صفحه 3 از 4 نخستنخست 1234 آخرینآخرین
نمایش نتایج: از شماره 21 تا 30 , از مجموع 39

موضوع: آخرت سرای پایدار

  1. Top | #21

    عنوان کاربر
    مديرکل سايت
    تاریخ عضویت
    August 2009
    شماره عضویت
    13
    نوشته
    102,219
    صلوات
    31803
    دلنوشته
    76
    صلی الله علیک یا مولاتنا یا زینب کبری علیها السلام
    تشکر
    78,449
    مورد تشکر
    204,181 در 63,569
    وبلاگ
    208
    دریافت
    9
    آپلود
    102

    پیش فرض




    و) اعضا و جوارح؛ در قیامت، دست، پا، زبان، گوش، چشم و پوست گناه کاران به فرمان خداوند علیه صاحبان شان شهادت می دهند:
    یوم تشهد علیهم السنتهم و ایدیهم و ارجلهم بما کانوا یعملون (269)؛ در روزی که زبان ها و دست ها و پاهایشان، ضد آنان به آن چه انجام می دادند، شهادت می دهند.
    ... شهد علیهم سمعهم و ابصرهم بما کانوا یعلمون (270)؛ گوش شان و دیدگان شان و پوست شان به آن چه می کرده اند، ضدشان گواهی دهند.
    افزون بر شاهدان یاد شده، نامه عمل هر انسانی که همه اعمال کوچک و بزرگ را در خود جای داده:
    ... و لهذا الکتب لا یغادر صغیرة و لا کبیرة الا احصها... (271)، و نیز تجسم یافتن اعمال نیک و شر انسان، هر یک گواهی روشن و انکارناپذیر بر کردار انسان است.
    تفاوت هایی که میان دنیا و آخرت ذکر شد بین دنیا و برزخ نیز وجود دارد. به ویژه اگر برزخ را داخل در آخرت بدانیم. از این رو، لیکن با جمع بندی آیات و با استفاده از روایات می توان برخی ویژگی های آخرت را از دوران برزخ استثنا کرد:
    الف) در برزخ، آسمان و زمین و به تبع آن شب و روز برقرار است:
    النار یعرضون علیها غدوا و عشیا (272)؛ (اینک هر) صبح و شام بر آتش عرضه می شوند.
    فاما الذین شقوا... خلدین فیها مادامت السموت و الارض الا ما شاء ربک... و اما الذین سعدوا... خلدین فیها مادامت السموت و الارض الا ما شاء ربک... (273)؛ و اما کسانی که تیره بخت شده اند... تا آسمان و زمین برجاست، در آتش ماندگار خواهند بود، مگر آن چه پروردگارت بخواهد... و اما کسانی که نیک بخت شده اند... تا آسمان ها و زمین بر جاست، در بهشت جاودانند، مگر آن چه پروردگارت بخواهد،
    در حالی که با ظهور قیامت، آسمان و زمین برچیده می شوند:
    ... و الارض جمعا قبضته یوم القیمه و السموت مطویت بیمینه... (274)؛ روز قیامت زمین یک سره در قبضه (قدرت) اوست و آسمان ها درپیچیده به دست اوست.
    و به گونه ای دیگر در می آیند: ... تبدل الارض غیر الارض و السموت... (275)؛ روزی که زمین به غیر این زمین و آسمان ها (به غیر این آسمان ها) مبدل گردد.



    امضاء





    *******************************

    سکوت
    خطرناک تر از حرفهای نیشداراست
    کسی که
    سکوت می کند روزی حرفهایش را
    سرنوشت به تلخی به شما خواهد گفت

    *******************************
    و قسم به حقارتِ واژه و شکوه سکوت،
    که گاهی شرح حال آدمی ممکن نیست...

    *******************************





  2. آیه های انتظار

    آیه های انتظار


    لیست موضوعات تصادفی این انجمن

     

  3. Top | #22

    عنوان کاربر
    مديرکل سايت
    تاریخ عضویت
    August 2009
    شماره عضویت
    13
    نوشته
    102,219
    صلوات
    31803
    دلنوشته
    76
    صلی الله علیک یا مولاتنا یا زینب کبری علیها السلام
    تشکر
    78,449
    مورد تشکر
    204,181 در 63,569
    وبلاگ
    208
    دریافت
    9
    آپلود
    102

    پیش فرض





    به گفته ای - با توجه به آیه: ... لا یرون فیها شمساً و لا زمهریرا (276)؛در آن جا نه آفتابی ببینند نه سرمایی - در بهشت جاوید، شب و روز وجود ندارد (277).
    ب) دوره برزخ هم چون دنیا پایان پذیر است:
    و من ورائهم برزخ الی یوم یبعثون (278)؛ و پیشاپیش آنان برزخی است، تا روزی که برانگیخته خواهند شد.
    ج) در برزخ، انسان ها به صورت فردی و تک به تک حاضر می شوند، در حالی که قیامت، همه جهان هستی را در بر می گیرد (279).
    د) در برزخ نیز سرانجام، انسان ها هم چون دنیا خواهند مرد و سپس برای قیامت دوباره زنده خواهند شد (280).
    رابطه دنیا و آخرت
    در آموزه های دینی بر این نکته تأکید شده است که اعتقاد داشتن به آخرت سبب می شود که انسان در دنیا خود را اصلاح کرده و زندگی خویش را بر پایه فرمان های الهی استوار سازد. روشن است اعتقاد به آخرت در صورتی در کردار آدمی تاثیر می گذارد که میان زندگی دنیا و آخرت رابطه ای باشد و گرنه چنان چه کسی معتقد باشد که پرونده زندگی انسان در این جهان با مرگ او بسته می شود و در آخرت زندگی جدیدی شروع می کند که رابطه ای با زندگی قبل ندارد، چنین اعتقادی بر کردار او در زندگی دنیا تاثیری نخواهد داشت. بنابراین، بررسی رابطه دنیا و آخرت امری ضروری است.
    برخی از معتقدان به آخرت، نظام زندگی در آن جهان را مانند این دنیا می پنداشتند؛ از همین رو میان مزایای زندگی دنیا و آخرت قایل به رابطه ای مستقیم بوده و می پنداشتند هر کس از این جهان با خود فقر ببرد، در آخرت مسکین برخواهد خاست و هر کس مال و ثروت ببرد، ثروت مند بر خواهد خاست؛ لذا همراه مردگان پول، جواهر، و غذا دفن می کردند، تا مرده در زندگی اخروی از آنها استفاده کند، برخی نیز عکس این اعتقاد را داشتند؛ یعنی می پنداشتند هر خوشی در دنیا سبب ناخوشی در آخرت بوده و رنج ها و محرومیت های دنیا موجب سعادت و برخورداری آخرت خواهد شد (281).





    امضاء





    *******************************

    سکوت
    خطرناک تر از حرفهای نیشداراست
    کسی که
    سکوت می کند روزی حرفهایش را
    سرنوشت به تلخی به شما خواهد گفت

    *******************************
    و قسم به حقارتِ واژه و شکوه سکوت،
    که گاهی شرح حال آدمی ممکن نیست...

    *******************************




  4. Top | #23

    عنوان کاربر
    مديرکل سايت
    تاریخ عضویت
    August 2009
    شماره عضویت
    13
    نوشته
    102,219
    صلوات
    31803
    دلنوشته
    76
    صلی الله علیک یا مولاتنا یا زینب کبری علیها السلام
    تشکر
    78,449
    مورد تشکر
    204,181 در 63,569
    وبلاگ
    208
    دریافت
    9
    آپلود
    102

    پیش فرض







    از منظر قرآن کریم، دنیا و آخرت از یکدیگر جدا نیست، بلکه پیوستگی و رابطه ای محکم میان آنها برقرار است. این رابطه، میان اعمال اختیاری آدمیان در دنیا و سعادت آنان در آخرت است (282). هر کس در دنیا اهل ایمان و عمل صالح بود، در آخرت سعادت مند است و هر کس در این جهان کیفر ورزیده و به فساد و گناه روی آورد، در آخرت شقاوت مند است؛ از همین رو دنیا را رحم آخرت و محل تربیت انسان ها و پرورش گاه استعداد آنها دانسته اند (283).
    ارتباط تنگاتنگ عقاید، اخلاق و اعمال ما در این دنیا و سرنوشتمان در آخرت - که به صورت انطباق یا تضاد با شرایط محیط آخرت بروز می کند - تا آن جاست که چهره آن جهانی ما همان صورتی است که در دنیا برای خویش ساخته ایم (284)؛ زیرا به طور کلی آخرت، چیزی جز باطن دنیا نیست:
    یعلمون ظهرا من الحیوة الدنیا و هم عن الاخرة هم غفلون ؛ از زندگی دنیا، ظاهری را می شناسند، حال آن که از آخرت غافل اند (285).
    دنیا و آخرت همانند دو فصل از یک سال است که در یکی به کشت و در دیگری به درو می پردازیم: الدنیا مزرعة الاخرة (286).
    قرآن کریم در آیات پر شمار به بیان رابطه عقاید و اعمال انسان ها در دنیا با سرنوشت آنان در آخرت پرداخته است؛ در سوره بقره (آیات 81 - 82) آمده است گناه کارانی که گناه شان آنان را احاطه کند دوزخی اند و مؤمنانی که کردار نیکو از آنان سرزند، بهشتی اند:
    بلی من کسب سیئة واحطت به خطیته فاولئک اصحب النار هم فیها خلدون و الذین ءامنوا و عملوا الصلحت اولئک اصحب الجنة هم فیها خالدون (287).
    سوره نساء (آیات 56 - 57) از افکندن کافران در آتش و وارد کردن مؤمنان نیکوکار به بهشت خبر داده است:
    ان الذین کفروا بایتنا سوف نصلیهم نارا... و الذین ءامنوا و عموا الصلحت سندخلهم جنت... .



    امضاء





    *******************************

    سکوت
    خطرناک تر از حرفهای نیشداراست
    کسی که
    سکوت می کند روزی حرفهایش را
    سرنوشت به تلخی به شما خواهد گفت

    *******************************
    و قسم به حقارتِ واژه و شکوه سکوت،
    که گاهی شرح حال آدمی ممکن نیست...

    *******************************




  5. Top | #24

    عنوان کاربر
    مديرکل سايت
    تاریخ عضویت
    August 2009
    شماره عضویت
    13
    نوشته
    102,219
    صلوات
    31803
    دلنوشته
    76
    صلی الله علیک یا مولاتنا یا زینب کبری علیها السلام
    تشکر
    78,449
    مورد تشکر
    204,181 در 63,569
    وبلاگ
    208
    دریافت
    9
    آپلود
    102

    پیش فرض





    هم چنین در سوره نساء (آیه 123 و 124) آمده است که هر کس کار بدی انجام دهد، مجازات آن را خواهد دید و جز خدا ولی و یاوری نخواهد داشت و کسانی که کردار شایسته دارند - چه مرد و چه زن - به بهشت خواهند رفت:
    من یعمل سوءا یجز به و لا یجد له من دون الله ولیا و لا نصیرا و من یعمل من الصلحت من ذکر او انثی و هو مؤمن فاولئک یدخلون الجنة... .
    برخی آیات از مطابقت حال دنیا و آخرت انسان خبر داده است که ارتباط شدید میان دنیا و آخرت را می رساند؛ در سوره اسراء (آیه 72) آمده است:
    و من کان فی هذه اعمی فهو فی الاخرة اعمی و اضل سبیلا (288)؛ هر کس در این دنیا کور باشد، در آخرت کور و گمراه است.
    رابطه میان عمل و نتیجه آن در آخرت، یعنی رابطه بین ایمان و عمل صالح با مقامات و سعادت اخروی از یک سو و کفر و گناه با عذاب اخروی از جانب دیگر، رابطه ای تکوینی است، نه قراردادی و اعتباری (289). برخی این رابطه را فراتر از علی و معلولی دانسته و از آن به رابطه عینیت و اتحاد یاد کرده اند (290)؛ یعنی آن چه در آخرت از پاداش یا کیفر به نیکوکاران و بدکاران داده می شود، تجسم عمل آنهاست.
    این حقیقت که اعمال ما در دنیا صورتی دیگر در آخرت دارد، در روایات بسیاری تصریح شده است:
    الف) در شب اول قبر، اعمال نیکوی انسان با صورتی خوش بو و زیبا کنار مؤمن آمده و با او مأنوس می شود (291).
    ب) هر کس سبحان الله، الحمدالله، لا اله الا الله یا الله اکبر بگوید، خداوند برای او درختی در بهشت غرس می کند (292).
    ج) اعمالی که انسان در دنیا انجام می دهد یک صورت اخروی دارد و آن نعمت های بهشتی است (293).
    از آیات فراوان نیز این رابطه عینی و حقیقی بین اعمال و نتایج آن استفاده می شود. بر اساس این آیات، در آخرت هر کس کار نیک یا زشتی که در دنیا انجام داده، حاضر می بیند: ...و وجدوا ما عملوا حاضرا... (294) و انسان بدکار آرزو می کند که بین او و کار زشتش مسافتی زیاد فاصله بود:
    یوم تجد کل نفس ما عملت من خیر محضرا و ما عملت من سوء تود لو ان بینها و بینه امدا بعیدا... (295).
    در آخرت مردم گروه گروه بیرون می آیند، تا اعمال شان به آنها نشان داده شود و هر کس ذره ای کار نیک یا زشت کرده باشد، آن را می بیند:
    یومئذ یصدر الناس اشتاتا لیروا اعملهم فمن یعمل مثقال ذرة خیراً یره و من یعمل مثقال ذرة شراً یره (296).
    بر اساس تعدادی از آیات، اموالی که انسان در دنیا به ناحق گرد آورده، در قیامت طوقی شده و به گردنش آویخته می شود: ...سیطوقون ما بخلوا به یوم القیمه... (297) آن که مال یتیم را به ستم می خورد، در واقع آتش در شکم خود فرو می برد: ان الذین یأکلون امول الیتمی ظلما انما یأکلون فی بطونهم ناراً... (298) هم چنین سکه های طلا و نقره که برخی آنها را به ناحق گنجینه کرده و در راه خدا انفاق نمی کند، در آتش دوزخ گداخته شده و پیشانی و پهلو و پشت گنجینه کنندگان با آنها داغ می شود:
    و الذین یکنزون الذهب و الفضة و لا ینفقونها فی سبیل الله... یوم یحمی علیها فی نار جهنم فتکوی بها جباههم و جنوبهم و ظهورهم... (299).
    دسته ای از آیات هم می گوید: کارهایی که در این جا انجام می دهید، برای خود از پیش می فرستید:
    ... و ما تقدموا لا نفسکم من خیر تجدوه عندالله... (300)؛ و هر نیکی که برای خویش از پیش فرستید آن را نزد خدا باز خواهید یافت.
    در آخرت، انسان آن چه را با دستانش پیش فرستاده، می نگرد: ...یوم ینظر المرء ما قدمت یداه... (301) و انسان ها در همین دنیا باید بنگرند که برای فردای خود چه چیزی پیش فرستاده اند: یایها الذین ءامنوا اتقوا الله و لتنظر نفس ما قدمت لغد... (302). از این آیات نیز می توان رابطه عینی میان عمل، پاداش و کیفر را استفاده کرد.





    امضاء





    *******************************

    سکوت
    خطرناک تر از حرفهای نیشداراست
    کسی که
    سکوت می کند روزی حرفهایش را
    سرنوشت به تلخی به شما خواهد گفت

    *******************************
    و قسم به حقارتِ واژه و شکوه سکوت،
    که گاهی شرح حال آدمی ممکن نیست...

    *******************************




  6. Top | #25

    عنوان کاربر
    مديرکل سايت
    تاریخ عضویت
    August 2009
    شماره عضویت
    13
    نوشته
    102,219
    صلوات
    31803
    دلنوشته
    76
    صلی الله علیک یا مولاتنا یا زینب کبری علیها السلام
    تشکر
    78,449
    مورد تشکر
    204,181 در 63,569
    وبلاگ
    208
    دریافت
    9
    آپلود
    102

    پیش فرض








    حاصل آن که عقاید، اخلاق و اعمالی که انسان در دنیا دارد. در آخرت تجسم و تمثل پیدا کرده و حقیقت عینی آنها جلوه گر می شود.
    با توجه به آن چه درباره رابطه میان عمل، پاداش و کیفر اخروی آن بیان شد، پاسخ اشکال عدم تناسب بین کیفر و مجازات اخروی با گناه نیز روشن می شود؛ زیرا تناسب کیفر و جرم، در مورد کیفرهای اجتماعی و قراردادی باید ملاحظه شود؛ اما در کیفرهایی که رابطه تکوینی با عمل و جرم دارد. (معلول واقعی و اثر حقیقی کردار است) یا کیفری که با گناه رابطه عینیت و وحدت دارد (در حقیقت خود عمل است) دیگر برای بحث تناسب داشتن و نداشتن مجالی نیست (303).




    امضاء





    *******************************

    سکوت
    خطرناک تر از حرفهای نیشداراست
    کسی که
    سکوت می کند روزی حرفهایش را
    سرنوشت به تلخی به شما خواهد گفت

    *******************************
    و قسم به حقارتِ واژه و شکوه سکوت،
    که گاهی شرح حال آدمی ممکن نیست...

    *******************************




  7. Top | #26

    عنوان کاربر
    مديرکل سايت
    تاریخ عضویت
    August 2009
    شماره عضویت
    13
    نوشته
    102,219
    صلوات
    31803
    دلنوشته
    76
    صلی الله علیک یا مولاتنا یا زینب کبری علیها السلام
    تشکر
    78,449
    مورد تشکر
    204,181 در 63,569
    وبلاگ
    208
    دریافت
    9
    آپلود
    102

    پیش فرض





    جمع یا تضاد دنیا و آخرت


    برخی گمان برده اند برخورداری از دنیا با بهره مندی در آخرت قابل جمع نیست و هر خوشی دنیا سبب ناخوشی در آخرت بوده و رنج ها و محرومیت های دنیا موجب سعادت و برخورداری در آخرت خواهد بود. اینان گویا پنداشته اند ما دو زندگی داریم و یک روزی. اگر از این روزی در دنیا استفاده کنیم، در آخرت از آن بهره ای نخواهیم داشت و اگر در دنیا استفاده نکنیم، برای آخرت ذخیره خواهد شد.
    این برداشت نادرست است و میان محرومیت دنیوی و سعادت اخروی رابطه ای نیست (304). از مسلمات و ضروریات اسلام است که جمع میان دنیا و آخرت و بهره مندی از هر دو ممکن است و برخورداری از دنیا مستلزم محرومیت از آخرت نیست (305)؛ چنان که قرآن کریم از کسانی یاد می کند که از دنیا بهره مند بودند و در آخرت نیز سعادت مند می باشند؛ مانند حضرت سلیمان (علیه السلام)، از پیامبران الهی، که به طور قطع در آخرت از سعادت مندان است و در دنیا نیز از بهره های فراوانی برخوردار بود:
    و حشر لسلیمن جنوده من الجن و الانس و الطیر (306)؛ و برای سلیمان سپاهیانش از جن و انس و پرندگان جمع آوری شدند.
    در مقابل، کسانی را توصیف می کند که در دنیا به خواسته های شان نمی رسند و در آخرت هم به عذاب جاودانه مبتلا می شوند (307):
    ... خسر الدنیا و الاخرة ذلک هو الخسران المبین (308)؛ در دنیا و آخرت زیان دیده است، این است همان زیان آشکار.
    چنین اند کافران که برای آنان در دنیا رسوایی و در آخرت عذابی بزرگ است:
    ... لهم فی الدنیا خزی و لهم فی الاخرة عذاب عظیم (309).
    از آیات دیگری نیز استفاده می شود که جمع میان نعمت های دنیا و آخرت شدنی است. در سوره بقره (آیه 201) از مؤمنانی تمجید شده که از خداوند حسنه در دنیا و آخرت را طلب می کنند:
    ربنا ءاتنا فی الدنیا حسنة و فی الاخرة حسنة و قنا عذاب النار .
    بر پایه روایتی تفسیری از امام صادق (علیه السلام) حسنه آخرت خشنودی خداوند و بهشت است (310). انس و قتاده نیز حسنه را به نعمت های دنیا و آخرت تفسیر کرده اند (311). در سوره اعراف (آیه 156) حضرت موسی (علیه السلام) زندگانی نیکو در دنیا و آخرت را می طلبد:
    و اکتب لنا فی هذه الدنیا حسنة و فی الاخرة ؛ و برای ما در این جهان نیکی مقرر فرما و در آخرت (نیز).
    در سوره نمل (آیه 41) خداوند سبحان به کسانی که پس از ستم دیدگی در راه خدا هجرت کرده اند، وعده اعطای نعمت دنیا و آخرت داده و در ادامه تأکید می کند که به طور قطع پاداش آخرت بزرگ تر خواهد بود:
    و الذین هاجروا فی الله من بعد ما ظلموا لنبوئنهم فی الدنیا حسنه و لاجر الاخرة اکبر لو کانوا یعلمون .
    سوره آل عمران (آیه 148) نیز از اعطای پاداش دنیوی و اخروی به مجاهدان در رکاب رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) خبر داده است:
    فاتهم الله ثواب الدنیا و حسن ثواب الاخرة...؛ پس خداوند، پاداش این دنیا و پاداش نیک آخرت را به آنان عطا کرد.
    در سوره نحل (آیه 122) آمده است: و انه فی الاخرة امن الصلحین ؛ ما به ابراهیم (علیه السلام) در دنیا حسنه دادیم و در آخرت هم، او از شایستگان خواهد بود. خداوند متعال، در سوره قصص (آیه 77) به قارون - که مال فراوانی به او داده است - توصیه می کند که با این مال و صرف آن در راه درست، سرای آخرت را به دست آورد:
    و ابتغ فیما ءاتک الله الدار الاخرة و لاتنس نصیبک من الدنیا....
    در مجمع البیان آمده است که قارون، بخیل و بر خانواده اش سخت گیر بود؛ از این رو به او گفته شد که از مالت بخور، بیاشام و در امور مباح بهره ببر (312).
    مفاد دسته ای از آیات، سرزنش کسانی است که نعمت های حلال دنیوی را بر خود حرام می کنند و از آن بهره نمی برند:
    قل من حرم زینة الله التی اخرج لعباده و الطیبت من الرزق قل هی للذین ءامنوا فی الحیوة الدنیا خالصة یوم القیمة...؛ (ای پیامبر!) بگو: زیورهایی که خدا برای بندگانش پدید آورده و (نیز) روزهای پاکیزه را چه کسی حرام گردانیده؟ بگو: این (نعمت) در زندگی دنیا برای کسانی است که ایمان آورده اند و روز قیامت نیز خاص آنان می باشد (313).
    از آن چه گفته شد، استفاده می شود که میان برخورداری از دنیا و بهره مندی در آخرت تضادی نیست. آنان ناممکن است جمع میان دنیا پرستی و آخرت است. محال است که هدف علا و کمال مطلوب و نهایت آرزوی آدمی، هم دنیا باشد و هم آخرت. خداوند به هیچ انسانی دو دل نداده است: ما جعل الله لرجل من قلبین فی جوفه (314) و با یک دل نمی توان هم به دنیا عشق داشت و هم به آخرت؛ چنان که امیرالمؤمنان علی (علیه السلام) می فرماید:
    دنیا و آخرت دو دشمن مشخص و دو راه مختلف اند. هر کس دنیا را دوست بدارد و به آن عشق ورزد، به آخرت کینه ورزد و با آن دشمنی کند و دنیا و آخرت مانند مشرق و مغرب اند که نزدیک شدن به هر یک موجب دوری از دیگری است و این دو، همانند دو هوویند (315).
    برخی گفته اند:
    در مورد (برخورداری از) دنیا و آخرت (و هدف قرار گرفتن آن دو) چهارگونه رابطه متصور است:1. برخورداری از دنیا و برخورداری از آخرت؛ 2. هدف قرار گرفتن دنیا و هدف قرار گرفتن آخرت؛ 3. هدف قرار گرفتن آخرت و برخورداری از دنیا؛ 4. هدف قرار گرفتن دنیا و برخورداری از آخرت. در رابطه اول و سوم هیچ گونه تضادی نیست و جمع میان دو سوی هر یک از این دو رابطه ممکن است، ولی در رابطه دوم و چهارم تضاد است و در آنها جمع ممکن نیست؛ مثلا در رابطه چهارم، تضاد میان ناقص و کامل است و هدف قرار گرفتن ناقص مستلزم محرومیت از کامل است، بر خلاف قسم سوم که در آن چون کامل (آخرت) هدف قرار می گیرد، مستلزم محرومیت از ناقص (دنیا) نیست (316).
    به همین سبب که هدف قرار گرفتن دنیا و آخرت (رابطه دو) و هدف قرار دادن دنیا و برخورداری از آخرت (رابطه چهارم) قابل جمع نیست، قرآن کریم برگزیدن دنیا و آخرت را برابر هم قرار داده: ...منکم من یرید الدنیا و منکم من یرید الاخرة... (317)؛ برخی از شما دنیا را و برخی از شما آخرت را می خواهد - و همسران پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم)را میان گزینش دنیا و آخرت مخیر کرده است:
    یایها النبی قل لازوجک ان کنتن تردن الحیوة الدنیا و زینتها فتعالین امتعکن و اسرحکن سراحاً جمیلا و ان کنتن تردن الله و رسوله و الدار الاخرة فان الله اعد للمحسنت منکن اجراً عظیما (318)؛ ای پیامبر! به همسرانت بگو: اگر خواهان زندگی دنیا و زینت آنید، بیایید تا مهرتان را بدهم و (خوش و) خرم شما را رها کنم و اگر خواستار خدا و فرستاده وی و سرای آخرتید، پس به راستی خدا برای نیکوکاران شما پاداش بزرگی آماده کرده است.
    به گفته علامه طباطبائی (قدس سره) لازمه برگزیدن و هدف قرار دادن دنیا نفی و ترک آخرت است؛ ولی برگزیدن آخرت و هدف قرار دادن آن، موجب ترک دنیا به صورت کلی نمی شود، بلکه در این صورت از دنیا به عنوان وسیله و مقدمه ای برای رسیدن به آخرت استفاده می شود (319)؛ از همین رو قرآن کریم با دعوت انسان به هدف قرار دادن آخرت، برگزیدن زندگی مادی دنیا بر آخرت را گمراهی عمیق شمرده است:
    الذین یستحبون الحیوة الدنیا علی الاخرة...اولئک فی ضلل بعید (320)؛ همانا کسانی که زندگی دنیا را به آخرت ترجیح می دهند... آنان در گمراهی دور و درازی هستند.
    و دنیادوستی را عامل بی توجهی به آخرت دانسته است:
    کلا بل تحبون العاجلة و تذرون الاخرة (321)؛ ولی نه! (شما دنیای) زودگذر را دوست دارید و آخرت را وامی گذارید.
    قرآن از بهره مندی های ناچیز دنیا به عرض (چیز غیر اصیل)، تعبیر کرده و اعلام می دارد: خداوند برای شما آخرت را بر می گزیند، در حالی که شما به دنبال نعمت های زودگذر دنیایی هستید.
    ...تریدون عرض الدنیا و الله یرید الاخرة... (322)؛ زندگی دنیا بازی و سرگرمی و برگزیدن آخرت به مقتضای عقل و اندیشه است:
    و ما الحیوة الدنیا الا لعب و لهو و للدار الاخرة خیر للذین یتقون افلا تعقلون (323)؛ و زندگی دنیا جز بازی و سرگرمی نیست و قطعاً سرای بازپسین برای کسانی که پرهیزگاری می کنند بهتر است. آیا نمی اندیشید؟ هر کس که دنیا را برگزیند، از آخرت بی بهره است:
    ...فمن الناس من یقول ربناء ءاتنا فی الدنیا و ما له فی الاخرة من خلق (324)؛ برخی از مردم می گویند: پروردگارا! به ما، در همین دنیا عطا کن و برای او در آخرت نصیبی نیست.
    دنیاطلبان در دنیا ثمره کار و تلاش خود را بدون هیچ کم و کاستی دریافت می کنند؛ ولی در آخرت جز آتش چیزی برای آنان نیست و اعمال شان تباه می شود:
    من کان یرید الحیوة الدنیا و زینتها نوف الیهم اعملهم فیها و هم فیها لا یبخسون اولئک الذین لیس لهم فی الاخرة الا النار و حبط ما صنعوا فیها و بطل ما کانوا یعملون (325).
    قرآن کریم بیان می کند که خداوند آخرت طلبان را کمک می کند و به دنیاطلبان فقط دنیا می دهد و آنها از آخرت بی نصیب اند:
    من کان یرید حرث الاخرة نزد له فی حرثه و من کان یرید حرث الدنیا نوته منها و ما له فی الاخرة من نصیب (326).
    هم چنین به دست آوردن دنیا را به قیمت سنگین از دست دادن سعادت ابدی در آخرت دانسته: ...اشتروا الحیوة الدنیا بالاخرة... (327) کسانی را که دنیای زودگذر را دوست داشته و آخرت را رها می کنند، سرزنش کرده است: ان هولاء یحبون العاجلة و یذرون و راءهم یوما ثقیلا (328) و کسانی را که بدین سبب در رفتن به جهاد سستی می کنند، مورد عقاب قرار می دهد: ...ارضیتم بالحیوة الدنیا من الاخرة... (329).




    امضاء





    *******************************

    سکوت
    خطرناک تر از حرفهای نیشداراست
    کسی که
    سکوت می کند روزی حرفهایش را
    سرنوشت به تلخی به شما خواهد گفت

    *******************************
    و قسم به حقارتِ واژه و شکوه سکوت،
    که گاهی شرح حال آدمی ممکن نیست...

    *******************************




  8. Top | #27

    عنوان کاربر
    مديرکل سايت
    تاریخ عضویت
    August 2009
    شماره عضویت
    13
    نوشته
    102,219
    صلوات
    31803
    دلنوشته
    76
    صلی الله علیک یا مولاتنا یا زینب کبری علیها السلام
    تشکر
    78,449
    مورد تشکر
    204,181 در 63,569
    وبلاگ
    208
    دریافت
    9
    آپلود
    102

    پیش فرض







    آثار ایمان به آخرت

    ایمان و باور به سرای آخرت و این که انسان با مرگ نابود نمی شود، بلکه به جهانی دیگر انتقال می یابد و نیز اعتقاد به وجود ارتباط میان کردار انسان در دنیا و سرنوشت او در آخرت، تأثیری فراوان در روح، روان و افعال اختیاری انسان دارد. برخی از آثاری که قرآن کریم آنها را یادآوری کرده بدین شرح است:


    1. آرامش


    انسانی که زندگی دنیا برای او هدف است و به آخرت ایمان ندارد، در زندگی احساس پوچی و بی هدفی می کند؛ از همین رو ناکامی ها، سختی ها، مصیبت ها، ترس از مرگ و نابودی، نبود پناهگاه مطمئن، نگرانی از گذشته و فرصت های از دست رفته و وحشت از آینده، آرامش روحی و روانی اش را سلب می کند. این معضلی است که امروزه توجه روان کاوان جهان را به خود جلب کرده است (330). در حالی که انسان معتقد به آخرت، جهان آخرت را هدف و مقصد جاودانی و دنیا را گذرگاه و معبر و همه مظاهر آن را وسیله ای برای رسیدن به آن هدف می داند و به همین سبب، ناکامی های دنیا او را ملول و افسرده نکرده، مشکلات و مصائب را به امید اجر و پاداش اخروی تحمل می کند و از مرگ - که انتقال از نشئه ای به سرخوشی دیگر است - هراسی ندارد. چنین انسانی، با ایمانی که به خدا و آخرت دارد از آرامش برخوردار است؛ یعنی نه ترس از آینده دارد و نه اندوهی از گذشته:
    ...من ءامن بالله و الیوم الاخر و عمل صلحاً فلا خوف علیهم و لا هم یحزنون (331)؛ هر کس به خدا و روز بازپسین ایمان آورد و کار نیکو کند، پس نه بیمی برایشان است و نه اندوهگین خواهند شد.
    ...من ءامن بالله و الیوم الاخر و عمل صلحاً فلهم اجرهم عند ربهم و لا خوف علیهم و لا هم یحزنون (332)؛ هر کس به خدا و روز بازپسین ایمان داشت و کار شایسته کرد، پس اجرشان را پیش پروردگارشان خواهند داشت، نه بیمی بر آنان است و نه اندوهناک خواهند شد.
    در مقابل، منکران آخرت که از راه راست منحرف اند: ان الذین لا یؤمنون بالاخرة عن الصراط لنکبون (333) راهی روشن در پیش رو ندارند و سرگشته و متحیرند:
    ان الذین لا یؤمنون بالاخرة زینا لهم اعملهم فهم یعمهون (334)؛ کسانی که به آخرت ایمان ندارند، کردارهای شان را در نظرشان بیاراستیم (تا هم چنان) سرگشته بمانند.


    امضاء





    *******************************

    سکوت
    خطرناک تر از حرفهای نیشداراست
    کسی که
    سکوت می کند روزی حرفهایش را
    سرنوشت به تلخی به شما خواهد گفت

    *******************************
    و قسم به حقارتِ واژه و شکوه سکوت،
    که گاهی شرح حال آدمی ممکن نیست...

    *******************************




  9. Top | #28

    عنوان کاربر
    مديرکل سايت
    تاریخ عضویت
    August 2009
    شماره عضویت
    13
    نوشته
    102,219
    صلوات
    31803
    دلنوشته
    76
    صلی الله علیک یا مولاتنا یا زینب کبری علیها السلام
    تشکر
    78,449
    مورد تشکر
    204,181 در 63,569
    وبلاگ
    208
    دریافت
    9
    آپلود
    102

    پیش فرض






    1. آرامش


    انسانی که زندگی دنیا برای او هدف است و به آخرت ایمان ندارد، در زندگی احساس پوچی و بی هدفی می کند؛ از همین رو ناکامی ها، سختی ها، مصیبت ها، ترس از مرگ و نابودی، نبود پناهگاه مطمئن، نگرانی از گذشته و فرصت های از دست رفته و وحشت از آینده، آرامش روحی و روانی اش را سلب می کند. این معضلی است که امروزه توجه روان کاوان جهان را به خود جلب کرده است (330). در حالی که انسان معتقد به آخرت، جهان آخرت را هدف و مقصد جاودانی و دنیا را گذرگاه و معبر و همه مظاهر آن را وسیله ای برای رسیدن به آن هدف می داند و به همین سبب، ناکامی های دنیا او را ملول و افسرده نکرده، مشکلات و مصائب را به امید اجر و پاداش اخروی تحمل می کند و از مرگ - که انتقال از نشئه ای به سرخوشی دیگر است - هراسی ندارد. چنین انسانی، با ایمانی که به خدا و آخرت دارد از آرامش برخوردار است؛ یعنی نه ترس از آینده دارد و نه اندوهی از گذشته:
    ...من ءامن بالله و الیوم الاخر و عمل صلحاً فلا خوف علیهم و لا هم یحزنون (331)؛ هر کس به خدا و روز بازپسین ایمان آورد و کار نیکو کند، پس نه بیمی برایشان است و نه اندوهگین خواهند شد.
    ...من ءامن بالله و الیوم الاخر و عمل صلحاً فلهم اجرهم عند ربهم و لا خوف علیهم و لا هم یحزنون (332)؛ هر کس به خدا و روز بازپسین ایمان داشت و کار شایسته کرد، پس اجرشان را پیش پروردگارشان خواهند داشت، نه بیمی بر آنان است و نه اندوهناک خواهند شد.
    در مقابل، منکران آخرت که از راه راست منحرف اند: ان الذین لا یؤمنون بالاخرة عن الصراط لنکبون (333) راهی روشن در پیش رو ندارند و سرگشته و متحیرند:
    ان الذین لا یؤمنون بالاخرة زینا لهم اعملهم فهم یعمهون (334)؛ کسانی که به آخرت ایمان ندارند، کردارهای شان را در نظرشان بیاراستیم (تا هم چنان) سرگشته بمانند.




    امضاء





    *******************************

    سکوت
    خطرناک تر از حرفهای نیشداراست
    کسی که
    سکوت می کند روزی حرفهایش را
    سرنوشت به تلخی به شما خواهد گفت

    *******************************
    و قسم به حقارتِ واژه و شکوه سکوت،
    که گاهی شرح حال آدمی ممکن نیست...

    *******************************




  10. Top | #29

    عنوان کاربر
    مديرکل سايت
    تاریخ عضویت
    August 2009
    شماره عضویت
    13
    نوشته
    102,219
    صلوات
    31803
    دلنوشته
    76
    صلی الله علیک یا مولاتنا یا زینب کبری علیها السلام
    تشکر
    78,449
    مورد تشکر
    204,181 در 63,569
    وبلاگ
    208
    دریافت
    9
    آپلود
    102

    پیش فرض






    2. حق پذیری

    مؤمنان به آخرت، حق طلب و حق پذیرند، آنان وحی الهی (قرآن) را با گوش جان دریافت می کنند و به آن ایمان آورده: ...و الذین یؤمنون بالاخرة یؤمنون به (335) و به آیات آن پند داده می شوند: ...ذلک یوعظ به من کان منکم یؤمن بالله و الیوم الاخر... (336).
    لازمه ایمان به خدا و آخرت، پیروی از منادیان حق است:
    ...اطیعوا الله و اطیعوا الرسول و اولی الامر منکم...ان کنتم تؤمنون بالله و الیوم الاخر (337)؛ خدا را اطاعت کنید و پیامبر و اولیای امر خود را (نیز) اطاعت کنید...اگر به خدا و روز بازپسین ایمان دارید.
    از همین رو، مؤمنان به آخرت، سلطه شیطان را نمی پذیرند و از او پیروی نمی کنند:
    و ما کان له علیهم من سلطن الا لنعلم من یؤمن بالاخرة ممن هو منها فی شک (338)؛ و (شیطان) را بر آنان تسلطی نبود، جز آن که کسی را که به آخرت ایمان دارد، از کسی که درباره آن در تردید است بازشناسیم.
    در مقابل آنان، تکذیب کنندگان آخرت قرار دارند، این گروه از حق روی گردان و گریزانند:
    ...فالذین لا یؤمنون بالاخرة قلوبهم منکرة و هم مستکبرون (339)؛
    پس کسانی که به آخرت ایمان ندارند، دل هایشان انکارکننده (حق) است و خودشان متکبرند.
    از همین رو دعوت پیامبران را تکذیب می کنند؛ چنان که اشراف قوم نوح که منکر آخرت بودند، نوح را تکذیب می کردند:
    و قال الملا من قومه الذین کفروا و کذبوا بلقاء الاخرة و اترفنهم فی الحیوة الدنیا ما هذا الا بشر مثلکم... (340)؛ و اشراف قومش که کافر شده و دیدار آخرت را دروغ پنداشته بودند و در زندگی دنیا آنان را مرفه ساخته بودیم، گفتند: این (مرد) جز بشری چون شما نیست.
    چنین انسان هایی به سبب بی ایمانی، بر مرکب غرور، تعصب و هواپرستی سوار می شوند، به گونه ای که میان آنان و حقیقت، حجاب و فاصله ایجاد می شود (341)؛ چنان که خداوند سبحان به پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) می فرماید:
    هنگامی که قرآن می خوانی میان تو و آنها که به آخرت ایمان ندارند حجاب ناپیدایی قرار می دهیم و بر دل های آنها پوشش هایی می نهیم، تا آن را نفهمند و در گوش های آنها سنگینی قرار می دهیم.
    و اذا قرأت القرءان جعلنا بینک و بین الذین لا یؤمنون بالاخرة حجاباً مستورا و جعلنا علی قلوبهم اکنة ان یفقهوه و فی ءاذانهم و قرا... (342).
    تکذیب کنندگان و منکران آخرت، به سخن باطل گرایش دارند و آن را می پسندند:
    لتصغی الیه افدة الذین لا یؤمنون بالاخرة و لیرضوه ؛ و (چنین کیفر مقرر شده است) تا دل های کسانی که به آخرت ایمان نمی آوردند، به آن (سخن باطل) بگراید و آن را بپسندند(343).
    اینان آن گونه در گناهان و در پیروی از هوا و هوس غوطه ور شده اند که کردار زشت و باطل خود را شایسته و حق می پندارند:
    ان الذین لا یؤمنون بالاخرة زینا لهم اعملهم فهم یعمهون (344)؛ کسانی که به آخرت ایمان ندارند، کردارهای شان را در نظرشان بیاراستیم (تا هم چنان) سرگشته بمانند.
    این گروه چنان از حق نفرت دارند و می گریزند که اگر خدا به تنهایی یاد شود، منزجر می گردند و اگر از غیر خدا یاد شود، شادمان می شوند:
    و اذا ذکر الله وحده اشمازت قلوب الذین لا یؤمنون بالاخرة و اذا ذکر الذین من دونه اذا هم یستبشرون (345).




    امضاء





    *******************************

    سکوت
    خطرناک تر از حرفهای نیشداراست
    کسی که
    سکوت می کند روزی حرفهایش را
    سرنوشت به تلخی به شما خواهد گفت

    *******************************
    و قسم به حقارتِ واژه و شکوه سکوت،
    که گاهی شرح حال آدمی ممکن نیست...

    *******************************




  11. Top | #30

    عنوان کاربر
    مديرکل سايت
    تاریخ عضویت
    August 2009
    شماره عضویت
    13
    نوشته
    102,219
    صلوات
    31803
    دلنوشته
    76
    صلی الله علیک یا مولاتنا یا زینب کبری علیها السلام
    تشکر
    78,449
    مورد تشکر
    204,181 در 63,569
    وبلاگ
    208
    دریافت
    9
    آپلود
    102

    پیش فرض






    3. انجام دادن تکالیف فردی و اجتماعی

    بر اساس بینش اسلامی، میان کردار دنیوی و سرنوشت اخروی انسان ارتباطی محکم وجود دارد؛ یعنی همه اعمال کوچک و بزرگ انسان در دادگاه عدل الهی بررسی می شود و براساس آن پاداش یا کیفر داده می شود. براساس آیات قرآن، اگر کسی خواهان آخرت باشد و در این راه تلاش کند، کوشش او نتیجه مورد قبول خواهد انجامید: و من اراد الاخرة وسعی لها سعیها و هو مؤمن فاولئک کان سعیهم مشکورا (346) و هر کس آخرت را اراده کند و برای رسیدن به آن بکوشد، خدای سبحان بر کاشته آخرت آنان خواهد افزود: من کان یرید حرث الاخرة نزد له فی حرثه... (347).
    اعتقاد به ارتباط میان اعمال دنیوی و سرنوشت اخروی سبب می شود که انسان در انجام دادن کارهای نیک و پرهیز از گناه و آلودگی بکوشد و دل به اطاعت خدا و پیامبر و پیشوایان معصوم بسپارد:
    ...اطیعوا الله و اطیعوا الرسول و اولی الامر منکم...ان کنتم تؤمنون بالله و الیوم الاخر... (348).
    مؤمنان به آخرت، تسلیم محض فرمان الهی اند، حتی اگر اجرای فرمان الهی به ایثار جان آنان بینجامد؛ از همین رو آنان در جهاد با مال و جان تردید نمی کنند و با عزمی راسخ و بدون تعلل به دنبال ادای وظیفه الهی خود می روند، در حالی که افراد بی ایمان با طرح عذر و بهانه اجازه می خواهند، در میدان جهاد شرکت نکنند:
    لا یستذنک الذین یؤمنون بالله و الیوم الاخر ان یجهدوا بامولهم و انفسهم و الله علیم بالمتقین انما یستذنک الذین لا یؤمنون بالله و الیوم الاخر و ارتابت قلوبهم فهم فی ریبهم یترددون (349)؛ کسانی که به خدا و روز بازپسین ایمان دارند، در جهاد با مال و جان شان از تو (عذر و) اجازه نمی خواهند. و خدا، به (حال) تقوا پیشگان داناست. تنها کسانی از تو اجازه می خواهند (به جهاد نروند) که به خدا و روز بازپسین ایمان ندارند و دل های شان به شک افتاده و در شک خود سرگردانند.
    افراد با ایمان در ادای تکالیف فردی و ارتباط با خدا و از جمله نماز مراقبت دارند:
    ...و الذین یؤمنون بالاخرة یؤمنون به و هم علی صلاتهم یحافظون (350)؛ و کسانی که به آخرت ایمان می آورند، به آن (قرآن نیز) ایمان می آورند و آنان بر نمازهای خود مراقبت می کنند.
    و در ساعات شب به عبادت خدا مشغول اند:
    امن هو قنت ءاناء الیل ساجدا و قائماً یحذر الاخرة و یرجوا رحمة ربه... (351)؛ (آیا چنین کسی بهتر است) یا آن کسی که او در طول شب در سجده و قیام اطاعت (خدا) می کند (و) از آخرت می ترسد و رحمت پروردگارش را امید دارد.
    آنان مساجد را که جای گاه نماز و یاد خداست، آباد می کنند:
    انما یعمر مسجد الله من ءامن بالله و الیوم الاخر... (352)؛ مساجد خدا را تنها کسانی آباد می کنند که به خدا و روز بازپسین ایمان آورده اند.
    و به رعایت حقوق دیگران از جمله خانواده اهتمام می ورزند و با راستی و صداقت عمل می کنند:
    ...و لا یحل لهن ان یکتمن ما خلق الله فی ارحامهن ان کن یؤمن بالله و الیوم الاخر... (353)؛ و اگر به خدا و روز بازپسین ایمان دارند، برای آنان روا نیست که آن چه را خداوند در رحم آنان آفریده پوشیده دارند.
    ولی افرادی که به آخرت ایمان ندارند، اهل فریب و نیرنگ اند:
    و من الناس من یقول ءامنا بالله و بالیوم الاخر و ما هو بمؤمنین یخدعون الله و الذین ءامنوا... (354)؛ و برخی از مردم می گویند: ما به خدا و روز بازپسین ایمان آوردیم؛ ولی گروندگان (راستین) نیستند و با خدا و مؤمنان نیرنگ می بازند.
    آنان ریاکارند:
    یایها الذین ءامنوا لا تبطلوا صدقتکم بالمن والاذی کالذی ینفق ماله رئاء الناس و لا یؤمن بالله و الیوم الاخر... (355)؛ ای کسانی که ایمان آورده اید، صدقه های خود را با منت و آزار، باطل مکنید؛ مانند کسی که مالش را برای خودنمایی به مردم، انفاق می کند و به خدا و روز بازپسین ایمان ندارد.
    و حق را انکار می کنند و مستکبرند:
    ...فالذین لا یؤمنون بالاخرة قلوبهم منکرة و هم مستکبرون (356)؛ پس کسانی که به آخرت ایمان ندارند، دل هایشان انکار کننده (حق) است و خودشان متکبرند.
    مردم را از راه خدا باز می دارند و کژی و انحراف در دین را می خواهند:
    الذین یصدون عن سبیل الله و یبغونها عوجاً و هم بالاخرة کفرون (357)؛ همانا که (مردم را) از راه خدا باز می دارند و آن را کج می خواهند و آنها منکر آخرت اند.


    امضاء





    *******************************

    سکوت
    خطرناک تر از حرفهای نیشداراست
    کسی که
    سکوت می کند روزی حرفهایش را
    سرنوشت به تلخی به شما خواهد گفت

    *******************************
    و قسم به حقارتِ واژه و شکوه سکوت،
    که گاهی شرح حال آدمی ممکن نیست...

    *******************************




صفحه 3 از 4 نخستنخست 1234 آخرینآخرین

اطلاعات موضوع

کاربرانی که در حال مشاهده این موضوع هستند

در حال حاضر 1 کاربر در حال مشاهده این موضوع است. (0 کاربران و 1 مهمان ها)

کلمات کلیدی این موضوع

مجوز های ارسال و ویرایش

  • شما نمیتوانید موضوع جدیدی ارسال کنید
  • شما امکان ارسال پاسخ را ندارید
  • شما نمیتوانید فایل پیوست کنید.
  • شما نمیتوانید پست های خود را ویرایش کنید
  •  
© تمامی حقوق از جمله طراحی قالب برای سایت آیه های انتظار محفوظ می باشد © طراحی و ویرایش Masoomi