافت. این موضوع در خوردن غذا نیز دارای مصداق است و آیات و روایات بسیاری آدمی را از اسراف باز داشته و به تعال دعوت نموده است.
    خداوند متعال در قرآن کریم می فرماید:
    یبنی ءادم خذوا زینتکم عند کل مسجد وکلوا واشربوا ولاتسرفوا انه لایحب المسرفین.(157)
    ای فرزندان آدم! به هنگام رفتن به مسجد، زینتهای خود را برگیرید و بخورید و بیاشامید، ولی اسراف نکنید؛ زیرا خداوند اسراف گران را دوست ندارد.
    پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) فرموده:
    ان من الاسراف آن تاکل کل ما اشتهیت.(158)
    یکی از موارد اسراف آن است که به هر چه میل پیدا کردی بخوری.
    یاسر خدمتکاری امام رضا (علیه السلام) می گوید:
    اکل الغلمان یوما فاکهه ولم یستقصوا اکلها ورموا بها، فقال لهم ابوالحسن (علیه السلام): سبحان آن کنتم استغنیتم فان اناسالم یستغنوا، اطعموه من یحتاج الیه.(159)
    روزی چند پسر میوه ای خوردند و آن را نیم خورده دور انداختند. در این هنگام امام رضا (علیه السلام) (با ناراحتی) فرمود: سبحان الله! اگر شما از آن بی نیاز شدید، هنوز افرادی هستند که به آن نیازمند باشند. پس آن را به کسی که احتیاج دارد بدهید (و از اسراف نعمت خداوند بپرهیزید).






    امضاء


  11. Top | #100

    عنوان کاربر
    مدیر بخش علوم پزشکی
    تاریخ عضویت
    December 2012
    شماره عضویت
    4618
    نوشته
    17,567
    صلوات
    114
    دلنوشته
    2
    سلامتی آقا امام زمان عجل الله تعالی فرجه شریف
    تشکر
    9,103
    مورد تشکر
    7,882 در 2,472
    دریافت
    0
    آپلود
    0

    پیش فرض






    3. نشستن در سفره ای که بر آن شراب آشامیده می شود


    حضور در جایی که در آنجا یکی از محرمات الهی انجام می شود اگر همواره با مخالفت نباشد نوعی تایید و مشارکت در آن گناه به شمار می رود. به همین دلیل است که در مجلس غیبت می نشیند با غیبت کننده تفاوتی نداشته و در گناه او شریک است. همچنین است کسی که بر سر سفره ای می نشیند که در کنار آن شراب آشامیده می شود.
    امام صادق (علیه السلام) از پیامبر گرامی اسلام (صلی الله علیه و آله و سلم) نقل می کند که:
    من کان یومن بالله و الیوم الاخره فلا یاکل علی مائده یشرب علیها الخمر.(160)
    هر کس به خداوند و رستاخیز ایمان دارد، نباید از سفره ای که در آن شراب نوشیده می شود، غذا بخورد.






    امضاء


صفحه 10 از 16 نخستنخست ... 67891011121314 ... آخرینآخرین

اطلاعات موضوع

کاربرانی که در حال مشاهده این موضوع هستند

در حال حاضر 1 کاربر در حال مشاهده این موضوع است. (0 کاربران و 1 مهمان ها)

کلمات کلیدی این موضوع

مجوز های ارسال و ویرایش

  • شما نمیتوانید موضوع جدیدی ارسال کنید
  • شما امکان ارسال پاسخ را ندارید
  • شما نمیتوانید فایل پیوست کنید.
  • شما نمیتوانید پست های خود را ویرایش کنید
  •  
© تمامی حقوق از جمله طراحی قالب برای سایت آیه های انتظار محفوظ می باشد © طراحی و ویرایش Masoomi