ویژه نامه لیالی پرفیض قدر * قلب رمضان*

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

قال الصادق (عليه السلام)

التقدير فى ليلة تسعة عشر و الابرام فى ليلة احدى و عشرين
و الامضاء فى ليلة ثلاث و عشرين.

امام صادق (عليه السلام) فرمود:

برآورد اعمال در شب نوزدهم انجام مى ‏گيرد و تصويب آن
در شب بيست ويكم و تنفيذ آن در شب بيست‏ سوم.

وسائل الشيعه، ج 7 ص 259

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

برخیز! بیدار شو! گوش کن!
صدای بال فرشتگان را می شنوی؟

نگاه کن! باران نور را می بینی؟
عطر حضور را احساس می کنی؟

بزخیر و برسجاده دعا بگشا
دلت را به او بسپار و وجودت را غرق تمنا کن!

امشب آسمان به زمین نزدیک می شود
و کریمانه، دل های کویری را ستاره باران می کند.

امشب، شب قدر است؛ شبی که برتر از هزار ماه است،
شبی که برتر از تمام عمر توست، شب تولدی دوباره،

شبی که درهای آسمان باز می شود.
شب قدر است.قدرش را بدان؛ شاید فردایی نباشد.

پرواز را به خاطر بسپار. دستانت را به فرشتگان بسپار!
سلام بر لیله مبارکه قدر! سلام! سلامی تا صبح.

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

ببارید،چشم های روسیاه من! شاید که اشک ها، آبروی
از دست رفته تان را باز گرداند.
امشب شما وظیفه سنگینی دارید.

باید هر چه توان دارید در طبق «اخلاص» بگذارید!
شما باید جور تمام تن را بکشید.

به حال دستانم گریه کنید؛ به حال پاهای ناتوانم گریه
کنید که فردا، بر پل صراط،نلغزند!

به حال شانه هایم گریه کنید که زیر بار سنگین
گناه هایم در حال شکستند!
ببارید! چشم های روسیاه من!
امشب، خدا مهربان تر از همیشه است!

امشب، خدا به این اشک ها پاداش می دهد!
این قطره های حقیر، کارهای بزرگی می کنند!

این اشک ها، خاموش کننده شعله های خشمی
هستند که قرار است تنم را به آتش بکشند!

ببارید، ای چشم های روسیاه من!
که من به مدد این اشک ها پا در جاده نهاده ام.

که من به امید این ناله زدن ها دل به دریا زده ام؛
وگرنه، دستانم تهی است و شرمساری ام را حدّی نیست!
کوله بار پر از گناهم را با مدد این اشک ها، سبک خواهم کرد!

بسوز ای دل!
بشکن ای آئینه زنگار گرفته من، بشکن که
امشب، به این شکستن نیازمندم!

تو که بشکنی، یعنی نیمی از راه را رفته ام!
یک عمر، گردن کشی کردی و مرا هم به هرجا که خواستی بردی؛

به هر کجا که اراده کردی! باید امشب بشکنی،
باید امشب بسوزی، که سوز تو کارها بکند.

تو بشکنی، چشم ها نیز می بارند، دل بسوزد، اشک ها فوّاره می زنند.
باید وقت را غنیمت شمرد، شاید هرگز به شب قدر دیگری نرسیم.

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

سفر بزرگی در پیش دارم؛ می خواهم امشب
وسعت پرندگی ام را رها کنم!
باید فرصت را غنیمت شمرد!
باید این لحظه ها را قدر دانست!

میتوان پرواز را تجربه کرد؛
فقط کافی است قدری سبک تر شویم؛
آن قدر سبک کهنیروی هیچ جاذبه ای، زمین گیرمان نکند!

شب های قدر نزدیک است.
هر که داردهوس «قُرب خدا» بسم اللّه

جادّه تقرب، قدم های عاشقانه ای می طلبد.
دیگر مجال ماندن نیست!

در این سرزمین برای ما جایینیست. باید از
خود ـ این سرزمین زشتی ها ـ هجرت کنم؛
به آن دیگرم، سر بزنم. باید با تمام وجود، هجرت کنم!

از این «مَنِ» زمینی تا «آنِ» الهی، راهی نیست.
این شب ها، کوتاه ترین راه رسیدن به آن جاست.

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

شب قدر، شب حضور کلام خدا بر دل محمد صلی الله علیه و آله وسلم است؛



شب قدر، بهترین شب سال، بالاتر از هزار ماه و یلدای وصال انسان با خداست؛



شب قدر، شبی است که در آن تقدیر انسان را در دفتر هستی رقم می زنند؛



شب قدر، فرصتی مناسب، برای هماهنگی انسان با فطرت خداداده اوست؛



شب قدر، وقت خانه تکانی دل های گنه کار از گناه و آلودگی است؛



شب قدر، شب نزول باران غفران الهی بر کویر دل های گناه آلود است؛



شب قدر، هنگام اتصال انسان های بریده از معنویت، به دامان محبت خداست؛


شب قدر، تارک خویش را به زیور شهادت اول مظلوم تاریخ آراسته است؛



و شب قدر، شب شکوفایی شکوفه های نیایش در سحرگاهان بیداری دل هاست.

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

هلهله ابرها با صدای بال فرشتگان در هم آمیخته،
باران طراوت باریدن گرفته
و عطر معنا در کوچه جان ها جاری است
و به خاک بوی افلاک داده است.

آیات سبز شکفتن در چشم بیداران موج می زند
و هوای پریدن و پرواز، در بال کبوتر دل ها پیداست.

ملائک سرود اوج و عروج می خوانند
و بر شیاطین، شلاق قهر می زنند.



چه یاس های سپیدی از عرش خدا می روید!

امشب خدا سفره رحمت آسمانی خویش را
بر همه زمینیان گشوده است
و دل های کویری را به مهمانی
مهربانی بی کران خود می خواند.

چه حیف است که آواز آفتاب را نخوانیم
و دل به رویش آیینه ها نسپاریم.

ایمان، رمز هر اعجاز جاوید
و راز رویش انسان است.

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

کاروانی از نور، روان است و به سرعت برق می گذرد؛
به تابندگی خورشید، به سرشاری چشمه ساران،
به برکت رمضان؛ و فقط یک «لحظه» بیداری،

کار عمری را می سازد و یک «آن» توجه،
برکت های سالیان را به همراه دارد.

آنچه لازم است توجه است و هشیاری.
انتباه است و بیداری.

رمضان ماه نور و روشنایی است؛
ماه تجلی بیشتر خداوند بر کائنات؛
ماهی که شب قدر در دامن دارد؛

شبی که بیداردلان در آن بیدار بوده،
طاعتی افزون تر و نیایشی عاشقانه تر دارند؛

شبی که بصیران، آن را، با مناجات و دعا، با یاد خدا،
با تلاوت قرآن، با نماز شب، با اشک، با سوختن، گداختن،
رفتن، رسیدن و وصال زنده نگه می دارند.

در این شب لحظه ها تابندگی خاصی دارند،
زبان ها عطر ذکر دارند و بوی خدا می دهند
و دست ها، بوی تسبیح و استغفار.

باید دل را به روی این خورشید گشود.
باید شوق پرواز داشت و فیض دیدار. باید...

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

از کوچه ‏های تاریک نفسانیت به سمت روشنایی و نور می ‏آیم.
پیوند می‏خورم با شب‏های همیشه بهار قدر؛

شب‏هایی که پروانه‏ های حقیقت، گل‏های ایمان را کشف خواهند کرد
شب‏هایی که امواج دریای وجودم اوج خواهند گرفت
به سمت بودن.

در کوچه باغ‏های سبز جوشن کبیر، مسافر راهی می‏شوم
که مقصدش رستگاری است.

چراغ راهم، هزار نام نورانی خداست.
از صدف لبم مروارید «الغوث الغوث»، می‏تراود؛ به امید آنکه باران
توبه، آتش دوزخم را فرو نشاند «خَلِّصنا مِنَ النار یا رب».

و من آمده‏ ام تا در میان انبوه ستارگان روشن شب‏های قدر، در
زیر نور رهایی مهتاب به خویش برگردم؛ به سرزمینی که ا
ز آن دور افتاده‏ ام، سرزمین حقیقت.

«من ملک بودم و فردوس برین جایم بود
آدم آورد در این دیر خراب ‏آبادم»
و شب‏های قدر، محفل وصل دوستداران است.

«چه مبارک سحری بود و چه فرخنده شبی
آن شب قدر که این تازه براتم دادند»

حمید باقریان

[نیایش*خادمه یوسف فاطمه(س)*]

♥اَلـــلّـــ♥ـهـُـــ♥ـمَّ عَـــ♥ـجِـّــ♥ـلْ لِــ♥ـوَلــ♥ـیـــِّکَ ♥الــــْفــ♥ــَرَجْ♥

دعا براى وجود مبارک امام زمان (علیه السلام)
و فرج آن حضرت یکى از اعمال شبهای قدر است.

♥اَلـــلّـــ♥ـهـُـــ♥ـمَّ عَـــ♥ـجِـّــ♥ـلْ لِــ♥ـوَلــ♥ـیـــِّکَ ♥الــــْفــ♥ــَرَجْ♥




در روایتى که »سیّد بن طاووس» از حمّاد بن عثمان نقل کرده مى خوانیم:
در شب بیست و یکم ماه مبارک رمضان به محضر امام صادق(ع) شرفیاب شدم

امام(ع) از من پرسید که آیا غسل کرده اى؟ گفتم: آرى
امام(ع) حصیرى طلبید و مرا نیز به کنارش فراخواند.

آن حضرت مشغول نماز شد و من نیز نزدیک آن حضرت نماز مى خواندم.
وقتى که از نمازها فارغ شدیم، آن حضرت دعا کرد و من آمین گفتم

و این کار ادامه داشت تا صبح طلوع کرد.
امام(ع) اذان و اقامه گفتند و برخى از خدمتکاران را فراخواند
و نماز صبح را به امامت آن حضرت بجا آوردیم.

امام صادق(ع) بعد از نماز، به تسبیح و تقدیس پروردگار پرداخت
و بر پیامبر(ص) درود فرستاد و براى مؤمنان دعا کرد؛

آنگاه به سجده رفت و ساعتى در سجده بود، و در آن مدّت جز صداى نَفَس
حضرت چیزى را نمى شنیدم، سپس دعایى خواند از جمله در دعایش عرض کرد:

وَ أسْألُکَ بِجَمیعِ ما سَأَلْتُکَ وَ ما لَمْ أَسْأَلْکَ مِنْ عَظیمِ جَلالِکَ
ما لَوْ عَلِمْتُهُ لَسَأَلْتُکَ بِهِ، أَنْ تُصَلِّىَ عَلى مُحَمَّد وَ أَهْلِ بَیْتِهِ
وَ أَنْ تَأْذَنَ لِفَرَجِ مَنْ بِفَرَجِهِ فَرَجُ أَوْلِیائِکَ وَ أَصْفِیائِکَ مِنْ خَلْقِکَ
وَ بِهِ تُبیدُ الظّالِمینَ وَتُهْلِکُهُمْ، عَجِّلْ ذلِکَ یا رَبَّ الْعالَمینَ.

از تو تقاضا مى کنم به جمیع آنچه که تو را با آن خواندم و آنچه
را نخواندم، از عظیم جلال تو که اگر مى دانستم تو را با آن خواندم.

از تو مى خواهم بر محمد و اهل بیتش درود بفرستى و اجازه فرج
و ظهور کسى را بدهى که با ظهوراو گشایشى در کار اولیاى تو
و برگزیدگان از خلقت ظاهر مى شودو به وسیله او
ظالمان را نابود و هلاک مى سازى.

اى پروردگار عالمیان، در ظهورش تعجیل فرما. پس از آن که امام(ع)
سر از سجده برداشت، عرض کردم:

جانم به فدایت! شما براى فرج کسى دعا کردید که با فرج او گشایشى
در کار دوستان و اولیاى الهى حاصل خواهد شد;

مگر آن کس شما نیستید؟ امام(ع) فرمود: نه!
او قائم آل محمّد است!

آنگاه امام صادق(ع) نشانه هاى ظهورش را بیان کرد
و در ادامه فرمود:

«شب و روز، منتظر ظهور مولایت باش!
زیرا خداوند هر روز در شأن و کارى است و انجام
کارى او را از کار دیگر باز نمى دارد.»

[نیایش*خادمه یوسف فاطمه(س)*]

قلب ماه رمضان

شب های قدر فرصتی است برای بازگشتن به سوی حضرت حق
و توبه کردن از گناهان و پیمودن راه درست.

شب قدر، فرصتی است برای پاک کردن ظاهر و باطن از هر آلودگی.

شب قدر شب زاری و سبک شدن روح از بار گناهان ورهایی
از دوزخ است. فرصتی دوباره برای اظهار شرمساری
و پشیمانی از گذشته ها است.

مبادا این فرصت را از دست دهیم و در این شب
روحانی از امور معنوی غافل شویم.

مبادا شب قدر بگذرد و ما همچنان غرق در ناپاکی ها باقی بمانیم
و خود را از عمق منجلاب به معراج پاکی و وارستگی نرسانیم.

مبادا شبِ نماز و تلاوت بگذرد و ما از برکات
این لحظه های شکوهمند و شیرین بی بهره بمانیم