11ـ اهل بیت(ع) و حق حکومت
حق حکومت و حاکمیت در جوامع انسانى از آن کسانى است که قادر باشند اقامه عدل نموده و حقوق مظلوم را از ظالم بستانند, جلوى طمع نفس خود را گرفته و از حرص و ولع دنیوى در امان باشند, حقوق دیگران را بر حقوق خویش ترجیح دهند, در مقابل تعدى و تجاوز ظالمین مقاومت نمایند و در یک کلام, از خدا و آخرت و عذاب الهى, خوف داشته باشند.
از دیدگاه على(ع) حق ولایت در زمان حضور معصوم(ع) از آن ائمه (ع) و در زمان غیبت براى نایبان آنان مى باشد, ((و لهم خصائص حق الولایه و فیهم الوصیه والوراثه الان اذ رجع الحق الى اهله و نقل الى منتقله; و ویژگى هاى ولایت و حکومت در آنان است و وصیت پیامبر(ص) و وراثت او در میان آنان است, هم اکنون حق به اهلش (على((ع))) بازگشت و دوباره به جایى که از آن جا منتقل شده بود, بازگشته است. (29)
پس یکى از حقوق مسلم ائمه(ع) حق ولایت بر مردم است.
خداوند ائمه(ع) را موظف و مکلف نموده است که ولایت وپیشوایى جامعه اسلامى را بر عهده گیرند و به مردم تکلیف کرده است که از آنان طاعت نمایند. ((لنا على الناس حق الطاعه والولایه و لهم من الله حسن الجزإ; حق ما بر مردم, اطاعت و ولایت است و حق آن ها از خداوند, پاداش نیکو گرفتن است.(30)
حاصل کلام این که اهل بیت رسول خدا(ص) از نگاه على(ع) داراى برترین کرامت و عزت هستند و اساس و ارکان دین, استوانه هاى علم و یقین, حجت هاى بالغه الهى در زمین, مانع عذاب الهى, در علم نبوى, ضامن کمال و سعادت بشرى, مخزن اسرار خداوندى, تجلى اسمإ و صفات کمال الهى, میزان و معیار سعادت و نیکبختى, عصاره نظام هستى, حلقه اتصال خالق و خلق و هدف نهایى خلقت هستند.
خداوند متعال به وسیله اهل بیت(ع) فیض و برکتش را بر خلق عنایت فرمود و به واسطه آنان, انسان ها را به قله کمال نائل نمود.
اگر پرسش شود که قبل از خلقت معصومین(ع) پیامبران زیادى وجود داشتند که صاحبان کمال و کرامت بودند پس لازمه رسیدن به کمال, منوط به این نیست که حتما از اهل بیت پیامبر(ص) پیروى نمود, چون در زمان پیامبران قبل از پیامبر اسلام(ص) که ائمه خلق نشده بودند تا الگوى آنان باشند.
پاسخ این است که آرى ائمه(ع) نبودند ولیکن خداوند پیامبران و انبیاى خویش را در همان مسیرى هدایت فرمود که اهل بیت(ع) را براى تکمیل همان مسیر آفرید, یعنى خلقت همه انبیإ و پیامبران مقدمه اى براى پیامبر اسلام(ص) و ائمه دین(ع) بود و اگر این هدف متعالى نمى بود, آن مقدمات در خلقت لازم نمى آمد.
بنابراین آخرین مرحله کمال انسانى پس از خلقت پیامبر اسلام(ص) و ائمه معصومین(ع) مقدور مى باشد. و در حقیقت همه انبیاى الهى وپیشوایان دین, نور واحدى هستند که در طول تاریخ بشریت انسان ها را به کمال و سعادت رهنمون مى سازند.
پس اگر هدایت و کمال و سعادتى براى انسان است در پرتو سیره عملى آنان است. باشد که ان شإ الله بتوانیم با چنگ زدن به سنت و سیره آنان, به مقام والاى انسانى که همان مقام خلیفه اللهى است واصل گردیم.
نسإل الله منازل الشهدإ و معایشه الشهدإ و مرافقه الانبیإ; مقام شهیدان و زندگى با نیک بختان و همنشینى با انبیإ را از خداوند مسإلت داریم.))(31)
نقل قول
