بصیرت و انتظار فرج

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

خیانت عظیم

ما قبل از انقلاب اسلامی می‌خواستیم منتظر بمانیم تا امام زمان(عج) تشریف بیاورند و فکر می‌کردیم حدّ مسلمانی همان‌قدر است. امام خمینی‌(رض) آمدند و روشن فرمودند باید به‌کلی فرهنگ استکباری را نفی کرده و در راستای چنین تقابلی از شهیدشدن هراسی به خود راه ندهیم تا در اردوگاه حضرت صاحب الأمر(عج) قرار بگیریم. وجود مبارک حضرت امام زمان‌(عج)، جهان را تصرف می‌كنند چون جهان از آن ایشان است و از كسی هم اجازه نمی‌گیرند و امام خمینی(رض) به عنوان نایب امام زمان‌(عج) در همان راستا معتقد به ایجاد یك حكومت جهانی هستند و جهت ورود به فرهنگ انتظار راه را نشان دادند زیرا که فرج در پیمودن چنین راهی است، ایشان در راستای درست پیمودن راه می‌فرمایند:
«مسائل اقتصادی و مادی، اگر لحظه‌ای مسئولین را از وظیفه‌ای كه بر عهده دارند، منصرف كند خطری بزرگ و خیانتی سهمگین را به دنبال دارد»(37).
پس غفلت از مقابله با جهان استكباری اولاً: خطری بزرگ پیش می‌آورد و جهت روحی و تربیتی جامعه را از حماسی‌بودن به خوشگذرانی و رفاه‌طلبی تغییر می‌دهد. ثانیاً: خیانتی عظیم است، چون به هدف اصلی انقلاب اسلامی پشت شده است. توجه دارید که این حرف‌ها حرف یك جوان احساساتی نیست و به همین جهت باید حقیقتی پشت این حرف‌ها باشد.
معلوم است که ملت ایران به عنوان منتظران حضرت مهدی(عج) برای طلوع نور باید كار بزرگی انجام دهند و اگر كوتاه بیاییم نه تنها مشكلات همچنان پای بر جا می‌ماند بلکه خیانت کرده‌ایم، زیرا با شروع انقلاب اسلامی شرایط جهت نازك‌كردن پرده‌ای كه بین ما و امام زمان‌(عج) قرار دارد به‌خوبی فراهم شده، و باید در نفی ظلماتِ روح استکباری و ایجاد حكومت جهانی اسلام فعالیت‌ها را شروع کرد. این به معنی درگیری نظامی با جهان استکبار نیست. کافی است با روحیه‌ی انتظار، به چیزی بالاتر از آنچه غربِ استکباری زندگی نامید، چشم‌ بدوزیم و از این راه ظلمات زمانه را نفی نمائیم که این بزرگ‌ترین قدم و سخت‌ترین آن است و کم هزینه هم نیست.
به خوبی روشن است که هر اندازه به امام خمینی(رض) و رهنمودهای او نزدیك شویم، پرده‌ی بین خود و امام عصر(عج) را نازك کرده‌ایم و جامعه از پرتو انوار حضرت صاحب‌الأمر(عج) در جای‌جای زندگیِ فردی و اجتماعی‌ بهره‌مند می‌شود و زمینه‌ی ظهور فراهم‌تر می‌گردد و هر اندازه از امام خمینی‌(رض) و راهی که جلوی ما گشودند دور شویم، پرده‌ی بین خود و حضرت صاحب‌الأمر(عج) را غلیظ‌تر می‌كنیم. ملاحظه فرمودید در هشت‌سال دفاع مقدس چگونه نور ظهور حضرت امام زمان‌(عج) به نحوی خاص در صحنه بود ولی همین‌که به اسم سازندگی و اصلاحات به ظلمات فرهنگ غرب نزدیک شدیم غیبت ایشان شدیدتر شد. چون آن حضرت به عنوان حقیقتی بزرگ دارای غیبت و ظهور تشكیكی هستند و تجلیات نوری حضرت نسبت به جامعه و افراد شدت و ضعف برمی‌دارد تا آن وقت که ظهور تامّ حضرت برسد. نور ظهور امام زمان(عج) مثل نور خداوند است، خداوند جلوه‌ای می‌كند، اگر قلب آماده باشد جلوه‌ای دیگر می‌نماید، باز اگر قلب آماده‌تر بشود جلوه‌ی بیشتری می‌كند، تا آن‌جا که إن‌شاءالله قلب انسان با خدای محمد(ص) روبه‌رو ‌شود که محل ظهور نهایی انوار خداوند است. درست است که به اندازه‌ای كه انسان به حقیقت پیامبر(ص) نزدیك شود به خدای پیامبر نزدیك می‌شود اما آن نزدیكی و قرب یك نهایت دارد كه آن قربِ محمدی‌(ص) به خدا است. ظهور و فرج حضرت صاحب الامر(عج) نیز نهایتی دارد كه وقوعش در آخرالزمان است، اما نوع ارتباط‌ها و شرایط اجتماع، ظهور را شدت و ضعف می‌بخشد. در همین رابطه عرض شد که از امام باقر(ع) داریم: «مَنْ ماتَ وَ هُوَ عارِفٌ بِاِمامِه، لا یَضُرُّهُ تَقَدَّمَ هذَاالْاَمْرُ اَوْ تَأَخَّرَ»(38) اگر كسی بمیرد و عارف به امامش باشد، پیش افتادن و یا عقب افتادن ظهور به او ضرری نمی‌رساند. طبق این حدیث، ظهور، حالت عقب و جلو رفتن پیدا می‌كند و ظهور و خفای حضرت كم و زیاد می‌شود.

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

برکات رجوع به حضرت مهدی(عج)

امام خمینی‌(رض) روشن می‌کنند که برای نازك‌كردن پرده‌ی غیبت باید جانانه به صحنه آمد چون اولاً: انقلابی به صحنه آمده که سبك و سیاقش رجوع به حضرت ولی عصر(عج) است. ثانیاً: باید به فكر حكومت جهانی باشیم و در این راه بدانیم که:
«شكستن فرهنگ شرق و غرب، بی‌شهادت میسّر نیست».
و این است معنی انتظاری که تقدیر شیعه را تا اوج کمال رقم می‌زند. چون روشن می‌کند فرهنگی هست که حجاب نور مهدی(عج) شده و باید با آن مقابله کرد و شاخصه‌ی آن ضد قدسی‌بودن آن است، چه در جلوه‌ی مارکسیسم به سرکردگی شوروی سابق، چه در جلوه‌ی لیبرالیسم به سرکردگی آمریکا. عمده شناخت جایگاه تاریخی و معرفتی آن فرهنگ است که در هر چهره‌ای که ظاهر شود نور حقیقت را در حجاب می‌برد. نمونه‌ی جزئی آن را در بعضی از دولت‌های بعد از انقلاب مشاهده نمودید که چگونه با تقویت روحیه‌ی غرب‌زدگی، نور انقلاب اسلامی را که پرتوی از نور مهدی(عج) بود در حجاب بردند. همین قاعده را رشد دهید تا روشن شود چگونه فرهنگ غربی، نور مهدی(عج) را در حجاب نگه داشته و ذهن مردم جهان را با انواع برنامه‌های شیطانی در کنترل خود قرار داده است تا هرگز به حاکمیت امام معصوم فکر نکنند؛ اگر هم می‌خواهند معنویت را در زندگی خود وارد کنند باید حاکمیت آمریکا را در دهکده‌ی جهانی بپذیرند، چیزی که نهضت آزادی دنبال می‌کند و آمریکا سخت از آن‌ها پشتیبانی می‌نماید. رجوع به حضرت مهدی(عج) تماماً چنین حجاب‌هایی را پس می‌زند و تاریخ را در حدّ حاکمیت امام معصوم جلو می‌برد. بسیار مشکل است آدم متوجه شود روح این مسلمانِِ نماز خوان، همان روح فرهنگ غربی است و مانع ظهور نور مهدی(عج) ، مگر این که جایگاه حضرت مهدی(عج) را درست بشناسیم و خود را در انتظار او نگه‌ داریم و با حاکمیت لیبرال دموکراسی غربی همه‌چیز را تمام‌شده ندانیم وگرنه پایان تاریخ را همین چیزی می دانند که آن‌ها به آن رسیده‌اند. در چنین شرایطی می‌توان ‌فهمید هركس اسلامی را تبلیغ كرد كه سر سازش با غرب دارد، نه در فرهنگ انتظار جای می‌گیرد و نه نسبتی با انقلاب اسلامی دارد که حضرت امام خمینی(رض) شاخصه‌ی آن انقلاب را مقابله با فرهنگ غربی تعیین فرمودند؛ زیرا فرهنگ مُدارا با كفر، به کفر رسمیت می‌بخشد و این کار یک نوع کنار آمدن با شیطان است چون در این روش باید از «حق» صرف نظر کنیم تا مشکل ما با غرب حل شود. آری باید برای تجلی نور مهدی(عج) حجاب‌های ظلمات جهان امروز را کنار زد و این با نفی غرب و نظر به حاکمیت حضرت مهدی(عج) تحقق می یابد، آیا معنی انتظار جز این است؟
با تقویت فرهنگ انتظار نه‌تنها انقلاب اسلامی از غرب‌زدگیِ داخلی آزاد می‌شود بلکه روحیه‌ی عبور از غرب در سراسر جهان طنین می‌اندازد، به شرطی که راه امام خمینی(رض) که همان معنی واقعی انتظار است گشوده بماند، در آن صورت است که ملت ما از جنگ نرمی که دشمن ایجاد کرده به‌خوبی می‌گذرد و دشمن را به صورتی فوق العاده‌ی مأیوس می کند. می‌خواهم عرض کنم اگر می‌خواهید دختران و پسران و همسرانتان برایتان بمانند و دشمن، آن‌ها را از شما نگیرد، باید با رویکردِ عبور از غرب به خط امام(رض) و اهداف انقلاب اسلامی نظر نمایید تا شما نیز شامل این روایت باشید که رسول خدا(ص) فرمودند: «اَفْضَلُ الْعِبادَةِ، اِنتظارُ الْفَرَجِ»(39) برترین عبادت، انتظار فرج است و بدانیم انتظار فرج در حال حاضر به همان معنی است که امام خمینی(رض) در تبیین آن فرمودند:
«شكستن فرهنگ شرق و غرب، بی‌شهادت میسر نیست».
در راستای ماندن در اردوگاه منتظران و منور شدن به برکت فرج، حضرت امام خمینی(رض) می‌فرمایند:
«من بار دیگر از مسئولین بالای نظام جمهوری اسلامی می‌خواهم كه از هیچ كس و از هیچ چیز جز خدای بزرگ نترسند و دست از مبارزه علیه فساد و فحشاءِ سرمایه‌داریِ غرب و پوچی و تجاوزِ كمونیزم نكشند، كه ما هنوز در قدم‌های اول مبارزه‌ی جهانیِ خود علیه غرب و شرقیم.»(40)
چقدر در حال حاضر فهم این نکته آسان شده است كه چگونه مسئولان غرب‌زده از خط امام بیرون بوده‌اند. آن روز امام خمینی(رض) فرمودند مسئولان دست از مبارزه با سرمایه‌داری غرب برندارند كه ما در اول مبارزه‌ی جهانی خود علیه غرب و شرق هستیم در حالی که بعضی این نکته‌ی مهم را رعایت نکردند و نه تنها از انقلاب بیرون افتادند بلکه از فرهنگ انتظار نیز خارج شدند و درون و بیرون خود را گرفتار ظلمات غرب نمودند تا آن‌جا که در جریان فتنه‌ی سال 1388 به انقلاب اسلامی پشت کردند و دشمنان اسلام را به هیجان آوردند.(41)

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

خدای مهدی(عج) و خدای لیبرال دموکراسی

ممکن است بحث در مورد فرهنگ انتظار ظاهراً یک بحث سیاسی، اجتماعی قلمداد شود ولی به جهت ریشه‌ی الهی اش به لطف الهی طوری جلو می‌رود که با خدایی روبه‌رو می‌شوید كه در صدر اسلام ظهور کرد و اباذرها و مقدادها را ساخت و إن‌شاءالله خدای مهدی(عج) در جان شما به همان شکل ظهور خواهد کرد، با چشم‌دوختن به او ظهورش رخ می‌نمایاند. البته اگر از فرهنگ انتظار در آمدید و وضع موجود جهان را پذیرفتید آنچه برایتان می‌ماند خدای لیبرال دموکراسی است، یعنی خدای نهضت آزادی، خدایی بدون نور هدایت و ربوبیت. خدای پیغمبران، خدایی است که همه‌ی ابعاد زندگی انسان‌ها را مدیریت می‌کند و کمال انسان را قرب به خداوند می‌داند ولی خدای لیبرال دموکراسی جهان را خلق کرده و امور را به دست عقلِ خودبنیاد بشر داده تا جهان را به روش لیبرالیسم مدیریت کند و مسلّم چنین خدایی، خدای مهدی(عج) نیست. خدای مهدی شور و عشق و نور و حماسه و عدالت است و نه خدای خالق و بس. خدای پیامبران، هادی و رب عالمیان است و به انسان درس پاک‌بازی و ایثار می‌دهد در آن حدّی که مرگ در راه خدا را جهت حاکمیت دین به هیچ می‌گیرد و می‌گوید:
«مگر بیش از این است كه ما ظاهراً از جهان‌خواران شكست می‌خوریم و نابود می‌شویم؟»(42)
آری خدای خمینی(رض) همان خدای مهدی(عج) است.
عنایت داشته باشید این سخنان را حضرت روح‌الله(رض) در روزهای اول انقلاب نگفتند تا بگوئیم برای تثبیت انقلاب لازم است چنین روحیه‌ای در میان باشد، این سخنان را دو ماه قبل از رحلتشان در حالی نوشته‌اند که انقلاب کاملاً تثبیت شده بود، پس معلوم است نظر را به جایگاهی بالاتر از تثبیت انقلاب انداخته‌اند و راه و رسم رسیدن به مقصد نهایی را گوشزد می‌نمایند و می‌فرماید:
«مگر بیش از این است كه ما را در دنیا به خشونت و تحجّر معرفی می‌كنند؟»
به جهت غفلت از این نکته‌ی حماسی بود که مقام معظم رهبری«حفظه‌الله» فرمودند:
«بعضی از مدیریت‌ها در بخشی از برهه‌های این سی سال زاویه‌هایی با مبانی انقلاب داشتند»(43).

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

انتظاری حماسی

فکر کردیم اگر در مقابل غرب کوتاه بیاییم آن‌ها از ادعاهایشان نسبت به انقلاب اسلامی دست برمی‌دارند در حالی که درست آن موقعی که دولت‌مردان می‌خواستند به بهانه‌ی عدم تشنج با جهان، به غرب روی خوش نشان دهند آن‌ها گفتند ایران محور شرارت است و حضرت امام‌(رض) این مطلب را خوب فهمیده بودند که اگر یک قدم از مواضع حقِّ خود کوتاه بیاییم آن‌ها چند قدم در مواضع ناحق خود جلو می‌آیند و به تعبیر حضرت ایشان:
«تا شما را از هویت اسلامی‌تان - به خیال خودشان- بیرون نبرند، آرام نخواهند نشست».(44)
می‌فرمایند:
«مگر بیش از این است كه فرزندان عزیز اسلامِ ناب محمدی‌(ص) در سراسر جهان بر چوبه‌های دار می‌روند؟»
در چنین فضایی است که می‌توان به غرب پشت کرد و پرده‌های ظلمانی آن را شکافت تا رابطه‌ی ما با امام زمانمان(عج) زلال شود و همراه حضرت روح الله(رض) بگوئیم «بگذار دنیای پست مادیّت با ما چنین كند ولی ما به وظیفه‌ی اسلامی خود عمل می‌كنیم». حضرت روح الله(رض) به ما پیام می‌دهند كه امروز خدا ما را مسئول كرده‌است که راه ظهور حضرت را بگشائیم همان‌طور که به عهده‌ی امام زمان(عج) گذاشته تا در اولین فرصت که زمینه آماده شد ظهور نمایند. دقیقاً امروز خدا بر ما منت گذاشته و نهضت جهانی‌اش را با امام خمینی عزیز(رض) شروع كرده تا جهت گیری ما جهت‌گیری منتظران باشد و در این راستا به تعبیر ایشان:
«امروز خداوند ما را مسئول كرده است، نباید غفلت نمود. امروز با جمود و سكون و سكوت باید مبارزه كرد و شور و حال و حركت انقلاب را برپا داشت».(45)
این است معنی انتظار نسبت به انقلاب جهانی حضرت مهدی(عج) زیرا باید از خود بپرسیم حضرت تشریف می‌آورند تا انقلاب كنند یا تشریف می‌آورند كه جاده‌ و پل احداث نمایند تا ما زودتر به خانه‌هامان برسیم و چلومرغ‌مان را بخوریم؟ در راستای روحیه‌ی انقلابی حضرت مهدی(عج) و یاران ایشان، حضرت صادق(ع) می‌فرمایند: «مَنْ مَاتَ مُنْتَظِراً لِهَذَا الْأَمْرِ كَانَ كَمَنْ كَانَ مَعَ الْقَائِمِ فِی فُسْطَاطِهِ لَا بَلْ كَانَ كَالضَّارِبِ بَیْنَ یَدَیْ رَسُولِ اللَّهِ(ص) بِالسَّیْف »؛(46) هركس با انتظار ظهور امام زمان(عج) بمیرد مانند کسی خواهد بود که در خیمه‌ی قائم با او باشد، نه، بلكه مثل كسى است كه در خدمت رسول خدا(ص) شمشیر زده باشد. این‌ها همه نشان می‌دهد که ظهور امام زمان‌(عج) یعنی ظهور انقلابی بزرگ و فرهنگ انتظار نمی‌تواند از آن حالت حماسی جدا باشد و لذا نباید در حدّ رفاه اجتماعی موضوع را تنزل داد.
در حال حاضر جز راه امام خمینی(رض) برای منتظرماندن در اردوگاه منتظران مهدی(عج) راهی در میان نیست. و تا راه امام خمینی(رض) درست فهمیده نشود و در آن پرورش نیابیم هیچ ورودی در فرهنگ انتظار نداشته‌ایم. راه حضرت امام(رض) تنها راهی است که ما را با نتایج فوق‌العاده‌ای روبه‌رو می‌کند و در نهایت به نتایجی می‌رسد كه همه‌ی پیغمبرها می‌خواستند با ظهور حضرت صاحب الأمر‌(عج) بدان دست یابند. آن مقصد نهایی در حدّ محدودی در انقلاب اسلامی ظهور کرد و ملت ایران توانستند به کمک آن، راه صد ساله را یک شبه طی کنند. بر همین اساس است که تأکید می‌کنم اگر فرهنگ انتظار را درست بشناسید و خود را وارد چنین فرهنگی كنید به‌خوبی احساس می‌کنید از همه‌ی جهات تغییر عمده نموده‌اید، اعم از روحیه‌ی حماسی که در شما پیدا می‌شود و یا اندیشه‌ی عمیقی که در معارف اسلامی برای شما گشوده می‌گردد. زیرا با فرهنگ انتظار می‌توان از حجاب ظلمانی آخرالزمانی عبور کرد و با زندگی دیگری آشنا شد، یعنی زندگی در کنار حضرت مهدی(عج) و در کنار رسول خدا(ص)، که روایت آن عرض شد. اگر وارد چنین انتظاری نشویم ظلمات آخرالزمانی با ظاهر دینی‌اش ما را می‌فریبد. چنانچه پیامبر(ص) می‌فرمایند: «بر امت من زمانی پیش می‌آید كه از قرآن جز نقش آن، و از اسلام جز نام آن باقی نمی‌ماند، مسلمان نامیده می‌شوند، در حالی كه بیش از همه‌ی مردمان از آن دورند، مساجدشان آباد است، ولی از هدایت خالی است».(47) علت این که امت پیامبر(ص) به چنین ظلمتی می‌افتند آن است که به همان زندگی عادی که خارج از حاکمیت امام معصوم است راضی‌اند و با روحیه‌ی انتظارِ حماسی زندگی نمی‌کنند بلكه قرآن را برای تأیید وضع موجودشان می‌خوانند و مساجد‌شان را هماهنگ سلیقه‌ی ظلمات آخرالزمان مدیریت می‌کنند.

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

موانع گذر از ظلمت آخرالزمان

وقتی متوجه شدیم گذر از ظلمت آخرالزمان بسیار مشکل است به اهمیت فرهنگ انتظار جهت عبور از ظلمات پی می‌بریم. در فضایی که ظلمات آخرالزمان همه‌ی زوایای زندگی انسان‌ها را فرا گرفته کسی نمی‌داند آن ظلمات چیست و کجاست تا تصمیم بگیرد از آن عبور کند، هرچه افراد فکر کنند در ذیل آن ظلمات به فکر ادامه می‌دهند و به همین جهت نمی‌دانند از چه‌چیز باید عبور کنند؛ چون تحت تأثیر فرهنگ ظلمانی آخرالزمان چیزی جز همان نوع فکر و اقتصاد و سیاست و تربیت را نمی‌شناسند و وقتی آمریكا کشور ما را جزء لیست شرارت قرار داده حتماً نگران می‌شوند چون جز ارزش‌های وضع موجود ارزش دیگری را نمی‌شناسد. آری! از چنین ظلماتی نمی‌توان خارج شد مگر آن که عالَم انسان از چنین عالَمی جدا شود و به افقی دیگر چشم بدوزد و این ممکن نیست مگر آن که وارد فرهنگ انتظار شویم و از افقی دیگر عالم را بنگریم، در آن صورت است که تازه معنی ظلمانی‌بودن زمانه معلوم می‌شود و ظلمات را می‌فهمیم و متوجه می‌شویم چرا امام(رض) فرمودند: ردّ یا قبول آمریكا را می‌خواهیم چه كنیم؟ با پیداشدن چنین نگاهی جامعه‌ وارد جاده‌ای می‌شود که به پیروزی حق منجر خواهد شد و افراد جامعه از پیروزی بزرگ زمانه محروم نمی‌شوند.
در روزگاری كه همه‌ی نگاه ها اسیر نگاه سطحی فرهنگ مدرنیته است و در چنین نگاهی حقیقت در حجاب است، چرا ما با نظر به مهدی(عج) در زمره پیروزمندان عالم وجود نباشیم؟ باید راه برون‌رفت از این ظلمات را با نور انتظارِ فرج به صحنه‌ی‌ زندگی‌ها وارد كرد و پیروزی این دوران را به نام خود رقم زد. در نگاه غربی به عالم، موجودات هر کدام مستقل و پراکنده‌اند، بدون آن‌که مظاهر اسماء الهی باشند و لذا در ارتباط با چنین عالمی یک نوع خستگی روحی به انسان دست می‌دهد، چون عالَم را نه به عنوان آیات الهی بلکه حجاب حق می‌بیند و در نتیجه چیزی در عالم نمی‌ماند که شایسته‌ی توجه باشد. در حالی که در نگاه دینی به جهان، جهان پر از معنا و مقصود است و همه‌‌چیز آثار خدایی دارد،
«آن‌هایی که جهان را سرد و بی‌عاطفه می‌یابند خودشان هم مثل آن می‌شوند»(48)
نادیده‌گرفتن وابستگی عالم به خدا، تفاوت عمده‌ی فرهنگ مدرنیته با فرهنگ انتظار است و به همین دلیل تا به مهدی(عج) نظر نشود از فرهنگ غربی آزاد نخواهیم شد، چیزی که در انقلاب اسلامی نسبت به کشور خود تجربه کردیم و معلوم شد باید حاکمیت تغییر کند تا دیدگاه‌ها شروع به تغییر نمایند وگرنه نظام حاکم، نگاه دینی به عالم را نگاهی خرافی و ابتدایی تبلیغ می‌کند و جایی برای حیات دینیِ فعّال در کشور باقی نمی‌گذارد، با این‌که در نگاه دینی ساحتِ غیبِ جهان بسیار واقعی‌تر از ساحت ظاهری آن است و راه انسان به آن سویی است که «یاد بگیرد چگونه انسان باشد».
وقتی توحید که اساس همه‌ی پدیده‌ها است به معرفتی مرده تبدیل شد، بشر مجاز خواهد بود هر چیزی را مستقل بداند و لذا ظلمات آخرالزمان امکان ادامه‌یافتن پیدا می ‌کند. پس سلوکی که منجر به حضور در اردوگاه انتظار می شود نیازمند پرورش عقل و قلب و نفس است تا بفهمیم همه‌ی موجودات عالم زنده‌اند، در آن صورت شرایطی پدید می‌آید که؛ «‌اَلحَجَرُ وَ الشَّجَرُ یَقُولُ: یا مُؤمِن تَحتِی كافِر اقتله».(49) سنگ و درخت می‌گویند: ای مؤمن! در بطن من كافری هست، او را به قتل برسان! لازمه‌ی رسیدن به چنین شعوری نزدیکی به حضرت مهدی(عج) است. این نگاه با نگاهی که همه‌ی عالم را اجسام مرده‌ می‌داند و به خود اجازه می‌دهد هرگونه تصرفی در آن بکند، فرق اساسی دارد. آیا می‌شود متوجه ضعف نگاه فرهنگ غربی نبود و خود را در وادی منتظران قرار داد؟ در نگاه ظلمانیِ آخرالزمان ما متوجه نیستیم که نمی‌توان بدون معرفت به خود و خدا، جهان را مورد مطالعه قرار داد، در حالی‌که همه چیز در بینش توحیدی با تفاوت درجاتی که دارند در وحدت هستند و خداوند همه‌ی اسماء الهی را به آدم آموخت تا انسان‌ها با خدا و مخلوقات احساس یگانگی کنند. ولی فرهنگ غربی از این موضوع در جهلِ مرکب است و علم به اسماء الهی را با انباشتن اطلاعات سطحی از پدیده‌های عالم یکی می‌داند.

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

وادی نظر به کیفیات عالم

وادی منتظران، وادی نظر به کیفیات عالم است که صورت الهی دارند و نه نظر به کمّیات که راه سلطه بر کثرت‌ها است. نفی مهدی(عج) به عنوان انسان کامل چیزی جز تحمیق عقل انسان نیست و موجب از هم پاشیدگی روانی روح و دل می‌شود، زیرا با نفی مهدی(عج) گوهر انسانیت نفی شده است. انسان‌ها با نظر به انسان کامل می‌توانند دلی شایسته پیدا کنند و در اعماق نفس خود با او مرتبط گردند، چنین ارتباطی نه قابل انتقال به دیگری است و نه با خواندن و مطالعه به دست می آید، باید راه انتظار را پیشه کرد آن هم انتظاری که مهدی(عج)، منتظَر آن انتظار باشد. این انتظار با سیر در خود و با پرورش قلب، وقتی با به فعلیت‌آوردن فضیلت‌ها همراه باشد، محقق می‌شود و عظمت موضوع از آن جهت است که شوقی که با انتظار پدید می‌آید هم قلب را پرورش می‌دهد و هم فضیلت‌ها را به فعلیت می‌رساند.
بسیاری از ملل می‌خواهند از وضع موجودِ عالم بگذرند ولی باید بدانند این کار همّتی بلند و سیر و سلوکی عظیم می‌طلبد که به کمک سه عاملِ ایمان به حقایق و سنن جاری در عالم و با شهود الهی و قلب مصفا و از همه مهم‌تر با روحیه‌ی انتظاری که منتظَر آن مهدی(عج) باشد، ممکن است وگرنه در عین طلب عبور از ظلمات فرهنگ غربی، همچنان سرگردان می‌مانند، چون یا نمی‌دانند باید به‌کلی از ظلمات دوران دل برکنند و یا اگر بخواهند دل برکنند نمی‌دانند تنها با روحیه‌ی انتظار چنین دل‌کندنی ممکن است. آن کسی که در ذیل فرهنگ غربی به معنویت رجوع می‌کند، به نحوی در چنگال سکولاریته گرفتار است و لذا نه زیارت او زیارت است و نه نماز او نماز. چون هنوز راه برون رفت از ظلماتِ مدرنیته را نمی‌شناسد. او می‌داند باید از چیزی بیرون بیاید، اما نمی‌داند آن چیز همین روح جهان مدرن است که مطلوب بشر قرار گرفته و نور امام زمان(عج) را در حجاب برده است. چگونه می‌شود کسی ارزش‌های غربی را به عنوان یك آرمان بپذیرد و باز در وادی انتظار وارد شود؟

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

انقــلاب در إغمــاء

انقلاب اسلامی در بعضی زمان‌ها از بعضی جهات در اغماء فرو رفت چون گرفتار مذهبی‌هایی شد كه روح مدرنیته را که روح تقابل با مهدی(عج) است، نفهمیدند. اینان در عین علاقمندی به انقلاب اسلامی، به جهت اصالت‌دادن به نگاه غربی به عالم، انقلاب را در اغماء بردند و از این قاعده غفلت کردند که «شكستن فرهنگ شرق و غرب بی‌شهادت میسر نیست».
حضرت امام خمینی‌(رض) با شناخت روح غربی روشن فرمود: روح تشیع، روحی است که هیچ سنخیتی با فرهنگ غرب ندارد و به همین جهت نظرها را به شرایط حاکمیت امام معصوم(ع) انداخت و خودِ ایشان با ورود به عالم انتظار منور به نوری شدند كه می‌توانستند به‌خوبی حق را از باطل تمیز دهند. در چنین صورتی است که انسان متوجه می‌شود کدام برنامه، برنامه رجوع به مهدی(عج) و کدام برنامه، برنامه حجابِ ظهور مهدی(عج) است. انسان با معرفت به فرهنگ اهل البیت(ع) در عالَم انتظار قرار می‌گیرد و به کمک آن فرهنگ، توجه خود را به افق‌های بسیار متعالی می‌اندازد و دل را می‌شكافد و فرج را محقق می‌کند. بشر با روحیه‌ی انتظار، جهانِ موجود را آتش زده و از اصالت خارج می‌کند؛ زیرا به مجرد آن‌كه نگاه انسان به جایگاه وجودی و تاریخی حضرت مهدی(عج) معطوف شد، در مقابل خود متوجه دنیایی می‌گردد كه با ظهور حضرت محقق می‌شود و این است راز این‌که با روحیه‌ی انتظار جهان موجود آتش می‌گیرد و حجابِ بین انسان و روز موعود سوزانده می‌شود. انسان منتظِر دائماً جهتِ جان خود را به سوی امام حاضر و حیّ می‌اندازد و همواره در ایمانی تازه و زنده به‌سر می‌برد.
ایمانی كه با انتظارِ فرج همراه است، همیشه تازه است، همچنان‌که خدای چنین ایمانی همواره تازه است و مقامش، مقام «کُلَّ یوْمٍ هُوَ فِی شَأْن»(50) می‌باشد و همواره در ایجاد است و هر لحظه جهانی نو خلق می‌کند. در ایمان به چنین خدایی انتظارِ ایجاد جهانی جدید که در آن مهدی(عج) ظهور می‌کند، بسیار منطقی و دلگرم کننده است. آن‌کس که نتوانسته با امامِ حیّ و حاضر به‌سر برد، ایمانش از حرارت لازم برخوردار نیست تا بدون وقفه او را جلو ببرد، گاهی فیلش هوای هندوستان می‌كند و چند روزی مسلمان انقلابی می‌شود ولی دوباره سست می‌گردد. چنین شخصیتی است که وقتی آمریكا به عراق حمله کرد می‌گوید: «من می‌ترسم». در حالی‌که ایمان به خدای مهدی(عج) که هر روز جهانی جدید خلق می‌کند جای ترس از آمریکا را باقی نمی‌گذارد. امام زمان‌(عج) با همه‌ی كفر درگیر می‌شوند و لذا اگر کسی می‌ترسد نباید وارد چنین اردوگاهی شود و خود را در جای منتظِران جا بزند. فرهنگ انتظار مخصوص کسانی است که می‌خواهند انسان را از ظلمت آخرالزمان به سوی نور حقیقی سیر دهند و این سیر بی‌شهادت میسر نیست و در همین رابطه حضرت رضا(ع) می‌فرمایند: «لَوْ قَدْ خَرَجَ قَائِمُنَا(ع) لَمْ یَكُنْ إِلَّا الْعَلَقُ وَ الْعَرَقُ وَ النَّوْمُ عَلَى السُّرُوج »(51) چون قائم ما قیام کند، جز خون و عرق و خفتن بر روی زین اسب‌ها، چیز دیگری نیست.
وقتی روشن شد سیر از ظلمت آخرالزمان به سوی نورِ حقیقی فقط با فرهنگ انتظار محقق می‌شود، متوجه می‌شویم پس باید به خدایی رجوع کرد که بر پیامبران تجلّی کرده، خدایی که تمام وجود مؤمنان را به شور و حرارت و انقلاب می‌كشاند. خدای فرهنگ انتظار یعنی خدای انقلابِ بر ضد ظلم و با رجوعِ به مهدی(عج) چنین خدایی بر قلب‌ها تجلی می‌کند و تنها چنین خدایی است که انسان‌ها را از پوچی‌های زمانه می‌رهاند و به حضور حق می‌برد و یك تنه به مقابله با همه‌ی كفر می‌کشاند، همان‌طور که رسول خدا(ص) یك بار نگفتند كه من تنهایم و می‌ترسم. در زمان غیبتِ امام مهدی‌(عج) خدای مهدی(عج) نیز از زندگی‌ها غایب است مگر برای منتظران حضرت که به آن خدا چشم دوخته‌اند، آن خدا همان خدای خمینی(رض) است که فرمود:
«انقلاب ما محدود به ایران نیست. انقلاب مردم ایران نقطه‌ی شروع انقلاب بزرگ جهان اسلام به پرچمدارى حضرت حجت-ارواحنا فداه- است كه خداوند بر همه‌ی مسلمانان و جهانیان منت نهد و ظهور و فرجش را در عصر حاضر قرار دهد.»

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

برکات خدای مهدی(عج)

آن‌گاه که فرزندانتان می‌پرسند به چه دلیل خدا و قیامت و نبوت و امام هست؟ باید متوجه ظلماتی بشوید که این‌ حقایق نورانی و بدیهی را به حجاب برده و شور روحانیِ انسان منتظِر را با غفلت از فرهنگ انتظار، از فرزندانتان گرفته و خانه‌ی شما را محل تفریح و رفاه غافلانه کرده است. در فضایی که نور امام زمان‌(عج) و شور انقلابی آن در حاشیه باشد برای فرزندانمان صدها سؤال اعتقادی پیش می‌آید چون خدای حی و حاضر غایب است، خدایی كه با حضرت مهدی‌(عج) و با انتظار، ظهور می‌كند.
اعتقاد و نظر به خدای مهدی، بزرگراه ارتباط با فیض اقدس است و اكنون آن راه بسته شده و با رجوع به امام آن نور آخرالزمانی در مقابل ظلمات زمانه طلوع می‌کند و همه‌ی حجاب‌ها را می‌شکافد و شرایطی ناگفتنی بین انسان و خدا برقرار می‌کند و این اصل و اساس تشیع است که با حبّ اهل البیت(ع) همراه است و در نمونه‌هایی مثل اویس قرنی جلوه کرد، اویسی كه هرگز پیامبر(ص) را ندید ولی با نور محبت حضرت و نظر به مقام نوری آن حضرت زندگی می‌کرد. رسول خدا‌(ص) به ظاهر از منظر اُویس غایب بودند ولی اویس به‌خوبی با نور رسول خدا(ص) و خدای محمد(ص) زندگی می‌کرد، مسیری که انسانِ منتظر مهدی(عج) می‌تواند طی کند و در غیاب مهدی(عج) با نور مهدی(عج) و خدای او زندگی نماید.
نهضت امام خمینی‌(رض) با همه‌ی خصوصیات روحانی و انقلابی‌اش، آغاز راه انكشاف نور حضرت بقیة‌الله(عج) است. این راه با ظهور حضرت افتتاح می‌شود و گشایشی تامّ و تمام پیدا می‌کند به شرطی که با روحیه‌ی انتظار، تسلیم ظلمات آخرالزمان نشویم و با شناخت آثار مخرب آن ظلمات با تمام وجود عزم عبور از آن را داشته باشیم. امام(رض) به ما آموختند با به‌صحنه‌آمدن قلب‌های ایمانی و روحیه‌ی انقلابی، همه‌ی عالمِ کفر عقب خواهد نشست و چنین دینی منجر به انقلابی عمیق در جان‌ها خواهد شد. انقلابی که ذات اصلی آن رجوع به باطن و نظر به حقیقت غیبی عالم دارد و نظر به حضرت مهدی(عج) آسان‌ترین و شدنی‌ترین شکل رجوع به حقیقت است. هنوز آن‌طور که شایسته است برکات انتظار تبیین نشده است امید است در جلسه‌ی آینده با ادامه‌ی بحث و جواب سؤال‌هایی که فرموده‌اید بتوانیم نتایج ورود به فرهنگ انتظار را خدمت دوستان عرض کنیم. إن‌شاءالله
خدایــا! به حقیقت اسم ظاهر و اسم باطن‌ات، حضرت مهدی(عج) را به ملتی باز گردان که طالب اُنس با اسم ظاهر و اسم باطن تو هستند.
«والسلام علیكم و رحمةالله و بركاته»

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

جلسه‌ی دوم ـ برکات انتظار

بسم الله الرحمن الرحیم
اَلسَّلامُ عَلَی مُحْیِی الْمُؤمِنینَ وَ مُبیرِ الْكافِرینَ
اَلسَّلامُ عَلَی مَهْدِی الْاُمَم...اَلسَّلامُ عَلَی‌الْقائِمِ الْمُنْتَظَر وَالْعَدْلِ‌الْمُشْتَهَر� ��
اَلسَّلامُ عَلَی بَقِیَّةِ اللهِ فی بِلادِهِ (52)
سلام بر آن امامی كه موجب احیاء مؤمنین و نابودی و بی‌ثمری كافران خواهد شد. سلام بر مهدی امّت، سلام بر قائم منتظَر و عدل مورد نظر... سلام بر بقیة‌الله در هرجایی كه آن‌جا شهر خدا خواهد بود.
انتظار، با توجه شدید به جایگاه حضرت مهدی(عج) در نظام عالم و به آینده‌ی تاریخ، شروع می‌شود، امیدواریم بتوانیم با توجه به این دو امر ما نیز در زمره‌ی منتظران قرار گیریم.
در روایات شیعه به جایگاه حضرت صاحب‌الأمر(عج) و حضور تاریخی ایشان اشاره‌های خوبی شده است به طوری که با توجه به این دو موضوع، عقل و قلب متوجه انسان کامل می‌گردد و وارد فرهنگ انتظار می‌شود. حقایق، بالاتر و نورانی‌تر از آن هستند كه همه‌ی ابعاد خود را در نگاهِ استدلالی صِرف بنمایانند، مثل توجه به خدا در محدوده‌ی استدلال که شروع خوبی است و انسان را در ابتدای راه قرار می‌دهد. بسیارند كسانی كه وجود حق را قبول دارند ولی بهره‌ی لازم را از خدا نمی‌برند چون او را نمی‌شناسند و از اسماء و صفات و نحوه‌ی حضور او در عالم بی‌خبرند. در رابطه با وجود مقدس حضرت مهدی(عج) به عنوان مقام واسطه‌ی فیضِ الهی موضوع از همین قرار است، زیرا مقام حضرت یک حقیقت آسمانی است که باید با ارتباط نوری با ایشان - چه در زمان غیبت و چه در زمان ظهور- قلب را از انوار آن حضرت برخوردار نمود. آری اولین مطلبی كه باید برای هر انسانی حل بشود، داشتن برهان عقلی به وجود حضرت است تا عقل در اعتقاد به وجود حضرت انکار پیشه نكند. عقل باید به راحتی به این نكته برسد كه حقیقت انسانیت كه جلواتش در انسان‌های وارسته نمایان است، همه و همه مربوط به «عین‌الانسان» است كه دلایل مربوط به آن در بحث «نحوه‌ی حضور حضرت حجّت(عج) در هستی» مطرح شد(53) ولی نباید به این اندازه قانع باشیم زیرا حقیقت انسانِ كامل نور است، باید با جنبه‌ی نوری حضرت مرتبط شد و این نیاز به مقدماتِ سلوكی دارد تا انسان بتواند به این‌ عقیده‌ برسد كه هم‌اکنون حقیقت انسانیت در افق هستی به صورت حیّ و حاضر موجود است.
هر پیامبری كه در زندگی بشر، حاضر شد به نحوی بركات حضرت حق را به جامعه رساند تا نوبت به حضور حضرت محمد(ص) رسید که در نهایت منجر به ظهور حضرت مهدی(عج) خواهد شد. وقتی متوجه وجود مقدس حضرت حجّت‌(عج) در عالم شدیم، باید طوری نگاهمان به آن حقیقت معطوف شود كه بتوانیم با نظر به آن حضرت با همه‌ی بركات هستی به صورتی جامع، ارتباط برقرار كنیم و این با ورود به روحیه‌ی انتظار محقق می شود که در آن روحیه‌ی انسان‌ها متوجه حقایق آسمانی خواهند بود و قلب را به آن طرف سوق می‌دهند و آماده‌ می‌شوند تا از نور حقایق بهره‌مند گردند.
محمدبن‌فضیل از حضرت رضا(ع) نقل می‌كند كه از حضرت پرسیدم فرج ما كى فرا می‌رسد؟ فَقَالَ: «أَ لَیْسَ انْتِظَارُ الْفَرَجِ مِنَ الْفَرَج »(54) فرمود: آیا انتظارِ فرج؛ فرج نیست؟ این سخن حکایت از آن دارد که انتظار فرج اگر در فرهنگ مخصوص به خودش عمل شود موجب ورود به همه‌ی رحمت‌های الهی می گردد و همان شوری را پدید می‌آورد که با ظهور حضرت پیدا می‌شود و پرده‌ی غیب از جلو چشم منتظِر فرج مرتفع شده و جامعه آماده‌ی پذیرش انوار امام معصوم(ع) می‌گردد. حضرت رضا(ع) در این روایت می‌فرمایند: شما می‌توانید قبل از تحقق فرج از طریق انتظار فرجِ حضرت صاحب الأمر(عج) به آن‌چه باید برسید، برسید. این همان برکاتی است که انتظار فرج به دنبال دارد و اگر درست وارد آن شویم با هیچ چیزِ دیگر قابل مقایسه نیست.

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

همان‌طور كه متفكران دنیا مثل افلاطون حیران بودند كه چگونه می‌توان با حقایق عالم ارتباط برقرار كرد و پیامبران آمدند و راه ارتباط را به بشر نمایاندند، انتظار فرج از جنس کار پیامبران است. ارتباط با حقایق عالَم یعنی «مُثُل» آرزوی افلاطون بود.(55) افلاطون متوجه بود حقایقی متعالی، فوق عالم ماده موجود است و باید با آن حقایق ارتباط پیدا كرد ولی در دستگاه فلسفی خود هیچ راهی برای رسیدن به آن‌ها نداشت. به همین جهت «توماس‌آكوئیناس» می‌گوید: آنچه آرزوی فیلسوفان بود پیامبران راه عملی‌شدن و برآوردن آن آرزوها را فراهم كردند. ما برای ارتباط با حقیقتِ انسان یعنی انسان کامل، نیازمند به دین هستیم. با فكر می‌توان متوجه شد که یک عینِ «تری» داریم و همه‌ی «ترها و رطوبت‌ها» از آن ریشه می‌گیرند، و یک «عین علم» داریم كه همه‌ی علم‌ها از آن ریشه می‌گیرنــد، یك «عین‌الانسان» هم داریم كه انسانیتِ همه‌ی انسان‌های وارسته از اوست. زیرا «انسانیت» یك حقیقت است و نه یك مفهوم اعتباری. از طرف دیگر انسانیت نه مَلَك‌بودن است و نه حیوانیت، حقیقتی است كه در هر انسانی تا حدی براساس ظرفیتی که دارد، تجلی می‌کند، و چون آن حقیقت شدت و ضعف برمی‌دارد از مقوله‌ی وجود است و نه از مقوله‌ی ماهیت و به عنوان یک حقیقت وجودی در عالم، وجود دارد. آری با فکر می‌توان تا این‌جاها آمد.
وقتی نحوه‌ی وجودی انسان کامل از طریق عقلی و استدلالی حل شد، تازه اول كار است و موضوع بعدی آن است که چگونه می‌توان با وجود مقدس حضرت بقیة‌الله‌(عج) ارتباط برقرار کرد؟ ائمه(ع) این راه را به ما نشان داده‌اند و فرمودند: «اِنْتِظارُ الْفَرَجِ مِنَ اْلَفَرَجِ» یعنی نظر به آن فرج نهایی، به خودی خود فرج خواهد بود و ما را در فضایی قرار می‌دهد که از برکات فرج بهره‌مند می‌شویم. اگر بتوان وارد فرهنگ انتظار فرج شد، آن وقت آن گشایش‌هایی كه منتظرش هستیم محقق می‌شود، می‌دانیم از كدام راه باید برویم و چگونه زندگی‌مان را بر اساس آن انتظار تنظیم كنیم.