شین تو؟ در گذشته و حال:
شین تو دین بومی مردم ژاپن
پیشینه عقاید و مراسم مردم قدیم ژاپن، عاری از هر گونه شکل و جهت خاصی بود. در قرن ششم میلادی در پاسخ به آئین بودا (در زبان ژاپن: بوت سودو)، لغت شین تو (: راه خدایان) راوضع کردند. مردم ژاپن تا قرن پنجم میلادی طرز نگارش را از چینیان اقتباس می کردند. کتاب مقدس شین تو کوجیکی (:امور قدیم) در قرن هشتم میلادی به زبان ژاپنی نگاشته شد. در همان عصر (قرن 8) کتاب مقدس دیگری به نام نی هو نمی نگارش یافت.
دین شین تو برای ارواح مردگان احترام زیادی قائل است، و آنان را بر زندگان ترجیح می دهد. ارواح مردگان را تا مقام الهی بالا برده و ستایش می کنند و معتقد به زندگی ارواح در میان زندگانند. ارواح در غم و شادی، رنج و لذت زندگان شریک اند و رفتار و گفتار آنان را زیر نظر دارند. این نیروی طبیعی از رهگذار مرگ به دست می آید.(127)
ژاپنی ها معتقدند که موجودات طبیعی دارای روح هستند؛ آفتاب، ماه، رودخانه، باران و...دارای روح هستند، لذا مورد پرستش قرار می گیرند. در آئین شین تو پرستش خدایان بسیاری به چشم می خورد. آنان را ارواح، نفوس، امپراطور، درختان، گیاهان، صخره ها، حیوانات از قبیل: مار، شیر، گرگ، کلاغ، روباه، خرس، و... را مورد پرستش قرار می دادند. علاوه بر این به خدایان بی شمار دیگری عقیده داشتند.(128)