چرا امریکا با ایران درگیری نظامی نمی تواند داشته باشد

[حسنعلی ابراهیمی سعید]

ايران.... امريكا...
تنها دلیلی که باعث شده است آمریکا در طول 40 سال گذشته از رویارویی نظامی مستقیم با ایران فرار کند، این است که تمام کارشناسان نظامی آمریکایی و اسرائیلی مطمئن هستند که ایران در چنین جنگی پیروز خواهد شد.



اما عرب ها فقط قدرت نظامی بزرگ و سلاح های پیشرفته ی آمریکا را می بینند. ملت های عربی که همیشه حکومت های خائن خود را شکست خورده و در حال کرنش می بینند، به ملت هایی شکست خورده و فاقد اعتماد به نفس تبدیل شده اند که نه تنها در هر شرایطی کاملا آماده ی زانو زدن در مقابل آمریکا هستند، بلکه کسانی که بخواهند مقاومت کنند را سرزنش می کنند.



وقتی یک حکومت عربی به سلاح های پیشرفته دسترسی پیدا کند، تصور می کند که می تواند جهان را اشغال کند. اما در یمن و کویت و ایران و مکان های دیگر شکست می خورد، زیرا به جز قدرت سلاح، هیچ از جنگ نمی فهمد.



اما آمریکا و اسرائیل با دید بازتری جنگ را بررسی می کنند و دقت محاسباتی آنها با عرب ها متفاوت است، به همین دلیل آنها (آمریکا و اسرائیل) می دانند که فقط قدرت سلاح و نیروهایشان برای پیروزی در جنگ کافی نیست.



بیایید با هم تصور کنیم که آمریکا به عنوان یک قدرت بزرگ نظامی در سطح جهان با ایران وارد جنگ شود:



اول: آمریکا قبل از هر چیزی به هزینه ی این جنگ فکر می کند. آن موشکی که عرب ها فقط قدرت تخریب آن را می بینند، از نظر آمریکا یک کالای با ارزش است. و بمبی که عرب ها آن را خوفناک توصیف می کنند، از نظر آمریکایی ها یک قطعه ی با ارزش مثل طلا است.
به همین دلیل آمریکا قبل از هر جنگی ـ با ایران ـ به این فکر می کند که برای پیروزی در چنین جنگی با کشوری که مساحت آن شبیه یک قاره است و از نظر مساحت در رتبه ی (18) جهانی قرار دارد، چه تعداد بمب و موشک نیاز است.






دوم: این جنگ چقدر طول خواهد کشید. عرب هایی که فکر می کردند عملیات «عاصفة الحزم» فقط یک هفته طول می کشد، در سال پنجم این جنگ هستند و علاوه بر میلیاردها دلار ضرر و زیان، هنوز نتوانسته اند این جنگ را به نتیجه برسانند. عرب هایی که تصور می کردند جنگ تحمیلی صدام با ایران فقط شش روز طول می کشد، هشت سال در این جنگ ماندند و در نهایت شکست خوردند.
اما نتیجه ی جنگ (ایران و آمریکا) برای واشنگتن مهم است و آمریکا هنوز نتوانسته است از کابوس جنگ ویتنام خلاص شود.






سوم: موقعیت استراتژیک ایران: ایران روی سینه ی منافع آمریکا در منطقه نشسته است. هرگونه اتفاق نظامی باعث آتش گرفتن چاه ها و بازار جهانی نفت خواهد شد.
چهارم: ایران از نظر نظامی آنقدر قوی هست که بتواند چاه های نفت منطقه و نفت کش ها و تاسیسات حیاتی مرتبط به منافع آمریکا، از جمله پایگاه های نظامی آمریکا در منطقه را به آتش بکشد.
یکی از توانایی های مهم ایران، موشک های متنوع است که (به گفته ی سازمان اطلاعات آمریکا) سایت پرتاب ثابت آنها (500) متر زیر زمین صخره ای قرار دارد. همچنین سایت های متحرک پرتاب موشک ایران در تمام مساحت ایران پراکنده هستند و می توانند به صورت همزمان فعال شوند تا بخشی از آنها پس از عبور از سامانه ی پاتریود به هدف اصابت کند. فراموش نکنیم که قیمت هر موشک پاتریود (5) میلیون دلار است. لذا در تمام سناریوها آمریکا شکست خواهد خورد.
اما عرب ها گویا شکست آمریکا در ویتنام را فراموش کرده اند و همیشه برای اشاره به قدرت نظامی آمریکا، فقط به اشغال عراق و شکست های صدام در برابر نیروهای آمریکایی اشاره می کنند.
اسرائیل که تمام ارتش های کشورهای عربی را شکست داد، هر روز از موشک های فلسطینی ها (که از لوله ی آب ساخته می شوند) ناله می کند، و پس از شکست از حزب الله در سال 2006 از هرگونه درگیری با حزب الله فراری است.







پنجم: عرب ها تصور می کنند که ایران کشوری مانند عراق (در زمان صدام) یا لیبی (در زمان قذافی) است که با اصابت اولین موشک دشمن، ملت از هم گسیخته می شوند. اما آمریکا بر خلاف عرب ها حقیقت را می داند و هرگز چنین تصور اشتباه استراتژیکی را نمی کند.





حکومت ایران یک حکومت ایدئولوژیک است که پایه های آن عقیده ی مقاومت شیعی و عقده ی ملی گرایی است.



ایرانی ها در طول تاریخ هرگز از اشغالگران استقبال نکرده اند و اعتماد به نفس بالایی دارند و در هر جنگی، خود را در سرزمین کربلا تصور می کنند.




یک مثال ساده: طبق گزارش های آمریکا، ایران (400) هزار نیروی عقیدتی مسلح (فقط در سپاه پاسداران و بدون احتساب نیروهای ذخیره و بسیج ) دارد.


..و آمریکا کاملا می داند که عملکرد یک سپاه عقیدتی چه تفاوتی با نیروهای دیگر دارد، حتی اگر تنها سلاح این سپاه عقیدتی، شمشیر باشد.





ششم: معادلات بین المللی: بر خلاف تصورات عرب ها، دنیا تغییر کرده است و ارتش آمریکا (هر چقدر قدرتمند باشد) برای هر حرکتی نیازمند مجوز شورای امنیت است.





همچنین نباید فراموش کنیم که آمریکا و روسیه و چین، مدت هاست بر سر منافع مختلف در حال جنگ هستند و روسیه و چین تا به امروز رفتار هوشمندانهو آرامی داشته اند، و لذا آمریکا باید واکنش های احتمالی این دو کشور را هم در نظر بگیرد.




در نتیجه باید گفت که جنگ با ایران باید با محاسبات بسیار دقیقی آغاز شود، و اگر حمله به ایران به همان سهولتی باشد که عرب ها تصور می کنند، ایران اسلامی نمی توانست (40) سال با قدرت در مقابل آمریکا مقاومت کند.





توضیح: آنچه که در این یادداشت در مورد «عرب ها» گفتیم، شامل «جریان های مقاومت» نمی شود، زیرا تفکر این جریان ها مستقل و غیر وابسته به دشمن است و همیشه برای شهادت و فداکاری برای دفاع از اصول و ارزش های خود آماده هستند.