ویژه نامه عید مبعث { باران عشق }

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

سلام بر مبعث




سلام بر مبعث، عید بزرگ نجات از حیرت و سرگردانی، عید ختم ناامیدی
عید تمایز عدل و ظلم، عید بیداری و تعهّد، عید هدایت!

سلام بر مبعث، بهاری‏ترین فصل گیتی!
سلام بر مبعث، فصل شکفتن گل سرسبد بوستان رسالت!

سلام بر مبعث؛ نوید تزکیه انسان‏های شایسته از زشتی‏ها.
سلام بر مبعث؛ روزی که گل‏های ایمان در گلستان جان انسان شکوفا شد!

سلام بر مبعث، نوید وحدت حق‏طلبان جهان از خاستگاه وحی!
سلام بر مبعث، پیام خیزش انسان، از خاک تا افلاک!

سلام بر مبعث، انفجار نور و ظهور همه ارزش‏ها در صحنه حیات بشر!
سلام بر مبعث، جشن بزرگ ستم‏دیدگان و بی‏یاوران!

سلام بر مبعث، جاری کننده چشمه ایمان و عدالت در کویر خشک زمین!
سلام بر مبعث، پایه‏گذار حکومت صالحان در عرصه خاک!

حمزه کریم‏خانی

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

باد، بوی آشنا آورد تا من از تو بهانه سرودن بگیرم.
سلام، حضرت خورشید! سلام، عالی‏جانب لحظه‏های تبسم!

جبریل با کُدام آیه ‏های سبز، بر این کوه سبز فرود آمده که
تمام وجودم را شهادتی سُرخ فرا می‏گیرد؟

شهادت می‏دهم که تو آخرین شور زمین، امروز به آینه ‏ها درس وحدت خواهی داد.
دُرست نگاه کنم اگر، این غار حراست که می‏بالد به خود از این همه فرشته.

این تویی که چرخ ملکوت را می‏چرخانی.
یا محمد! این ثانیه ‏های رازآمیز توست که دارد تکثیر
می‏شود و شیرینی وحی را به کام ما می‏ریزد...

می‏خوانی با کلماتی که از نور و نغمه و نماز پُرند.
می‏خوانی به نام همه انبیا.
می‏خوانی به همراه تمام تاریخ.

می‏خوانی با همه خستگی‏های فردا و من می‏بینم که بال‏هایی از
نور، کلمات تو را به چهار سوی زمان خواهند بُرد.

جبریل! این مردی که در مقابل توست، خود عاشق است.
سلام، ثانیه سبز! سلام، ای متواضع‏ترین مرد همه تاریخ!
سلام ای پدر! سلام، سلام ای برادر مهر!

سلام خداوند و فرشتگان، از عرش، با باد های مهاجر به تو
می‏رسد و تو امروز در راهی قدم خواهی زد که پایانش را
فقط خورشید می‏داند و خودت و خدا.

از رد گام‏های تو ای مبعوث!
گلستان خواهد جوشید و از چشم‏های تو، اشراق، پرده می‏گیرد.

سلام، ای جاری‏ترین جریان صبح در کالبد زمین!
یا محمد! این فصل عاشقانه که آغاز می‏کنی، بوی کدام شعر نگفته مرا می‏دهد.

کلماتم عاجزند از وصف آن‏چه تو در ثانیه صبح می‏خوانی در لحظه بی‏خودی.
«من غلام قمرم، غیر قمر هیچ مگو»
ماه هم غلام توست
ماه، رد گام‏هایت را نقره‏پوشی می‏کند.

راه تو را در سپیده آغاز عشق، روشن می‏کند.
به خانه برو و آغاز راه بده.
به خانه برو و جامه سپید تغزل را بپوش.
به خانه برو و همه دنیا را از عطر خودت لبریز کن.

به خانه برو، به بُراق عشق بنشین و بال‏هایش را بیدار کن تا
عطر تو، تمامی خواب‏های جهان را پُر کند.
به خانه برو؛ لرزان، نه استوار؛ که این لرزه‏های آتشفشان نور است.

به خانه برو، نماز گزار کوه نور، خورشید طالع شده از قله حرا!
به خانه برو، جهان، منتظر کلمات توست.

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

مبعث ، عید ختم ناامیدی

مبعث، عید بزرگ نجات ازسرگردانی،
عید ختم ناامیدی، عید تمایز عدل و ستم،

عید بیداری و آگاهی،
و عید تعهد وهدایت بزرگ الهی است.

در این روز شریف بود که پیامبر رحمت
پس از چهل سال عبادت وراز و نیاز به درگاه خداوند،
شایسته ابلاغ رسالت شد

و زمزم وحی،در عمق جانش به جوشش درآمد
و آفاق را سیراب کرد.

در این روز، پیامبر امین، با فرمان «اقرأ» بشر را
در آغوش پر مهر دیانت قرار داد

و دامنه بعثتش، تا همیشه تاریخ گسترده شد
و نام مبارکش، زینت‏بخش ملک و ملکوت گشت.

اینک پس از پانزده قرن، سخن و تعلیم آن یگانه هستی،
هم‏چنان می‏درخشد، می‏تابد، می‏سازد و پرورش می‏دهد.

از این رو، بعثت، نقطه عطفی
در زندگی سراسر عزت پیامبر امین بود
که آیات الهی را بر گوش جان انسان‏ها ترنم کرد

و جهل و جور، شرک و بت‏ پرستی را
از صحنه زندگی دور ساخت.

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

سلام بر مبعث، عید بزرگ نجات از حیرت و سرگردانی، عید ختم ناامیدی
، عید تمایز عدل و ظلم، عید بیداری و تعهّد، عید هدایت!

سلام بر مبعث، بهاری ترین فصل گیتی!
سلام بر مبعث، فصل شکفتن گل سرسبد بوستان رسالت!

سلام بر مبعث؛ نوید تزکیه انسان های شایسته از زشتی ها.سلام بر مبعث؛
روزی که گل های ایمان در گلستان جان انسان شکوفا شد!

سلام بر مبعث، نوید وحدت حق طلبان جهان از خاستگاه وحی!
سلام بر مبعث، پیام خیزش انسان، از خاک تا افلاک!

سلام بر مبعث، انفجار نور و ظهور همه ارزش ها در صحنه حیات بشر!
سلام بر مبعث، جشن بزرگ ستم دیدگان و بی یاوران!

سلام بر مبعث، جاری کننده چشمه ایمان و عدالت در کویر خشک زمین!
سلام بر مبعث، پایه گذار حکومت صالحان در عرصه خاک!

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

سلام بر مبعث، بهاری‏ترین فصل گیتی!

سلام بر مبعث، فصل شکفتن گل سرسبد بوستان رسالت!

سلام بر مبعث؛ نوید تزکیه انسان‏های شایسته از زشتی‏ها.

سلام بر مبعث؛ روزی که گل‏های ایمان در گلستان جان انسان شکوفا شد!

سلام بر مبعث، نوید وحدت حق‏طلبان جهان از خاستگاه وحی!

سلام بر مبعث، پیام خیزش انسان، از خاک تا افلاک!

سلام بر مبعث، انفجار نور و ظهور همه ارزش‏ها در صحنه حیات بشر!

سلام بر مبعث، جشن بزرگ ستم‏دیدگان و بی ‏یاوران!

سلام بر مبعث، جاری کننده چشمه ایمان و عدالت در کویر خشک زمین!

سلام بر مبعث، پایه‏ گذار حکومت صالحان در عرصه خاک!

حمزه کریم‏خانی

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

امشب ای غار حرا از هر شبی زیباتری

مشرق نورانی خورشید عالم‌گستری

شب‌نشینی کرده روی تخته سنگت جبریل

این دل شب راز‌دار بعثت پیغبمری

گوش تا آوای «اقراء بسم ربک» بشنوی

ناز کن بر مه که غرق نورِ حیِّ داوری

گر چه شب را با محمّد صبح کردی سال‌ها

امشب از او یافتی هر لحظه فیض دیگری

کوه‌های مکه می‌گردند دورت تا سحر

گرچه در فرشی ولی از عرش اعلا برتری


چشم شو، روی دل‌آرای پیمبر را ببین

در کنـار او گـل لبخند حیـدر را ببین


آی انسان‌ها کلام کبریا را بشنوید

وحی نازل شد همه حکم خدا را بشنوید

بانگ جبریل امین پیچیده در غار حرا

گوش تا آوای جان‌بخش حرا را بشنوید

بانگ «اقراء بسم ربک» با ندای جبرئیل

نغمۀ تهلیل ختم‌الانبیا را بشنوید

این صدای منجی کل جهان خلقت است

بشنوید ای کل خلقت این صدا را بشنوید

تا به کی افسانۀ بیگانگان در گوشتان

گوش تا امشب صدای آشنا را بشنوید


فرق بت‌هـا را بـه همراه پیمبر بشکنید

با کمان حمزه از بوجهل‌ها سر بشکنید


ای بتان کعبه عمر بتگران سر آمده

بشکنید اینک که ابراهیم دیگر آمده

منجی کل بشر بیرون شد از غار حرا

با کلام روح‌بخش حی داور آمده

موسی عمران دیگر آمده از کوه طور

یا مسیحا با ندای روح‌پرور آمده؟


همچنان هارون که با موسی‌بن‌عمران یار بود

همره پیغمبر اسلام، حیدر آمده

غلامرضا سازگار

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

بی تاب از حرارت تکلیم،
از قله «نبوت» باز می گردد.

آنک ندای «اقرأ باسم ربک الذی خلق» در جانِ
روشن پیامبر صلی الله علیه و آله طنین انداخته است .

قرآن، بر قلب مبارک پیامبری نازل می شود
که امین وحی است و دلسوز مؤمنان...

مردی از نسل ابراهیم، به پیامبری مبعوث می شود
تا دیگر بار کعبه را از آلایش بت ها پاک سازد.

پیامبری می آید
تا تجلی رحمتِ خداوند باشد.

پیامبری بی تاب از کوه فرود می آید
که جبرئیل را در افق روشن دیده است.

پیامبری که در رساندن پیام وحی
به مردمان دریغ نمی ورزد.

آن گاه، محمّد رسول اللّه
در عرش طنین می اندازد: یا محمّد!

خداوند چه قدر تو را دوست می داشت
که افلاک را به خاطر تو آفرید.

ای که جان پاکت، زحمت درس و مشق
نبرد بود و قلبت لوحِ محفوظ علم الهی.

آری! «هو الذی بعث فی الامیّین رسولاً منهم یتلوا علیهم آیاته
و یزکیهم و یعلّمهم الکتاب و الحکمة و إن کانوا من قبل لفی ضلال مبین»

سلام بر تو ای پیامبر که بشر را از گمراهی آشکارش نجات دادی و در راه
هدایت خلق خدا، به جان کوشیدی و احکام شریعت خداوند را برقرار ساختی!

سلام بر تو که آیین یکتاپرستی را احیا کردی!
و خدا را سپاس می گوییم که پیامبری چون تو را برای ما فرستاده است.

محمد سعید میرزایی

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

آفتاب حق

خورشید عشق را، ره شام و زوال نیست
بر هر دلی که تافت، در آن دل ضلال نیست

در آسمان دلبری و آستان عشق
نور جمال دلبر ما را مثال نیست

هر دم چو مهر نور فشاند به خاطرم
تا شوق اوست، جان و دلم را ملال نیست

با نام احمد است که دل زنده می شود
دل را بیازمای که کاری محال نیست

ای آفتاب حق که تویی ختم مرسلین
با روشنیّ روی تو، بدر وهلال نیست

حد کمال و حکمت و انوار معرفت
تنها تویی وغیر تو حدّ کمال نیست

تا تو شفیع خلقی و دریای رحمتی
امید عفو هست و نشان وبال نیست

در صحنه حیات و به طومار کائنات
آیین پاک منجی ما را همال نیست

ما عاشقان و پیرو راه محمدیم
بهتر ازین طریقت و راه و روال نیست

"محمدرضا خزائلی"

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

قَالَ رَسُولُ اللَّهِ (صلی الله علیه و آله و سلم):

تُقْبِلُوا إِلَيَّ بِسِتِّ خِصَالٍ أَتَقَبَّلُ لَكُمْ بِالْجَنَّةِ إِذَا حَدَّثْتُمْ فَلَا تَكْذِبُوا
وَ إِذَا وَعَدْتُمْ فَلَا تُخْلِفُوا وَ إِذَا ائْتُمِنْتُمْ فَلَا تَخُونُوا وَ غُضُّوا
أَبْصَارَكُمْ وَ احْفَظُوا فُرُوجَكُمْ وَ كُفُّوا أَيْدِيَكُمْ وَ أَلْسِنَتَكُمْ

شش چيز را براى من بپذيريد تا من بهشت را برايتان بپذيرم:
هنگامى كه سخن مى گوئيد، دروغ نگوئيد
و هنگامى كه وعده مى دهيد، خلف وعده نكنيد

و هنگامى كه امانتى به شما سپرده مى شود، پس خيانت نكنيد
چشمان خود را (بر حرام) ببنديد و پاكدامن باشيد
و دست و زبانتان را (از گناه) نگه داريد.


بحارالأنوار جلد : 66 صفحه : 371

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

پیام آور لحظه های زلال

پیامبر، پی در پی از سرچشمه وحی نوشید و آفتاب، در ثانیه های معلق و معطر
و باران خورده، شکفته تر از پیش گل می کرد و سر شاخه های احساس، سرشار
از شکوفه های شبنم نور می شدند و پیامبر، به فراگیرترین حادثه تاریخ مبعوث می شد.

بی تابی زنی در دامنه کوه، اشتیاق همسری در سراشیبی اشک
و شوق و لبخند، می رفت تا به اقیانوس بی حد و مرز پیامبر بپیوندد.

پیامبر صلی الله علیه و آله وسلم ، سر بلند از آفتاب، برون آمد و
از صخره های سرسخت، با گام هایی ملایم و موزون تر از باران به راه افتاد،
تا در کنار تشنگی خدیجه، عشق را سیراب از زمزمه گوارای آسمانی خویش کند؛

که «عشق، جریانی است خنک در سحرگاهی خشک برای کامی
تشنه، جریانی خیس که چشمان خسته گرفتار شب را می شوید.

که عشق فرصتی است تا جامه خودی از تن به در آید و در
زلال آئینه، تصویر بی خودی نقش بندد».

پیامبر روشنی، پیوسته و پی در پی، خویش را چون سایه ای
همراه و همدم خویش می دید. آن چه را که با زبان زمزمه می کرد، از دل می شنید.

پیامبر صلی الله علیه و آله وسلم ایستاد و تکیه بر عصای موج دار
موسایی اش زد و با تبسمی به خواب رفت و چون به خویش آمد، محو در نگاه
دریایی خدیجه، غوطه در شوریدگی سرشار خویش می زد و از عشق می سرود.

و پیامبر چون خوب نگریست، با بی تابی تاول خورده اشک هایش هم نوا
و هم آهنگ شد. دلی شوریده داشت و سری شوریده تر.

که او پیام آور لحظه های زلالی و روشنی بود؛
برای لحظه های روشنی جو، برای لحظه های به خواب غفلت رفته.

محمّد صلی الله علیه و آله وسلم آمد، تا بلال و ابوذر و مقداد
و عمار و یاسر، سر از پای نشناسند و سرمست از شمیم زلال
«لا اله الا اللّه و محمّدٌ رسول اللّه » شوند.

محمّد صلی الله علیه و آله وسلم پیامبر شد، تا ریشه های یقین را
در ذهن خشک و خاک آلوده انسان جاری کند و معرفت و بینش و ایمان را به
بار نشاند و شاخه های نیایش و شکوه و تماشا را شکوفه پوش کند.

محمّد صلی الله علیه و آله وسلم پیامبر شد، تا قلب های عاشق
را به تکاپو وا دارد و چشم های مشتاق را به تماشای روشنی رهنمون شود.

محمّد صلی الله علیه و آله وسلم پیامبر شد، تا جاهلیت جنون زده
انسان را در بن بست نیستی مدفون کند و کوچه های دلتنگ را منتهی به گل و
آبشار و نور کند. محمّد صلی الله علیه و آله وسلم پیامبر شد، تا خورشید،
بر فراز مکه چرخ زند و چرخ، تا خواب مقدس خدیجه تعبیر شود

و محمّد صلی الله علیه و آله وسلم پیامبر شد، تا تمام ستارگان
خود را به حبل المتین دامنش بیاویزند و در پناه روشنایی او سوسو زنند.

محمّد کامرانی اقدام