❤ |
185 قلومس:
نام دیگر آن گوش خرس است.
بوصیر گوید: تحلیل برنده است، گلهای طلایی رنگ آن به اعتدال زداینده اند، گلهای طلایی آن مو را سرخ می کنند، اگر برگ آن را بپزند و بر ورم نهند داروی آن است، و اگر آن را با عسل ضماد کنند علاج قرحه و زخم ها می باشد، در علاج سستی ماهیچه ها سودمند می باشد، اگر آب آن را در دهان گردانند علاج درد دندان است، و اگر به چشم چکانند علاج رمد چشم است، در معالجه سرفه خشک نافع است، برگهای سفید و سیاه قلومس داروی اسهال مزمن است.
❤ |
186 قنطوریون:
گیاهی زیبا و علفی است که در علف زارها و جاهای سرسبز می روید، اما در زمین های آهکی بهتر روئیده می شود، ساقه چهارگوشش می تواند به 40 تا 50 سانتی متر برسد و مستقیم است، برگهای آن طوقی و بیضوی به صورت متقابل در می آیند و باریک می شوند، گلهایش غالبا صورتی رنگند.
خاصیت: قنطریون داروی تقویت معده، اشتهاآور و هضم کننده است. جوشانده اش برای نوجوانانی که در دوران بلوغ یکباره رشد شدیدی دارند مفید است، و نیز برای تقویت بیماران در دوران نقاهت، و افراد خسته و همه کسانی که به سوء هاضمه و دردهای معده و نفخ دچارند مفید است، اگر قنطوریون را با گیاه گنه گنه مخلوط کنند و بجوشانن و از صافی بگذرانند و به آن شکر بیافزایند برای بریدن تب نافع است.
❤ |
187 قولنجان:
تکه های پیچیده و به رنگ سرخ و سیاه و تندمزه و خوشبو و سبک وزنند که در مملکت چین روئیده می شود،
ماسرجویه می گوید: قولنجان و خسرودارو یک چیز است.
مزاج: در دوم گرم و خشک است.
خاصیت: لطیف و بادشکن است، دهان را خوشبو می کند، با معده سازگار و خوراک را هضم می کند، در علاج قولنج و درد کلیه نافع است و به غریزه جنسی کمک می کند، پوست چوب میخک به وزنش می تواند بدل آن باشد.
❤ |
188 کاج:
معروف است.
قسمت های مورد استفاده:
جوانه ها و برگها می باشد.
خاصیت: 30 گرم جوانه آن را در یک لیتر آب جوش بریزند و از صافی رد کنند و با عسل شیرین کنند برای درمان سرفه و عفونت های ریه و مجاری تنفسی این دم کرده را بنوشند، و اگر 30 گرم جوانه را در یک لیتر آب بجوشانند برای التهاب مجاری ادراری، نقرس و رماتیسم روزی چهار استکان بنوشند مفید است.
❤ |
189 کاجیره:
گویند برگ این گیاه خم شده و زبر و خاردار است، ساقه اش به 50 الی 70 سانتی متر می رسد، بی خار است، گلش زعفرانی و سفید و قسمتی به رنگ سرخ مایل است و در خوراک مصرف می شود.
مزاج: در اول گرم و در دوم خشک است.
خاصیت: رساننده است و قبوضت معتدل دارد، لکه های سیاه و بهک را می زداید، اگر کاجیره را با سرکه مخلوط کنند و بر بیماری قوبا مالند علاج کننده است، و اگر آن را با عسل مخلوط نمایند و بر زخم های دهان بچه بمالند زخم دهان را شفا دهد.
❤ |
190 کاسنی:
هندباء، کاسنی بیابانی و کاسنی کاشتنی، کاسنی کنش کاهو را دارد، لیکن گویند همه خاصیت های کاهو را ندارد.
مزاج: در آخر اول سرد است، کاسنی خشک در اول سرد است، و کاسنی سبز در آخر اول تر است، کاسنی کاشتی سرد و مرطوب تر از بیابانی است، کاسنی در تابستان بیشتر تلخ مزه تر است.
خاصیت: انسدادهای درونی و رگها را باز می کند، قبض آور است اما نه بسیار شدید، اگر آب کاسنی با سفیدآب و سرکه را برای مالیدن جائی که نیاز به سردی داشته باشد بمالند تاثیر شگفت آوری دارد، ضماد کاسنی در بیماری نقرس مفید است، رمد گرم چشم را علاج است، شیره کاسنی بیابانی را اگر در چشم چکانند سفیدی چشم را می زداید، و اگر کاسنی را با آرد جو ضماد کنند تپش را علاج کند و قلب را نیرو بخشد، و اگر خیار چنبر را در آب کاسنی حل کنند و غرغره کنند ورم گلو که از گرمی باشد را از بین می برد، کاسنی صفراء را علاج می کند و معده را تقویت می کند، برای مداوای معده که سوء مزاج گرم داشته باشد دوای مفیدی است، گویند: کاسنی در همه حالات با مزاج کبد سازگار است.
در بحارالانوار از حضرت امام محمدباقر علیه السلام روایت کرده که هندباء کاسنی درختی است بر درب بهشت.
و نیز در همان کتاب از حضرت امام صادق علیه السلام روایت کرده که هر که در درون او هفت برگ کاسنی باشد در آن شب از بیماری قولنج در امان باشد انشاء الله.(58)
و در طب النبی از حضرت امام صادق علیه السلام روایت کرده که حسین بن ابی علاء گفت: خدمت امام صادق علیه السلام رسیدم و از آزار دردی که در سر و دندان ها و ضربانی که در چشمم بود و صورتم ورم کرده بود شکوه کردم، حضرت علیه السلام فرمود: بر تو باد به کاسنی و افشره اش را بگیر و بر آن شکر تبرزد بریز و همواره آن را تناول نما، همانا آن درد را تسکین می دهد و ضرر را دفع می کند، حسین می گوید: به خانه بازگشتم و در آن شب چنین کردم و قبل از اینکه بخوابم آن را نوشیدم، هنگامی که صبحگاه شد بحمدالله خود را با عافیت دیدم.
و نیز از حضرت امام رضا علیه السلام روایت شده که کاسنی شفای هزار بیماری است و دارویی نیست مگر در آن کاسنی وجود دارد.(59)
❤ |
191 کاشم:
برگ این گیاه شبیه برگ رازیانه ولی ضخیم تر است، و همچنان ساقه اش مانند ساقه رازیانه و از آن ضخیم تر است، و بر ساقه تاجی دارد که به تاج گل شبت شبیه و ثمرش تقریبا مستطیل و مزه اش تند و یا تلخ است، بسیار زود می ریزد و ریشه اش دراز و خوشبو است.
مزاج: در دوم گرم و خشک است.
خاصیت: ریشه و تخمش گدازنده، لطافت بخش و بادشکن است، دردهای ناپیدا را تسکین می دهد، بلغم بندآمده را می گدازد، اگر چهارپایان از آن بخورند بهره زیادی می دهند، برای پشت داروی مفید است، کاشم بهترین دارو برای صرع و سبک عقلی است و حافظه را قوی می کند، کاشم و ریشه و تخمش که با هم باشند در علاج برنشیت، دشواری تنفس، نفس بلندی، سرفه مزمن بسیار مفید است، و اگر ریشه کاشم را با عسل درآمیزند و معجون کنند و بلیسند سینه را از رطوبت های لزج پاک می نماید.
❤ |
❤ |
193 کاهو
معروف است.
مزاج: در دوم سرد و خشک آن معتدل است و رطوبت آن از رطوبت پنیرک لطیف تر است.
خاصیت: از آنجا که در کاهو نه شوری و نه گسی وجود دارد، پس زدایندگی و گیرندگی و شکم روان کردن و غیره در کاهو وجود ندارد، خونی که از کاهو پدید می آید از خونی که از سایر سبزی ها به دست می آید بهتر است، و کاهوی پختته از کاهوی نپخته غذایی تر است، کاهو زود هضم است، ضماد کاهو درد استخوان را دوا می کند، کاهوی کال و در آب جوشیده خواب آور است، کاهو علاج هذیان گویی و آفتاب زدگی که بر سر تاثیر می گذارد می باشد، و برای بند آمدن سوراخ بینی مفید است، شیره کاهوی بیابانی قرحه را از قرنیه چشم می زداید، زن شیرده بواسطه خوردن کاهو شیرش زیادشود، خوردن کاهو از تشنگی و گرمی التهاب معده مفید است، اگر کاهو را با سرکه بخورند اشتهاآور است، تخم کاهو آب پشت را خشک گرداند و آرزوی جماع را فرونشاند و خواب های جنسی را از بین می برد.
در حال حاضر 1 کاربر در حال مشاهده این موضوع است. (0 کاربران و 1 مهمان ها)