❤ |
*******************************
سکوت خطرناک تر از حرفهای نیشداراست
کسی که سکوت می کند روزی حرفهایش را
سرنوشت به تلخی به شما خواهد گفت
*******************************
و قسم به حقارتِ واژه و شکوه سکوت،
که گاهی شرح حال آدمی ممکن نیست...
*******************************
موضوعات تصادفی این انجمن:
❤ |
در کتاب پندهای حكیمانه علامه حسن زاده آملى به نقل از كتاب شریف و گرانسنگ اصول کافی، از ابن وهب نقل شده است كه مىگوید: شنیدم كه امام صادق(علیهالسلام) فرمود: وقتی بندهای توبه نصوح كند، خداوند او را دوست بدارد، و در دنیا و آخرت، (گناهان) او را بپوشاند. پرسیدم: چگونه گناهان او را مىپوشاند؟ فرمود: گناهانش كه دو ملك نوشتهاند را، از یادشان ببرد، و اعضاى بدنش را وحى فرماید كه گناهانش را پنهان كنید، و به مواضعى از زمین (كه در آنها گناه كرده است) وحى فرماید كه گناهانى كه در شما مرتكب شده، كتمان كنید. پس او به نزد خدا میرود در حالى كه چیزى بر گناهانش گواهى ندهند.
*******************************
سکوت خطرناک تر از حرفهای نیشداراست
کسی که سکوت می کند روزی حرفهایش را
سرنوشت به تلخی به شما خواهد گفت
*******************************
و قسم به حقارتِ واژه و شکوه سکوت،
که گاهی شرح حال آدمی ممکن نیست...
*******************************
❤ |
مىگویند مرحوم آیت الله العظمی شاه آبادى مىگفته طبیعت دزد است، یعنى انسان با انسان بد بنشیند، خودش نمىفهمد، یك وقت مىبیند خصلت او در وى آمده، یعنى طبیعتش دزدكى از او گرفته است. «دزد است» یعنى طبیعت، مخفى از شعور انسان مىگیرد. مولوى این[نكته]را به این صورت مى گوید:
مىرود از سینه ها در سینه ها
از ره پنهان صلاح و كینه ها
یعنى تو با دیگرى دارى حرف مىزنى،[بدون آنكه خودت بفهمى صفات او را مىگیرى.] برخى اشخاص گاهى از این غرورها دارند، به او مىگویند با فلان كس ننشین، مىگوید من مواظب خودم هستم. مىگوییم تو مواظب هستى یعنى آگاهانه نمىگیرى، ولى نمىفهمى، مىبینى ناآگاهانه طبیعتت گرفته، و خودت نفهمیده اى.
حال وقتى كه انسان از معاشر خودش ناآگاهانه بگیرد، اولاد از پدر و مادر ناآگاهانه نمىگیرد؟ پس این باورى نیست كه انسان خودش را حفظ نكند و بتواند خاندانش را حفظ كند.
*******************************
سکوت خطرناک تر از حرفهای نیشداراست
کسی که سکوت می کند روزی حرفهایش را
سرنوشت به تلخی به شما خواهد گفت
*******************************
و قسم به حقارتِ واژه و شکوه سکوت،
که گاهی شرح حال آدمی ممکن نیست...
*******************************
❤ |
مرحوم شیخ غلامرضا یزدى رضوان الله علیه كه مرد بسیار بزرگى بود(دو سال به قم آمد،علماى قم خیلى اصرار كردند كه او را نگه دارند. جریان مفصلى دارد. پسرش هم همان جا فوت كرد، براى درس تفسیرى كه داشت) یك وقتى در یك منبر مطلبى آورد، گفت كه یك دهاتى سهولت مزاج داشت، یك كسى برایش فرنى آورد.
گفت من نمىخورم. گفتند چرا؟ گفت این خودش را نمىتواند نگه دارد، شكم مرا مىتواند نگه دارد؟
حال، آدمى كه خودش خودش را نمىتواند نگه دارد، مىتواند مردم را نگه دارد؟ پدرى كه خودش را نتواند نگه دارد، بچههایش را مىتواند نگه دارد؟ این است كه قرآن مىگوید: قوا انفسكم و اهلیكم اول خودت را نگه دار، بعد برو سراغ زن و بچه. تو كه خودت را نمىتوانى نگه دارى چطور زن و بچهات را مىتوانى نگه دارى؟ اول خود نگهدارى، بعد غیر نگهدارى.
مطلق كسانى كه مى خواهند نگهدارنده اخلاقى جامعه باشند، اگر خودشان را نتوانند نگه دارند[جامعه را نمىتوانند نگه دارند.] امكان ندارد كه انسان خودش را نتواند نگه دارد، بعد بگوید من جامعه را مىخواهم نگه دارم.
*******************************
سکوت خطرناک تر از حرفهای نیشداراست
کسی که سکوت می کند روزی حرفهایش را
سرنوشت به تلخی به شما خواهد گفت
*******************************
و قسم به حقارتِ واژه و شکوه سکوت،
که گاهی شرح حال آدمی ممکن نیست...
*******************************
در حال حاضر 1 کاربر در حال مشاهده این موضوع است. (0 کاربران و 1 مهمان ها)