اگر دل کودک یا نوجوان به انحرافات آلوده شود، اصلاح کردن وی زحمتی دوچندان می طلبد؛ چراکه اول باید آلودگی ها را از بین برد و سپس، معارف عقیدتی صحیح را جایگزین کرد.
در نظام انسان شناختی دین اسلام، یکی از اهداف مهم تربیت نفس (روح)، رسیدن به مقام قرب الهی است؛ یعنی، رسیدن به مقام و مرتبه ای که انسان در همه اوقات و لحظات زندگی به یاد خدا باشد و هیچ گاه از او غافل نشود.
با مراجعه به منابع اسلامی، این نکته به وضوح تأیید می شود که از نظر دین اسلام، هیچ چیز در حد یاد خداوند، از ارزش و اهمیت برخوردار نیست، بلکه تمام امور دیگر برای تسهیل توجه انسان به خداست.
امام زین العابدین (علیه السلام) در مناجات با خداوند تبارک و تعالی این چنین می فرماید:
... ومن أعظم النعم علینا جریان ذکرک على السنتنا، وإذنک لنا بدعآک... «... از بزرگترین نعمت های تو بر ما، همان جریان داشتن ذکر تو بر زبان ماست و همان اجازه ای است که برای دعا کردن و به پاکی ستودنت به ما دادی».
مولای متقیان، امیر مؤمنان حضرت علی (علیه السلام) ، نیز در ابتدای وصیت به امام حسن مجتبی ، بعد از سفارش به تقوا، بلافاصله می فرماید: و عمارة قلبک بذکره؛ «و قلب خود را با ذکر و یاد خدا آباد ساز».