4. فرجامی نیکو
جزا و پاداش نیکوی اخروی از آثار و نتایج به آخرت است:
...من ءامن بالله و الیوم الاخر و عمل صلحاً فلهم اجرهم عند ربهم... (358)؛ و هر کس به خدا و روز بازپسین ایمان داشت و کار شایسته کرد، پس اجرشان را پیش پروردگارشان خواهند داشت.
... و المؤمنون بالله و الیوم الاخر اولئک سنوتیهم اجرا عظیما (359)؛ ... و ایمان آورندگان به خدا و روز بازپسین که به زودی به آنان پاداشی بزرگ خواهیم داد.
خداوند مؤمنان به آخرت را در جوار رحمت خویش در آورده است؛ آن جا که می فرماید:
و من الاعراب من یومن بالله و الیوم الاخر... سیدخلهم الله فی رحمته... (360)؛ و برخی (دیگر) از بادیه نشینان کسانی اند که به خدا و روز بازپسین ایمان دارند... و به زودی خدا ایشان را در جوار رحمت خویش درآورد.
هم چنین آنان را برای همیشه وارد بهشت کرده و از آنها راضی است و آنان نیز از خدا راضی اند:
لا تجد قوماً یؤمنون بالله و الیوم الاخر یوادون من حاد الله و رسوله ولو کانوا ءاباءهم او ابناءهم او اخونهم او عشیرتهم اولئک کتب فی قلوبهم الایمن و ایدهم بروح منه و یدخلهم جنت تجری من تحتها الانهر خلدین فیها رضی الله عنهم و رضوا عنه... (361)؛ قومی را نیابی که به خدا و روز بازپسین ایمان داشته باشند (و) کسانی را که با خدا و رسولش مخالفت کرده اند، دوست بدارند. هر چند پدران شان یا پسران شان یا برادران شان یا عشیره آنان باشند. در دل اینهاست که (خدا) ایمان را نوشته و آنها را با روحی از جانب خود تأیید کرده است و آنان را به بهشت هایی که از زیر (درختان) آن جوی هایی روان است در می آورد، همیشه در آن جا ماندگارند؛ خدا از ایشان خشنود و آنها از او خشنودند.
در مقابل این گروه، منکران آخرت اند و فرجام آنها عذابی دردناک است:
و ان الذین لا یؤمنون بالاخرة اعتدنا لهم عذاباً الیما (362).
اینان در آخرت از زیان کارترین مردم اند:
ان الذین لا یؤمنون بالاخرة زینا لهم اعملهم فهم یعمهون اولئک الذین لهم سوء العذاب و هم فی الاخرة هم الاخسرون (363)؛
کسانی که به آخرت ایمان ندارند، کردارهای شان را در نظرشان بیاراستیم (تا هم چنان سرگشته بمانند). آنان کسانی اند که عذاب سخت برایشان خواهد بود و در آخرت، خود زیان کارترین (مردم)اند.
و اما الذین کفروا و کذبوا بایتنا و لقای الاخرة فاولئک فی العذاب محضرون (364)؛ و اما کسانی که کافر شده و آیات ما و دیدار آخرت را به دروغ گرفته اند، پس آنان در عذاب حاضر آیند.