ویژه نامه عید مبعث { باران عشق }

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

مبعث ، عید ختم ناامیدی

مبعث، عید بزرگ نجات ازسرگردانی،
عید ختم ناامیدی، عید تمایز عدل و ستم،

عید بیداری و آگاهی،
و عید تعهد وهدایت بزرگ الهی است.

در این روز شریف بود که پیامبر رحمت
پس از چهل سال عبادت وراز و نیاز به درگاه خداوند،
شایسته ابلاغ رسالت شد

و زمزم وحی،در عمق جانش به جوشش درآمد
و آفاق را سیراب کرد.

در این روز، پیامبر امین، با فرمان «اقرأ» بشر را
در آغوش پر مهر دیانت قرار داد

و دامنه بعثتش، تا همیشه تاریخ گسترده شد
و نام مبارکش، زینت‏بخش ملک و ملکوت گشت.

اینک پس از پانزده قرن، سخن و تعلیم آن یگانه هستی،
هم‏چنان می‏درخشد، می‏تابد، می‏سازد و پرورش می‏دهد.

از این رو، بعثت، نقطه عطفی
در زندگی سراسر عزت پیامبر امین بود
که آیات الهی را بر گوش جان انسان‏ها ترنم کرد

و جهل و جور، شرک و بت‏ پرستی را
از صحنه زندگی دور ساخت.

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

سلام بر مبعث!



سلام بر مبعث، عید بزرگ نجات از حیرت و سرگردانی، عید ختم ناامیدی
، عید تمایز عدل و ظلم، عید بیداری و تعهّد، عید هدایت!

سلام بر مبعث، بهاری ترین فصل گیتی!
سلام بر مبعث، فصل شکفتن گل سرسبد بوستان رسالت!

سلام بر مبعث؛ نوید تزکیه انسان های شایسته از زشتی ها.سلام بر مبعث؛
روزی که گل های ایمان در گلستان جان انسان شکوفا شد!

سلام بر مبعث، نوید وحدت حق طلبان جهان از خاستگاه وحی!
سلام بر مبعث، پیام خیزش انسان، از خاک تا افلاک!

سلام بر مبعث، انفجار نور و ظهور همه ارزش ها در صحنه حیات بشر!
سلام بر مبعث، جشن بزرگ ستم دیدگان و بی یاوران!

سلام بر مبعث، جاری کننده چشمه ایمان و عدالت در کویر خشک زمین!
سلام بر مبعث، پایه گذار حکومت صالحان در عرصه خاک!

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

طنین صدایی در کوه






«اقراء»

صدای کیست که می پیچد؟
صدای کیست که این گونه در پیراهن صخره ها می پیچد؟
صدای کیست که ستارگان را خیره کرده و ریسمانی
از نگاهشان را به سمت صدا کشانده است؟

«اقراء»

صدای کیست که این گونه محمد صلی الله علیه و آله را مات خود کرده است؟!
صدای کیست که این گونه محمد صلی الله علیه و آله را...
چرا محمد صلی الله علیه و آله ؟!

اقرا باسم ربک الذی خلق.

و صدا می پیچد، صدای سعادت انسان ها صدای برادری، صدای
برابری، صدای کمال... صدای عشق، گوش صخره ها تیز می شود.

دشت ها آغوش می شوند برای در بر کشیدن این صدا
آه کوه ها شانه نحیفی برای این رسالتند.

صخره ها گوش های شنیدن این صدا نیستند. جنگل ها
پاهای رفتن با این کوله بار نیستند.

جاده ها تحمل این راه دشوار را ندارند.
پس کیست آن که جامع این همه باشد؟!
کدام دل؟ کدام دست؟ کدام پا؟ کدام؟

به پاهای این مرد نگاه کنید؛ استوار استوار است.
چنان با سینه گشاده ایستاده که به یاد «اَلَمْ نَشْرَحْ لَکَ صَدْرَک» می افتی.

در توان هیچ آفریده ای نیست.
این سینه حامل کتابی است که صاحب کتاب گفته
«لَوْ اَنْزَلْنا هَذَا الْقُرانَ عَلی جَبَل لَرَأیْتَهُ خاشِعا مَتَصَدِّعا مِنْ خَشْیَةِ اللّه».

آری! توان کوه ها، این برنامه را، این کلمات را نمی تواند
به دوش بکشد. این سختی از آن محمد صلی الله علیه و آله است.

محمد صلی الله علیه و آله را برای این راه برگزیده اند.
محمد سینه گشاده این کلمات است.

پاهای محمد است که استواری خداوندی را برای
این راه پرفراز و نشیب دارد.

«اقرا باسم ربک الذی خلق» کلمات، به سبکی نسیم، بر گوش های
محمد می نشیند و او سرشار از شوقی عظیم، گوش
جان می سپارد به کلمات دلنشین خدا.

و آرام تکرار می کند آن چه را که شنیده است.
تکرار می کند 23 سال عشق را.

تکرار می کند 23 سال برادری را، 23 سال سختی را، کار
شکنی را، خون را شمشیر را.

تکرار می کند آن چه را که در گوشش طنین می اندازد. تکرار می کند...
و تکرار می کند «یا ایها الرسول بلغ ما انزل الیک» را.

تکرار می شود آن چه را که محمد صلی الله علیه و آله
پایه ریزی کرده بود. تکرار می شود با 12 شانه تحمل،
12 پای پر صلابت و 12 سینه گشاده.

حالا می فهمیم چرا خدایش گفته:
«انا اعطیناک الکوثر»

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

«نگار من که به مکتب نرفت و خط ننوشت
به غمزه مسئله آموز صد مدرّس شد»

زمین در شبی دیجور از شب های تاریخ غوطه ور است.
سفیران صبح که هر یکی پیغامی دیگر از ملکوت برای اسیران
ناسوت آورده بودند، روی در نقاب خاک کشیده اند
و شب پرستان بر اریکه های خالی آنان تکیه زده اند.

کعبه، اوّلین خانه خدا بر خاک، موزه نمایش بت های
رنگارنگِ سنگ و چوب پرستان است و میراث ابراهیم را در
صندوقْ خانه های نسیان، به دست غبار غفلت سپرده اند...

و محمّد صلی الله علیه و آله چهل ساله شده است.
امشب در آن غار رازآلود چه خبر است؟

خلوت های محمّد در حرا به طول انجامیده است و قلب مهربان خدیجه
را التهابی عجیب در خود فشرده است. محمّد صلی الله علیه و آله ، مُهر
ختام طومار نبوّت و متمّم بیانیّه بلند رسالت است.

از فردا محمّد صلی الله علیه و آله آخرین سخنان خدا با آدمی
را در گوش تاریخ فریاد خواهد کرد؛ آن چنان که پژواک جاودانه اش
تا قیامت در رگ های هوا طنین بیندازد.

از فردا محمّد امین، رسول اللّه خواهد بود تا حقایق ازلی و ابدی
را بار دیگر در راستای زمان منتشر کند.
و اینک محمّد صلی الله علیه و آله به شهر بازگشته است؛

با رعشه ای که از ملاقات با خدا در تار و پود روحش افتاده است.
با چهره ای که از سرخی به شفق می ماند و با کوله بار
رسالتی که از هم اکنون بر پشتش سنگینی می کند.

خدیجه! محمّد را با ردایی گرم فرو پوشان که از
امشب، یتیم مکّه پدر تمام آدمیان گشته است.

«کرشمه تو شرابی به عاشقان پیمود
که عشق بی خبر افتاد و عقل بی حس شد
طرب سرای محبّت کنون شود معمور
که طاق ابروی یاد منش مهندس شد».

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

محمّد صلی الله علیه و آله وسلم پیامبر شد تا ...



محمّد صلی الله علیه و آله وسلم پیامبر شد
تا ریشه های یقین را در ذهن خشک و خاک آلوده انسان
جاری کند و معرفت و بینش و ایمان را به بار نشاند و
شاخه های نیایش و شکوه و تماشا را شکوفه پوش کند.

محمّد صلی الله علیه و آله وسلم پیامبر شد
تا قلب های عاشق را به تکاپو وا دارد و چشم های
مشتاق را به تماشای روشنی رهنمون شود.

محمّد صلی الله علیه و آله وسلم پیامبر شد
تا جاهلیت جنون زده انسان را در بن بست نیستی مدفون کند
و کوچه های دلتنگ را منتهی به گل و آبشار و نور کند.

محمّد صلی الله علیه و آله وسلم پیامبر شد
تا خورشید، بر فراز مکه چرخ زند و
چرخ، تا خواب مقدس خدیجه تعبیر شود

و محمّد صلی الله علیه و آله وسلم پیامبر شد
تا تمام ستارگان، خود را به حبل المتین دامنش بیاویزند
و در پناه روشنایی او سوسو زنند.

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

مبعث، پایان ماجرای دختران زنده‏ به‏ گور
و آغاز تساوی سیاه و سپید،
در قاموس محمد صلی ‏الله ‏علیه‏ و‏آله بود؛

او که قطره قطره، برخلاف
جریان آب‏های زمانه حرکت می‏کرد.

آن روز، آغاز معرفی گل محمدی
و ثبت‏ نام وسعت او، در واپسین شناسنامه عشق بود.

وقتی محمد صلی ‏الله‏ علیه ‏و‏آله باشی،
دیگر فرقی ندارد که سنگ و خاکستر،
بر کوچه ‏های عبورت سرریز کنند یا نکنند.

تو جاری می‏شوی، تاباران خود را بر همه بباری؛
گرچه خشم درهای بسته، راه را بر تو ببندد.

از آن روز، تو، مراد و مقصود تمام غزل‏های عاشقانه قرآن شدی،
سَر و سِّر خدا با تو را در الف - لام - میم و یا ـ سین خواندم

و بوئیدمت که می‏گفتی:
دل به دل راه ندارند در این شهر؛ چرا؟
کیست بر هم زند این شیوه معماری را؟

مبارک باد نزول باران وحی
ورویش گلهای ایمان در دل شب زدگان

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

آري ، امشب عشق است کز آسمان فرو می‏ریزد

به اهل مکه خبر دهید که از ارتفاع کوه، آبشاری جریان یافته است
که نقطه تلاقیِ خدا با زمین خواهد شد.

مردی از عرب برمی‏ خیزد تا ردای سبز رسالت را از دوش خود، بر شهر یخ‏زده بت‏ها بکشد
تا در پناه آیه‏ ها و سوره‏های نگاهش، روح منتظر بشر را به اشارتی، آسمانی کند.

به اهل مکه خبر دهید، مردی از بالا می‏آید تا قطره قطره، دریا را به جان قلب‏های سنگی بچشاند
و خبر دهد از روزی که خواب از سر دیوارها خواهد پرید و پرندگان ایمان،
در تمام زمین، نامه‏رسانِ رسالت او خواهند شد.

ای اهل زمین! بگشایید انحنای بازوانِ خود را تا صراط مستقیم او را در آغوش گیرید!

امروز، شهادت می‏دهم که نیست خدایی جز او و محمد صلی‏ الله‏ علیه‏ و‏آله رسول و فرستاده خداست.

شهادت می‏دهم که سراپرده بهشت را به حرمت دستان امین محمد، بنا کرده ‏اند.

مبعث، سپیده ‏دمی است که خداوند، نامه سی جزئی خود را،
به دست امین‏ترین بنده‏اش داد، تا دست زمین را به آسمان برساند.

محمد صلی ‏الله‏ علیه‏ و‏آله ؛ یعنی انقلاب؛ یعنی صبحی که سیاهیِ بلال حبشی، روشن‏تر از آفتاب،
در بلندای کعبه اذان می‏گوید و سنگ‏های تراشیده بت‏پرستان، در طبیعتِ لال خود فرو می‏ماند.

این صدای جبرئیل است که می‏گوید:

«اقرأ باسم ربک الذی خلق».

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

هزاران راز را در من نهفتی ولی در گوش من اینگونه گفتی
ز احمد تا احد یک میم فرق است جهانی اندراین یک میم غرق است ..


امروز که بعثت رسول است گردیده لب آشنای قرآن
در غار حرا نشسته احمد نه خوانده الف نه یای قرآن . .

جز با صدای عشق مسلمان نمی شوم

پس لطف کن ، خودت درِ گوشم اذان بده

قرآن بخوان بگو که خدا واحد است و بس

هر که ادلّه خواست علی را نشان بده

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

اَشهد اَنّ محمّد رَسول الله ،
اَشهد اَنّ محمّد رَسول الله...

فرشته ها به ملاقات حرا آمده اند و در شکاف کوه نور ، آسمان به پا کرده اند.
روز مبعث است و ردای پیامبری خاتم بر شانه های محمدبن عبدالله ، زیبا می درخشد
و غار مناجات ، دیگر گلستان آیه ها و سوره های رستگاریست...

اَشهد اَنّ محمّد رَسول الله...

جبرئیل آمده است و برای قلب امین ترین بنده زمین ، وحی دارد.
آمده است نشانی عشق را به سنگ پرستان و بت دوستان بدهد و بندگان را به خانه معبود برساند.
رجب است و جبرئیل با بشارت رسالت به صخره عزلت احمد ، نزول کرده است.

مبعث است.
پیام آور پروردگار در ملاقات با بهترین خلق ،
" اقْرَأْ بِاسْمِ رَبِّكَ الَّذِي خَلَقَ " می خواند و آنگاه قله یکتاپرستی پُراز ملکوت می شود...
غار نبوت در محضر آفریدگار است و محمد مصطفی خواندن نمی داند...
و قرائت نمی تواند... اما زبان حق همیشه در پناه عشق جاریست.
پس او می خواند و در چهل سالگی برگزیده عالم و خاتم می گردد.

اَشهد اَنّ محمّد رَسول الله...

بیست وهفتم رجب است.
خورشید وماه به راز و نیازهای بنده عاشق سرزمین مکه گوش سپرده اند.
به نجواهای موحدی که دارد در حرایی کوچک با خدایی بزرگ مناجات می کند.
به سجودها و خاکساری های مردی از قبیله بنی هاشم که
در روزگار خدایی بت ها ، خدای کعبه را می پرستید.

ماه رجب است و خدیجه بر بهترین بودن محمد گواهی می دهد
و نماز می گذارد و رو به آسمان بلندمرتبه ، صلوات می فرستد.

قصه بت های بی جان تمام می شود و جبرئیل قرآن می آورد
و عدل وداد بر قلب های جاهلی عرب روان می گردد.

عیدمبعث است. خالق عاشق ، رسول آخرینش را ارزانی می کند...
حرا قطعه ای از آسمان می شود. دعوت به هدایت و سلوک عبودیت به پا می گردد.
بلال اذان می گوید و پایان فرمانروایی خدایان سنگی و چوبی فرا می رسد.


اَشهد اَنّ محمّد رَسول الله...

براستی که شهادت می دهیم محمد همان فرستاده برگزیده ایست
که مبعوث شده است تا ظلمت زمین را تمام کند و با نور پُرفروغ ایمان و عشق اش ،
دنیا را روحانی و روشن گرداند و در سایه سار ظهورش ،
جزء به جزء کلام تقوا و پرهیزگاری را بیاموزد.

مبعث رسول الله ایست که می آید تا تمام فقیرها را غنی کند
و تمام چشم ها و قلب های خاک خورده را به راه راستین توحید دعوت کند
و دنیا را از سیاهی و نادانی نجات دهد.

رقیه توسلی
قدس آنلاین