حکمت
موضوع علل غيبت امام عصر (عليه السلام) از مسائل بحث انگيزي بوده که از همان ابتداي پنهاني حضرت مهدي (عليه السلام) بطور گسترده در مورد آن سخن مي رفته است، وحتي گاه اين مساله، دستاويزي مي گرديد بر باورداران ديگر مذاهب اسلامي که عقيده مندي شيعه را در اين مورد - باورداشت قائم منتظر - به تمسخر واستهزاء گرفته ووجود ايشان را انکار نمايند.
چنانچه نخستين سزري کتابهايي که توسط پژوهشگران شيعي در مورد اثبات اين اعتقاد نگاشته شده است، شاهد اين مدعايند، که از جمله آنها مي توان کتاب کمال الدين شيخ صدوق - رحمه الله - عليه - (متوفي بسال 381 هجري) را برشمرد که اکثر مباحث آن به همين بحث - اصالت غيبت - اختصاص يافته است. اما نکته اي که پيش از ورود به اين گفتار - علل غيبت - قابل يادآوري است آنست که بطور کلي علت اصلي وحکمت بالغه پنهاني امام بر ما پوشيده است چنانچه برخي روايات درک کامل آن را در زمان قيام وعده داده اند. با اين عنايت است که دلائلي هم، که براي غيبت امام ارائه شده است، عوامل ظاهري آن مي باشند ونه برهان قاطع وحتمي پنهاني حضرت. اينک پاره اي از آن اسباب: