حالت انبیا و اولیا در نماز
از ابراهیم علیه السلام روایت شده که آه حزین او تا یک میل شنیده می شد حتی خدای تعالی او را مدح کرده به اینکه إِنَّ إِبْراهِیمَ لَحَلِیمٌ أَوَّاهٌ مُنِیبٌ : ابراهیم حلیم و بسیار آه کشنده و توبه کننده است و در نمازش صدایی از او بسان غلغل دیگ جوشان شنیده می شد و همین صدا از سینه آقایمان رسول خدا (ص) نیز شنیده می شد. و امیر المؤمنین علیه السلام، وقتی وضو می گرفت، رنگ صورتش از شدت ترس از خدا دگرگون می شد و فاطمه علیها السلام از ترس خدا می لرزید و امام حسن علیه السلام وقتی وضویش تمام شد رنگش دگرگون گردید از او پرسیدند علت آن چیست؟ فرمود: سزاوار است که کسی که می خواهد بر قدرتمندی وارد شود رنگش دگرگون شود. و مثل آن از امام زین العابدین نقل شده است. ) مفضّل بن عمر از امام صادق علیه السلام نقل کرد: فرمود پدرم از پدرش نقل کرد که حضرت امام حسن علیه السلام عابدترین و زاهدترین و با فضیلت ترین مردم روزگار خویش بود با پای پیاده حج می کرد و گاهی پا برهنه راه می رفت وقتی یاد مرگ می شد گریه می کرد وقتی ذکر بعث و نشور می شد می گریست و وقتی به یاد رفتن از روی پل صراط می افتاد گریه می نمود وقتی یاد عرض اعمال بر خدا می کرد فریادی می کرد و از هوش می رفت و به هنگام نماز در نزد پروردگارش می لرزید و وقتی یاد بهشت و جهنم می کرد بسان مار گزیده به خود می پیچید و از خدای بهشت را می خواست و از جهنم استعاذه می کرد. عایشه گفت: رسول خدا (ص) با ما گفتگو می کرد و ما با او گفتگو می کردیم وقتی به هنگام نماز می شد مثل اینکه ما را نمی شناخت و ما او را نمی شناختیم و اگر این حالت مقربان و انبیاء و رسولان و شاهدان حق بر مردم است پس حال ناقصان و گناهگاران باید چگونه باشد.
فصل و از شروط دعا آن است که چیز حرامی را از خدا نخواهد و در مورد قطع رحم سؤال نکند و دعایش مشتمل بر کم حیایی و اسائه ادب نباشد.
نقل قول
