پله پله مهربانی

[عاشورا* خادمه چشم براه گل نرگس*]

اخیار

در لغت یعنی: نیکان، مردمان نیک رفتار
در اصطلاح به جمعی از یاران خاص امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف می گویند. آنان گروهی از 313 یار معروف امامند، که در عراق به ایشان می پیوندند و در بین رکن و مقام _ در کنار خانه کعبه _ با او بیعت می کنند.
امام باقر علیه السلام فرمود: «سیصد و چند نفر به تعداد اهل بدر بین رکن و مقام با قائم ما بیعت می کنند. نُجَباء از اهل مصر، ابدال از اهل شام و اخیار از اهل عراق در بین آنانند…».

[عاشورا* خادمه چشم براه گل نرگس*]

اصحاب کهف

گروهی از مردان مؤمن خدا که حکایتشان در ابتدای سوره کهف آمده است. آنان به خاطر ستم پادشاه زمانه شان «دقیانوس» همراه سگِ خود، به غاری پناه بردند. سپس به خواست خدا 309 سال به خواب رفتند. وقتی از خواب برخاستند گمان بردند که یک روز یا کمی بیشتر در خواب بوده اند. آن ها گرسنه بودند، پس یک نفرشان به شهر رفت تا غذا تهیه کند. مردم شهر با دیدن سر و روی او و سکه قدیمی اش به او شک کردند. حاکم از حرف های او در تعجب شد. سرانجام مأموران و مردم با خوشحالی به دیدن دوستان او در غار رفتند.
اما اصحاب کهف به غار بازگشتند و درِ غار پوشیده شد و دیگر هیچ کس آنان را ندید… .
در روایت های ما نقل است که اصحاب کهف از یاران امام زمان هستند. آنان در هنگام ظهور آن حضرت زنده می شوند و به او می پیوندند.
امامت حضرت مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف
مقام« امامت» امانت خداوند به انسان های برگزیده ای است که بعد از پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم برای رهبری مردم انتخاب شدند. این مقام به انسان هایی خاص داده شد، چرا که آنان این شایستگی را به صورت کامل برای ادامه دادن راه پیامبران داشتند.
مقام امامت اختصاص به سن و سالی خاص ندارد. بعضی از پیشوایان ما در کودکی به این مقام رسیده اند و امام شده اند. اولین کسی که در کودکی، به امامت رسید امام جواد علیه السلام بود. آغاز امامت امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف نیز در سن پنج سالگی است.
امام حسن عسکری علیه السلام
رنگ صورتش گندمگون، چشمانش درشت و سیاه، رخساره اش زیبا،قامتش معتدل و اندامش مناسب بود. دوست و دشمن به برتری او در علم و بردباری، تقوا و همه خوبی ها اعتراف داشتند.
امام عسکری علیه السلام در سال 232 قمری در مدینه به دنیا آمد. پدرش امام هادی علیه السلام و مادرش بانویی پارسا و شایسته به نام «حُدیثه» بود که برخی از مردم از ایشان به نام «سوسن» یاد می کردند. در بیست و دو سالگی پدر گرامی اش امام هادی علیه السلام به شهادت رسید و او به عنوان یازدهمین پیشوا، عهده دار امامت شیعیان شد. مدت امامتش شش سال و عمر پربرکتش 28 سال بود.
وقتی فرزند عزیزش «مهدی» پنج ساله بود، او با نیرنگ خلیفه عباسی در سال 260 قمری به شهادت رسید و در خانه خود _ در سامرا _ به خاک سپرده شد. مرقد پاکش در کنار مرقد امام هادی علیه السلام قرار دارد.
امام عسکری علیه السلام چون به دستور خلیفه در محله عسکر سامرا با اجبار سکونت کرد، به عسکری معروف شد

[عاشورا* خادمه چشم براه گل نرگس*]

امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف


دوازدهمین پیشوای شیعیان در شب نیمه شعبان سال 255 قمری به دنیا آمد. او تنها فرزند امام عسکری بود و مادرش «نرگس خاتون» از نوادگان قیصر روم به حساب می آمد. نام امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف (م.ح.م.د) است. اکثر علمای شیعه نام ایشان را به این صورت نقل می کنند. شاید به خاطر دوران بعد از غیبت صغرای امام، که دشمنان در تعقیب ایشان بودند و یارانش نمی خواستند آن ها به وجودش پی ببرند.
برای حضرت مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف لقب هایی چون مهدی، حجّت، صاحب زمان، خَلَف صالح، امام زمان، قائم، منتظَر، بقیّه الله، ولی عصر و … گفته شده است.
ص:19
در روایات دینی ذکر شده که در شکل و اخلاق به جدش پیامبر اکرم شبیه است. آخرین بار وقتی که آن حضرت در جمع مردم دیده شد. در هنگام خواندن نماز بر جنازه پدر بزرگوارش بود. پس از آن، غیبت صغری آغاز شد. شیعیان برای آن حضرت دو غیبت را برمی شمرند

[عاشورا* خادمه چشم براه گل نرگس*]

صغری و کبری

در غیبت کوتاه مدت، امام زمان 69 سال، یعنی از زمان شهادت پدر تا سال 329 قمری، از نگاه مردم پنهان بود. در این مدت چهار تن از یارانش به عنوان نایب (نواب اربعه) با ایشان ارتباط داشتند و نامه ها و سخنانش را به مردم می رساندند. و پس از این مدت دوران غیبت بلند مدت آغاز گشت و تا ظهور آن حضرت ادامه دارد.

[عاشورا* خادمه چشم براه گل نرگس*]

صغری و کبری

در غیبت کوتاه مدت، امام زمان 69 سال، یعنی از زمان شهادت پدر تا سال 329 قمری، از نگاه مردم پنهان بود. در این مدت چهار تن از یارانش به عنوان نایب (نواب اربعه) با ایشان ارتباط داشتند و نامه ها و سخنانش را به مردم می رساندند. و پس از این مدت دوران غیبت بلند مدت آغاز گشت و تا ظهور آن حضرت ادامه دارد.

[عاشورا* خادمه چشم براه گل نرگس*]

انتظار

چشم دل به طلوع آفتاب دوازدهم داشتن؛ تا آسمان پیراهن عشق به تن کند؛ دامن زمین پر از گل نرگس شود و در قل قل چشمه ها، نام «مهدی» جوانه بزند. انتظار یعنی : حرکت، کوشش و تلاش و… پرواز به سمت روشنی و نور.
انتظار در فرهنگ شیعیان واژه ای مقدس و آسمانی ست. پیامبر اکرم _ مهربان ترینِ بنده ها _ فرمود: «برترین عبادت ها انتظار فرج است.»
به آسمان نگاه کن!
چقدر آب رفته است
و ماه، ماهِ منتظر
در آن به خواب رفته است
***
درخت ها از انتظار
چه رنگْ رنگْ گشته اند
پرنده ها به شاخه ها
تمام، سنگ گشته اند
***
صدای آه از زمین
به گوش ماه می رسد
نوشته روی جاده ها:
«کسی ز راه می رسد
***
کسی که نسلِ روشنش
به آفتاب می رسد
به سبزه ها، درخت ها
ص:21
به خاک و آب می رسد».
***
بیا که جاده ها تو را
بلند آه می کشند
و اسب ها به بوی تو
عَنان به راه می کشند

بیا که آسمان پر از
پرنده های آهنی ست
بیا که عصر گریه ها
و خنده های آهنی ست

[عاشورا* خادمه چشم براه گل نرگس*]

انطاکیه

شهری ست مسیحی نشین که اکنون در کشور ترکیه قرار دارد، اما در قدیم به امپراتوری روم تعلق داشت.
اهمیت این شهر برای مسیحیان مثل مدینه برای مسلمانان است. چون آنان بعد از بیت المقدس، انطاکیه را دومین شهر بزرگ مذهبی خود می دانند.
چرا که حضرت عیسی علیه السلام دعوت خود را از بیت المقدس آغاز کرد. سپس گروهی از یارانش به انطاکیه هجرت کردند و دین مسیح در آن جا گسترش یافت.
امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف پس از ظهور به این شهر می رود، سپس از غاری تورات و انجیل واقعی را بیرون می آورد، در مقابل یهودیان و مسیحیان از آن دلیل می آورد (و خود را حجت خدا می نامد) تا سرانجام بسیاری از آنان مسلمان می شوند.

[عاشورا* خادمه چشم براه گل نرگس*]

اوتاد

جمع وتد است. وتد یعنی: میخ
سی تن از یاران مخصوص امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف: آنان همواره و بی دریغ به امام خدمت می کنند. وقتی یکی از دنیا برود، انسان شایسته دیگری جانشین او می شود.
امام صادق علیه السلام فرموده است: «در زمان غیبت، برای مهدی علیه السلام سی نفر همراه وجود دارد که با حضور آن ها هیچ گونه وحشتی بر امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف، به وجود نخواهد آمد».
این گروه گویی همچون کوه هایی استوار و پابرجا، همواره در خدمت امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف حضور دارند.

[عاشورا* خادمه چشم براه گل نرگس*]

بابیت و بهائیت


سیدعلی محمد شیرازی در سال 1235 قمری در شیراز به دنیا آمد. در کودکی خواندن و نوشتن آموخت. مدتی به کربلا رفت و درس عرفان و تفسیر و … خواند. استاد او سید کاظم رشتی بود که پیشوای فرقه شیخیه به حساب می آمد. بعد از مرگ رشتی، او بیست و چهار سال داشت؛ که ادعا کرد باب و واسطه رسیدن به امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف است. او قرآن را به خواسته و خیال خود تفسیر می کرد و به دروغ می گفت از طرف امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف مأمور است تا مردم را موعظه و راهنمایی کند. به چند شهر مثل مکه و بوشهر سفر کرد و مردم را به اعتقادات خود فراخواند. گروهی به او علاقه مند شدند. سرانجام ادّعای خود را تغییر داد و خود را «مهدی موعود» نامید. سپس گفت نبوت و رسالت از اوست. آن گاه بر علیه اسلام حرف زد و مدعی شد که خداوند دین جدیدی به اسمِ «بیان» بر او فرستاده است. سید علی محمد در این کتاب، خود را
ص:23
بالاتر از همه پیامبران خدا دانست و جمعی از افراد شیخیه به او ملحق شدند.
سرانجام به دستور والی فارس در سال 1261 قمری دستگیر و به شیراز آورده شد. آن گاه بین او و علمای شیعه امامیه جلسه مناظره گرفتند. او در آن مناظره شکست خورد و اظهار پشیمانی کرد. مدتی به تبعید رفت، اما باز هم به کار خود ادامه داد. سرانجام به دستور امیرکبیر _ صدر اعظم ناصرالدین شاه _ در شهر تبریز تیرباران شد.
پس از او مدعی دیگری به نام حسینعلی بهاء آمد و ادعای پیامبری و حتی خدایی کرد و با کمک و حمایت بیگانگان دینی ساختگی به نام بهائیت ایجاد کرد. الآن پایگاه بهائیت شهر عکّای فلسطین اشغالی و در حمایت اسرائیل است.

[عاشورا* خادمه چشم براه گل نرگس*]

بیت المقدّس

اولین قبله مسلمانان

شهری است مقدس که خانه بسیاری از پیامبران خدا بوده است. آن را پیامبران ساخته اند و در خاکِ پاکش، نماز گزارده اند و از آن به آسمان رفته اند.
امام علی علیه السلام از این شهر _ وقتی زمان ظهور نزدیک می شود _ به عنوان بهترین خانه ها یاد کرده است: «… بهترین خانه ها در آن روز (ظهور) بیت المقدس است و بر مردمان زمانی می آید که هر کدامشان آرزو می کنند از ساکنین آن باشند».
حضرت مسیح علیه السلام در بیت المقدس، پشت سر امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف نماز می گذارد. و سرانجام در آن سرزمین مقدس نیز از دنیا می رود و امام
ص:24
مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف بر جنازه ایشان نماز می خواند. سپس پیکر پاکش را در کنار مزار مادرش حضرت مریم علیه السلام به خاک می سپارد.