محور تعلیم و تعلّم جان آدمى است نه بدن و نه مجموع جان و بدن. آنکه عالم میشود، روح است و روح، نه مذکّر و نه مونّث است. پس، آنچه که به کمال آدمى باز میگردد؛ همچون: مسائل علمی، اعتقادى و اخلاقی، در آن میان مرد و زن تفاوتى نیست. امَا چون از مسائل اجرائى و تقسیم کار سخن به میان میآید، به دلیل خصوصیات طبیعی و بدنى هر یک، وظایف مشترک و مختص وجود دارد؛ لیکن تفاوت وظایف، نقشى در میزان تکامل آن دو نخواهد داشت.
زن همچون مرد، تکامل پذیر است و قرآن هر گاه از ارزشهاى والای انسانى سخن میگوید، از «زنان» همسان مردان یاد میکند بدان حد که هر دو میتوانند به مقامات انسانى و معنوى دست یابند. و مقاماتى همچون:
اسلام، ایمان، طاعت، راستگویی، شکیبایی، خداترسی، روزه داری، خویشتن دارى و یاد خدا، براى هر زنی قابل دست یابى است. طبیعى است که عمل صالح او نیز همچون مرد، پیامد و ره آوردى این دنیوى و اخروی خواهد داشت :
من عمل صالحاً من ذکر او انثى و هو مؤمن فلنحیینّه حیاة طیبة و لنجزینّهم اجرهم باحسن ما کانوا یعملون؛[1]
هر مرد و زن که کارى نیکو انجام دهند، اگر ایمان آورده باشند، زندگی خوش و پاکیزه اى به او خواهیم داد و پاداشى بهتر از کردارشان.