نقش ائمه معصومين(ع) در تصحيح و تجويز قراآت
ائمه معصومين(ع) پس از پيامبر(ص) نيز، همان رسالت هدايتگرى و پيشوايى را برعهده داشتند؛ با اين تفاوت كه بر آنها وحى نازل نمىشد. هر كدام از آن بزرگواران، در زمان حيات خويش، رسالت و وظيفه پيشوايى خود را انجام داده است. ازجمله اقدامات ايشان، همانند پيامبر گرامى اسلام(ص)، صيانت از نص و قرائت قرآن بود. آنان تأكيد داشتند كه نزول قرآن واحد و داراى نص واحد است و اختلاف در قراآت، اگر حاصل شود، از ناحيه روات است؛ آن چنان كه در روايت امام باقر(ع) و امام صادق(ع)بر آن تصريح شده است.
امّا آنچه در زندگى ائمه معصومين، مىبايد مورد توجه واقع شود، آن است كه پساز ارتحال پيامبر اسلام(ص)، اختلاف در قراآت به تدريج آغاز شد و هر چند حضرت على(ع)، قرائت واقعى را بيان مىداشت و قرآنى كه بهدستور پيامبر(ص) و بر قرائت واحد جمعآورى نمود، بر مردم عرضه كرد و آنها نپذيرفتند، ولى حضرت على(ع) در تصحيح قراآت از پاى ننشست.