ذيحجه بود. ماه لبيک گفتن و احرام بستن. ماه طواف کردن حرم دوست.
نيمه ماه که رسيد، ماه خانه امام نهم طلوع کرد. در خانه سمانه؛
همان بانويي که در تقوي مثل و مانند نداشت و شيطان حتي به او نزديک نمي شد.
ـ باباي هفده ساله، نام کودک نوراني اش را «علي» گذاشت و بعدها او را نقي،
هادي، نجيب، عالم، فقيه، ناصح، امين، مؤتمن و طيب خواندند و
هر لقبي، گوشه اي از کمالات الهي او را جلوه گر مي ساخت.