درزمان وستد اهل سوئدی وتوسط او نخستین آئین نامه ی نظام مند زندانبانی در ایران نوشته و تنظیم شد که (( نظام نامه محبس خوانده می شد و در آن قید شده بود که زندانی باید قبل از ورود به سلول بازرسی شود و اشیایی که همراه اوست یا در دفتر زندان امانت بماند یا بنابه درخواست زندانی به بستگانش تحویل شود . فریاد کردن ، آواز خواندن و بلند صحبت کردن برای محبوسان ممنوع بود و آنان را روزی یک ساعت برای تنفس از سلول بیرون می آوردند محکومان محبس باید به لباس مخصوص ملبس بوده ، دارای نمرات مخصوص باشند. تمام محبوسان در مقابل اوامر مأموران باید کمال اطاعت را داشته،اوامر او را محترم شمارند. ))
نقل قول
