ویژه نامه میلاد با سعادت امام حسن مجتبی علیه السلام*مولود خجسته رمضان*

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

اي مولود خجسته رمضان!
اي بدر تمام ماه خدا!
تو تنهاترين فرزند رمضاني
و آسمان، در پيشگاه كرم و بخشش تو،
با اين همه ابرهاي باران زايش،
گمشده اي غريب بيش نيست.

رسول رحمت محمد مصطفی (ص)
تو را بر شانه هاي خويش سوار مي كرد
و بر تو مباهات مينمود.

تو ادامه محمد (ص)
و كرانه علي (ع) هستي.

یابن العلی ،یابن الفاطمه
تو امام مايي و ما مُريد و دلداده تو.

و اينك در بهار شكفتن تو،
در فصل خوان گسترده ضیافت الهی

در بهار سبز همیشه جاوید قرآن
بر خود از رهبري تو مي باليم

[نیایش*خادمه یوسف فاطمه(س)*]

شب قدر است ای دل، نیمه ماه صیام آمد
سروش غیب گفتا، مجتبی، دوم امام آمد

ز بام آسمان ها، نورباران تا فضای خاک
به بیت حضرت زهرا علیهاالسلام نگر ماهِ تمام آمد

گلی از گلشن آل محمد صلی الله علیه و آله آشکارا شد
ز صلحش مکتب آل محمد صلی الله علیه و آله مستدام آمد

قیام سرخ عاشورا، حسین بر پا به دنیا کرد
ولی صلح حسن، بنیان این نیکو قیام آمد

شبی زیبا گلی رعنا پدید از دامن زهرا
ز صلحش، مکتب اسلام را بس انسجام آمد

جمال دومین ماه منیر عشق پیدا شد
ز صلحش، مکتب شیعه بری از اتهام آمد

شب عشق است یا هنگام وصل چهره معشوق
ز میلاد شریفش، دهر را نیکو نظام آمد

خموشی پیشه کن ای مسکین ز توصیفش
به درگاه شریفش، هدیه ما یک سلام آمد

[مصطفی*شیعه ال طاها*]

میان ارض و سما بزم شادی و شور است
به روی دست نبی آیه‌هایی از نور است

بغل گرفته نبی سبط اکبر خود را
و ان یکاد بخوان، چشم ابتران شور است

گمان کنم که پیمبر به گوش او میگفت:
خوشا به حال رسولی که با تو محشور است

به رزق خوان حسن عالمی نمک گیرند
عزیز کرده‌ی زهرا “کریم” مشهور است

زدست هیچ کسی لقمه نان نمی‌خواهیم
کرامت حسنی با مزاجمان جور است

گدای کوی کریمیم و نان بهانه‌ی ماست
نظر به منظر جانان مراد و منظور است

چقدر غبطه خورم بر کبوتران بقیع
شکسته بال و پرم… قبر خاکی اش دور است

به قبر خاکی او سایبان بدهکاریم
برای گنبد و گلدسته نقشه‌ها داریم

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

عجبا کار مسیحا کند این بوی نسیم
بارالها، زکجا می رسد این لطف عمیم

عطر گیسوی پیمبر بود این بویْ مگر
یا که از باغ بهشت آید و جنات نعیم

یا رب این معجزه ها از اثر مقدم کیست
که چنین باد صبا زنده کند عظم رمیم

مگر از راه رسد شاه جوانان بهشت
کاورد بوی بهشت از همه سو پیک نسیم

خاکیان غرق سرورند، چو آید به زمین
گوشواری که مزیّن شد از او عرش عظیم

تا که نور «حسن» از منزل «زهرا» سر زد
طور ثانی شده آن خانه به موسای کلیم

میزبان گشته خدا و، پی اتمام کرم
شد به ماه رمضان جلوه گر آن نور قدیم

برتر از معجز شق القمر این جا بنگر
کامد آن شمس ضحی، ماه خدا گشت دونیم

خال رخسار «حسن» نقطه «بسم اللّه» است
خلق نیکوش بود معنی «رحمان» و «رحیم»

بحر حلم و کرمش را نبود پایانی
چون که او مظهر اسماء «حلیم» است و «کریم»

نار نمرود اگر سرد شد از یمن خلیل
به خدا مهر «حسن» سرد کند نار جحیم

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

میلاد اسوه احسان

حسن علیه ‏السلام گل حسنِ یوسف باغ پیامبر است.
عکس این گلِ حسن یوسف در آینه را بانوان بهشت، تا ابد آه می‏کشند.

حُسن حسن، نیمه سیبی است که پیامبر
صلی ‏الله‏ علیه ‏و‏آله ‏وسلم به فاطمه علیهاالسلام هدیه داد.

نگاه فاطمه به هر طرف رو کند، آفتاب به آن سور رو می‏کند؛
فاطمه علیهاالسلام ملکه آفتابگردان‏های دنیاست
و حسن علیه‏ السلام ، گلی که در سایه‏اش قد کشیده است.

امشب ستاره‏ها جشن ساده علی علیه‏ السلام
و فاطمه علیهاالسلام را چراغانی می‏کنند.

امشب گلدان آغوش فاطمه،
سرشار از عطر این گلِ آسمانی خواهد شد.

امشب بوی سیب، مدینه را بیهوش می‏کند؛
سیبی که عطرش، روزها و سال‏ها و قرن‏ها را در می‏نوردد،
سیبی که عرشی است.

این‏جا خانه فاطمه است.
این‏جا ملکوت عطر سیب است.

امشب کائنات در هوای سیب شناورند،
حالا هر کس یک جرعه از این عطر آسمانی می‏خواهد؛

هرکس می‏خواهد کفش‏های نسیم را بپوشد
یک سبد سلام و صلوات با خودش بیاورد.

امشب شبِ نزول عطر سیب و بالِ فرشته است.
همه می‏دانند، قدر امشب کم از شب قدر نیست.

امشب در خانه فاطمه علیهاالسلام کودکی به دنیا می‏آید؛
کودکی که آمدنش، آسمان را به زمین می‏آورد.

میلاد کریم اهل بیت امام حسن مجتبی علیه السلام
بر مسلمین و مومنین مبارک باد

محمد سعیدی

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

ميلاد با سعادت اسـوه احسان , سرچشمه جـود الهی

مظهــر خُلــق نيكـوي سـرمـدي،اولیـن گـل بـوستـان

علــی و فــاطمــه علیهمــا الســلام , كــريــم آل الله

حضــرت امـــام حســــن مجتبــي عـلیــه الســــلام

برشیفتگان خاندان عصمت وطهارت علیهم السلام

و روزه داران وميهمانان ضيافت الهي مبـارك بـاد

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

مولود با برکت





امام حسن(ع) چشمه ای جوشان و خروشان از خورشید
پر ثمر و با برکت ولایت است

که در ماهی عزیز و با شکوه پا به عرصه هستی نهاد
و این ماه را با قدوم پربرکت خود آراست.

ماه رمضان چون صدفی می ماند که گوهر بسیار گرانبهایی
را در سینه خود دارد و بر خود می بالد و بر ماه های دیگر می نازد.

امام مجتبی(ع) همچون ستاره ای درخشان
در این ماه نورافشانی می کند.

امروز منزل رسالت غرقِ شادی و سرور و دل پاک
خاندان عصمت از این فرزند با برکت خشنود است.

ای خاندان رسالت و امامت، فرخنده میلاد امام حسن مجتبی(ع)
را به تمامی شما انوار پاک تبریک می گوییم.

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

پانزده روز ریاضت را در این ماه طاعت، یک نفس دویده ‏ایم تا در
بشارت ولادت او، مژده عشق بشنویم و مژدگانی مهر بگیریم.


او که از اشراق مهربانی‏ها طلوع کرده و در بستر بخشندگی
دامن گسترده است.

او که در اولین تصویر زمینی‏ اش
تبسمی شیرین به آینه نگاه پدر و مادر هدیه داده است.

او که اولین نواده نبوت است و نخستین زاده امامت.
از نسل نور است و زاده خورشید،
از تبار هدایت است و قافله‏سالار مهر و امید.

ماه دل‏آرای نیمه رمضان را، پانزده روز است
به انتظار نشسته‏ ایم و به کرامت و مهربانی‏اش محتاجیم!
چقدر این دستان زخم ‏خورده، به دستگیری کریم اهل‏بیت محتاج است!

اگر تمام زندگی‏اش را چندین بار به نیازمندان بخشید
و سفره‏ های همدردی و کرامتش همواره گشوده بود، حالا که رمضان
به نیمه رسیده و عطر سیب سرخ بهشتی، همه جا را فرا گرفته

حالاکه از عطر میلاد کریم اهل بیت علیهم‏السلام سرشاریم
دست‏های نیازمان را دراز می‏کنیم تا از شجره طیبه کرامت
امام مجتبی علیه‏السلام ، میوه اجابت بچینیم.

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

نوبهار حُسن



رمضان معطر شده است از عطر خوش‌ بوی یاسمن اهل بیت(ع)،
از حُسن «حسن» که گام بر گستره زمین نهاده و جهانی را منور ساخته است.

فرشتگان به پای‌ کوبی پرداخته‌اند و
اسحار این شب‌ها، پیام‌آور نور و روشنی‌اند.


در نیمه رمضان، نور حق جلوه کرده است و دومین امام نور
ای بر زمین نهاده و آن را متبرک کرده است.

او امام مجتبی(ع)، سید نجیبان است و به یمن این میلاد،
شیعیان علی(ع) از شادی در قالب تن نمی‌‌‌گنجند
و شادی‌نوشان کوثر محبت اویند.

میلاد حسن(ع)، مهر ناامیدی بر پیشانی شب زده و راه
روشن «صراط المستقیم» را به همگان نشان داده است.

آرى! «در صراط المستقیم، ای دل کسی گمراه نیست.»
اینک میلاد خجسته و شکوهمند امام برگزیده،
زینت عرش الهى، فرزند جمیل پیامبر است.

ای روی ماه منظر تو، نوبهار حُسن خال
و خط تو مرکز لطف و مدار حُسن

محمدکاظم بدرالدین

[نیایش*خادمه یوسف فاطمه(س)*]

در این شبها که به اسمان مینگریم گویی
بغضی کهنه در گلوی مهتاب تو را فریاد میزند .


تویی که در وانفسای این دنیا
از همه غریبتر بوده ای.


تویی که با سکوتت عشق را به اتش کشیدی
وخاک را تا به ابد با غربت اغشته نمودی .


در تنهاییت خدای را به دیدگان نمناکمان به تماشا کشاندی.
و در یادمان اینگونه نگاشتی :


هر که عاشقتر، دلش آشفته تر


چه فقیرانه نگاهم به جاده دوخته شده است که مبادا روز ی
از مقابل دیدگانم بگذری و من از دیدارت جا بمانم .



شب را به امید رویایت میگذرانم و روز را به امید شنیدن صدایت .
چه حقیقت تلخ و شیرینی است .


چه ظلمت و روشنایی وجودم را تسخیر نموده است


اگرمعبود تنهایی بر نمیگزید
بی شک تو را معبود دل خویش میدانستم
و از قربانی چشم و دل در راهت دریغ نمیکردم



دوست دارم آنی شوم که خریدارم شوی
که حتی اگر روزی قدمهایم به چمن جنت رسید
باز هم غلام روسیاه تو باشم
دلم سر سپرده ات شد .


تقصیر من نیست که این چنین عاشقانه فریادت میزنم
که باید دامن خدای را بگیری
که چرا شیدایی را در چشمان تو خلاصه نمود


برای تمام تنهایی حریم پاکت دلم میسوزد .
هر گاه که تن سپردم به گوش دادن
تمام زمزمه های دل خسته ام ،
نامی به جز حسن بن علی نشنیدم .


نامی که هرگز نتوانستم
نامی در کنار ان بگنجانم .

بی گمان که خاک تن من
جز با غبار بقیع اغشته نشده

و دربدو تولدم بی شک به جای اذان،
روضه تو را در گوشم خوانده اند
که اینگونه خود را شیدای تو میبینم .



مرا چه باکی است از اتش دوزخ
که چون در میان هاله های ان مرا رها کردند
باز من دامن کریم تو را رها نخواهم کرد .


هنگامی که برای گرفتن دستان گنهکارم
قدمهایت را برداری اتش چه شرمگین خواهد شد

از زبانه کشیدن، و ابراهیم بیاید
و ببیند که کدامین گلستان زیباتر است؟.


زندگی چیزی جز عشق تو را به من نشان نداد
و دل بهانه ای جز دیدارت در همه عمر نگرفت

بگذار که با دیدنت دلم برای همیشه خراب شود.
مرا به آبادی دل چه سود و چه نیاز؟


که در این دنیا هر دلی خراباتی شد
گویا ابدی جاویدان شد.

من اسارت دلم را به هیچ آزادی نفروشم
که زندانبانی چون حسن بن علی جرعه ای
جز می به من ارزانی نمیدارد