بعد از جنگ احد، حضرت فاطمه زهرا(س) به استقبال شوهرش علی(ع) آمد. علی(ع) این اشعار را خواند:
اَ فاطِمُ هاکِ السَّیفَ غَیرَ ذَمِیم فَلَستُ بِرَعدِیدٍ وَ لا بِلَئِیمٍترجمه: ای فاطمه! اینک این شمشیر را بگیر که ناستوده نیست، و من نه ترس از کسی دارم (و نه سستی کردهام) که سزاوار سرزنش باشم.
لَعَمرِی لَقَد جاهَدتُ فِی نَصرِ اَحمَدٍ وَ طاعَۀِ رَبِّ بِالعِبادِ رَحِیمٌ
به جانم سوگند، در یاری رسول خدا(ص) نهایت کوشش را کردهام و در اطاعت پروردگار مهربان هیچگونه کوتاهی نکردم!
سپس به فاطمه(س) فرمود: «خونِ این شمشیر را بشوی و پاک کن که امروز جنگ مرا تصدیق کرد.»
پیامبر(ص) به علی(ع) فرمود:
لَئن کُنتَ صَدَقتَ القِتالَ الیَومَ، لَقَد صَدَقَ مَعَکَ سِماکُ بنِ خَرَشَهٍ وَ سَهلِ بنِ حُنَیفٍ؛ اگر تو جنگ را تصدیق کردی (یعنی حقّ آن را به طور کامل ادا کردی)، سماک بن خرشه (ابودجانه) و سهل بن حنیف نیز با تو، آن را تصدیق کردند و حقش را ادا نمودند.[14]