بصیرت و انتظار فرج

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

روحیه‌ی مهدوی و تصرف در ناسوت

امام زمان‌(عج) حامل حقیقی‌ترین حقایق عالم معنا هستند و بر آن اساس در زمین تصرف می‌کنند و منشأ تحولی فوق العاده می‌گردند، چیزی که تا اندازه‌ای در حرکات حضرت امام خمینی‌(رض) مشاهده کردید که چگونه بنیاد حركت خود در جهان را بر مبنای حقایق عالم ملکوت تنظیم کردند. اگر نمی‌توانیم تصور درستی از مبنای حرکت امام زمان(عج) داشته باشیم لااقل چگونگی تصرف امام خمینی(رض) در جهان را درست بنگریم تا با مبنای حرکت حضرت صاحب الامر(عج) آشنا شویم، زیرا همان طور که ملاحظه کردید حضرت روح الله(رض) فرمودند:
«انقلاب ما شروع انقلاب جهانی حضرت است و ما از اصول خودمان كه مقابله با مستكبران جهان و دفاع از مستضعفان است، یك لحظه‌ فرو نمی‌نشینیم».
این كلمات عزم تصرف در عالم را به‌خوبی نشان می‌دهد و بر این اساس می‌گوییم تصرّف در عالم ناسوت از یک طرف و ارتباط با عالم ملكوت از طرف دیگر، روحیه‌ی مهدوی است که در آن نه ارتباط با عالم ملكوت ترك می‌شود و نه ارتباط با عالَم ناسوت. از این طریق با تجلی روحیه‌ی مهدوی زمینه‌ی ظهور نور كلی مهدی(عج) فراهم می‌شود، نوری كه به کمک آن سراسر عالم به نور پیامبر‌(ص)، تسخیر می‌شود و معنی فرهنگ انتظار جز این نیست.
اگر لحظه‌ای از جنگ با جهان كفر غافل شدیم، تمام بركات انتظار از زندگی ما بیرون می‌رود و اگر برکات ارتباط با نور حضرت مهدی(عج) از جامعه‌ی شیعه بیرون رفت دیگر دستمان برای ادامه‌ی حیات خالیِ خالی خواهد شد و لا محاله به دنیای استکبار پناهنده می‌شویم، چیزی که در اعمال و رفتار بسیاری از سیاسیون ملاحظه کردید که ابتدا ارتباط خود با عالم ملكوت را به جهت غفلت از انتظار فرج ترك كردند و سپس قبله‌ی خود را «لوس‌آنجلس» قرار دادند.
منتظر واقعی به كمك نور مهدی‌(عج) و بدون ترك ملكوت، به تصرف در عالم ناسوت می‌پردازد و به هدم كلیِ فرهنگ ظلمانیِ آخرالزمان می‌اندیشد همان چیزی که حضرت امام خمینی(رض) در توصیه‌ی خود متذکر شدند که:
«باید یك لحظه از ایجاد حكومت جهانی اسلام منصرف نشویم».
این پیشنهاد، كمك می‌كند تا در فرهنگ انتظار بمانیم و رشد کنیم و بفهمیم باقی‌ماندن بر عهد امام خمینی‌(رض) با فاصله‌گرفتن از ظلمت آخرالزمان ممکن است و رسیدن به معرفت به مقام امام، باقی‌ماندن بر عهدی است كه به بركات نهایی زندگی با امام زمان‌(عج) می‌انجامد. (66)
برای درک آثار دوری از عهد امام خمینی(رض) به آنهایی نظر کنید كه از آن عهد سرباز زدند و تحت عنوان این‌كه حرف‌های حضرت امام مربوط به سال 1360 بود و حالا تحت عنوان تنش‌زدایی باید به جهان كفر لبخند بزنیم، به ملت پشت کردند و با عمل خود دشمنان اسلام را هیجان‌زده کردند، ملاحظه کنید چگونه همه‌چیزشان را از دست داده‌اند، حتی خانواده و فرزندانشان هرکدام در یکی از کشورهای دنیای غرب پرسه می‌زنند.

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

راه فتوح آخرالزمـان

کسی‌كه با ظلمات آخرالزمان سرِ جنگ ندارد، هرگز زمینه‌ای برای فتوح آخرالزمان فراهم نمی‌کند. او عملاً همراه دشمن به جنگ اسلام و مسلمین آمده و این آن خطری است كه بعضی اندیشمندان دینی ممکن است به آن دامن بزنند و با فرو نشاندن روح ستیز با ظلمت آخرالزمانی از دین غیر سیاسی سخن بگویند و عامل دوری از فرج حضرت حجّت‌(عج) گردند. آنچه موجب شروع ظهور فرج می‌گردد تعهد عملی در اثبات دیانت است و تعهد عملی بدون تعهد سیاسی بروز پیدا نمی‌كند. چون باید بتوانیم حقانیت دین اسلام را اثبات كنیم و اثبات حق حتماً با نفی باطل همراه است.
روشنفکران سیاسی‌ با طرح «پلورالیسم دینی» خواستند چنین القاء کنند که همه‌ی ادیانِ موجود حق‌اند، تا جایی برای فرهنگ انتظار - که در صدد عبور از فرهنگ مدرنیته است- باقی نماند. اگر از آن‌هایی كه پلورالیسم دینی را مطرح می‌کنند بپرسید شما به كدام‌یک از ادیانِ موجود معتقدید در حالی‌که هیچ‌کدام از ادیان، دینِ غیر خود را حق نمی‌دانند، جوابی برای گفتن ندارند مگر این که بگویند ما برای ادیان تکلیف تعیین می کنیم و نه ادیان برای ما. این‌ها عملاً در تلاش‌اند تا خودشان جای خدا و پیغمبر بنشینند و به مردم القاء کنند به چیزی بالاتر از لیبرال دموکراسیِ موجود دل نبندید. پس در پشت تئوری پلورالیسمِ دینی جریان مقابله با فرهنگ انتظار و نفی روحیه‌ی انقلابی نهفته است و تن‌دادن به وضع موجود جهان. این در حالی است که اگر انسان‌ها نگران حضور ظلمات موجود در جهان نباشند، نه‌تنها فرجی نصیب‌شان نمی‌شود، بلكه ظلمات موجود همه‌ی زندگی را از آن‌ها می‌رباید.

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

حجاب ظهور

این نکته را تجربه كرده‌اید که وقتی انسان‌ها عقیده‌ی صحیح خود را از دست می‌دهند چگونه زندگی‌شان سیاه می‌شود. بعضی‌ها باورشان نمی‌آمد كه چگونه عقیده‌ی صحیح، آن‌ها را در عرصه های مختلفِ زندگی نجات می‌داد و با از دست‌دادن آن عقیده با نحوه‌ای از زندگی روبه‌رو شدند كه حالا می‌فهمند عقیده‌ی صحیح چه اندازه کنترل‌کننده و نجات‌بخش بود.
از جمله عقاید نجات‌بخش عقیده‌ی بزرگ انتظار است که به خودی خود برای انسان فرج است و موجب حفظ او می‌شود تا آن حدّی که مانع می‌گردد شیطان زندگی‌ را در دست بگیرد. شیطان در راستای عدوّ مبین بودنش بیکار نمی‌نشیند تا انسان در زیر سایه‌ی اعتقادی صحیح راحت جلو برود، شروع می‌کند به شبهه‌کردن. اگر نتوانیم از شبهات بگذریم و عملاً عقیده‌ی انتظار را از دست بدهیم یک‌مرتبه همه‌ی عالم برایمان تیره و تار می‌شود و امید و امیدواری از زندگی‌مان رخت بر می‌بندد. ولی اگر توانستیم با روحیه‌ی انقلابی به شبهاتش جواب دهیم با قدم‌های بلند‌تری آینده‌ی معنوی خود را طی می‌کنیم. همین‌طور که در مورد اعتقاد به معاد موضوع همین‌گونه است که با جوابگویی به شبهات مربوطه متوجه واقعیت بزرگی به نام ابدیت می‌شویم.
در مورد اعتقاد به وجود حضرت مهدی(عج) و ظهور آن حضرت و چگونگی تحقق فرهنگ مهدویت باید بتوانید به شبهات مربوطه جواب دهید تا افق تاریخ برایتان روشن و امیدوار کننده باشد و نه تنها حجاب ظهور مرتفع گردد بلکه هم‌اکنون زندگی‌ها همراه با فرج باشد و سایه‌ی سیاه ظلمات آخرالزمان بر ذهن و روان ما نیفتد. به این امید سؤالات عزیزان را جواب می دهیم که با قدم‌های بلندتری به سوی فرج حرکت کنیم.

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

هزینه‌ی رفع حجاب ظهور

سؤال: چه كنیم كه عصر فرج را نزدیك نماییم و حجاب‌های بین جامعه و حضرت صاحب الزمان(عج) را بر طرف کنیم؟
جواب: ابتدا باید حجاب‌هایی را كه مانع رسیدن فرج است بشناسیم. حجاب‌ها وَهمیاتی هستند که حقیقت ندارند ولی مانع می‌شوند تا قلب‌ها به سوی نور معنویات توجه کنند. مثل این که اگر من نسبت به شما حسادت بورزم، حجابی بین من و شما ایجاد می‌شود، حال اگر بخواهم حجاب حسادت را از بین ببرم کافی است متوجه شوم خداوند «رحمةٌ لِلْعالَمین» است، همان طور که توانسته است امكاناتی به شما بدهد اگر مصلحت من بود به من هم می‌داد. یك‌مرتبه احساس می‌کنم آن حسادت در منظر من از بین رفت و متوجه دروغین‌‌بودن آن حجاب می‌شوم، این نمونه است تا روشن شود حجاب‌هایی که مانع تجلی نور حقیقت است واقعی نیستند و ریشه در وَهمیات ما دارند ولی نورهای معنوی حقیقی‌‌اند و ریشه در واقعیت دارند. در مورد رفع حجابِ ظهور امام زمان(عج) هم باید حجاب‌ها را پیدا كرد. اگر به لطف الهی برسیم به این كه حضرت صاحب الأمر(عج) به عنوان انسان کامل، یک حقیقت وجودی در مقام واسطه‌ی فیض‌اند، به این فکر فرو می‌رویم که باید حجاب‌هایی در بین ما و آن حقیقت باشد که مانع ظهور نور آن حقیقت بر افراد و جامعه می‌شوند و ابتدا باید آن حجاب‌ها شناخته شوند تا در رفع آن‌ها موفق شویم. در مثال فوق ملاحظه فرمودید چگونه توجه به «رحمةٌ لِلْعالَمین»بودنِ خداوند، حجاب‌ حسد را فرو ریخت، در مورد حجاب‌های بین جامعه‌ی مسلمین و ظهور حضرت نیز باید وَهمیاتی که فرهنگ مدرنیته ایجاد کرده، درست شناخته شود و به دروغ بودن آن‌ها پی ببریم و حقیقت را در جای دیگری دنبال نمائیم. از سخنان حضرت امام خمینی(رض) به خوبی برمی‌آید كه حجاب اصلی عدم ظهور را باید در ظلمات فرهنگ غرب جستجو کرد. متأسفانه بعضی از افرادی كه در كنار امام‌(رض) وارد صحنه‌ی انقلاب اسلامی شدند پیام اصلی امام خمینی(رض) را نگرفتند و نتوانستند از غرب بگذرند و عملاً خودشان حجاب حقیقت انقلاب اسلامی شدند و هنوز هم مانع آن می‌شوند تا انقلاب اسلامی مسیر خود را درست طی كند. در حالی که انقلاب اسلامی با داشتن دو شاخصه‌ی مهم، عامل فرو ریختن حجاب ظهور است، یکی این‌که می‌فرماینـد:
«شكستن فرهنگ شرق و غرب بی‌شهادت نیست»
و از این طریق فرهنگ شرق و غرب را حجاب ظهور حقیقت می‌دانند که باید فرو ریزد، دیگر این که می‌فرمایند:
«مسئولان ما باید بدانند كه انقلاب ما محدود به ایران نیست. انقلاب مردم ایران نقطه‌ی شروع انقلاب بزرگ جهان اسلام به پرچمدارى حضرت حجت- ارواحنا فداه- است كه خداوند بر همه‌ی مسلمانان و جهانیان منت نهد و ظهور و فرجش را در عصر حاضر قرار دهد.»
و از این طریق جهت‌گیری ما را در راستای عبور از غرب به سوی حاکمیت حضرت مهدی(عج) متذکر می‌شوند. آن‌هایی که فكر می‌كنند انقلاب اسلامی آمده است تا زندگیِ به شکل غربی را به ملت ایران برگرداند عملاً حجاب ظهورِ نور آن حضرت را غلیظ‌تر می‌کنند. حضرت امام خمینی(رض) آنقدر موضوعِ عبور از ظلمات غرب را مهم می‌دانند که می‌فرمایند:
«مگر بیش از این است كه فرزندان عزیز اسلامِ ناب‌ محمدی‌(ص) در سراسر جهان به چوبه‌های دار می‌روند، مگر بیش از این است كه زنان و فرزندان خردسال حزب‌الله به اسارت گرفته می‌شوند؟ بگذار دنیای پست مادیت با ما چنین كند ولی ما به وظیفه‌ی اسلامی خود عمل كنیم».
ملاحظه می‌كنید كه تا کجا برای این که یك ملت را به فرج برسانند حاضرند هزینه‌ بپردازند، آیا برکتی بالاتر از این هست که یک ملت می‌تواند برای ظهور حقیقت تا این حدّ پاک‌بازی کند؟ عده‌ای ساده‌اندیش آنقدر با غرب كنار می‌آیند كه حاضرند در مقابلش به سجده بیفتند به امید آن‌که با رجوع به غرب مشكلاتشان حل شود و عده‌ای هم حاضرند سر خود را به چوبه‌ی دار بسپارند ولی در مقابل ظلمات دوران کوتاه نیایند. در کدام تجربه‌ی تاریخی به یاد دارید که مشكلات مردم با رجوع به غرب حل شده باشد؟ امام خمینی(رض) چون غرب را خوب می‌شناختند و هزینه‌‌های مقابله با آن را پذیرفته بودند و به نور الهی، تمام امید خود را از آن فرهنگ بریدند، خداوند راه تحقق انقلاب اسلامی را بر قلبشان متجلی کرد و فرج ملت را نمایاند تا عصر فرج نزدیك شود.
سؤال: زمینه‌ی ظهور تامّ را چگونه فراهم كنیم؟

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

جواب: اولاً: باید تلاش کنیم در ظلمات آخرالزمان ارتباط‌مان با عالم ملكوت‌ قطع نشود و این در حال حاضر با پایداری بر خط امام خمینی‌(رض) محقق می‌شود. ثانیاً: هرگز تقابل با فرهنگی که حجابِ نور ظهور است فراموش نگردد و همواره به فکر تصرف جهان توسط حضرت مهدی(عج) باشیم زیرا صاحب این جهان حضرت ولی‌الله(عج) می‌باشند، هیچ‌كسِ دیگر صاحب جهان نیست در نتیجه باید روشن شود چرا باید جهان را به نفع دین تصرف كرد و نه به نفع شخص یا گروه خاص. تمرکز بر روی این دو موضوع موجب می‌شود ظهور حضرت(عج) و حاکمیت ایشان را امری منطقی و بلکه ضروری بدانیم.
سؤال: چگونه نیاز به ظهور حضرت مهدی(عج) را تا مغز استخوان‌ جامعه بكشانیم در حالی‌که احساس می‌شود اکثراً نمی‌دانند چقدر به وجود مبارك حضرت نیاز دارند؟
جواب: همین‌طور که می‌فرمائید واقعاً آن‌طور که شایسته است روشن نشده که خداوند برای اداره‌ی جهان انسان‌های معصومی را پرورانده تا همه‌ی استعدادهای عالم و آدم در اوج شکوفائی خود قرار گیرند و لذا نه می‌دانند از چه شرایطی محروم‌اند و نه می‌دانند به چه ظلماتی گرفتار می‌باشند. این هم از آفات ظلمات آخرالزمان است که مردم در عین گرفتاری در انواع مصیبت‌ها، نمی‌دانند باید به کجا نظر بیندازند تا تلاش‌های آن‌ها در مسیر اصلاح امور باشد. آن‌كه می‌فهمد عدم حضور امام زمان(عج) در عالَم چه ضایعه‌ی بزرگی است، در دعای ندبه ناله سر می‌دهــد كـه: «فَلْیَبْكِ الْباكُونَ، وَ اِیّاهُمْ فَلْیَنْدُبِ النّادبون، وَ لِمِثْلِهِمْ فَلْتُذْرَفِ الدُّمُوع، وَلْیَصْرُخِ الصّارِخُون، وَ یَضِجَّ الضّاجُّون، وَ یَعِجُّ الْعاجُّون» در نداشتن ظهور امام در حاكمیت جامعه، جا دارد كه گریه‌كنندگان به جدّ اشك بریزند و ناله كنندگان بنالند و ضجّه بزنند. و آن‌كه می‌فهمد وجود مقدس حضرت چه بركاتی دارد، ناله سر می‌دهد: «اَیْنَ بابُ اللهِ الَّذی مِنْهُ یُؤْتی، اَیْنَ وَجْهُ اللهِ الَّذی اِلَیْهِ یَتَوَجَّهُ الْاَوْلِیاء» كجاست آن دریچه‌ی الهی كه از طریق آن می‌توان به خدا رسید، كجاست آن جمال و وجهِ الهی كه اولیاء خدا به سوی او نظر دارند.
سؤال: چگونه بعد از چشیدن نیاز ظهور حضرت زمینه‌ی فرهنگی ظهور را فراهم كنیم؟ چه حجاب‌هایی باید زدوده شود؟
جواب: بزرگ‌ترین حجاب، حجاب مفاهیم و اعتباریات و مشهورات است که این‌ها به جای «وجود» و «حقیقت» می‌نشینند و طوری به بشر القاء می‌شود که گمان می‌کند حقیقتی در عالم نیست و رجوع به وجود را نمی‌فهمد و گرفتار نومینالیسم می‌شود و به باطن اسامی نظر ندارد. تا رجوع به «وجود» و حیات حضوری شروع نشود هنوز غلبه با ظلمات آخرالزمان است و مدارس ما برای دجّال سرباز تربیت می‌کنند و نسبت به حقیقت انقلاب اسلامی بیگانه‌اند به طوری‌که باید در داخل کشور اسلامی با انرژی زیاد از اسلام و انقلاب محافظت کنیم، ولی اگر ساحت علم حضوری بر ساحت علم حصولی غلبه یافت چشم‌ها به قلبی دوخته می‌شود که با قرآن متحد است و عملاً انسان‌ها امام خود را پیدا کرده‌اند و شوق اُنس با او همه را بی‌قرار می‌کند و به‌خوبی می‌فهمند فرهنگ غرب حجاب حقیقت است.
نمونه‌ی اصالت‌دادن به فرهنگ غربی را در بین مذهبی‌ها در بنیان‌گذاران و طرفداران انجمن حجّتیه و یا نهضت آزادی می‌توانید ملاحظه نمایید و دیدید که بر خلاف ادعاهایشان، فرج را در هر چه بیشتر غربی‌شدن جستجو می‌کنند و نه برگشتِ به «حق» که همان وجود مطلق است. راستی چرا پیروان نهضت آزادی این‌قدر كه به فرهنگ آمریكائی متمایلند یك هزارمش هم به فرهنگی که امام خمینی(رض) و انقلاب اسلامی متذکر آن است تمایل ندارند؟ راز آن را در نوع رجوعی که آن‌ها به عالم دارند و اصالت‌دادن به علم حصولی بدون توجه به ساحت حضور- که این عین غرب‌زدگی است- باید جستجو کرد. مذهب از طریق این آقایان طوری مطرح می‌شود كه مؤیّد فرهنگ غرب خواهد بود و اگر امام زمان‌(عج) هم تشریف بیاورند باید همین برنامه‌ها را اجرا كنند كه آمریكا طلایه‌دار آن است و گرنه به حضرت حجت‌(عج) اَنگ تروریسم‌بودن خواهند زد، چون فرهنگ موجود جهان را قبول ندارند. این است حجاب اصلی ظهور که باید زدوده شود و وقتی این حجاب شناخته شد فرج حقیقی شروع می‌شود. تفاوت جوهری انقلاب اسلامی که با روح حضرت خمینی(رض) زنده است با فرهنگ غربی و مذهبی‌هایی مثل نهضت آزادی در رجوع و عدم رجوع آن‌ها به «وجود» است، چیزی که در فرهنگ غربی در حجاب رفته و رخ نمی‌نمایاند و فقط با رفع حجابِ غربی و ظهور «وجود» است که نور بقیةالله(عج) طلوع می‌کند.(67)

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

اتحاد وَلایـت با وِلایـت

آنچه ما به دنبال آن هستیم اتحاد و یگانگی بین وِِلایت و وَلایت است و این ممکن نیست مگر با حاکمیت امام معصوم. زیرا اولاً: بهترین شرایط برای زندگی صحیح و همراه با معنویت در صورتی محقق می‌شود که حكم خدا در تمام مناسبات جامعه حاكم باشد. ثانیاً: كسی بر جامعه حاكم باشد كه تجلی تامّ و تمام نور الهی است. حكومت مطلوب با این دو خصوصیت، شرایط مناسب را برای زندگی و شکوفایی به‌وجود می‌آورد. «وَلایت» و محبوبیت انسانِ معصوم موجب می‌شود تا دل‌ها مجذوب او باشند و انسان‌ها مشتاق رعایت دستور او گردند و به این معنی همه‌ی انسان‌ها «وِلایت» و سرپرستی او را بپذیرند، به‌شدت مایلند او فرمان دهد و آن‌ها عمل کنند زیرا وجود مقدس امام نمایاننده‌ی جمال حق است و دل‌ها با باطن خود طالب یگانگی با او می‌باشند و از آن جهت که حرف حق را می‌زند همه با جان و دل سخن او را پذیرا می‌باشند. خداوند با طرح غدیر نشان داد چنین نظامی را جهت اداره‌ی جامعه برای بشریت برنامه‌ریزی کرده و فرهنگی می‌تواند بشر را نجات بدهد كه در آن فرهنگ، وِلایت و وَلایت متحد باشد. در زمان غیبت هم براساس همان فرهنگ، وِلایت حق توسط فقیهی اِعمال می‌شود که دارای سجایای اخلاقی خاص باشد. به تعبیر امام عسکری(ع) «فَأَمَّا مَنْ كَانَ مِنَ الْفُقَهَاءِ صَائِناً لِنَفْسِهِ حَافِظاً لِدِینِهِ مُخَالِفاً عَلَى هَوَاهُ مُطِیعاً لِأَمْرِ مَوْلَاهُ فَلِلْعَوَامِّ أَنْ یُقَلِّدُوهُ وَ ذَلِكَ لَا یَكُونُ إِلَّا بَعْضَ فُقَهَاءِ الشِّیعَةِ لَا جَمِیعَهُم »؛(68) هركس از فقیهان كه نَفْس خود را پاس دارد و دین خود را حفظ كند و به مخالفت با هواهاى خویش برخیزد و فرمان خداى را اطاعت كند، بر عموم مردم است كه از او تقلید كنند. و البته بعضى از فقیهان شیعه چنین خصوصیاتی دارند و نه همه‌ی آنان . یعنی در عین این‌كه فقیهی که باید امور مسلمین را در دست گیرد معصوم نیست ولی طوری است که می‌توان به او دل بست و فرهنگ آخرالزمانی كه می‌تواند حجاب ظلمانی آخرالزمانی را از بین ببرد، یعنی ولایت فقیه، از این سنخ است.
اگر فرهنگ اتحاد وِلایت و وَلایت که با تحقق ولایت فقیه طلوع کرده با تمام وجود محافظت نشود ظلمات آخرالزمان با تمام غلظت حاکم خواهد شد و دیگر فرق نمی‌کند ظاهر اسلامی در میان باشد یا نباشد زیرا در زمان غیبت نیز باید رجوعِ به حق سراسر مناسبات بشر را پر کند تا شرایط حاضر مرحله‌‌گذاری باشد برای حاکمیت امام معصوم و اتحاد تشریع با تکوین.

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

ستیز با دجّال آخرالزمان

ستیز با دجّالِ آخرالزمان در صورتی ممکن است که بفهمیم دجّال چگونه شخصیتی است، آیا یک نوع بی‌فکری در عین قیافه‌ی علم و اندیشه‌داشتن نیست؟ اگر ظاهرش هم حکایت از کودنی‌اش بکند که نمی‌تواند فریب‌کاری کند؟ دجّال با توجه به شرایطی که ما داریم هرگز نمی‌آید با اسلام و ولایت فقیه به طور مستقیم مقابله کند بلکه با طرح حاکمیت دو گانه و جدایی «وَلایت» از «وِلایت»، ولایت را به مسئولان اجرایی می‌سپارد و سعی می‌کند جامعه را از طریق نهادهایی اداره کند که بالأخره در دل فرهنگ غربی روئیده‌اند و ولیّ فقیه را هم به امور تشریفاتی می‌گمارد، به این بهانه که ولیّ فقیه نباید در امور اجرایی دخالت کند و عملاً طرحی برای کشور ایران می‌ریزد که از کشور ژاپن الگوگیری شده که یک پادشاه دارد با مسئولیت‌های تشریفاتی و آمریکا هر طور خواست بر دولت‌مردان آن کشور إعمال نفوذ می‌کند. در حالی‌که فرهنگ انتظار درست برعکس آن را طلب می‌کند و درصدد است با اتحاد وِلایت و وَلایت برای فقیه و عبور از فرهنگ غربی، حجاب ظهور حاکمیت امام معصوم را بشکافد و تاریخ جدیدی را شروع کند نه این‌که ایران به اسم انقلاب اسلامی در ذیل فرهنگ غربی قرار گیرد.
بدون ظهور حضرت بقیة‌الله(عج) بشر قادر نخواهد بود که نه در ظاهر و نه در باطن و نه در اول و نه در آخرِ عالَم تصرف كند، تنها در انتظار چنین شرایطی است كه در زمان غیبت نیز می‌توان عملی انجام داد و ولایت فقیه را مقدمه برای تحقق آن آرمان به حساب آورد. رهایی بشر از دست خود با ظهور حضرت و با طلب و تمنای همگانی نسبت به آن ظهور به انجام می‌رسد. در آن صورت است که همه‌چیز به اصل خود برمی‌گردد، این طور نیست که تصور شود بدون حضور حضرت می‌توان به نتایج اصلی رسید. با توجه به این امر باید آرزوی همه‌ی انسان‌ها‌ ظهور وجود مقدس حضرت باشد، چیزی که در حضرت روح الله(رض) ملاحظه کردید. حضرت امام خمینی‌(رض) با آن‌همه همّت و اراده زمینه را آماده كردند تا کسی ظهور کند كه صاحب هستی است و می‌تواند در هستی تصرف بكند.
تا وقتی پرده‌ی ظهور غلیظ است ما به ساحت حضور که زمینه‌ی ظهور حجت خداست وارد نمی‌شویم. فرج با رجوع به حقیقت شروع می‌شود و این با درگیرشدن با حجاب ظهور وارد مرحله‌ی‌ اصلی خود می‌گردد و با فرهنگ‌سازی و رجوع به فرهنگ حضوری و «وجودی» اهل البیت(ع) طلوع می‌کند.
تا چنین فكری مطرح است كه در كنار جهانِ كفر امكان زندگی دینی هست، حجاب‌ها غلیظ و غلیظ‌تر می‌شوند و سرگشتگی‌ها فراوان‌تر می‌گردد. به امید آن‌كه راه ارتباط با ملكوت عالم هرچه بیشتر گشوده شود تا انتظار معنی خود را بیش از پیش پیدا کند.(69) در آخر، استغاثه‌ی حضرت صادق(ع) را در طلب رؤیت حضرت صاحب الامر(عج) خدمت عزیزان عرضه می‌کنم تا معلوم شود آن کسی که معنی ظهور حضرت را می‌فهمد چه اندازه مشتاق ظهور خواهد بود.
امام‌صادق(ع) عرضه‌ می‌دارند: «سَیِّدِی غَیْبَتُكَ نَفَتْ رُقَادِی وَ ضَیَّقَتْ عَلَیَّ مِهَادِی وَ ابْتَزَّتْ مِنِّی رَاحَةَ فُؤَادِی سَیِّدِی غَیْبَتُكَ أَوْصَلَتْ مُصَابِی بِفَجَائِعِ الْأَبَدِ وَ فَقْدُ الْوَاحِدِ بَعْدَ الْوَاحِدِ یُفْنِی الْجَمْعَ وَ الْعَدَدَ فَمَا أُحِسُّ بِدَمْعَةٍ تَرْقَى مِنْ عَیْنِی وَ أَنِینٍ یَفْتُرُ مِنْ صَدْرِی عَنْ دَوَارِجِ الرَّزَایَا وَ سَوَالِفِ الْبَلَایَا إِلَّا مُثِّلَ بِعَیْنِی عَنْ غَوَابِر أَعْظَمِهَا وَ أَفْضَعِهَا وَ بَوَاقِی أَشَدِّهَا وَ أَنْكَرِهَا وَ نَوَائِبَ مَخْلُوطَةٍ بِغَضَبِكَ وَ نَوَازِلَ مَعْجُونَةٍ بِسَخَطِك »(70) اى آقاى من! غیبت تو خواب از دیدگانم ربوده و راحتی را بر من تنگ ساخته و آسایش قلبم را از من سلب نموده است. اى آقاى من! غیبت تو اندوه مرا به سختی‌های پایدار پیوند داد و فقدان یك سختى بعد از سختی دیگر شمارش آن‌ها را ناممکن کرده، من دیگر اشكى را كه از دیدگانم بر گریبانم روان است و ناله اى را كه از مصائب و بلایاى گذشته از سینه ام سر مى كشد احساس نمى كنم، جز آنچه را كه در برابر دیدگانم مجسّم است و از همه‌ی گرفتاری‌ها بزرگ‌تر و جانگدازتر و سخت تر و ناآشناتر است، ناملایماتى كه با غضب تو در آمیخته و مصائبى كه با خشم تو عجین شده است.
«والسلام علیكم و رحمةالله و بركاته»

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

جلسه‌ی سوم ـ بصیرت و انتظار فرج

بسم الله الرحمن الرحیم
السَّلاَمُ عَلَى مُحْیِی الْمُؤْمِنِینَ وَ مُبِیرِ الْكَافِرِینَ
السَّلاَمُ عَلَى مَهْدِیِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِمِ
السَّلاَمُ عَلَى مُعِزِّ الْأَوْلِیَاءِ وَ مُذِلِّ الْأَعْدَاءِ
السَّلاَمُ عَلَى وَارِثِ الْأَنْبِیَاءِ وَ خَاتِمِ الْأَوْصِیَاءِ
السَّلاَمُ عَلَى الْقَائِمِ الْمُنْتَظَرِ وَ الْعَدْلِ الْمُشْتَهَرِ
السَّلاَمُ عَلَى السَّیْفِ الشَّاهِرِ وَ الْقَمَرِ الزَّاهِرِ وَ النُّورِ الْبَاهِرِ
السَّلاَمُ عَلَى شَمْسِ الظَّلاَمِ وَ بَدْرِ التَّمَامِ
السَّلاَمُ عَلَى رَبِیعِ الْأَنَامِ وَ نَضْرَةِ الْأَیَّام(71)
سلام ما بر زنده كننده‌ی اهل ایمان و هلاك كننده‌ی كافران. سلام بر مهدى امت‌ها و جامع تمام كلمات وحىِ الهى. سلام بر عزّت‌بخش دوستان خدا و ذلیل‌كننده‌ی دشمنان خدا. سلام بر وارث انبیاء الهى و بر خاتم اوصیاء پیغمبران. سلام بر قائم منتظَرِ خلق و عدل مشهور. سلام بر شمشیر كشیده و بر ماه تابان و نور درخشان. سلام بر آفتاب شام ظلمانى و ماه تمام. سلام بر بهار روزگاران و شادى بخش ایام.
همه می‌دانیم امام زمان(عج) حجت خداوند در عالم‌اند تا انسان‌ها انسانى را از جنس خود که نمونه‌ی کاملِ صعود انسانی است ببینند و از قرب الهی باز نمانند و وسعت خود را بشناسند که چگونه می‌شود انسان در دریاى بیكران لطف الهی تا اوج مقام قربِ ولایت سیر کند و خاتم ولایت گردد، ‌هم‌چنان‌كه پیامبر خدا(ص) خاتم نبوت شدند.
این مسئله را نباید ساده گرفت كه چگونه یک انسان- نه یك مَلك- تکویناً در مقام ختم ولایت قرار می‌گیرد و چگونه او به عنوان حجت الهی نمایاننده‌ی مسیر انسان‌ها می‌شود. امام نشانه‌ی کامل دین‌داری است‌ كه خداوند به عنوان حجّت به ما نشان مى دهد تا هرکس امیدوار باشد که می‌تواند از دریافت شعور خدادادى و علم‌ لدنّی بهره‌مند گردد. امام کمک می‌کنند تا سایر انسان‌ها بدانند این راه بسته نیست، باید قلب را طالب این نحوه از علوم نمود و جهت جان را براى طلب این نوع شعور به‌طرف حقّ انداخت و در ذیل نور امام به ‌مقصد رسید.
امام زمان(عج) حجّت خداست تا سایر انسان‌ها ملاحظه کنند چگونه یك انسان ظرفیت آن ‌را دارد که با خدا آن‌چنان ارتباطى داشته باشد كه نه تنها خودش خلوت‌نشین اُنس با خدا باشد، بلكه بقیّه را نیز با نظر مباركش، در آن اُنس و خلوت‌‌ِ متعالى وارد نماید.
نشاط حقیقی هرکس به اُنس با خدا است و استراحت حقیقى روح در چنین اُنسی نهفته است و حجت خدا راهی است تا انسان بداند براى اُنس با خدا تا كجا وسعت دارد و چگونه می‌توان با تأسی‌ به راه و رسم امام به آن اُنس رسید. زیرا امام در مقام عبودیت محض و اُنس محض قرار دارند و صورت فعلیتِ کامل بندگی خدا می‌باشند و به‌همین جهت می‌فهمیم تأسی به راه و رسم امام راه ورود به آن‌چنان اُنسى است که امام صاحب اصلی آن است. درس و بحث و کتاب مى تواند مُعِدّ باشد ولى راه اصلی جهت اُنس با خدا تأسی به راه و رسم امام است. خلوص و صفا و عبودیّت، قلب را براى حاکمیت فرمان خدا آماده می‌کند ولی نمونه‌ی خلوص ورزیدن و بندگی‌کردن را حجّت خدا نمایان می‌کند و به‌همین جهت خداوند به رسول خود در سفر معراجی حجت‌های خود را معرّفی می‌کند و می‌فرماید: «یَا مُحَمَّدُ هَؤُلَاءِ أَوْلِیَائِی وَ أَوْصِیَائِی وَ أَصْفِیَائِی وَ حُجَجِی بَعْدَكَ عَلَى بَرِیَّتِی »(72) ای محمّد این دوازده نور، اولیاء و اوصیاء و اصفیاء و حجّت من بعد از تو بر خلقم هستند.

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

امام زمان(عج) جنبه‌ی متعالی هر انسان

جان ولىُّ اللّه‌الأعظم(عج) همانند آتش گل‌انداخته، سراسر وجودشان را از نور حقّ گرم کرده و لذا اگر ذغال سردِ وجود ما به آن وجود مقدس نزدیك شود، از انسانی سرد و تاریك، انسانى گرم و امیدوار پدید می‌آورند.
تمام ابعاد وجودی امام نمایاننده و مُظهِر حقّ است و به‌همین جهت در زیارت آل‌یاسین عرضه می‌دارید: «السَّلاَمُ عَلَیْكَ حِینَ تَقُومُ السَّلاَمُ عَلَیْكَ حِینَ تَقْعُدُ السَّلاَمُ عَلَیْكَ حِینَ تَقْرَأُ وَ تُبَیِّنُ . السَّلاَمُ عَلَیْكَ حِینَ تُصَلِّی وَ تَقْنُتُ السَّلاَمُ عَلَیْكَ حِینَ تَرْكَعُ وَ تَسْجُد» سلام ما بر تو هنگامی كه می‌ایستی و می‌نشینی، سلام ما بر تو هنگامی که به‌نماز و قنوت می‌پردازى. سلام ما بر تو هنگامى كه ركوع و سجود به‌جاى می‌آورى. شما حتّی به نشستن امام سلام مى دهید زیرا نشستن حضرت هم عین بندگی است. با توجّه به این‌که هدف از خلقت ما بندگی خدا است‌ پس مقصد اعلاى ما آن چیزى است كه امام در شخصیت خود به نمایش آورده‌اند. تمام ناامیدى‌ها و احساس بی‌معنا بودن‌هایی‌كه در ما هست به‌جهت نزدیکی به نقص هایی است که در امامِ ما نیست ولی در ما هست. وقتی معلوم شد مقصد جان انسان، امام است، معلوم می‌شود گرماى وجود انسان و امید او وقتى رخ می‌نمایاند و طلوع می‌کند كه به امام نزدیك شود وگرنه سرد و مأیوس خواهد ماند. باید به‌خوبی روشن شود برای نجات از سردی و یأس، یك‌راه بیشتر نیست و آن نزدیك‌شدن به امام است، تا همه‌ی خلأهایی كه نسبت به بندگی خدا داریم و ریشه‌ی یأس و ظلمات ما هستند، آرام آرام مرتفع شوند و ما از ناخودِ خود به خودِ اصیل خود برگردیم و دیگر خودمان براى خودمان مسئله نباشیم. چقدر نزدیکی به خودِ اصیل که با بندگی خدا حاصل می‌شود گرم و با طراوات است و چقدر امام در این رابطه براى جان ما حقیقى و آشناست، او غایتِ رغبت ما است، او همان خودِ پُر رونقِ به ثمر رسیده‌ی جان ما است، اصلاً او خودِ خود ماست. مگر نه این‌‌که حقیقت ما بندگی خدا است، و مگر نه این‌که امام انسانی است که در مقامِ عین بندگی است؟ پس او همه‌ی حقیقت ما است، حال بگو مگر مى شود كسى با خودش یعنی با امامش غریبه باشد، و امام زمانش را نشناسد، مگر ما سنگ هستیم، مگر ما یخ سرد می‌باشیم، مگر ما دل نداریم كه به دلدار خود كه اصلِ رونق‌گرفته‌ی خود ما است، نظر نداشته باشیم؟
وجود مبارک ولىُّ‌اللّه‌الأعظم(عج) در عالم به‌عنوان خاتم ولایت، پیامى است تا بشر بداند با عالم غیب چگونه باید مأنوس باشد و چگونه در آن آرامشِ پایدارِ ارتباط با خدا می‌توان در نشاط بندگی به‌سر برد و در غربت زمین سرگردان نماند.

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

همه‌ی ‌آن‌چه برای غلبه‌ی جنبه‌ی الهی بر جنبه‌ی‌ زمینی نیاز هست در مقام امام و راه و رسم او هست و ما باید با نزدیكى به او بفهمیم چگونه در غیب و با غیب مى توان زندگى كرد تا در سردى و غربت زمین، سیاه و افسرده نشویم. حیات و یگانگی شخصیت و با خود بودن، همه و همه مقام غیبِ وجود انسان است و امام صورت فعلیت‌یافته‌ی چنین احوالاتى است و لذا با نزدیکی به امام در آرامشِ پایدارِ ارتباط با خدا، خود را مى یابى، و در ذیل نور امامی که در چنین حالی مستقر است احساس می‌کنی تنها و غریبه نیستی، با امامی هستی که روح پیشرو توست، همان تویىِ توست كه جلو رفته. به‌همین جهت کافی است ما بتوانیم نظرها را از الگوهای دروغین برگردانیم و با معرفت به مقام امام به او نظر کنیم، همین‌كه واقعاً به او نظر كنید او در نظر شما حاضر است. حضرت امیرالمؤمنین(ع) به رمیله فرمودند: «یَا رُمَیْلَةُ لَیْسَ یَغِیبُ عَنَّا مُؤْمِنٌ وَ لَا مُؤْمِنَةٌ فِی مَشَارِقِ الْأَرْضِ وَ مَغَارِبِهَا إِلَّا وَ هُوَ مَعَنَا وَ نَحْنُ مَعَه »(73) ای رمیله! هیچ مؤمنى در شرق و غرب عالم از نظر ما پنهان نیست، مگر این كه او با ماست و ما با اوییم .