تاریخ ادیان و مذاهب جهان ( جلد اول )

[نازنین رقیه* خادمه گل نرگس*]

اشکال مختلف جان پرستی

فلیسین شاله می گوید: جان پرستی را از ادراکات مذهبی مجاور آن نمی توان جدا کرد: در این دین افکار مانا و تابو و عقیده به نیاکان افسانه ای و زندگی پس از مرگ یافت می شود. جان پرستی دین جامعه های متعددی است که از قبائل استرالیائی مترقی تر است و می توان آن را با جامعه هائی که بین عهد بدوی و تمدن قدیم وجود دارد تطبیق کرد. مانند: جامعه های سیاهان آفریقائی غیر مسلمان و پلینزی و بومیان فعلی آمریکا و جمعیت اسکیموها. بدویان معتقدند روح در بعضی از قسمتهای جسم قرار دارد. مردم استرالیا آن را در چربی و کلیه ها ساکن می دانند. به عقیده آنان بدون اینکه انسان بمیرد، روح می تواند موقتاً بدن را ترک نماید و از فاصله دور بر آن نظارت داشته باشد. فرازر می نویسد: روح ممکن است دزدیده شود یا از میان برود و یا مراجعت نماید و در بعضی موارد تعویض گردد. در نزد بومیان سرخ پوست شروکیس در ممالک متحده آمریکا رایج است که در یک نبرد، رئیسی روح خود را در بالای شاخه درختی جان داد. دشمن به طرف وی تیراندازی کرد ولی نتوانست او را بکشد و یا زخمی سازد. حریف به حیله جنگی او پی برد و وسط شاخه ها را هدف قرار داد، آنگاه آن شخص افتاد و کشته شد. در نظر بدوی فردیت در سطح خارجی انسان متوقف نمی گردد. روحیه بدوی آنچه را که مانند مو و پشم و ناخن در او رشد می کند و یا چون ترشح، مدفوع و اشک و بول و نطفه و عرق از وی خارج می گردد، از خود می داند. اگر جادو بر روی اینها انجام گردد در روی بدن اثر می کند، زیرا اینها اعضای مکمل بدن است.
از این نظر مراقبت می کنند که موی بدن یا ترشح و مدفوع به دست شخص ثالثی نیفتد و سوء قصدی بکار نرود. در هر حال رعایت اینگونه امور برای حفظ زندگانی لازم است...
راس موسن می نویسد: در نظر اسکیموها انسان از سه قسمت جسم و روح و نام ترکیب شده است...
در بعضی از جامعه ها، در هنگام مرگ، اسباب خانه و اشیائی را که متعلق به فرد است، می سوزانند. مرگ یعنی: اصل زندگی که روح نام دارد، برای همیشه بدن را ترک می کند ولی در کنار جسد باقی می ماند... مردگان مانند زندگان زندگی می کنند؛ جهان اموات نقطه مقابل عالم زندگی است. شب مردگان روز زندگان است. شبها به زمین آیند و ملاقات با آنها خطرناک است. جامعه مردگان مانند زندگان به طایفه و قبیله تقسیم می شود. ممکن است مردگان دوباره به شکل انسان در آیند یا بکلی ناپدید گردند. عقیده به زندگی پس از مرگ وجود دارد ولی در هیچ جا آن را لایتناهی نمی دانند و معتقدند که اموات نیز در جهان دیگر می میرند.(65)
مقصود از آنی میسم یا جان گرائی عقیده و آئین کسانی است که در جمیع کائنات، روحی را مستقر می پندارند. این آئین را نخست فتیشیسم می نامیدند... آنی میسم را از سایر آئین های ساده بدوی و بت پرستی به سختی می توان مشخص و ممتاز ساخت، چه آنکه در بسیاری از مبادی با هم مشترکند. مثلاً مانا و تابو که در توتمیسم از ارکان آن محسوب بوده، در آنی میسم نیز وجود دارد. ولی در عین حال آنی میسم را می توان یک مرحله بالاتر از توتمیسم دانست.
در آنی میسم ارواح و نفوس نقش اساسی عالم را به عهده دارند و جهان آکنده و مملو از ارواح و نفوس موذی و مفید است.

[نازنین رقیه* خادمه گل نرگس*]

جایگاه سحر و جادو در آنی میسم

سحر و کهانت در آنی میسم به منزله فنون حربی و نیرنگهای جنگی است که در پرتو آن ممکن است آدمی بر دشمن فائق آید. پیروان آئین ارواح پرستی معتقدند که اگر الفاظ و جملات با صدای بلند و آهنگ خاص تکرار شوند، دارای اثری خاصند! مثلاً اگر با ترتیب مذکور گفته: طوطی پریده، طیطو پریده، سلوی پریده، بیماری پریده در رفع بیماری مؤثر است و گاه محاکات و تقلید و تفأل و تطیر را مؤثر می دانند، مثلاً ریختن آب را در فضا با آداب مخصوص که به صورت باران سرازیر شود، در آمدن باران مؤثر می دانند! اکثر نقشها و تصاویر مفهوم و نامفهوم و حتی زینت الاتی که مردان و زنان با خود داشتند، انواعی از طلسمات و حرزها و برای مقابله با ارواح موذیه بود. اهالی فوئژی (قبائل بومی آمریکای جنوبی و تنگه ماژلان) به ارواح و نفوس فراوانی که همه تاثیرات و انقلابات طبیعت را از آنها می دانند و به زبان بومی خود آن را اوالاپاتو می نامند، معتقدند. اکثر قبائل استرالیائی چون مردم: نوول گینه (جزایر شمالی استرالیا) و نوول زلاند (شرق استرالیا) و... و قبائل بومی آمریکای شمالی و جنوبی چون: یاهاگان و هوپی سری ماکوزی، گیس، کارائیب، سیو، داکوتا، چینوک، توپی، تاراهومار، تاماناکا، تلینکیت، پاتاگن، بوتوکودس، اینکا، اوژیبو، آتاباسک، و بسیاری از قبائل غیر مسلمان افریقا و سایر نقاط دیگر... دارای عقایدی هستند که نوعی آنی میسم است. مثلاً قبائل یاهاگان به موجودات و نفوس نامرئی مرموزی معتقدند که آنها را کاشبیک می نامند و به موجودات نامرئی دیگری معتقدند که آنها را هانوش می گویند.
فوئژیها برای مقابله با ارواح موذیه معمولاً شبها مسلح می شوند. سیاهان و قبائل کت دور (افریقای غربی) جمع می شوند تا با تشریفات خاصی ارواح موذیه را بیرون کنند، گروه کثیری از سیاهان غیر مسلمان افریقا هم اکنون به عنوان حفظ از گزندهای ارواح موذیه و جلب توجه ارواح و نفوس طیبه، خالکوبی ها و تصاویر و نقوشی به صورت طلسمات بر بدن خود نقش می کند. مناسک و آداب و تشریفات آئین آنی میسم و توتمیسم مختلط و همانند است...(66)
اگر چه تاریخ پیدایش این مذهب کاملاً روشن نیست، ولی می توان گفت که آنی میسم قبل از تدوین تاریخ و پیدایش خط در میان ابتدائی ترین اقوام بشر وجود داشته است. آثار باستانی مکشوف برخی از عقاید این مذهب را نشان می دهد. بنیانگذار آنی میسم مشخص نیست. در فرازهای فوق به عقاید و ارکان عقیدتی - عملی این مذهب اشاره شد.(67)

[نازنین رقیه* خادمه گل نرگس*]

عنصر سحر و جادو در: فلسفه آنی میسم

سحر و جادو در آنی میسم از فتیشیسم گرفته شده است. فلیسین شاله می گوید: انسان می تواند همانطور که روی موجودات روحانی عمل می کند، بوسیله اقوال و حرکات مخصوص در طبیعت نیز تأثیر نماید. این نفوذ اساسی را برقرار می سازد که آن را جادو می نامند. سالومون رایناخ می نویسد: جادو فن و هنر و لشکر کشی جان پرستی است. این نیرو عبارت است از نفوذ کلماتی که با صدای بلند قرائت و یا به صورت آواز خوانده می شود. مثلاً می توان بیماری را با فرمول زیر معالجه کرد:
طوطی پرواز کرده است،
فاخته پرواز کرده است،
بلدرچین پرواز کرده است،
بیماری پرواز کرده است،
بدویان حوادث را تقلید می کنند و نمایش می دهند.
قبل از اقدام به تاخت و تاز آن را جزء به جزء می کنند یا رقصهای جنگی می کنند و معتقدند در اثر این پیروزی به دست می آورند، اگر خشکسالی ایجاد گردد و باران نبارد، طی مراسم مخصوص آب می پاشند و طبیعت را متوجه می کنند که به باران احتیاج دارند و عقیده دارند با این عمل باران می بارد. این اعمال را جادوی تقلیدی می نامند. تصویر دشمن را زخمی یا پاره می کنند و تصور می نمایند صاحب عکس را زخمی کرده و از میان برده اند. این کار را جادوی عاطفی می نامند.
بعضی اشیاء مانند دعا، طلسم و درخت کولکن دارای نیروی جادو است. بدبختی را دور می سازد و یا خوشبختی به وجود می آورد...جادو دو قسم است:
یک نوع آن است که رؤسا و روحانیون عمل می کنند، آن را جادوی نیکو می نامند. نوع دیگر جادوی شر است که جادوگران بی رحم عمل می کنند. جادوگران موجب بیماری و مرگ می گردند و بدون اینکه متوجه باشند، مرتکب جنایت مهمی می گردند. جادوگر دشمن خطرناک جامعه است؛ بایستی همیشه ضد او رفتار کرد. اسرار زندگی را از او مکتوم داشت. پشم و مو و مدفوع و آنچه را که مربوط به بدن انسان است، پنهان کرد. برای باطل ساختن عمل جادو نماینده مذهبی ضد جادو بکار می برد. به وسیله آزمایشی که آن را اوردالی می نامند، خوب از بد تشخیص داده می شود. در آفریقای استوائی به متهم سم خورانده می شود و در صورتی که مقصر نباشد، سم وی را نمی کشد.(68)

[نازنین رقیه* خادمه گل نرگس*]

عنصر سحر و جادو در: فلسفه آنی میسم


سحر و جادو در آنی میسم از فتیشیسم گرفته شده است. فلیسین شاله می گوید: انسان می تواند همانطور که روی موجودات روحانی عمل می کند، بوسیله اقوال و حرکات مخصوص در طبیعت نیز تأثیر نماید. این نفوذ اساسی را برقرار می سازد که آن را جادو می نامند. سالومون رایناخ می نویسد: جادو فن و هنر و لشکر کشی جان پرستی است. این نیرو عبارت است از نفوذ کلماتی که با صدای بلند قرائت و یا به صورت آواز خوانده می شود. مثلاً می توان بیماری را با فرمول زیر معالجه کرد:
طوطی پرواز کرده است،
فاخته پرواز کرده است،
بلدرچین پرواز کرده است،
بیماری پرواز کرده است،
بدویان حوادث را تقلید می کنند و نمایش می دهند.
قبل از اقدام به تاخت و تاز آن را جزء به جزء می کنند یا رقصهای جنگی می کنند و معتقدند در اثر این پیروزی به دست می آورند، اگر خشکسالی ایجاد گردد و باران نبارد، طی مراسم مخصوص آب می پاشند و طبیعت را متوجه می کنند که به باران احتیاج دارند و عقیده دارند با این عمل باران می بارد. این اعمال را جادوی تقلیدی می نامند. تصویر دشمن را زخمی یا پاره می کنند و تصور می نمایند صاحب عکس را زخمی کرده و از میان برده اند. این کار را جادوی عاطفی می نامند.
بعضی اشیاء مانند دعا، طلسم و درخت کولکن دارای نیروی جادو است. بدبختی را دور می سازد و یا خوشبختی به وجود می آورد...جادو دو قسم است:
یک نوع آن است که رؤسا و روحانیون عمل می کنند، آن را جادوی نیکو می نامند. نوع دیگر جادوی شر است که جادوگران بی رحم عمل می کنند. جادوگران موجب بیماری و مرگ می گردند و بدون اینکه متوجه باشند، مرتکب جنایت مهمی می گردند. جادوگر دشمن خطرناک جامعه است؛ بایستی همیشه ضد او رفتار کرد. اسرار زندگی را از او مکتوم داشت. پشم و مو و مدفوع و آنچه را که مربوط به بدن انسان است، پنهان کرد. برای باطل ساختن عمل جادو نماینده مذهبی ضد جادو بکار می برد. به وسیله آزمایشی که آن را اوردالی می نامند، خوب از بد تشخیص داده می شود. در آفریقای استوائی به متهم سم خورانده می شود و در صورتی که مقصر نباشد، سم وی را نمی کشد.(68)

[نازنین رقیه* خادمه گل نرگس*]

آثار و نتایج آنی میسم

فلیسین شاله می گوید: رسم و نقاشیها و قلم زنی ها که در غارهای فرانسه و شمال اسپانیا به دست آمده، ثابت می کند که ساکنین ما قبل تاریخ این نواحی، دینی نزدیک به کیش توتم و جان پرستی داشته اند. و این غارها معابد و مکانهای مقدس آنان را تشکیل می دهد. آثار مذکور در انتهای غار قرار گرفته و مانند نقاشی مذهبی امروز سیاهان استرالیا در جدار پوشیده از صخره که جایگاه تابوها است، رسم شده است و نزدیک شدن به آنها برای زنان و آنان که محرم اسرار نیستند، ممنوع است. این کارهای هنری برای آرایش و زینت نیست؛ بلکه اعمال جادو است.
با رسم و نقاشی و قلم زنی اشکال حیوانات، مانند فیل سنگی و گوزن و گاو وحشی و اسب، بدوی تصور می کند عملی بر روی آنها انجام داده است. بدوی حیوانات را زخمی رسم می کند، برای اینکه به آسانی بتواند بر آنها دست یابد. البته این عمل مخصوص جنس نر است؛ زیرا جنس ماده نسل و نژاد آینده را تأمین می کند و بایستی محترم بماند. در غارهای توک دو دوبر یک جفت گاو وحشی که در روی خاک رس قلم زنی شده است، کشف کرده اند که شصت سانتیمتری درازی دارد. در جلو ماده و در عقب نر روی پنجه های عقب نیمه ایستاده است. پسران کنت بگوئن که کاشفین امور ما قبل تاریخ هستند، در این غارها آثاری از رقاصان و رقاصگان یافته اند که بیست تا بیست و پنجهزار سال در خاک رس ثابت مانده است. رقصها، آوازها، موسیقی ها، اعمال جادو و بعضی از جواهرات بایستی قاعدتاً طلسم باشد. زیور و زینت آلات و شکافها و برشها و قطع اعضاء و خالکوبی از علائم مربوط به توتم است که برای تشخیص طایفه و قبیله بکار می رود. جان پرستی فرضیات اولیه مطالعات جهان شناسی رابه انسان عرضه می دارد. بدویان سابق و لاحق را تشویق می کند تا به بررسی طبیعت بپردازند. طبق عقاید خودشان ارواح شبیه بخود را زیاد سازند و روح انسانی را از خوی حیوانی خود خارج نمایند.
جادوی جان پرستی پایه و اساس و نقاشی و قلم زنی و رقص و موسیقی است که بطور مستقیم یا غیر مستقیم در تمام امور هنری جهان نفوذ می کند. به طوری که هنرهای اولیه از جادو ناشی می گردد و سپس با ادیان تحول می پذیرد. اگر قدری درباره هنر و نقش آن در زندگی بشر فکر کنیم تصدیق خواهیم کرد که جان پرستی ارزش بسیار مهمی در پیشرفت تحولات فکری و هنری بشر دارد.(69)

[نازنین رقیه* خادمه گل نرگس*]

توتمیسم؛

مذهب توتمیسم و اصول و ارکان آن

... معروفترین مذهبی که... همه جامعه شناسان، مستقیم و غیر مستقیم، تحت تأثیر تز جامعه شناسایی آن هستند، مذهب توتمیسم است... توتمیسم معتقد است که قبیله های بدوی و قبایلی که امروز نیز در آفریقا، آمریکای شمالی و استرالیا در بدویت زندگی می کنند، هر یک شیئی یا حیوانی (و بیشتر حیوان) را می پرستند. حیوان یا پرنده خاصی مورد پرستش قبیله قرار می گیرد...
هر قبیله توتمی دارد و افراد قبیله در مراسم عبادی، در لباس پوشیدن و در آرایش و حرکاتشان می کوشند تا ادای توتمشان را در بیاورند، بشکل او آرایش کنند، لباس بپوشند و... قبیله، خوردن گوشت توتم را برای خودش حرام می داند ولی برای قبیله دیگر، نه... تقدسی که توتم پرست برای توتمش قائل است و همچنین خویشاوندی یی که بین خود و توتم احساس می کند، خویشاوندی یی است که فرد و افراد، خودشان را زائیده توتم می دانند. پس توتم پرچم جاوید جامعه است که افراد می آیند و می روند، اما جمع و روح جمعی می ماند و تقدسش به دلیل همین جاوید بودن است. مساله دیگر این است که توتم، برای افراد قبیله، منشاء زیبائی نیز هست. افراد قبیله همیشه حرکات او را در رفتار عبادی و دسته. جمعیشان، و به شکل او را در آرایش خود، تقلید می کنند...(70)
...کلمه توتم در میان برخی از بومیان امریکای شمالی چون انگونکین متداول بوده. و ج. لانگ نخستین کسی است که در شرح سیاحت ها و مطالعات علمی خود که در میان بومیان آمریکای شمالی انجام می داد، کلمه توتم را بکار برد. در قرن 19 جمعی از محققین مانند بالدوین اسپنسر و گلین و استرهلو به کاوش و تحقیق در معتقدات اقوام ابتدائی استرالیائی... عقایدی شبیه به عقاید توتمی بومیان آمریکا، با مناسک و اعمال در آنجا یافته، بلکه دیدند در استرالیا آئین توتمی به صورت ابتدائیش محفوظتر مانده، و بالاخره این نوع آئین را چه در استرالیا و چه در آمریکا و چه در آفریقا و نقاط دیگر، آئین توتمی یا توتمیسم اصطلاح کردند. مبانی عمده ارکان این آئین ساده، در سه اصل خلاصه می شود: 1- توتم 2- مانا 3- تابو.

[نازنین رقیه* خادمه گل نرگس*]

مذهب توتمیسم و اصول و ارکان آن

معروفترین مذهبی که همه جامعه شناسان، مستقیم و غیر مستقیم، تحت تأثیر تز جامعه شناسایی آن هستند، مذهب توتمیسم است.

توتمیسم معتقد است که قبیله های بدوی و قبایلی که امروز نیز در آفریقا، آمریکای شمالی و استرالیا در بدویت زندگی می کنند، هر یک شیئی یا حیوانی (و بیشتر حیوان) را می پرستند. حیوان یا پرنده خاصی مورد پرستش قبیله قرار می گیرد...
هر قبیله توتمی دارد و افراد قبیله در مراسم عبادی، در لباس پوشیدن و در آرایش و حرکاتشان می کوشند تا ادای توتمشان را در بیاورند، بشکل او آرایش کنند، لباس بپوشند و... قبیله، خوردن گوشت توتم را برای خودش حرام می داند ولی برای قبیله دیگر، نه... تقدسی که توتم پرست برای توتمش قائل است و همچنین خویشاوندی یی که بین خود و توتم احساس می کند، خویشاوندی یی است که فرد و افراد، خودشان را زائیده توتم می دانند. پس توتم پرچم جاوید جامعه است که افراد می آیند و می روند، اما جمع و روح جمعی می ماند و تقدسش به دلیل همین جاوید بودن است. مساله دیگر این است که توتم، برای افراد قبیله، منشاء زیبائی نیز هست. افراد قبیله همیشه حرکات او را در رفتار عبادی و دسته. جمعیشان، و به شکل او را در آرایش خود، تقلید می کنند...(70)
...کلمه توتم در میان برخی از بومیان امریکای شمالی چون انگونکین متداول بوده. و ج. لانگ نخستین کسی است که در شرح سیاحت ها و مطالعات علمی خود که در میان بومیان آمریکای شمالی انجام می داد، کلمه توتم را بکار برد. در قرن 19 جمعی از محققین مانند بالدوین اسپنسر و گلین و استرهلو به کاوش و تحقیق در معتقدات اقوام ابتدائی استرالیائی... عقایدی شبیه به عقاید توتمی بومیان آمریکا، با مناسک و اعمال در آنجا یافته، بلکه دیدند در استرالیا آئین توتمی به صورت ابتدائیش محفوظتر مانده، و بالاخره این نوع آئین را چه در استرالیا و چه در آمریکا و چه در آفریقا و نقاط دیگر، آئین توتمی یا توتمیسم اصطلاح کردند. مبانی عمده ارکان این آئین ساده، در سه اصل خلاصه می شود: 1- توتم 2- مانا 3- تابو.

[نازنین رقیه* خادمه گل نرگس*]

1- توتم؛

لفظ توتم به نوعی از موجودات و اشیاء، خاصه حیوانات مخصوصی که اعضاء کلان آن را مقدس شمرده و یا طبق نظر برخی از محققین آن را جد خویش نیز تصور می نمایند، گفته می شود. این موجودات از نوع جانوران مانند: گاومیش، عقاب، طوطی، کانگورا، شاهین، کرم درخت، و برخی موارد از نوع نباتات مانند: بوته های چای و گاه بندرت از موجودات بیجان طبیعت چون: باران و دریا یا کواکب می باشند. هر قوم و کلانی که مثلاً عقاب توتم آنها است، تمام اصناف عقاب را مقدس و محترم شمرده و آن را تقدیس می کنند! پیوستگان به یک توتم، همه با هم منسوب بشمار آمده و در حقیقت توتم نشانه قومی و علامت قبیلگی و همبستگی نیز بشمار می رود. افراد این جامعه یا کلان از سایر کلانها تنها به واسطه توتم مورد تقدیس، مشخص و شناخته می شوند... در آئین توتمی هر یک از قوای طبیعت به توتمی خاص منسوب است! در یکی از قبائل استرالیا آفتاب خویشاوند مرغی به نام کاکائوس سفید است.

[نازنین رقیه* خادمه گل نرگس*]

2- مانا؛

کلمه مانا اساساً لغت بومی ملانزی (شمال شرق استرالیا) است، و مقصود از آن یک قوه و نیروی بی تعین است که در همه جا پراکنده و منتشر، و بین همه موجودات بی جان و جاندار، مقدس و غیر مقدس، مشترک است...
بومیان امریکای شمالی نیز به مفهوم مانا اعتقاد دارند...
اغلب طوایف و قبائل استرالیائی هاوائی، پولینزی، نوول هبرید، میکرونزی، رایاک، ایگوروت و تائیتی از این قدرت جهانی و مبداء واحد معمولاً به شورپنگا تعبیر می کنند.

[نازنین رقیه* خادمه گل نرگس*]

3- تابو؛

تابو نیز اساساً کلمه ای پولینزی است و از سال 1886 در مباحث تاریخ عقاید و ادیان به صورت یک اصطلاح در آمده است. مراد از این کلمه اصول و مقرراتی است که به موجب آن بعضی از اعمال و یا اشیاء حرام و ممنوع شمرده می شود و خون آن اعمال محرمه را نیز تابو می گویند. گاه تابو در مجموع برای مناسک و شرعیات آئین توتمی بکار میرود. این مناسک بر دو قسم اند: 1- سلبی یا محرمات 2- ایجابی یا فرائض. مهمترین مناسک سلبی یا محرمات، کشتن و خوردن و بی احترامی و لمس کردن و حتی نگاه کردن حیوانات یا گیاهان یا اشیاء دیگری است که توتم کلانی محسوب می شوند.
کسانی که گاومیش توتم آنهاست، از خوردن گاومیش ممنوع اند. مگر در ضمن مناسک خاصی که باید همه اعضاء کلان به عنوان اتصال با توتم خود با تشریفاتی از گوشت آن بخورند. دیگر از امور ممنوعه کار کردن و حتی غذا خوردن در برخی ایام است که اعیاد دینی آئین توتمی محسوب است. ازدواج با اعضاء یک توتم حرام است؛ یعنی هر فردی موظف است با کلان دیگری که دارای توتم جداگانه هستند، ازدواج کند.
دیگر از مراسم سلبی آئین توتمی آنکه: در استرالیا چون بخواهند نوبالغی را عضو کلان سازند و به آئین توتمی خود وارد کنند، نخست او را وا می دارند تا مدتی عزلت گزیند و از دیدار زنان و کسانی که هنوز به جمع اهل دین در نیامده اند، خودداری کند و بهتر آنکه در جنگلها بسر برد. در این حال، اکثر خوراکیها بر وی حرام است، و آنهائی نیز که حلال است، خود نباید به آن دست برد؛ بلکه مربی مخصوص به مقداری ضروری در دهانش می نهد تا سد رمقش شود. گاه سخت ترین امساکها بر نوبالغ تحمیل می شود. و بالاخره پس از طی این دوره عزلت و ریاضت... به عقیده آنها یک نوع صفا و روحانیتی در نوبالغ پدید می آید که حق شرکت در مجامع دینی را پیدا کرده و عضو کلان توتم معینی می شود.
دیگر از محرمات آن است که گروههائی که آدم خواری میان آنها رواج دارد، از خوردن کسی که عضو کلان توتم است اجتناب می کنند؛ و به عبارت دیگر، خوردن عضو کلان یک توتم، بر اعضاء دیگر حرام است.