مهر یار
در خبر است که سرور کاینات و سید انبیا، محمد مصطفی صلی الله علیه و آله از پروردگار متعال خواست تا در حضور ملایکه و پیامبران و دیگر امت ها به حساب امتش رسیدگی نکند، مباد که عیوبشان نزد دیگران عیان گردد، شرمندگی برند و جز خود او و پروردگارْ، کسی را از خطاهای امت وی آگاهی نباشد. کریم متعال و قادر رحمان و رحیم در پاسخ به باب رحمت خویش فرمود:
ای حبیب درگاه ما! مهر و عطوفت من به بندگان از تو بسی فزون تر است. آنجا که تو از رسوایی عیوبشان ناخرسندی، بدان که من از هویدا شدن خطای ایشان حتی نزد تو نیز ناخشنودم. پس آن سان که جز خودم، کسی بر لغزش هایشان آگاه نگردد، به حساب رسی ایشان خواهم پرداخت.(2)
ص:41
________________________________________
1- همان، ص 51.
2- همان، ص 57.
هر چند این محبت و عنایت خاص الهی مخصوص بندگان و اولیای خاص درگاه اوست، نوید بخش دل همه عاصیان و پشیمانان است.
پاک و بی عیب خدایی که به تقدیر عزیز
ماه و خورشید مسخّر کند و لیل و نهار
تا قیامت سخن اندر کرم و رحمت او
همه گویند و یکی گفته نیاید ز هزار
این همه پرده که بر کرده ما می پوشی
گر به تقصیر بگیری، نگذاری دیّار
فعل هایی که ز ما دیدی و نپسنْدیدی
به خداوندی خود پرده بپوش ای ستّار
سعدی