سیری در تاريخ ايالات متحده آمريکا

[حسنعلی ابراهیمی سعید]

نویسنده : مهدی بخشی


هيچ کس به درستي نمي داند اولين انسانها چه زماني و چگونه وارد قاره آمريکا شده اند.


با اينحال اين مساله اثبات شده است زماني که بخش هاي وسيعي از شمال آمريکاي شمالي در آخرين دوره يخچالي پوشيده از يخچالهاي طبييعي بوده است، جوامع انساني کوچکي در اين قاره زندگي ميکرده اند.



هيچ کس به درستي نمي داند اولين انسانها چه زماني و چگونه وارد قاره آمريکا شده اند.


با اينحال اين مساله اثبات شده است زماني که بخش هاي وسيعي از شمال آمريکاي شمالي در آخرين دوره يخچالي پوشيده از يخچالهاي طبييعي بوده است، جوامع انساني کوچکي در اين قاره زندگي ميکرده اند.



بوميان و سرخپوستان بتدريج به درجات مختلف تکامل اجتماعي و فرهنگي رسيدند و نتيجه آن پديد آوردن تمدن هايي بود که در اوج شکوفايي به عالي ترين مدارج تمدن باستاني نايل شدند. اين تمدن ها، مايا،تول تک ها، آزتک ها، اينکاها نام داشتند.

[حسنعلی ابراهیمی سعید]

* تمدن مايا



تمدن مايا از اتحاد و به هم پيوستن 20 قبيله سرخپوست در آمريکاي مرکزي در کنار سواحل خليج مکزيک در 500سال پيش از ميلاد شکل گرفته و در قرن هاي هشتم و نهم ميلادي به اوج خود رسيد.


از لحاظ آثار هنري و معماري هيچ تمدن ديگري در قاره آمريکا نتوانست از ماياها پيشي بگيرد. تمدن مايا در قرن شانزدهم ميلادي توسط فاتحين اسپانيايي افول کرد.

[حسنعلی ابراهیمی سعید]

* تمدن تول تک ها



در بين قرن هاي هشتم تا دهم مردماني از سوي شمال به فلات مرکزي مکزيک هجوم آورده و اندکي پيش از سال 1000 ميلادي امپراطوري تول تک ها را تشکيل دادند.


سپس تهاجم خود به سمت جنوب ادامه داده و بخش هايي از سرزمين هاي متعلق به ماياها را تصرف کردند.


تول تک ها نيز همانند ماياها داراي معماري و هنر پيشرفته اي بوده اند.


امپراطوري تول تک ها در قرن دوازدهم ميلادي به علت خشکسالي دراز مدت و قحطي و امواج جديد هجوم ها و يورشهاي سرخپوستان شمالي افول کرد.

[حسنعلی ابراهیمی سعید]

* تمدن آزتک‌ها



آزتک ها، قبيله کوچکي بودند که در قرن دوازدهم وارد فلات مرکزي مکزيک شده و به تدريج سرزمين هاي اطراف، از اقيانوس آرام تا خليج مکزيک را تحت سلطه خود درآوردند.


اوج توسعه امپراطوري آزتک ها در قرن هاي پانزدهم و شانزدهم ميلادي رخ داده که در اين زمان جمعيت کلي امپراطوري بالغ بر 5 ميليون نفر بوده است.


در نهايت در سال 1519 با تهاجم فاتحين اسپانيايي و کشته شدن آخرين پادشاه آنها، تمدن آزتک‌ها نابود مي شود.

[حسنعلی ابراهیمی سعید]

* تمدن اينکاها



اين تمدن در دره هاي بلند رشته کوه آند در آمريکاي جنوبي و در بين قرن هاي يازدهم تا پانزدهم ميلادي به تدريج شکل گرفت.


اوج امپراطوري اينکاها در بين سالهاي 1200 تا 1533 ميلادي بوده بطوريکه جمعيت آنها در اوايل قرن شانزدهم به حدود 6 ميليون نفر مي رسد.


امپراطوري اينکاها در اوج قدرت در جنگ با فاتحين اسپانيايي شکست خورده و نابود مي شود.

[حسنعلی ابراهیمی سعید]

کشف آمريکا و مهاجرت اروپاييان



کريستف کلمب ، دريانورد ايتاليايي با تصور رسيدن به هند از طريق اقيانوس اطلس به سمت غرب حرکت کرده و در شب 11 اکتبر 1492 به جزيره اي که امروزه باهاما ناميده مي شود گام نهاد.


پس از کريستف کلمب ، از ميان کساني که راه او را دنبال کردند و به شناسايي قاره نو پرداختند، « آمريگو وسپوچي» حائز اهميت بسياري مي باشد چرا که بعدها قاره جديد به پيشنهاد يک جغرافيدان آلماني به نام وي « آمريکا » ناميده شد. او از جمله اولين کساني بود که اعتقاد داشت که کريستف کلمب سرزمين جديدي را کشف کرده و سرزمين مورد نظر وي به هيچ وجه هندوستان نيست.



پس از کشف قاره آمريکا اروپائيان از هر سو به آن قاره پهناور روي آورده و به تدريج به تصرف سرزمينهايي در آن پرداختند.


اولين مهاجر نشين دائمي در سال 1607 به نام جيمز تاون توسط بريتانيايي ها در محل کنوني ايالت ويريجينا پايه گذاري شد.


تا سال 1640 در حدود 60 هزار نفر از مردم انگلستان به آمريکاي شمالي مهاجرت کردند.


تعدادي از مهاجرين، کشاورزان فقير بودند که به علت عدم توانايي در پرداخت وام هايشان، زمين خود را از دست داده بودند.


گروهي ديگر از مهاجرين را کساني تشکيل مي دادند که بخاطر داشتن عقايد مذهبي خاص در انگلستان مورد آزار و شکنجه قرار مي گرفتند و در پي کسب آزادي عقيده و بيان راهي اين سرزمين شده بودند.



از سال 1680 به بعد ديگر مهاجرت چنداني از انگلستان به آمريکا صورت نگرفت بلکه به دلايل مختلف از جمله فرار از جنگ، مهاجرت به آمريکا از کشورهاي آلمان، ايرلند، اسکاتلند، سوئيس و فرانسه آغاز شد.


در سال 1690 جمعيت آمريکا تقريباً به 500 هزار نفر رسيد و پس از آن هر 25 سال به دو برابر افزايش يافته به طوريکه در سال 1775 جمعيت آمريکا به 5/2 ميليون نفر بالغ گرديد.



عدم وجود رودهاي قابل کشتي راني به سمت غرب و از طرفي وجود رشته کوه آپالاش که مانع عظيمي در جلو سواحل شرقي بوجود آورده بود تا مدتهاي مديد مانع پيشروي دسته هاي مهاجر از مناطق ساحلي شرقي به داخل دشتهاي مرکزي آمريکاي شمالي بود.


اين عوامل و از طرفي وجود بنادر شرقي منجر به تشکيل 13 مهاجرنشين در امتداد ساحل شرقي آمريکا شد.



اين مهاجرنشين ها به دو بخش شمالي و جنوبي تقسيم مي شدند.


ايالتهاي شمالي که نيوانگلند ناميده مي شدند، به علت دارا بودن زمستانهاي سرد و پر برف و طولاني و از طرفي زمينهاي پوشيد از سنگلاخ، بيشتر به بازرگاني مشغول بودند.



اين در حالي بود که در ايالت هاي جنوبي، آب و هواي مساعد و خاک مرغوب به موجب گسترش کشاورزي شد و مردم آن معمولاً به کشت پنبه و توتون مي پرداختند.



مهاجرنشين هاي انگليسي موظف بودند که فرآورده ها و مواد اوليه توليدي خود را منحصراً به بازرگانان انگليسي بفروشند و نيز وظيفه داشتند که فقط کالائي را خريداري و مصرف نمايند و چون اين کار موجب زيان آنان مي شد کم کم مايه نارضايتي مردم مهاجرنشين گرديد.



اما هنگامي که دولت انگلستان مقرر داشت که بازرگاني مهاجرنشين ها بايد منحصراً به وسيله کشتيهاي انگيسي انجام شود، مهاجرنشين ها سر به شورش بر داشته و خريدن کالاهاي انگليسي را تحريم و حتي چند کشتي انگليسي را غرق کردند.


جورج سوم پادشاه انگلستان از اين پيشامد خشمگين شد و به قواي نظامي خود دستور داد تا به بندر بوستون حمله کنند.



جنگ مهاجرنشين ها با سپاهيان انگليسي که در سال 1775 آغاز گرديد، هفت سال ادامه يافت. در حين جنگ« بنجامين فرانکلين» که از آزاديخواهان و دانشمندان بزرگ آمريکا بود به فرانسه رفت و آن دولت را به حمايت از شورشيان آمريکا برانگيخت و آتش جنگ مستعمراتي را ميان انگليس و فرانسه روشن ساخت. « جورج واشينگتن» سردار معروف آمريکايي به کمک سپاهيان فرانسه قسمت عمده اي از قواي انگليس را مجبور به تسليم کرد و فرانسويان هم در آبهاي اطراف هندوستان نيروي دريايي انگلستان را شکست دادند و دولت انگلستان ناگزير تقاضاي صلح نمود.



معاهده صلح در سال 1783 در قصر ورساي پاريس بسته شد. به موجب اين معاهده مهاجرنشين هاي انگليسي مستقل شدند و از ترکيب آنها کشورهاي متحده آمريکاي شمالي به وجود آمد.

[حسنعلی ابراهیمی سعید]

تشکيل حکومت ملي



پس از آنکه آمريکايي ها موفق به کسب آزادي شدند براي تأسيس حکومت ملي در ماه مي1787، سي و پنج نماينده به شهر فيلادلفيا اعزام داشتند.


نمايندگان مزبور به تهيه و تدوين قانون اساسي همت گماشتند و پس از چهار ماه قانون اساسي را وضع و تصويب نمودند.


به موجب اين قانون قوه مقننه به کنگره که از مجلس نمايندگان و سنا تشکيل شده بود واگذار گرديد و نيز مقرر شد هر يک از ايالت هاي آمريکا ( در آن زمان سيزده ايالت) در اداره امور خود آزاد باشند و فقط در مسائل سياست خارجي، ارتش و تعرفه گمرکي از حکومت مرکزي پيروي نمايند.



پس از تصويب قانون اساسي و تشکيل کنگره آمريکا در سال 1787، مردم آمريکا جورج واشينگتن فرمانده نيروهاي آمريکا را به پاس فداکاري هاي وي به رياست جمهوري برگزيدند. سياست خارجي واشينگتن حفظ صلح بود زيرا صلح فرصتي بوجود مي آورد که خسارت ناشي از جنگ جبران شود.



در همين دوران يعني از سال 1793 تا 1795 بود که قطب هاي مختلف افکار عمومي در آمريکا خودنمايي کردند.


دسته اول کساني بودند که موافق انقلاب فرانسه بود و حزب جمهوري خواه- دموکرات يعني حزبي که شالوده حزب دموکرات امروزي است را تأ سيس کردند و دسته دوم يعني مخالفين انقلاب فرانسه، حزب فداراليست ها که پايه حزب جمهوري خواه امروز شد را تأسيس نمودند.



در پايان دومين دوره رياست جمهوري جرج واشينگتن، دولت آمريکا صاحب تشکيلات منظم و مرتبي شده بود و اعتبارات مالي، بخشهاي اقتصاد و صنعت را تقويت کرده بود و امور بازرگاني رونق گرفته بود.

[حسنعلی ابراهیمی سعید]

دکترين مونروئه



در سال 1817 جيمز مونروئه به عنوان پنجمين رئيس جمهور آمريکا برگزيده شد وي با اعلام دکترين معروف خود، يکي از معروفترين و شناخته ترين روساي جمهور آمريکاست.


دکترين مونروئه از چهار اصل تشکيل شده بود:

[حسنعلی ابراهیمی سعید]

1- قاره آمريکا با توجه به آزادي و استقلالي که خود بدست آورد و از آن تا اين زمان حفظ و حراست کرده است ديگر نمي تواند ميداني براي استعمار دول اروپائي باشد.





2- روش سياسي کشورهاي متفق اروپا با سيستم سياسي آمريکا مغايرت کامل دارد ...




. کشورهاي آمريکا هر گونه اقدامي را که از طرف کشورهاي اروپايي به منظور توسعه سيستم سياسي خود به هر يک از نقاط اين نيمکره به عمل آيد براي آزادي و استقلال خود خطرناک مي داند.





3- ما کشورهاي آمريکايي در امور داخلي هيچ يک از مستعمرات کنوني اروپا در قاره آمريکا دخالتي نداشته و نخواهيم داشت.





4- ما در هيچ يک از جنگ هاي اروپائي بويژه در مسائلي که مربوط به خودشان است هرگز دخالتي نداشته و با روش ما نيز سازگاري ندارد که دخالتي داشته باشيم.

[حسنعلی ابراهیمی سعید]

شروع مهاجرت به غرب





شرايط زندگي در سرتاسر کرانه هاي اقيانوس اطلس به گونه اي که مهاجرت به سوي غرب را ايجاب مي کرد، خاک کوهپايه هاي منطقه نيوانگلند قدرت کافي براي کشت وزرع و قدرت رقابت با زمين هاي حاصلخيز و ارزاق قيمت غرب را نداشت.




از اين رو ديري نگذشت که سيلي از مردان و زنان مهاجر براي بدست آوردن زمين هاي قابل کشت، سرزمين هاي ساحل اقيانوس اطلس را رها کرده و به جانب سرزمين هاي بکر داخلي و دامنه هاي رشته کوه را کي روي آوردند.





گسترش به سمت غرب تا سال 1861 بي وقفه ادامه يافت به طوريکه از سال 1816 تا 1821 شش ايالت و از سال 1821 تا 1861 ده ايالت ديگر به اتحاديه ايالت ها پيوستند.





افزايش کشت پنبه در ايالت هاي جنوبي و گسترش برده داري در سالهاي اوليه پس از کسب استقلال که ايالت‏هاي شمالي مقدمات آزادي فوري يا تدريجي برده‏ها را فراهم مي‏ساختند، بسياري را عقيده بر اين بود که بردگي بکلي در سراسر آمريکا از ميان خواهد رفت.




در سال 1786 جورج واشينگتن نوشت که آرزومند است نقشه‏اي اتخاذ شود که به مساله بردگي بوجهي آهسته و آرام، ولي مطمئن و بدون آن که توجهي را به خود جلب کند پايان داده شود.





اما بعدها جنوب به منطقه‏اي تبديل گرديد که مردم آن اکثراً طرفدار برده داري بودند. اين تغيير عقيده ناشي از علل بسياري بود.




روح آزادي خواهي که در دوران انقلاب شعله ور بود بتدريج ضعيف شد و رو به خاموشي رفته بود و به مرور زمان يک نوع دشمني و تضاد ميان مهاجران نيوانگلندي و اهالي جنوب که از برده‏داري طرفداري مي‏کردند به وجود آمده بود.





از سوي ديگر با توجه به آب و هواي مناسب و خاک حاصلخير ايالت‏هاي جنوبي و تقاضاي روز افزون پنبه و شکر، توسعه کشت اين دو محصول در آن نواحي نيازمند نيروي کار بيشتري بود که اين خود مهمترين عامل تشديد کننده برده داري در اين منطقه محسوب مي‏شد، به طوري ‏که از 700 هزار برده‏اي که در سال 1790 در آمريکا بودند حدود 94 درصد در ايالت‏هاي جنوبي و تنها 6 درصد در ايالت‏هاي شمالي ساکن بوده‏اند. تعداد برده‏هاي آمريکا در سال 1860 به چهار ميليون افزايش يافت.