تاريخ سفالگری در ایران
سفالگری یا کوزه گری ایرانی سابقه طولانی در تاریخ ایران دارد.
سفالگری یکی از اولین و مهم ترین اختراعهای ساخته شده توسط انسان است. برای مورخان و باستان شناسان از مهم ترین مظاهر هنری است. باستان شناسان از راه سفالگری با شرایط اجتماعی و اقتصادی یک دوره یا یک منطقه آشنا میشوند. با مطالعه سفالها در مورد زندگی، دین مردم و تاریخ٬ روابط اجتماعی و نگرش جامعه را نسبت به همسایگان تفسیر میکنن
کوزه سفالی متعلق به هزاره چهارم قبل از میلاد در موزه ملی ایرانساخت سفال در ایران دارای سابقه طولانی و درخشان است.
با توجه به موقعیت جغرافیایی خاصی کشور ایران، که در محل تقاطع تمدنهای باستانی و در مسیرهای کاروانهای مهم واقع است، تقریبا در هر بخشی از ایران، در زمانهای مختلف درگیر ساخت سفال بودهاند. با این حال، حفاریهای اخیر و تحقیقات باستان شناسی نشان داد که چهار منطقه عمده در تولید سفال در فلات ایران وجود دارد که شامل بخش نسخت شامل غرب کوههای زاکرس و نواحی لرستان است٬بخش دوم شامل نواحی جنوب دریای خزر که استانهای گیلان و مازندران را در بر میگیرد. این دو منطقه نخستین نواحی در فلات ایران بودهاند که سفالگری را آغاز نمودهاند. بخش سوم شامل شمال غرب کشور و نواحی آذربایجان را شامل میشود بخش چهارم در جنوب شرقی است که و استانهای کرمان و استان سیستان و بلوچستان را شامل میشود افزون بر این ۴ منطقه نواحی کویری ایران را نیز میتوان به ان اضافه کرد که قدمت ساخت سفال در ۸ هزاره پیش از میلاد بر میگردد.