ویژه نامه ولادت با سعادت امام موسی کاظم (ع)* هفتمین دلیل هستی *

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

«آیت کوثر»

پيك شادى به ترنُّم خبرى آوردست
خبر از خسروِ فرخنده فرى آوردست

بلبل گلشن رحمت دهد اين مژده ز شوق
گلبُن صادق عترت ثمرى آوردست

نخل ايمان محبان ولايت زشعف
شدشكوفا و برآن برگ و بَرى آوردست

ازطراوت چمن حُسن و مَلاحت نازد
برجِنان زانكه گل بارورى آوردست

طور عصمت به تجلّى شد و سرشار سرور
كه زنور رخ موسى قمرى آورد است

مِهر و مَه واله وشيداى جمالش زيرا
آيت كوثرسرمد پسرى آورداست

كاظم آل نبى موسىِ طور علوى
باخود از لطف خدا خوش سيَرى آوردست

هفتم ماه صفرآمدو ازلطف خدا
تاكند هديه به صادق گُهرى آوردست

نه فقط روى زمين بلكه بُود هر دوجهان
مستِ آن باغ كه باخود شجرى آوردست

هفتمين حجت حق باب حوائج موسى
شيعه رابَهرشفاعت خبرى‏ آوردست

تاكندسِير جمالش همه دَم روح «امين»
بَهر پرواز بر اوبال و پرى آوردست

شاعر : حاج رضا فلاح (امین)

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

تو را باب الحوائج ناميدند؛
كه هيچ خواهشى در آستانه كرامتت بى ‏پاسخ نبود.
در شگفتم از آن صبرِ بالا بلند كه در تو سر بر اوج مى ‏زد
و ظلم و كفر و زمانه را انگشت به دهان كرده بود.

زنجير بر دست و پاى آفتاب،
چه قصه تلخى است!
ديدن خورشيد در زنجير چه ناگوار است!

تقواى به ارث رسيده از عصمت نبوى را نمى ‏توان
با هيچ زليخاى فتنه ‏گرى، به وسوسه واداشت
و استقامت فاطمى را با هيچ آزارى
به زانو نمى ‏توان در آورد.

تنها ورد نمازهاى شبت،
«أَسْئَلُكَ الرَّاحَةَ عِنْدَ الْمَوْتِ» بود؛
همچون مادر معصومه‏اى كه در آغاز جوانى،
«عَجِّلْ وَفاتى» مى‏ گفت.

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

بر در دروازه‌ ى حاجات دل
تا سحرم مست مناجات دل

راز و نیاز دل ما ذکر دوست
نیست کسى هر آنچه باشد از اوست

دست طلب به سوى او روز و شام
مسئلت از غیر جمالش حرام

هر که اسیر بى قرار یار است
به شوق او همیشه ره سپار است

دیده ببندد همه دم به راهش
جان بدهد بر سر یک نگاهش

به سر رود به سوى جانانه ‌اش
تا که رسد بر در میخانه اش

بر در میخانه گدایى رواست
اگر که ساقى کرم مرتضاست

ز مرتضى اگر کرم بخواهید
اگر که لطف دم به دم بخواهید

دل به طهوراى ولایت برید
حاجت خود به باب حاجت برید

نگویم این را که خدا عالم است
باب حوائج به خدا کاظم است

ز کاظمینش که ندیدم بسى
نیامده به دست خالى کسى

اگر که دستى برود به سویش
نمى‌ رسد مگر به آرزویش

یوسف زهرا که به زندان شدى
به قلب من همیشه مهمان شدى

به کاظمین تو اسیرم اسیر
جان رضا بیا و دستم بگیر

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

محاسبه اعمال

«لَیْسَ مِنّا مَنْ لَمْ یُحاسِبْ نَفْسَهُ فى کُلِّ یَوْم
فَإِنْ عَمِلَ حَسَنـًا اسْتَزادَ اللّهَ
وَ إِنْ عَمِلَ سَیِّئًا
اسْتَغْفَرَ اللّهَ مِنْهُ وَ تابَ إِلَیْهِ.»:

از ما نیست کسى که هر روز حساب خود را نکند،
پس اگر کار نیکى کرده است از خدا زیادى آن را بخواهد،
و اگر در آن کار بدى کرده،
ازخدا آمرزش طلب نموده و به سوى او توبه نماید.

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

زمين در چرخش خويش،
هفتمين بشارت را از آسمان برگرفت

و رداى سبز امامت را به دوش
غنچه‏ اى ديگر از باغ امامت انداخت

و همان هنگام، علوم گذشتگان و آيندگان،
بر سينه نورانى ‏اش روانه شد؛

چونان كه تصوير تمامى عالم
در اقيانوس شفاف و زلالش نمايان شد.

يا موساى كاظم! ميلاد تو،
سرآغاز وزش موهبت الهى است.

آن هنگام كه خشم را فرو مى‏ خورى،
وسوسه شيطان در برابر عظمت آدمى چه حقير است!

شكيبايى تو، دل را مجذوب دردى مى ‏كند
كه ابزار فرهيختگى روح است

و تو چه زيبا اين مفهوم را معنا مى ‏كردى!
كرامتت از بندگى محضى است كه
در سايه ‏سار صبر خويش، تقديم دوست كردى.

مبارك است ظهور روشنى‏ ات در عبور زمان؛
در ضريح خيال مؤمنين. خورشيد هفتم!

تولد تو، شكفتن باغ سبز تقرّب
در كوير خشكيده زمين است.

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

سلام بر تو که نور فروزان هدایتی.
سلام بر تو؛ سلام بر شبی که قدم‌هایِ بهشتی‌ات را
بر سنگ‌فرش کوچه‌های مدینه گذاشتی

و با تبسم شیرینت، تمامِ «ابواء»
را غرق در شادمانی کردی.

آمدی؛ از سمتِ روزنه‌هایِ امید
و شکوفا کردی همه غنچه‌هایِ توحید را،

تا بوستانِ حوایج را از عنایتت بیارایی
و حاجت‌هایِ عاشقانت را قرین اجابت نمایی.

ای کاظم‌ترین بنده خدا، ای باب الحوایج!
دست‌های نوازشگرت را بر سرهامان فرود آر
که دیری ست بر ضریحِ طلایی‌ات دخیل بسته‌ایم.

ای عبد صالح! هنوز ترنّمِ نیازهای شبانه‌ات
از لب‌هایِ فرشتگان می‌تراود و نسیمِ اخلاصت،
کوچه پس کوچه‌های کاهگلی «ابواء» را می‌نوازد.

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

مژده‏ اى دل که به ما تاج سرى داد خدا
شب ما سوته دلان را سحرى داد خدا

سجده شکر به جا آر که از رحمت خویش
تیر جانسوز دعا را اثرى داد خدا

شجر طیبه ى گلشن طاها را باز
هم ثمر داده و هم برگ و برى داد خدا

تا که اسلام قوى گردد و الحاد ضعیف
صدف بحر ولا را گهرى داد خدا

اى صبا فاطمه را مژده بده کز ره لطف
صادق آل نبى را پسرى داد خدا

ملک از کنگره ى عرش برین مژده دهد
که به ما ناجى نیک و سپرى داد خدا

بهر آزادى ابناء بشر بار دگر
به بشر رهبر فریادگرى داد خدا

تا کند زیر و زبر کاخ ستم را اى دل
مژده ‏ى آیت فتح و ظفرى داد خدا

تا به پرواز در آید به جهان طایر فکر
امشب از شوق و شعف بال و پرى داد خدا

شادمانم من ژولیده که از رحمت خود
به من بى هنر امشب هنرى داد خدا
ژولیده نیشابوری

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

زمين در چرخش خويش، هفتمين بشارت را از آسمان برگرفت
و رداى سبز امامت را به دوش غنچه‏ اى ديگر از باغ امامت انداخت

و همان هنگام، علوم گذشتگان و آيندگان، بر سينه نورانى ‏اش روانه شد؛
چونان كه تصوير تمامى عالم در اقيانوس شفاف و زلالش نمايان شد.

يا موساى كاظم! ميلاد تو، سرآغاز وزش موهبت الهى است.
آن هنگام كه خشم را فرو مى‏ خورى،
وسوسه شيطان در برابر عظمت آدمى چه حقير است!

شكيبايى تو، دل را مجذوب دردى مى ‏كند
كه ابزار فرهيختگى روح است
و تو چه زيبا اين مفهوم را معنا مى ‏كردى!

كرامتت از بندگى محضى است كه
در سايه ‏سار صبر خويش، تقديم دوست كردى.

مبارك است ظهور روشنى‏ ات در عبور زمان؛
در ضريح خيال مؤمنين. خورشيد هفتم!


تولد تو، شكفتن باغ سبز تقرّب
در كوير خشكيده زمين است.

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

ابرهای رحمت باریدن گرفت،

انوار حکمت تابش آغاز کرد،

نوزادی آسمانی چشم به جهان گشود،

دامان حمیده از تولد کودکی از آل یاسین سبز گشت،

آسمان گل آذین و زمین بساط شادی گسترانید

و ملائک به تماشای هفتمین ستاره تاب‏ناک امامت آمده‏ اند،

ای شفیع روز جزا، ای کوه حلم و بردباری،

ای بهترین خلق خدا و ای محبوب و همراز پدر،

خوش آمدی!مقدمت مبارک باد

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

شد باصفا خانه ‏ى توحید
نور خدا در افق تابید

شد با صفا خانه‏ ى توحید
ششم امام جان به قربانش

یک گل شکفت از گلستانش
شد باصفا خانه‏ ى توحید

نسل بتول آیت کوثر
هفتم امام نسل پیغمبر

شد باصفا خانه‏ ى توحید
موساى کاظم گل ایمان

گلواژه‏ ى معنى قرآن
شد باصفا خانه ‏ى توحید

نور وجود گشته تابنده
هستى زند بر رخش خنده

شد باصفا خانه‏ ى توحید
صادق تبار حضرت کاظم

زهرا نسب چون على عالم
شد باصفا خانه‏ ى توحید

یک جرعه از جام احسانش
شیرین کند کام یارانش

شد باصفا خانه‏ ى توحید
میلاد او برهمه تبریک

برمهدى فاطمه تبریک
شد باصفا خانه‏ ى توحید

غلامرضا ساز گار(میثم)