آشنایی با روایان حدیث شیعه { اسامة بن زید }

[نصرالله عاشق خداومولا]

کناره‌گیری از جنگ جمل


بنابر گزارش‌های تاریخی هنگامی که امیرالمومنین(ع) عزم پیکار جمل کرد، اسامه که سوگند یاد کرده بود با هیچ گوینده «لااله الاالله» نبرد نکند، از جنگ کناره گرفت.[۴۱] و حتی گفته‌اند که امام را از شتاب در آغاز کردن جنگ برحذر می‌داشت.[۴۲] با این همه بنابر چند روایت، اسامه خود را مطیع و دوست‌دار امیرالمومنین نشان می‌داد و تنها از شرکت در جنگ امتناع می‌جست.[۴۳]

[نصرالله عاشق خداومولا]

درگذشت


درباره تاریخ دقیق مرگ اسامه اختلاف است. برخی آن را در آخرین سال‌های خلافت معاویه (۵۸ یا ۵۹ ق) دانسته‌اند.[۴۴] اما از آنجا که گفته‌اند به هنگام مرگ ۶۰ ساله بوده[۴۵] و حدود سال چهارم بعثت زاده شده است می‌بایست در حدود سال ۵۱ قمری درگذشته باشد. ابن عبدالبر[۴۶] سال ۵۴ را درست‌تر دانسته است.[۴۷] در روایت بسیار نادری هم مرگ او پس از قتل عثمان آورده شده که با اخبار تاریخی دیگر تناقض دارد.[۴۸]


از امام باقر(ع) روایت شده که امام حسن مجتبی(ع)، اسامه را کفن کرد.[۴۹]

[نصرالله عاشق خداومولا]

جیش اسامه


جیش اسامه در مآخذ کلامی نخستین مورد استناد و بحث بوده است. محور بحث در این موضوع خاص، شامل بررسی حضور ابوبکر، عمر و دیگر اصحاب بزرگ در سپاهی است که حضرت رسول(ص) بر فرماندهی اسامه و عزیمت هرچه سریع‌تر آن تاکید بسیار فرموده بود، و همین موجب شد تا گروه‌های گوناگون ضمن بحث در این باب، به شخصیت اسامه نیز اشاره کنند؛ مثلا جاحظ که از معتزله بود فرماندهی او را دلیلی بر برتری و فضل او دانسته[۵۰] و به ویژه بر هم‌سویی او با خلفای پس از پیامبر(ص) تاکید کرده است،[۵۱] همچنین در بحث از صحت امامت مفضول با وجود فاضل به فرماندهی اسامه و موضوع جیش او اشاره شده است.[۵۲] اما امامیه درباره ابوبکر و تخلف او از حضور در جیش اسامه به درشتی سخن گفته‌اند.[۵۳] این موضوع گذشته از اختصاص بابی خاص به آن، حتی موضوع رساله مستقلی از یکی از علمای امامیه در سده ۱۱ قمری به عنوان محمد بن حسن شیروانی (د۱۰۹۸ق) با عنوان جیش اسامه قرار گرفته است.[۵۴]

[نصرالله عاشق خداومولا]

امتناع از بیعت با علی(ع)


درباره سرباز زدن اسامه از بیعت حضرت علی(ع) و سپس کناره‌گیری او از حوادث این دوران، برخی اسامه را با چند تن دیگر از صحابه جزء فرقه‌ای خاص محسوب کرده‌اند.[۵۵] اهل حدیث، اسامه و دیگر صحابه‌ای را که از فتنه دوری جستند، ستایش می‌کنند.[۵۶] اما علمای امامیه و برخی از معتزله این رفتار اسامه و دیگر اصحاب را به شدت مورد انتقاد قرار داده‌اند.[۵۷] با این همه در پاره‌ای مآخذ حدیثی، از امامان چنین نقل شده که اسامه بعدها از نظر خود بازگشت و از این رو درباره او جز به نیکویی نباید سخن گفت و حتی بنابر همین مآخذ امیرالمومنین، بهانه او را برای همراهی نکردن با خود پذیرفت و به عامل خود در مدینه نوشت که برای اسامه عطایایی در نظر گیرد.[۵۸]

[نصرالله عاشق خداومولا]

اسامه و امام حسین(ع)


هنگامی‌که اسامه بیمار بود، امام حسین(ع) به عیادت وی رفت، اسامه گفت: «واغماه»، امام علت ناراحتی وی را جویا شد، اسامه علت ناراحتی را قرض شصت هزار درهمی عنوان کرد. امام فرمود: قرض تو را من می‌دهم، امام(ع) قبل از وفات اسامه قرض وی را ادا کرد.[۵۹]

[نصرالله عاشق خداومولا]

اسامه در کتب رجالی شیعه


اگر چه اسامه ابتدا با حضرت علی(ع) بیعت نکرد. ولی بازگشت وی از نظر اول، دلیل توثیقش از سوی علمای رجالی شیعه می‌باشد.


ابن داوود بعد از مذمت، از او مدح کرده است، و می‌آورد که امام باقر(ع) فرمود: همانا اسامه به سوی علی(ع) بازگشت، پس درباره او به جز خوبی و خیر نگویید.[۶۰] علامه حلی در خلاصة الاقوال می‌گوید: اسامه به سوی علی(ع) برگشته و نهی شده که غیر از نیکی درباره او بگوئیم، ولی نقل حدیث از طریق او را ضعیف دانسته و گفته نزد من اولی و بهتر توقف کردن درباره روایات اسامه است.[۶۱]


شوشتری در قاموس الرجال نیز وی را ثقه دانسته و می‌گوید: خبری هست که بیانگر بازگشت اسامه به سوی علی(ع) است و این که نباید چیزی غیر از نیکی درباره او گفت و این برای حسن عاقبت او کافی است.[۶۲]
جستاروابسته

[نصرالله عاشق خداومولا]

پانویس


ابن قتیبة، المعارف، ۱۳۷۵ق، ص۱۴۴؛ ابن عبدالبر، الإستیعاب، ۱۳۸۰ق، ج۱، ص۷۵؛ ابن حزم، جمهرة أنساب العرب، ۱۴۰۳ق، ص۴۵۹.
رجوع کنید به: ابن حبیب، المحبر، ۱۳۶۱ق، ص۱۲۸؛ طبری، تاریخ الأمم والملوک، ۱۳۸۷ق، ج۳، ص۱۶۹.
رجوع کنید به: ابن سعد، الطبقات الکبری،‌ دار صادر، ج۴، ص۶۱.
واقدی، المغازی، ۱۹۶۶م، ج۳، ص۱۱۲۵.
رجوع کنید به: بخاری، التاریخ الکبیر، حیدرآباد دکن، ج۲، ص۲۰؛ بلاذری، انساب، مکتبة المثنی، ج۵، ص۷۷؛ همچنین نگاه کنید به: ابن حبان، مشاهیر علماء الأمصار، ۱۳۷۹ق، ص۱۱؛ ابونعیم اصفهانی، معرفة الصحابة، ۱۴۰۸ق، ج۲، ص۱۸۱.
ابن سعد، الطبقات الکبری،‌ دار صادر، ج۱، ص۲۳۸.
بلاذری، أنساب الأشراف، ۱۹۵۹م، ج۱، ص۸۸.
رجوع کنید به: واقدی، المغازی، ۱۹۶۶م، ج۱، ص۲۱۶؛ ابن هشام، السیرة النبویة،‌ دار المعرفة، ج۲، ص۶۶؛ بلاذری، أنساب الأشراف، ۱۹۵۹ق، ج۱، ص۳۱۶.
واقدی، المغازی، ۱۹۶۶م، ج۲، ص۷۲۳ به بعد.
ابن سعد، الطبقات الکبری،‌ دار صادر، ج۲، ص۱۲۶.
ابن سعد، الطبقات الکبری،‌ دار صادر، ج۲، ص۱۵۱؛ طبری، تاریخ الأمم والملوک، ۱۳۸۷ق، ج۳، ص۷۴.
رجوع کنید به: زهری، المغازی النبویة، ۱۴۰۱ق، ص۱۱۹، واقدی، المغازی، ۱۹۶۶م، ج۲، ص۴۳۰؛ ابن هشام، السیرة النبویة،‌ دار المعرفة، ج۲، ص۳۰۱؛ بخاری، صحیح، ۱۳۱۴ق، ج۳، ص۱۴۶-۱۴۷؛ طبری، تاریخ الأمم والملوک، ۱۳۸۷ق، ج۲، ص۶۱۵.
واقدی، المغازی، ۱۹۶۶م، ج۱، ص۴۰۴.
واقدی، المغازی، ۱۹۶۶ق، ج۳، ص۱۱۱۸.
ابن سعد، الطبقات الکبری،‌ دار صادر، ج۲، ص۱۴۶؛ ابن سید الناس، عیون الأثر، ۱۴۱۴ق، ج۲، ص۳۵۰؛ ابن عساکر، تاریخ مدینة دمشق، ۱۴۱۵ق، ج۱۰، ص۱۳۹؛ بلاذری، أنساب الأشراف، ۱۹۵۹ق، ج۱، ص۱۶۹ و ۲۰۸.
ابن سعد، الطبقات الکبری،‌ دار صادر، ج۲، ص۱۴۶؛ بلاذری، أنساب الأشراف، ۱۹۵۹ق، ج۱، ص۱۶۹ و ۲۰۸؛ واقدی، المغازی، ۱۹۶۶ق، ج۳، ص۱۱۱۸؛ طبری، تاریخ الأمم والملوک، ۱۳۸۷ق، ج۳، ص۲۲۶.
ابن عساکر، تاریخ مدینة دمشق، ۱۴۱۵ق، ج۲، ص۵۵؛ واقدی، المغازی، ۱۹۶۶ق، ج۳، ص۱۱۱۸؛ إبن سعد، طبقات الکبری،‌ دار صادر، ج۲، ص۱۴۶.
رجوع کنید به: واقدی، المغازی، ۱۹۶۶م، ج۳، ص۱۱۱۷؛ ابن هشام، السیرة النبویة،‌ دار المعرفة، ج۲، ص۶۵۰.
واقدی، المغازی، ۱۹۶۶م، ج۳، ص۱۱۱۸ به بعد.
واقدی، المغازی، ۱۹۶۶ق، ج۳، ص۱۱۱۹؛ ابن عساکر، تاریخ مدینة دمشق، ۱۴۱۵ق، ج۲، ص۵۶.
ابن سعد، الطبقات الکبری،‌ دار صادر، ج۴، ص۴۵.
واقدی، المغازی، ۱۹۶۶م، ج۲، ص۸۳۴؛ ابن سعد، الطبقات الکبری،‌ دار صادر، ج۴، ص۶۴؛ احمد بن حنبل، مسند، ۱۳۱۳ق، ج۵، ص۲۱۰.
رجوع کنید به: ترمذی، سنن، ۱۴۰۱ق، ج۵، ص۶۷۸-۶۷۷؛ ابن ابی الشیبة، المصنف، ۱۴۰۳ق، ج۱۲، ص۱۳۸ به بعد.
رجوع کنید به: طبرانی، المعجم الکبیر، ۱۳۹۸ق، ج۱، ص۱۲۱؛ ابن عبد البر، الإستیعاب، ۱۳۸۰ق، ج۱، ص۷۶؛ ذهبی، سیر أعلام النبلاء، ۱۴۰۵ق، ج۲، ص۴۹۸.
رجوع کنید به: واقدی، المغازی، ۱۹۶۶م، ج۱، ص۱۳۵و۲۱۴؛ ابن أبی عاصم، الأحاد والمثانی، ۱۴۱۱ق، ج۱، ص۲۰۱-۱۹۹.
رجوع کنید به: ذهبی، سیر أعلام النبلاء، ۱۴۰۵ق، ج۲، ص۴۹۷و۵۰۷؛ مزّی، تهذیب الکمال، ۱۴۰۴ق، ج۲، ص۳۴۰-۳۳۸.
رجوع کنید به: احمد بن حنبل، مسند، ۱۳۱۳ق، ج۵، ص۱۹۹ به بعد؛ طبرانی، المعجم الکبیر، ۱۳۹۸ق، ج۱، ص۱۲۲ به بعد.
رجوع کنید به: واقدی، المغازی، ۱۹۶۶م، ج۳، ص۱۱۲۲-۱۱۲۱؛ یعقوبی، التاریخ، ۱۳۷۹ق، ج۲، ص۱۲۷؛ طبری، تاریخ الأمم والملوک، ۱۳۸۷ق، ج۳، ص۲۲۳ به نقل از سیف بن عمر.
ابن سعد، الطبقات الکبری،‌ دار صادر، ج۱، ص۱۹۱؛ یعقوبی، التاریخ، ۱۳۷۹ق، ج۲، ص۱۲۷؛ طبری، تاریخ الأمم والملوک، ۱۳۸۷ق، ج۳، ص۲۲۷.
رجوع کنید به: طبری، تاریخ الأمم والملوک، ۱۳۸۷ق، ج۳، ص۲۴۷-۲۴۱.
رجوع کنید به: ابن أعثم کوفی، الفتوح، ۱۳۸۸ق، ج۱، ص۳۲-۳۱.
رجوع کنید به: سُدآبادی، المقنع فی الإمامة، ۱۴۱۴ق، ص۱۴۲-۱۴۳؛ ابن طاووس، الیقین فی امرة امیرالمؤمنین، ۱۳۶۹ق، ص۹۵.
زهری، المغازی النبویة، ۱۴۰۱ق، ص۱۷۴.
بلاذری، فتوح البلدان، ۱۹۵۶م، ج۳، ص۵۵۱؛ ابن عبدالبر، الإستیعاب، ۱۳۸۰ق، ج۱، ص۷۶؛ ابونعیم اصفهانی، معرفة الصحابة، ۱۴۰۸ق، ج۲، ص۱۸۲.
رجوع کنید به: بلاذری، أنساب الأشراف، ۱۳۹۴ق، ج۲، ص۳۳۵.
طبری، تاریخ الأمم والملوک، ۱۳۸۷ق، ج۴، ص۳۴۱، به نقل از سیف بن عمر.
رجوع کنید به: بلاذری، أنساب الأشراف، مکتبة المثنی، ج۵، ص۷۷؛ ابن أعثم الکوفی، الفتوح، ۱۳۸۹ق، ج۲، ص۲۲۷.
رجوع کنید به: طبری، تاریخ الأمم والملوک، ۱۳۸۷ق، ج۴، ص۴۳۱؛ مسعودی، مروج الذهب، ۱۹۷۰م، ج۳، ص۲۰۴؛ همچنین ببینید: ابن سعد، الطبقات الکبری،‌ دار صادر، ج۳، ص۳۱.
شیخ مفید، الإرشاد، ۱۴۱۳ق، ج۱، ص۲۴۳-۲۴۴.
ابن أعثم الکوفی، الفتوح، ۱۳۸۹ق، ج۲، ص۲۵۶.
رجوع کنید به: بلاذری، أنساب الأشراف، ۱۳۹۴ق، ج۲، ص۲۰۸؛ دینوری، ص۱۴۳؛ شیخ مفید، الجمل، ۱۴۱۳ق، ص۹۶-۹۵.
شیخ مفید، الجمل، ۱۴۱۳ق، ص۲۴۰.
رجوع کنید به: بلاذری، أنساب الأشراف، ۱۳۹۴ق، ج۲، ص۲۰۸؛ شیخ مفید، الجمل، ۱۴۱۳ق، ص۹۵.
ابن سعد، الطبقات الکبری،‌ دار صادر، ج۴، ص۷۲؛ ابونعیم اصفهانی، معرفة الصحابة، ۱۴۰۸ق، ج۲، ص۱۸۲؛ ابن عبدالبر، الإستیعاب، ۱۳۸۰ق، ج۱، ص۷۵و۷۷؛ ابن اثیر، أسد الغابة، ۱۲۸۵ق، ج۱، ص۶۶.
حاکم نیشابوری، المستدرک علی الصحیحین، ۱۳۴۲ق، ج۳، ص۵۹۶.
حاکم نیشابوری، المستدرک علی الصحیحین، ۱۳۴۲ق، ج۳، ص۵۹۶.
رجوع کنید به: ابن أثیر، أسد الغابة، ۱۲۸۵ق، ج۱، ص۶۶.
رجوع کنید به: ابن حبان، مشاهیر علماء الأمصار، ۱۳۷۹ق، ص۱۱؛ ابونعیم اصفهانی، معرفة الصحابة، ۱۴۰۸ق، ج۲، ص۱۸۲.
شیخ طوسی، إختیار معرفة الرجال، ۱۴۲۷ق، ج۱، ص۱۶۴.
جاحظ، العثمانیة، ۱۳۷۴ق، ص۱۴۷-۱۴۶.
جاحظ، العثمانیة، ۱۳۷۴ق، ص۱۶۸-۱۶۷.
رجوع کنید به: ناشی اکبر، مسائل الإمامة، ۱۹۷۱ق، ص۵۱.
رجوع کنید به: ابوالقاسم کوفی، الإستغاثة، ۱۳۸۶ق، ج۱، ص۲۶-۲۵؛ سید مرتضی، الشافی فی الإمامة، ۱۴۱۰ق، ج۴، ص۱۴۴ به بعد.
رجوع کنید به: آقابزرگ طهرانی، الذریعة إلی تصانیف الشیعة، ۱۴۰۳ق، ج۵، ص۳۰۴.
رجوع کنید به: ناشی اکبر، مسائل الإمامة، ۱۹۷۱ق، ص۱۶؛ نوبختی، فرق الشیعة، ۱۹۳۱ق، ص۵.
رجوع کنید به: خیاط، الإنتصار، ۱۳۴۴ق، ص۱۴۳ که نظر اهل حدیث را آورده؛ ابن عبدالبر، الإستیعاب، ۱۳۸۰ق، ج۱، ص۷۷ نقل قولی از وکیع؛ نیز رجوع کنید به: ابن تیمیة، منهاج السنة النبویة، ۱۳۲۲ق، ج۲، ص۱۷۸.
رجوع کنید به: اسکافی، المعیار والموازنة، ۱۴۰۲ق، ص۳۵-۳۴و۲۲و۲۱؛ شیخ مفید، الجمل، ۱۴۱۳ق، ۵۱و۹۴و۹۷.
برقی، رجال، ۱۳۴۲ش، ص۵۱-۵۰.
ابن شهرآشوب مازندرانی، المناقب، ۱۳۷۹ق، ج۴، ص۶۵.
ابن داود حلی، رجال ابن داود، ۱۳۸۳ق، ص۵۰-۵۱.
علامه حلی، خلاصة الأقوال، ۱۳۸۱ش، ص۷۳.
شوشتری، قاموس الرجال، ۱۴۱۰ق، ج۱، ص۷۲۰.

[نصرالله عاشق خداومولا]

منابع


آقابزرگ طهرانی، محمدمحسن، الذریعة الی تصانیف الشیعة، بیروت، چاپ علی نقی منزوی و احمد منزوی، ۱۴۰۳ق/۱۹۸۳م.
ابن ابی الشیبة، عبدالله، المصنف، به کوشش مختار احمد ندوی، بمبئی، ۱۴۰۳ق/۱۹۸۳م.
ابن ابی عاصم، احمد، الآحاد و المثانی، به کوشش باسم فیصل احمد جوابره، ریاض، ۱۴۱۱ق/۱۹۹۱م.
ابن اثیر، علی، أسد الغابة، قاهرة، ۱۲۸۵ق.
ابن اعثم کوفی، احمد، الفتوح، حیدرآباد دکن، ج۱، ۱۳۸۸ق/۱۹۶۸م، ج۲، ۱۳۸۹ق/۱۹۶۹م.
ابن تیمیه، احمد، منهاج السنة النبویة، قاهرة، ۱۳۲۲ق.
ابن حبان، محمد، مشاهیر علماء الأمصار، به کوشش م.فلایش هامر، قاهرة، ۱۳۷۹ق/۱۹۵۹م.
ابن حبیب، محمد، المحبر، به کوشش ایلزه لیختن شتیتر، حیدرآباد دکن، ۱۳۶۱ق/۱۹۴۲م.
ابن حزم، علی، جمهرة انساب العرب، بیروت، ۱۴۰۳ق/۱۹۸۳م.
ابن داود حلی، رجال ابن داود، تهران، انتشارات دانشگاه تهران، ۱۳۸۳ق.
ابن سعد، محمد، الطبقات الکبری، بیروت،‌ دار صادر.
ابن سید الناس، محمد بن محمد، عیون الأثر، تحقیق ابراهیم محمد رمضان، بیروت،‌ دار القلم، ۱۴۱۴ق/۱۹۹۳ق.
ابن شاذان، فضل، ایضاح، به کوشش جلال الدین محدث ارموی، تهران، ۱۳۵۱ش.
ابن شهر آشوب مازندرانی، محمد بن علی، مناقب آل أبی طالب(ع)، قم، مؤسسه انتشارات علامه، ۱۳۷۹ق.
ابن طاووس، علی، الیقین فی امرة امیرالمومنین(ع)، نجف، ۱۳۶۹ق/۱۹۵۰م.
ابن عبد البر، یوسف، الإستیعاب، به کوشش محمد بجاوی، قاهرة، ۱۳۸۰ق/۱۹۶۰م.
ابن عساکر، علی بن حسن، تاریخ مدینة دمشق و ذکر فضلها و تسمیة من حلها من الأماثل أو اجتاز بنواحیها من واردیها وأهلها، تحقیق علی شیری، بیروت،‌ دار الفکر، ۱۴۱۵ق/۱۹۹۵ق.
ابن قتیبة، عبدالله، المعارف، به کوشش مصطفی سقا و دیگران، قاهرة، ۱۳۷۵ق/۱۹۵۵م.
ابن هشام، عبدالملک، السیرة النبویة، تصحیح ابراهیم ابیاری و مصطفی سقا و عبدالحفیظ شبلی، بیروت،‌ دار المعرفة.
ابوالقاسم کوفی، علی، الاستغاثة، نجف، ۱۳۸۶ق.
ابونعیم اصفهانی، احمد، معرفة الصحابة، به کوشش محمد راضی بن حاج عثمان، ریاض، ۱۴۰۸ق/۱۹۸۸م.
احمد بن حنبل، مسند، قاهرة، ۱۳۱۳ق.
اسکافی، محمد، المعیار و الموازنة، به کوشش محمدباقر محمودی، بیروت، ۱۴۰۲ق/۱۹۸۱م.
بخاری، اسماعیل، التاریخ الکبیر، حیدرآباد دکن، دائرة المعارف العثمانیة، بی‌تا.
بخاری، اسماعیل، صحیح، بولاق، ۱۳۱۴ق.
برقی، احمد، رجال، به کوشش جلال الدین محدث ارموی، تهران، ۱۳۴۲ش.
بلاذری، احمد، انساب الاشراف، ج۱، به کوشش محمد حمید الله، قاهرة، ۱۹۵۹م، ج۲، به کوشش محمدباقر محمودی، بیروت، ۱۳۹۴ق/۱۹۷۴م، ج۴ (۱)، به کوشش ماکس شلوسینگر، بیت المقدس، ۱۹۷۱م، ج۵، بغداد، مکتبة المثنی.
بلاذری، احمد، فتوح البلدان، به کوشش صلاح الدین منجد، قاهرة، ۱۹۵۶م.
ترمذی، محمد، سنن، به کوشش ابراهیم عطه عرض، استانبول، ۱۴۰۱ق/۱۹۸۱م.
جاحظ، عمرو، العثمانیة، به کوشش عبدالسلام محمد هارون، قاهره، ۱۳۷۴ق/۱۹۵۵م.
حاکم نیشابوری، محمد، المستدرک علی الصحیحین، حیدرآباد دکن، ۱۳۴۲ق.
خیاط، عبدالرحیم، الإنتصار، به کوشش نیبرگ، قاهره، ۱۳۴۴ق/۱۹۲۵م.
دینوری، احمد، الاخبار الطوال، به کوشش عبدالمنعم عامر، قاهرة، ۱۳۷۹ق/۱۹۵۹م.
ذهبی، احمد، سیر أعلام النبلاء، به کوشش شعیب ارنووط و دیگران، بیروت، ۱۴۰۵ق/۱۹۸۵م.
زهری، محمد، المغازی النبویة، به کوشش سهیل زکار، دمشق، ۱۴۰۱ق/۱۹۸۱م.
سُدآبادی، عبیدالله، المقنع فی الامامة، به کوشش شاکر شبع، قم، ۱۴۱۴ق.
سید مرتضی، علی، الشافی فی الامامة، به کوشش عبدالزهراء حسینی خطیب، تهران، ۱۴۱۰ق.
شوشتری، محمدتقی، قاموس الرجال، قم، دفتر انتشارات اسلامی، ۱۴۱۰ق.
شیخ مفید، محمد بن محمد، الإرشاد فی معرفة حجج الله علی العباد، قم، المؤتمر العالمی لألفیة الشیخ الفمید، ۱۴۱۳ق.
شیخ مفید، محمد بن محمد، الجمل، به کوشش علی میرشریفی، قم، ۱۴۱۳ق.
طبرانی، سلیمان، المعجم الکبیر، به کوشش حمدی عبدالمجید سلفی، بغداد، ۱۳۹۸ق/۱۹۷۸م.
طبری، محمد بن جریر، تاریخ الأمم و الملوک، تحقیق محمد أبوالفضل ابراهیم، بیروت، دارالتراث، ۱۳۸۷ق/۱۹۶۷م.
علامه حلی، حسن بن یوسف، ترتیب خلاصة الأقوال فی معرفة علم الرجال، مشهد، مجمع البحوث الإسلامیة، ۱۳۸۱ش/۱۴۲۳ق.
علامه حلی، حسن بن یوسف، رجال العلامة الحلی، قم،‌ دار الذخائر، ۱۴۱۱ق.
شیخ طوسی، محمد بن حسن، إختیار معرفة الرجال، به تحقیق جواد قیومی اصفهانی، قم، مؤسسة النشر الإسلامی، ۱۴۲۷ق.
مزّی، یوسف، تهذیب الکمال، به کوشش بشار عواد معروف، بیروت، ۱۴۰۴ق/۱۹۸۴م.
مسعودی، علی بن حسین، مروج الذهب، به کوشش شارل پلا، بیروت، ۱۹۷۰م.
ناشی اکبر، عبدالله، مسائل الامامة، به کوشش یوزف فان اس، بیروت، ۱۹۷۱م.
نوبختی، حسن، فرق الشیعة، به کوشش هلموت ریتر، استانبول، ۱۹۳۱م.
واقدی، محمد، المغازی، به کوشش مارسدن جونز، لندن، ۱۹۶۶م.
یعقوبی، احمد، التاریخ، بیروت، ۱۳۷۹ق/۱۹۶۰م.