ویژه نامه لیالی پرفیض قدر * قلب رمضان*

[ezat]

ﺩﺭ ﺷﺐ ﻗﺪﺭ ﭼﻪ بخواهیم؟

ﻓﺮﺩﯼ ﺍﺯ ﭘﯿﺎﻣﺒﺮ ﺍﮐﺮﻡ ﺻﻠﯽ ﺍﻟﻠﻪ ﻋﻠﯿﻪ ﻭ ﺁﻟﻪ ﻭﺳﻠﻢ ﭘﺮﺳﯿﺪ:
ﺍﮔﺮ ﺷﺐ ﻗﺪﺭ ﺭﺍ ﺩﺭﯾﺎﺑﻢ ﺍﺯ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭﻡ ﭼﻪ ﭼﯿﺰﻯ ﺭﺍ ﺑﺨﻮﺍﻫﻢ؟
ﻓﺮﻣﻮﺩ: «ﻋﺎﻓﯿﺖ ﺭﺍ» .

ﻧﮑﺘﻪ ﺍﯼ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﻣﻮﺭﺩ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺍﺳﺘادفاطمی نیا ﺗﻘﺪﯾﻢ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ.ﺧﺪﺍﯾﺎ ﺑﻪ ﺣﻘﯿﻘﺖ ﺷﺐ ﻗﺪﺭ ﻗﺴﻤﺖ ﻣﯽ ﺩﻫﯿﻢ:
ﻋﺎﻓﯿﺖ ﺟﺴﻢ ﻭ ﺟﺎﻥ ﻭ ﺭﻭﺡ ﻭ ﺍﺧﻼ‌ﻕ ﻭ ﺩﯾﻦ ﻭ ﺩﻧﯿﺎ ﻭ ﺁﺧﺮﺕ ﺭﺍ ﻧﺼﯿﺐ ﻫﻤﻪ ﻣﺎ ﺑﮕﺮﺩﺍﻥ.

ﺁﯾﺖ ﺍﻟﻠﻪ ﻓﺎﻃﻤﯽ ﻧﯿﺎ ﺩﺭ ﺗﻮﺿﯿﺢ ﺍﯾﻦ ﺣﺪﯾﺚ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ: ﺑﯿﻤﺎﺭﯼ ﺿﺪ ﻋﺎﻓﯿﺘﻪ ، ﺩﺍﺷﺘﻦ ﻓﺮﺯﻧﺪ ﻧﺎ ﺻﺎﻟﺢ ﺿﺪ ﻋﺎﻓﯿﺘﻪ ،
ﺩﺍﺷﺘﻦ ﻗﺮﺽ ﻭ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭﯼ ﺿﺪ ﻋﺎﻓﯿﺘﻪ ، ﺑﯽ ﺁﺑﺮﻭﯾﯽ ﺿﺪ ﻋﺎﻓﯿﺘﻪ ، ﻫﻤﺴﺎﯾﻪ ﺑﺪ ﺿﺪ ﻋﺎﻓﯿﺘﻪ ، ﻫﺮ ﭼﯿﺰ ﺑﺪﯼ،
ﺿﺪ ﻋﺎﻓﯿﺘﻪ ،ﭘﺲ ﺩﺭ ﻋﺎﻓﯿﺖ ﺧﻮﺍﺳﺘﻦ ،ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰ ﻫﺴﺖ."

ﭘﺲ ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ ﺩﻋﺎ ﺑﺮﺍﯼ ﺧﻮﺩ ﻭ ﺩﯾﮕﺮﺍﻥ ﺩﺭ ﺷﺐ ﻫﺎﯼ ﻗﺪﺭ ﺧﻮﺍﺳﺘﻦ ﻋﺎﻓﯿﺖ ﺍﺳﺖ.
ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ ﺍﯾﺸﻮﻥ ﺩﺭﺑﺎﺭﻩ ﻋﺎﻓﯿﺖ ﺧﻮﺍﺳﺘﻦ ﻣﯽ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ"
ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰ ﻭ ﻫﻤﻪ ﺩﻋﺎ ﻫﺎ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﻋﺎﻓﯿﺖ ﺑﺨﻮﺍﻫﯿﺪ."

ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ ﻣﯽ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ "ﺍﯾﻦ ﺩﻋﺎ ﺭﺍ ﺍﻭﻝ ﺻﺒﺢ ﺑﻪ ﻓﺎﺭﺳﯽ ﯾﺎ ﻋﺮﺑﯽ ﺑﮕﻮﯾﯿﺪ:

ﺍﻟﻠﻬﻢ ﻋﺎﻓﻨﺎ ﻓﯽ ﺟﻤﯿﻊ ﺍﻻ‌ﻣﻮﺭ /
ﺧﺪﺍﯾﺎ ﺩﺭ ﻫﻤﻪ ﮐﺎﺭﻫﺎ ﺑﻪ ﻣﺎ ﻋﺎﻓﯿﺖ ﺑﺪﻩ."

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

نیمه شب است ،شب قدر که خیر من الف شهرست!
و من هستم و تنها صدای تپش قلبم !

قلبی که یادش از تو سرشار است و امیدش همه لطف …
.خدایا …
می دانم تو همیشه با منی ولی تنهایم مگذار یا شاید بهتر باشد بگویم :
نگذار تنهایت بگذارم …

معبودم !!!
یک بغل نیاز از من و یک لبخند اجابت از تو …
چه مهربانی که این شب را خیر من الف شهر قرار دادی!!

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

دست برافشانده ‏ام تا از دهان
شعله ‏ها و خشم‏ها رهایی یابم.

از روزنه ‏های شب،
بر شانه ‏های خاکستر شده ‏ام،
باران اجابت ببار!
من چراغی می‏خواهم از جنس آفتاب؛

دستی می‏خواهم به بلندای یک قنوت مستجاب؛
پایی می‏خواهم به استقامت یک کوه؛
«خلّصنا من النار یا رب»
آشنایم کن به آغاز این شب‏ها؛

به درک پنجره‏های لیالی قدر،
به تجانس دست‏ها و آسمان‏ها.
نشسته ‏ام برای شروعی دوباره.
نشسته ‏ام و پرونده خاکستری‏ام،

زانوانم را بیشتر از همیشه می‏لرزاند.
من در امتداد لیالی نور نشسته‏ام
و چشم سپرده‏ام به کلماتی از نور.

«بک یا اللّه‏»
جوشنی از کلمات کبیر،

بر تن روحم می‏پوشانم و بوی تقدیس فرشتگان را
می‏شنوم که در شب نزول،
جاری است.
چه مبارک سحری بود و چه فرخنده شبی
آن شب قدر که این تازه براتم دادند

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

می‏خواهم دوباره متولد شوم،
پا بگیرم از پله‏های رفیع نیایش،
قد بکشم از دست‏های بلند دعا.

برایم چراغی بیاورید از جنس ماه!
برایم توشه‏ای بیاورید از جنس کلمات استغاثهو تسبیح،

می‏خواهم از زمین،
به آسمان پل بزنم.

می‏خواهم در امتداد شب نجواها،
خودم باشم و او.

می‏خواهم کوله باری بگشایم ا
ز برگه ‏های سیاه
و با دستانی پر از برگه‏ های سپید برگردم.


مرا به رنگ سپید تابان بنویسید
. مرا با قلم نور بنویسید!

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

آمده‏ ام؛
با کاسه تهی‏دستانم که گدایی‏ام را فریاد بزنم.

آمده‏ ام؛
با چشمه جوشان دیدگانم که رسوایی‏ام را هزار بار ببارم.

آمده‏ ام؛
با کمان خمیده قامتم تا بندگی‏ام را با بند بند وجودم اعلام کنم.

آمده ‏ام؛
با تسبیح توبه جاری بر زبانم تا شرمندگی‏ ام را هجی کنم.

آمده ‏ام؛
تا امید اجابت را ملتمسانه بخواهم.

آمده‏ ام ای قدر آفرین!
در یلدای امید و آرزو، در شام غریبان خودم،

در شب سفره ‏های
گسترده آسمان بر زمین و در شب قدر،


تا بر مزار غفلت ‏هایم شمع پشیمانی
روشن کنم و دقّ‏ الباب کنم دروازه
بازگشت به تو را.

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

آمده ‏ام ای شنواترین،
در همهمه عابدان و زمزمه عاشقان، تا بالقلقه این زبان، «الغوث الغوث»
کنان فریادرس بی‏کسی‏ام را بیابم.

آمده ‏ام ای مهربان‏ترین،
در محفل بندگان پاکت،
شبی میهمان تو باشم و قرآن مقدست را ترازوی سنگینی
پر کاه آبروی خویش نمایم.

عاجزانه با چهارده لهجه و چهارده صوت آسمانی، قسمت دهم تا مرا
ببخشایی و قلم آمرزش بر سیاه‏مشق‏های گناه‏آلوده‏ام بکشی.

آمده ‏ام ای پناه امن و تنها امیدم!
در این دراز نای طاعت و عبادت،
در این شب بارش فرشته،
در این لحظه‏های بی‏تکرار تا خود را هزار بار بالاتر برم،
پناه خویش جویم و بگویم:

الهی!
مکش این چراغ افروخته را و مسوز این دل سوخته را و مدر
این پرده دوخته را و مران این بنده نوآموخته را.

الهی!
اگر تن مجرم است، دل مطیع است و اگر بنده بدکار
است، کرم تو شفیع است.

بادا کرم تو بر همه پاینده
احسان تو سوی بندگان آینده

بر بنده خود گناه را سخت مگیر
ای داور بخشنده بخشاینده

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

امشب، شب ناله در فراق پدری مهربان است

که غیر از چاه و نخل و ماه،

کسی گریه‏اش را ندیده بود.

پدری دل‏سوز که با آه همه کودکان یتیم،

شریک بود و غصه‏ های همه را

بر جان خود هموار می‏کرد،

ولی کسی از غربت او و دردهای دلش،

با خاری در چشم و استخوانی در گلو، خبر نداشت.

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

امشب این دل یاد مولا می کند

لیله القـدر است و احیا می کند

بشنو ای گـوش دلها بی صدا

نغمه ی فـزت و رب الکعبه را

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

شب قدر،شب توبه و استغفار

شب توبه و استغفار،
شب وعده با خداست.
و من آمده‌ام با چشمانی اشکبار
و دستانی تهی و کوله‌باری از گناه
که بر دوشم سنگینی می‌کند.

آمده‌ام تا همیشه نیازم را
با بی‌نیازی وجودش یک‌رنگ کنم.
آمده‌ام تا تسبیح توبه

و استغفار را دانه‌دانه بشمارم.
آمده‌ام تا وجودم را در اقیانوس
بی‌کران رحمت الهی غرق کنم.

آمده‌ام ای خوب‌ترین!
ای بهترین!ای مهربان‌ترین!
تا در میهمانی بندگانت مرا نیز بپذیری
و بخشش گناهان را بدرقه راهم کنی.
آمده‌ام تا به چهارده نور پاک،قسَمت دهم
و والاترین کتاب را بر سر بگیرم و بالاتر روم.

مرا به خویش وامگذار
و در این شب،با بهترین دوستانت هم‌نشین کن
و از خویش مران که بی‌تو حیرانم و سرگردان.

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

لطف تو یارب! ازل است و ابد
این منم و این گنه بی‌عدد
روی سیه، بار خطا، فعل بد

نمی‌زنی به سینه‌ام دست رد یا واحد یا احد یا صمد

تشنـه لبم آب حیاتم بده
غرق گنـاهم حسناتم بده
از کرم خویش نجاتم بده

اگرچه باشدگنهم بی‌عدد یا واحد یا احد یا صمد

بنده ولی بنـده شرمنده‌ام
رو سیه و زار و سرافکنده‌ام
باز به سوی تو پناهنده‌ام

ای همه عفو تو فراترزحد یا واحد یا احد یا صمد

آمده‌ام تا کـه قبولم کنی
وصل به اولاد رسولم کنی
سائل زهرای بتولم کنی

جزکرمت هیچ ندارم سند یا واحد یا احد یا صمد

مرا به قرآن پیمبر ببخش
به اشک صدیقه ‌اطهر ببخش
به آخرین نماز حیدر ببخش

که بوده ذکرم همه حیدرمدد یا واحد یا احد یا صمد

عبـد فراری‌ام که برگشته‌ام
غرق به خوناب جگر گشته‌ام
ببین به کار خویش سرگشته‌ام

آخر کارم به کجا می‌رسد؟ یا واحد یا احد یا صمد

من که گنه‌کارترم از همه
ز آخر کار خود کنم واهمه
به پهلوی شکسته فاطمه

ببخش ورنـه آبرویم رود یا واحد یا احد یا صمد