و اما دوم: در كتاب دلائل الأعجاز عبدالقاهر آمده: كلام شايسته نام بلاغت نيست تا اين كه پيش گيرد معنا لفظ را و لفظ معنا را، و لفظ آن به گوش تو پيشتر از معناى آن به قلب تو نرسد، و بدون اذن در اذن (گوش) وارد شود.(228)
و در بيان جاحظ آمده: به فارسى گفتند: بلاغت چيست؟ گفت: بلاغت شناختن فصل و وصل است.
از يونانى پرسيدند بلاغت چيست؟ گفت: تقسيم بندى صحيح، و انتخاب گفتار زيباست.از رومى پرسيدند بلاغت چيست؟ گفت: بالبداهه سخن كوتاه نيكو گفتن، و در موقعيت اصاله كلام بسيار گفتن است.