افطاری
رسول خدا صلی الله علیه و آله وسلم فرمود: هرکس با درآمد حلال، روزه داری را به غذا یا آبی افطاری دهد، فرشتگان هر ساعتی و جبرئیل در شب قدر بر او درود می فرستند.(3)
افطاری یک عبادت است، به شرط آنکه خالصانه و به قصد قربت باشد. «إِنَّما نُطْعِمُکُمْ لِوَجْهِ اللّهِ»(4)
افطاری اطعام مؤمنان است که به فرموده امام صادق علیه السلام همچون نمازشب، مایه نجات و سعادت آفرین است. «الْمُنْجِیَاتُ إِطْعَامُ الطَّعَامِ»(5)
افطاری، به نوعی اکرام و ادخال سرور مؤمنان است.
افطاری، سبب تالیف قلوب، صله رحم عامل کینه¬زدائی و نفاق است.
افطاری، سبب آمرزش خود وخانواده و احسان و نیکی به والدین است.
افطاری، وسیله دعوت و ارشاد و هدایت است.
نباید هدف از دعوت و افطاری مباهات و فخرفروشی باشد.
نباید تنها اغنیا و صاحبان و جاه و مقام را دعوت کند.
نباید سفره معصیت و گناه و تحقیر و غیبت و براندازی باشد.
نباید بی¬احترامی و بی¬ادبی و برخورد تحقیرآمیز با مهمانان باشد.
نباید با تکلف و تجمّل و چشم و هم¬چشمی و حسادت باشد.
نباید همراه زورگویی و اذیت همسر و خانواده و دیگران باشد.
در روایتی آمده است که پاداش کسی که روزه¬داری را افطاری می-دهد، همچون پاداش روزه¬دار است.
ص:13
________________________________________
1- تفسیر نورالثقلین.
2- تفسیر برهان.
3- کنزالعمال، ج 8، ص 459.
4- انسان، 9.
5- کافی، ج 4، ص 51.