5- توجه به طبیعت دنیا
همانطور که به تجربه نیز ثابت گردیده، طبیعت زندگی دنیا عموما با غمها و همچنین با خوشیها و شادیها آمیخته است، و هو خوشی و هم زنج آن برای انسان حساب چندان دقیقی ندارد، و بهر حال اینگونه نیست که لذتها مناقص نشود، شادیها به ناشادیها تبدیک نگردد و سرورها به غبار آلودگی نگراید.
بنابراین، اگر چنین اعتقاد و چنین توجهی در انسان بوجود می آید، که ذات دنیا یک عنصر ابدی کاملا لذت بخش، و سراسر شادی آفرین نیست، و نمیشود بهمه خواسته رسید، و شیرینیها را چشید، انسان با توقع زیاد، از زندگی دنیا درخواست مافوق انتظار ندارد، و در صورت ناکامی چندان هم غمگین و آزرده خاطر نمی شود.
امام زین العابدین (ع) فرموده است: اجعل ما طلبت من الدنیا فلم تظفربه، بمنزلة ما لم یخطر ببا لک. (89)
هر چه را از دنیا درخواست کردی، و به آن دست نیافتی، اینطور حساب کن، که اصولا چنین درخواستی بفکر تو نرسیده بود، و اصلا دنبال آن نرفته بودی! پس حال که چنین است خود را ناراحت مکن!
امام علی (ع) فرموده است: من کانت الدنیا همه اشتد لذالک غمه. (90)
هر کس به امور دنیا اهمیت زیاد بدهد، و برای آن تلاش بی حساب داشته و زندگی دنیا را هدف خود قرار دهد، غم و اندوهش شدت می گیرد.