موضوعات تصادفی این انجمن:
❤ |
مقدمه
كتابی كه در اختیار دارید حاصل سخنرانی استاد طاهرزاده در شب پانزده شعبان است، و تلاشی است برای روشنشدن معنی حقیقی ملاقات و رؤیت مقام معنوی حضرت صاحبالامر(عج)به همان طریقی كه خودشان به ما آموزش دادهاند، كه پس از پیادهشدن سخنرانی از نوار و تصحیح و تكمیل مطالب آن توسط سخنران محترم، به صورت این نوشته در اختیار خوانندگان محترم قرار میدهیم.
همچنان كه ملاحظه خواهید كرد محتوای زیارت آلیس از معارف فوقالعاده بلندی برخوردار است و ضرورت دارد كه به كمك شروح مختلف و مفصل بدان پرداخته شود و سخنران محترم با شرح مختصر خود، ما را متوجه این موضوع نمودهاند، و همچنانكه خودشان اظهار میدارند در این شرح سعی شده مطالب در نهایت اختصار بیان شود تا اتصال خواننده با اصل متن زیارت محفوظ بماند، ولی چنانچه مایل بودید موضوع را به طور مفصل دنبال كنید به دیگر آثار ایشان در رابطه با معارف مهدویت و مقام واسطة فیضبودن حضرت صاحبالامر(عج) رجوع فرمایید.
به امید آنكه توانسته باشیم قدمی در احیاء فرهنگ و یاد اهلالبیت(ع) برداشته باشیم.
گروه فرهنگی المیزان
❤ |
مقدمه مولف
باسمه تعالی
معنی حقیقی زیارت یا ملاقاتِ حضرت صاحبالامر(عج)به آن صورتی است كه خود حضرت(عج)به ما آموختهاند.آنگاه كه قبل از آموزش زیارت آل یاسین فرمودند: «هرگاه خواستید توجه كنید به وسیلة ما به سوی خدا و به سوی ما، پس بگویید چنانكه خدایتعالی فرمود: «سَلامٌ عَلَى آلِ یس السَّلامُ عَلَیْكَ یَا دَاعِیَ اللَّهِ وَ رَبَّانِیَّ آیَاتِهِ ....». پس چنانچه ملاحظه میفرمایید خود حضرت صاحب الامر(عج)از طریق زیارت آل یاسین، راه ملاقات با وجود مقدس خود را به ما نشان دادهاند، عمده درست برخوردكردن با آن راه و رسم است.
در شرح زیارت آل یاسین سعی شده است از طریق آن زیارت به حقیقت معنوی امام(ع) نظر كنیم و آن حضرت را با صفات مخصوص به خودشان مورد خطاب قرار دهیم و سپس از امامِ حیّ و حاضر، جوابی مناسب آن صفات بشنویم.
در این شرح همة تلاش برای تحقق چنین ملاقاتی است. به طوریكه بتوانیم حقیقت امام را با تمام صفات ملاقات كنیم و آن حضرت نیز با تمام انوارِ مخصوص به خود جواب ملاقات ما را بدهند. و معنی ملاقات واقعی كه به ما آموزش دادهاند این نوع ملاقات است كه بهرة فراوانی نیز به همراه دارد.
خوانندگان عزیز عنایت داشته باشند كه سعی شده مطالب در نهایت اختصار بیان شود، لذا شایسته است با دقت هرچه بیشتر به نكات مطرح شده توجه گردد.
طاهرزاده
❤ |
زیارت آل یس
سَلامٌ عَلَی آلِ یس السَّلامُ عَلَیْكَ یَا دَاعِیَ اللَّهِ وَ رَبَّانِیَّ آیَاتِهِ السَّلامُ عَلَیْكَ یَا بَابَ اللَّهِ وَ دَیَّانَ دِینِهِ السَّلامُ عَلَیْكَ یَا خَلِیفَةَ اللَّهِ وَ نَاصِرَ حَقِّهِ السَّلامُ عَلَیْكَ یَا حُجَّةَ اللَّهِ وَ دَلِیلَ إِرَادَتِهِ السَّلامُ عَلَیْكَ یَا تَالِیَ كِتَابِ اللَّهِ وَ تَرْجُمَانَهُ السَّلامُ عَلَیْكَ فِی آنَاءِ لَیْلِكَ وَ أَطْرَافِ نَهَارِكَ السَّلامُ عَلَیْكَ یَا بَقِیَّةَ اللَّهِ فِی أَرْضِهِ السَّلامُ عَلَیْكَ یَا مِیثَاقَ اللَّهِ الَّذِی أَخَذَهُ وَ وَكَّدَهُ السَّلامُ عَلَیْكَ یَا وَعْدَ اللَّهِ الَّذِی ضَمِنَهُ السَّلامُ عَلَیْكَ أَیُّهَا الْعَلَمُ الْمَنْصُوبُ وَ الْعِلْمُ الْمَصْبُوبُ وَ الْغَوْثُ وَ الرَّحْمَةُ الْوَاسِعَةُ وَعْدا غَیْرَ مَكْذُوبٍ السَّلامُ عَلَیْكَ حِینَ تَقُومُ السَّلامُ عَلَیْكَ حِینَ تَقْعُدُ السَّلامُ عَلَیْكَ حِینَ تَقْرَأُ وَ تُبَیِّنُ السَّلامُ عَلَیْكَ حِینَ تُصَلِّی وَ تَقْنُتُ السَّلامُ عَلَیْكَ حِینَ تَرْكَعُ وَ تَسْجُدُ السَّلامُ عَلَیْكَ حِینَ تُهَلِّلُ وَ تُكَبِّرُ السَّلامُ عَلَیْكَ حِینَ تَحْمَدُ وَ تَسْتَغْفِرُ السَّلامُ عَلَیْكَ حِینَ تُصْبِحُ وَ تُمْسِی السَّلامُ عَلَیْكَ فِی اللَّیْلِ إِذَا یَغْشَی وَ النَّهَارِ إِذَا تَجَلَّی السَّلامُ عَلَیْكَ أَیُّهَا الْإِمَامُ الْمَأْمُونُ السَّلامُ عَلَیْكَ أَیُّهَا الْمُقَدَّمُ الْمَأْمُولُ السَّلامُ عَلَیْكَ بِجَوَامِعِ السَّلامِ أُشْهِدُكَ یَا مَوْلایَ أَنِّی أَشْهَدُ أَنْ لا إِلَهَ إِلا اللَّهُ وَحْدَهُ لا شَرِیكَ لَهُ وَ أَنَّ مُحَمَّدا عَبْدُهُ وَ رَسُولُهُ لا حَبِیبَ إِلا هُوَ وَ أَهْلُهُ وَ أُشْهِدُكَ یَا مَوْلایَ أَنَّ عَلِیّا أَمِیرَ الْمُؤْمِنِینَ حُجَّتُهُ وَ الْحَسَنَ حُجَّتُهُ وَ الْحُسَیْنَ حُجَّتُهُ وَ عَلِیَّ بْنَ الْحُسَیْنِ حُجَّتُهُ وَ مُحَمَّدَ بْنَ عَلِیٍّ حُجَّتُهُ وَ جَعْفَرَ بْنَ مُحَمَّدٍ حُجَّتُهُ وَ مُوسَی بْنَ جَعْفَرٍ حُجَّتُهُ وَ عَلِیَّ بْنَ مُوسَی حُجَّتُهُ وَ مُحَمَّدَ بْنَ عَلِیٍّ حُجَّتُهُ وَ عَلِیَّ بْنَ مُحَمَّدٍ حُجَّتُهُ وَ الْحَسَنَ بْنَ عَلِیٍّ حُجَّتُهُ وَ أَشْهَدُ أَنَّكَ حُجَّةُ اللَّهِ أَنْتُمْ الْأَوَّلُ وَ الْآخِرُ وَ أَنَّ رَجْعَتَكُمْ حَقٌّ لا رَیْبَ فِیهَا یَوْمَ لا یَنْفَعُ نَفْسا إِیمَانُهَا لَمْ تَكُنْ آمَنَتْ مِنْ قَبْلُ أَوْ كَسَبَتْ فِی إِیمَانِهَا خَیْرا وَ أَنَّ الْمَوْتَ حَقٌّ وَ أَنَّ نَاكِرا وَ نَكِیرا حَقٌّ وَ أَشْهَدُ أَنَّ النَّشْرَ حَقٌّ وَ الْبَعْثَ حَقٌّ وَ أَنَّ الصِّرَاطَ حَقٌّ وَ الْمِرْصَادَ حَقٌّ وَ الْمِیزَانَ حَقٌّ وَ الْحَشْرَ حَقٌّ وَ الْحِسَابَ حَقٌّ وَ الْجَنَّةَ وَ النَّارَ حَقٌّ وَ الْوَعْدَ وَ الْوَعِیدَ بِهِمَا حَقٌّ یَا مَوْلایَ شَقِیَ مَنْ خَالَفَكُمْ وَ سَعِدَ مَنْ أَطَاعَكُمْ فَاشْهَدْ عَلَی مَا أَشْهَدْتُكَ عَلَیْهِ وَ أَنَا وَلِیٌّ لَكَ بَرِی ءٌ مِنْ عَدُوِّكَ فَالْحَقُّ مَا رَضِیتُمُوهُ وَ الْبَاطِلُ مَا أَسْخَطْتُمُوهُ وَ الْمَعْرُوفُ مَا أَمَرْتُمْ بِهِ وَ الْمُنْكَرُ مَا نَهَیْتُمْ عَنْهُ فَنَفْسِی مُؤْمِنَةٌ بِاللَّهِ وَحْدَهُ لا شَرِیكَ لَهُ وَ بِرَسُولِهِ وَ بِأَمِیرِ الْمُؤْمِنِینَ وَ بِكُمْ یَا مَوْلایَ أَوَّلِكُمْ وَ آخِرِكُمْ وَ نُصْرَتِی مُعَدَّةٌ لَكُمْ وَ مَوَدَّتِی خَالِصَةٌ لَكُمْ آمِینَ آمِینَ و بعد از آن این دعا خوانده شود اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُكَ أَنْ تُصَلِّیَ عَلَی مُحَمَّدٍ نَبِیِّ رَحْمَتِكَ وَ كَلِمَةِ نُورِكَ وَ أَنْ تَمْلَأَ قَلْبِی نُورَ الْیَقِینِ وَ صَدْرِی نُورَ الْإِیمَانِ وَ فِكْرِی نُورَ النِّیَّاتِ وَ عَزْمِی نُورَ الْعِلْمِ وَ قُوَّتِی نُورَ الْعَمَلِ وَ لِسَانِی نُورَ الصِّدْقِ وَ دِینِی نُورَ الْبَصَائِرِ مِنْ عِنْدِكَ وَ بَصَرِی نُورَ الضِّیَاءِ وَ سَمْعِی نُورَ الْحِكْمَةِ وَ مَوَدَّتِی نُورَ الْمُوَالاةِ لِمُحَمَّدٍ وَ آلِهِ عَلَیْهِمُ السَّلامُ حَتَّی أَلْقَاكَ وَ قَدْ وَفَیْتُ بِعَهْدِكَ وَ مِیثَاقِكَ فَتُغَشِّیَنِی رَحْمَتَكَ [رَحْمَتُكَ ] یَا وَلِیُّ یَا حَمِیدُ اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَی [مُحَمَّدٍ] حُجَّتِكَ فِی أَرْضِكَ وَ خَلِیفَتِكَ فِی بِلادِكَ وَ الدَّاعِی إِلَی سَبِیلِكَ وَ الْقَائِمِ بِقِسْطِكَ وَ الثَّائِرِ بِأَمْرِكَ وَلِیِّ الْمُؤْمِنِینَ وَ بَوَارِ الْكَافِرِینَ وَ مُجَلِّی الظُّلْمَةِ وَ مُنِیرِ الْحَقِّ وَ النَّاطِقِ بِالْحِكْمَةِ وَ الصِّدْقِ وَ كَلِمَتِكَ التَّامَّةِ فِی أَرْضِكَ الْمُرْتَقِبِ الْخَائِفِ وَ الْوَلِیِّ النَّاصِحِ سَفِینَةِ النَّجَاةِ وَ عَلَمِ الْهُدَی وَ نُورِ أَبْصَارِ الْوَرَی وَ خَیْرِ مَنْ تَقَمَّصَ وَ ارْتَدَی وَ مُجَلِّی الْعَمَی [الْغَمَّاءِ] الَّذِی یَمْلَأُ الْأَرْضَ عَدْلا وَ قِسْطا كَمَا مُلِئَتْ ظُلْما وَ جَوْرا إِنَّكَ عَلَی كُلِّ شَیْ ءٍ قَدِیرٌ اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَی وَلِیِّكَ وَ ابْنِ أَوْلِیَائِكَ الَّذِینَ فَرَضْتَ طَاعَتَهُمْ وَ أَوْجَبْتَ حَقَّهُمْ وَ أَذْهَبْتَ عَنْهُمُ الرِّجْسَ وَ طَهَّرْتَهُمْ تَطْهِیرا اللَّهُمَّ انْصُرْهُ وَ انْتَصِرْ بِهِ لِدِینِكَ وَ انْصُرْ بِهِ أَوْلِیَاءَكَ وَ أَوْلِیَاءَهُ وَ شِیعَتَهُ وَ أَنْصَارَهُ وَ اجْعَلْنَا مِنْهُمُ اللَّهُمَّ أَعِذْهُ مِنْ شَرِّ كُلِّ بَاغٍ وَ طَاغٍ وَ مِنْ شَرِّ جَمِیعِ خَلْقِكَ وَ احْفَظْهُ مِنْ بَیْنِ یَدَیْهِ وَ مِنْ خَلْفِهِ وَ عَنْ یَمِینِهِ وَ عَنْ شِمَالِهِ وَ احْرُسْهُ وَ امْنَعْهُ مِنْ أَنْ یُوصَلَ إِلَیْهِ بِسُوءٍ وَ احْفَظْ فِیهِ رَسُولَكَ وَ آلَ رَسُولِكَ وَ أَظْهِرْ بِهِ الْعَدْلَ وَ أَیِّدْهُ بِالنَّصْرِ وَ انْصُرْ نَاصِرِیهِ وَ اخْذُلْ خَاذِلِیهِ وَ اقْصِمْ قَاصِمِیهِ وَ اقْصِمْ بِهِ جَبَابِرَةَ الْكُفْرِ وَ اقْتُلْ بِهِ الْكُفَّارَ وَ الْمُنَافِقِینَ وَ جَمِیعَ الْمُلْحِدِینَ حَیْثُ كَانُوا مِنْ مَشَارِقِ الْأَرْضِ وَ مَغَارِبِهَا بَرِّهَا وَ بَحْرِهَا وَ امْلَأْ بِهِ الْأَرْضَ عَدْلا وَ أَظْهِرْ بِهِ دِینَ نَبِیِّكَ صَلَّی اللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ وَ اجْعَلْنِی اللَّهُمَّ مِنْ أَنْصَارِهِ وَ أَعْوَانِهِ وَ أَتْبَاعِهِ وَ شِیعَتِهِ وَ أَرِنِی فِی آلِ مُحَمَّدٍ عَلَیْهِمُ السَّلامُ مَا یَأْمُلُونَ وَ فِی عَدُوِّهِمْ مَا یَحْذَرُونَ إِلَهَ الْحَقِّ آمِینَ یَا ذَا الْجَلالِ وَ الْإِكْرَامِ یَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِینَ
بسماللهالرحمنالرحیم
﴿اَلسَّلامُ عَلَی مُحْیِی الْمُؤمِنینَ وَ مُبیرِ الْكافِرینَ اَلسَّلامُ عَلَی الْمَهْدِیِّ الْاُمَم اَلسَّلامُ عَلَی الْقائِمِ الْمُنْتَظَر وَ الْعَدْلِ الْمُشْتَهَر اَلسَّلامُ عَلَی بَقِیَّةِ اللهِ فی بِلادِهِ﴾(1)
سلام بر آن امامی كه موجب احیاء مؤمنین و نابودی كافران خواهد شد. سلام بر مهدی امّت، سلام بر قائم منتظَر و عدل مورد نظر... سلام بر بقیةالله در هرجایی، كه آنجا شهر خدا خواهد بود.
مقدمتاً تولد انسان كامل، حضرت بقیةاللهاعظم، واسطة فیض، قطب عالم امكان، امامزمان(عج)را تبریك عرض میكنم و امیدوارم كه تولد ایشان برای جان ما، بركة با بركتی باشد كه ظرفیت ظهور همه اسماء الهی در آن ممكن گردد، زیرا كه مقام حقیقیِ تعلیم همه اسماء الهی، مقام عظمای آن حضرت است.
بنده بنا دارم در این جلسه با طرح مقدمهای در رابطه با امامشناسی، از طریق زیارت آل یاسین به زیارت و ملاقات امامعصر(عج)برویم، ولی همچنانكه خودتان مستحضرید، معرفت و شناخت مقام ائمه(ع) شرط درست زیارت كردن آن عزیزان است. پس به مقدمهای كه عرض میكنم عنایت كافی بفرمایید.
❤ |
بسماللهالرحمنالرحیم
﴿اَلسَّلامُ عَلَی مُحْیِی الْمُؤمِنینَ وَ مُبیرِ الْكافِرینَ اَلسَّلامُ عَلَی الْمَهْدِیِّ الْاُمَم اَلسَّلامُ عَلَی الْقائِمِ الْمُنْتَظَر وَ الْعَدْلِ الْمُشْتَهَر اَلسَّلامُ عَلَی بَقِیَّةِ اللهِ فی بِلادِهِ﴾(1)
سلام بر آن امامی كه موجب احیاء مؤمنین و نابودی كافران خواهد شد. سلام بر مهدی امّت، سلام بر قائم منتظَر و عدل مورد نظر... سلام بر بقیةالله در هرجایی، كه آنجا شهر خدا خواهد بود.
مقدمتاً تولد انسان كامل، حضرت بقیةاللهاعظم، واسطة فیض، قطب عالم امكان، امامزمان(عج)را تبریك عرض میكنم و امیدوارم كه تولد ایشان برای جان ما، بركة با بركتی باشد كه ظرفیت ظهور همه اسماء الهی در آن ممكن گردد، زیرا كه مقام حقیقیِ تعلیم همه اسماء الهی، مقام عظمای آن حضرت است.
بنده بنا دارم در این جلسه با طرح مقدمهای در رابطه با امامشناسی، از طریق زیارت آل یاسین به زیارت و ملاقات امامعصر(عج)برویم، ولی همچنانكه خودتان مستحضرید، معرفت و شناخت مقام ائمه(ع) شرط درست زیارت كردن آن عزیزان است. پس به مقدمهای كه عرض میكنم عنایت كافی بفرمایید.
❤ |
معرفت؛ هدف خلقت
تصور عموم مردم این است كه خداوند خلقشان كرده است تا از طریق یك زندگی عادی دینداری كنند و انتظار دیگری هم از آنها نیست. در حالی كه مفسرین در تفسیر آیه «ماخَلَقْتُ الْجِنِّ وَ الْاِنْسِ اِلّا لِیَعْبُدُون»(2) كه میفرماید: جن و انس را برای عبادت خلق كردیم. در تفسیر «لِیَعْبُدُون» فرمودهاند: «لِیَعْرِِفُون» یعنی برای معرفت. پس معنی آیه عبارت میشود از اینكه؛ خداوند میفرماید: انسان و جن را خلق كردیم تا اهل معرفت شوند. حال اگر متوجه باشیم كه برای معرفت به حقایق عالیه خلق شدهایم، پس باید بپذیریم به اندازهای كه معرفت ما نسبت به حقایق عالیه و ذوات مقدسه پایین است، به همان اندازه از فلسفه خلقتمان دوریم و از نتیجهای كه باید از زندگی بگیریم، محروم هستیم. مثلاً درخت سیبی كه باید میوه سیب بدهد، اگر میوهای غیر از سیب بدهد، عملاً آنچه را اقتضای درخت سیببودنش است انجام نداده است و دیگر آن درخت را به عنوان درخت سیب نمیتوان شناخت. اگر انسان برای عبادت خلق شده است و عبادت هم باید با معرفت شروع شود و به معرفت بالاتر ختم شود، پس هركس به اندازه معرفتش به حقایق عالیه، به مقصد حقیقی خلقتش نزدیك شده و هركس به اندازهای كه به مقصد خلقتش نزدیك نشده است، هر كار دیگری كرده باشد، كاری كه باید بكند و از آن طریق به وجود خودش معنی بدهد، نكرده و عملاً همه كارهایش پوچ است. مثل درخت سیب كه هر میوة دیگری بدهد، اگر میوه سیب ندهد، عملاً دیگر درخت سیب نیست، حالا شاخه و برگ بدهد ولی سیب ندهد، این درخت سیب نیست و نمیتوان به آن درخت سیب گفت. انسانی هم كه زندگیاش منجر به معرفت نسبت به حقایق نشود، عملاً معنی انسانبودن را از دست داده است.
البته توجه داشته باشید كه عبادت صحیح منجر به قرب میشود و قرب یعنی اُنس بیشتر با حقایق عالیه و این خودش منجر به معرفت میشود، آن هم از بهترین نوع معرفت كه همان معرفت حضوری است.
❤ |
عالیترین معرفت، معرفت به امام(ع)
از جمله موضوعاتی كه در معارف دینی جایگاه بسیار بلندی دارد، امامشناسی یا معرفت به مقام امام است و درست به همان اندازه كه جایگاه آن بلند است، دستیابی به آن آسان نیست، ولی از آن طرف هم بركات شناخت امام نامحدود است. عمده آن است كه ما تصور نكنیم شناخت حقایق، كاری آسان و با اندك تأمل بهدستآمدنی است. مگر خداشناسی آسان است كه امامشناسی آسان باشد؟! این انتظار غلطی است كه بدون تلاش لازم بخواهیم به معارف بلند دست پیدا كنیم. اگر مسئله ساده بود، نمیفرمودند: هدف از خلقت جن و انس، به دست آوردن معرفت است.
بسیار كماند كسانیكه خدا را لااقل در آن حدّی كه خداست، بشناسند و بپرستند. البته فعلاً بحث در رابطه با چگونگی شناخت خدا نیست، عرض بنده این است كه بعضیها آنچه میپرستند در حقیقت خدا نیست. امامخمینی(ره) میفرمودند: آیتاللهحجّت(ره) فرموده بودند: «فلانی كافر عادلی است.» از ایشان پرسیده بودند: حاج آقا! اگر كافر است، چگونه عادل است؟ و اگر عادل است، چگونه كافر است؟ فرموده بودند: كافر است، چون خدایی كه او میپرستد، خدای واقعی نیست، یك چیزی در ذهن خود ساخته است و میپرستد، امّا عادل است، چون نمیخواهد حقّ بقیه را غصب كند. بعضیها خدا را نمیپرستند و بهواقع خدا ندارند و در حدّی هم كه میتوانند خدا را بیابند، فكر نمیكنند. اعمال هركس به اندازه معرفتش قبول میشود، حالا اگر كسی عقلش را به كار نبرد و متوجه حقایق عالیه نشود، باید حساب خود را خودش در این دنیا بكند كه چه انتظاری در قبولی و نتیجة اعمالش باید داشته باشد. كسی كه در حدّ شناختن صحیح خدا، فرصت برای خود ایجاد نكرد و در آن راستا تفكر ننمود، هنوز به مرز انسانیت نرسیده است. خداشناسی كار میخواهد، زحمت میخواهد، فراغت میطلبد و بلكه واجبترین امر است. البته عرض بنده این نیست كه همه ما باید فیلسوف یا متكلم بشویم، ائمه(ع) نه فیلسوف بودند و نه متكلم، ولی با قلب زلالی كه داشتند و با رعایت كامل موازین شرعی، خداوند بر قلب آنها تجلی نمود، آن هم تجلی كامل و تمام.
عزیزان میدانید كه خداشناسی از نماز، روزه و حج و...، از همه اینها واجبتر و مهمتر است. مسئله اوّل رسالههای عملیه را مطالعه بفرمایید، میفرمایند: عقیده مسلمان به اصول دین باید از روی دلیل باشد. لذا است كه روایات ما متذكر میشوند: اگر كسی اصول دین را قبول نداشته باشد، اصلاً عباداتش باطل است. مرحوم نراقی(ره) در معراجالسعاده میفرمایند: واجبترین كار برای هر انسانی شناخت خداوند است. البته هركس به مقدار وسعش باید تلاش كند. اما همه باید خدا را بشناسند، آن وقت، خداشناسی كه واجبترین واجبهاست، برای روح و ذات و جان انسان بسیار لازم و مفید است. به نظر شما آیا كسانی كه خدا را قبول ندارند، از آن جهت است كه خیلی متفكرند و لذا متوجه شدهاند خدا نیست، یا در این رابطه اصلاً فكر نكردهاند؟ این مسلم است كه هرجا خداشناسی هست، تفكر مطرح است و هر جا بیفكری و لاابالیگری هست، بیخدایی در صحنه است. شما یك نفر را پیدا نمیكنید كه واقعاً از سر تفكر بگوید: به این دلیل خدا نیست. كسانی كه منكر خدا هستند، به اندازه یك آدم معمولی هم فكر نكردهاند؛ كه چون این مسئله روشن است از آن میگذریم.
❤ |
اهمیت شناخت امام(ع)
علاوه بر معرفت به توحید و معاد و نبوت كه باید نسبت به فهم درست هر كدام از آنها اندیشهها را به كار گرفت، مسئله امامشناسی و پیرو آن امامزمانشناسی است. اگر انتظار دارید بدون تفكر و تعمق و بدون داشتن مبانی عقلی، امام را بشناسید، مطمئن باشید چنین چیزی ممكن نیست. امامشناسی یك كار بزرگ عقلی و قلبی است، تا آنجایی كه إنشاءالله بتوان از پرتو مقام معنوی ذوات مقدسه امامان برخوردار شد. پس اوّلین نكتهای كه نباید از آن غفلت نمود، برنامهریزی و آمادگی برای شناخت امام است، در حدّی كه آن را به عنوان یكی از كارهای اصلیِ فعالیتهای دینی خود قلمداد كنیم. روایات بسیار موثق و خوبی در مورد وجود امام زمان(عج)داریم كه آن روایات، نور چشم ماست و عموماً سنّی و شیعه آنها را نقل كردهاند. این روایاتی كه میگوید مهدی امّت پیامبر(ص) از قریش است و یازدهمین فرزند فاطمه زهرا(س) و از نسل امام حسین(ع) است، همه اینها روایاتی است كه در متون دینی شیعه و سنی بدان اشاره شده است؛ از جمله حدیث جابربنعبداللهانصاری است كه از قول پیامبر اكرم(ص) نام هر یازده امام را تا حسنبنعلی(ع) یعنی حضرت امام عسگری(ع) نقل میكند، بعد حضرت میفرمایند: «و پس از او فرزندش است كه نام و كنیة او با نام و كنیة من یكی است، و خداوند او را بر همه جهان حاكم میسازد و اوست كه از نظر مردم پنهان میشود و غیبت او طولانی است تا آنجایی كه فقط افرادی كه ایمان آنان استوار و آزموده و عمیق است، بر عقیدة خود در مورد امامت او باقی میمانند».(3)
بنابراین از جهت متنِ روایاتی كه نسبت به توجه به وجود مقدس امام زمان(عج)قابل اطمینان باشد هیچ مشكلی نداریم.(4) آنچه را باید عنایت داشته باشید این است كه اصرار زیادی در متون روایی در «شناخت امام» شده است. راوی میفرماید: «سمعت اباجعفر(ع) یقول: مَنْ مَاتَ وَ لَیْسَ لَهُ إمامٌ فَمَوْتُهُ مِیْتَةٌ جَاهِلِیَّةٌ وَ لا یُعْذَرُ النّاسُ حَتّی یَعْرِفُوا اِمامَهُم وَ مَنْ ماتَ وَ هُوَ عارِفٌ لِإمامِهِ، لا یَضُرُّهُ تَقَدُّمُ هذَا الْاَمْرُ أَوْ تَأَخُّرُهُ وَ مَنْ مَاتَ عَارِفًا لإمَامِهِ كانَ كَمَنْ هُوَ مَعَ الْقائِمِ(ص) فی فُسطاطِهِ»(5) یعنی؛ هركس بمیرد و برای او امامی نباشد، به مرگ جاهلیت مرده است و هیچ عذری از او در عدم شناخت امام قبول نمیشود، و اگر كسی بمیرد و امام زمان خود را بشناسد، جلو و عقب افتادن ظهور امام زمان (عج)به او ضرر نمیزند، و اگر كسی توانست امامش را بشناسد ولی مرگش قبل از ظهور حضرت فرا رسید، مثل كسی است كه در خیمه امام زمان(عج)نشسته است، و باز در روایت دیگر دارد مثل كسی است كه همراه امام میجنگد.»
ملاحظه میفرمایید كه تأكید حضرت بر روی شناخت امام است و میفرمایند؛ هیچ عذری در عدم شناخت امام از كسی قبول نمیشود. پس اصلیترین مسأله را باید در شناخت امام دانست.
در روایت مشهوری كه سنّی و شیعه بر آن تأكید دارند هست كه رسول خدا(ص) میفرمایند: «مَنْ ماتَ وَ لَمْ یَعْرِف ْ اِمامَ زَمانِهِ ماتَ مِیْتَةً جاهِلِیَّةً»(6) یعنی؛ اگر کسی بمیرد و امام زمان خودش را درک نکند به مرگ جاهلیت مرده است.»
مسلّم منظور از شناختن امامزمان(عج)، شناختن مقام و مرتبه قدسی آن حضرت است و این نوع شناختن است كه ارزش دارد و تنها انسانهایی به چنین شناختی نائل میشوند كه ملاك داشته باشند و قواعد حق و باطل را تا اندازهای بدانند. به عنوان مثال؛ همان چیزی كه در رابطه با شناخت امام خمینی(ره) پیش آمد؛ خیلیها ایشان را میدیدند، میدانستند هم كه اسم این آقا چیست، ولی دیدیم كه او را نشناختند، چون مقصدش را نمیفهمیدند. او را میدیدند حرفهای او هم به گوششان میخورد، امّا شناختن او قاعده و ملاك دیگری میخواست. كسی كه ملاكهای توحیدی ندارد، چطور امام زمان را كه متذكر توحید است میشناسد؟! در آخر دعای شریف ندبه در وصف امام زمان(عج)میگویید: «اللَّهُمَّ وَ نَحْنُ عَبِیدُكَ التَّائِقُونَ إِلَی وَلِیِّكَ الْمُذَكِّرِ بِكَ وَ بِنَبِیِّكَ خَلَقْتَهُ لَنَا عِصْمَةً وَ مَلاذا...» یعنی؛ خدایا! ما بندگان كوچك تو، مشتاق ولیّ تو هستیم، همان كسی كه متذكر به تو و به پیامبر تو است، و او را خلق كردی تا برای ما وسیله نجات از گناهان و پناه ما باشد. بنابراین باید بدانیم دنبال كسی هستیم كه متذكر خدا و راه و روش پیامبرخدا(ص) است، وگرنه چگونه میتوانیم امام زمان(عج)را تصدیق كنیم. پس باید فكر آن حضرت را شناخت، مقصدش را شناخت، و این كار آسانی نیست، باید اندیشه را به كار انداخت. آیا كسانی كه منكر وجود مقدس حضرتاند، خیلی فكر كردهاند و نیافتهاند؟ یا عقلشان را تعطیل كردهاند و چشمشان را بستهاند و ندیدهاند؟! آیا دانشمندان و متفكران و محقّقانی كه وارد این موضوع شدند و فكر كردند، هر چه جلوتر رفتند،موضوع برایشان روشنتر شد یا هر چه جلو رفتند انكارشان بیشتر شد؟ بعضی از چیزها هست كه هر چه بیشتر تحقیق میكنی، بیشتر به نبودش پی میبری، مثل «غول» كه هر چه بیشتر تحقیق میكنی میفهمی، ساختة ذهن است و حقیقت ندارد. در مقابل، بعضی از چیزها هست كه حقیقتش بالاتر از آن است كه به راحتی بتوان به آن دست یافت، ولی هر چه بیشتر تحقیق كنی، بیشتر به حقیقت آن نزدیك میشوی. مسئله امامزمان(عج)این خصوصیت را دارد كه هر چه بیشتر تحقیق كنی نه تنها بیشتر میپذیری، بلكه شیدای این مقام هم میشوی. نهایتش این است كه گاهی مطلب به قدری بزرگ است كه آدم درمیماند چگونه میتوان این حقیقت بزرگ را برای مردم روشن كرد، و لذا میگوید: خدایا! خودت مسئله را حل كن كه ملّت متوجه چنین مقامی بشوند.
❤ |
مسلّم منظور از شناختن امامزمان(عج)، شناختن مقام و مرتبه قدسی آن حضرت است و این نوع شناختن است كه ارزش دارد و تنها انسانهایی به چنین شناختی نائل میشوند كه ملاك داشته باشند و قواعد حق و باطل را تا اندازهای بدانند. به عنوان مثال؛ همان چیزی كه در رابطه با شناخت امام خمینی(ره) پیش آمد؛ خیلیها ایشان را میدیدند، میدانستند هم كه اسم این آقا چیست، ولی دیدیم كه او را نشناختند، چون مقصدش را نمیفهمیدند. او را میدیدند حرفهای او هم به گوششان میخورد، امّا شناختن او قاعده و ملاك دیگری میخواست. كسی كه ملاكهای توحیدی ندارد، چطور امام زمان را كه متذكر توحید است میشناسد؟! در آخر دعای شریف ندبه در وصف امام زمان(عج)میگویید: «اللَّهُمَّ وَ نَحْنُ عَبِیدُكَ التَّائِقُونَ إِلَی وَلِیِّكَ الْمُذَكِّرِ بِكَ وَ بِنَبِیِّكَ خَلَقْتَهُ لَنَا عِصْمَةً وَ مَلاذا...» یعنی؛ خدایا! ما بندگان كوچك تو، مشتاق ولیّ تو هستیم، همان كسی كه متذكر به تو و به پیامبر تو است، و او را خلق كردی تا برای ما وسیله نجات از گناهان و پناه ما باشد. بنابراین باید بدانیم دنبال كسی هستیم كه متذكر خدا و راه و روش پیامبرخدا(ص) است، وگرنه چگونه میتوانیم امام زمان(عج)را تصدیق كنیم. پس باید فكر آن حضرت را شناخت، مقصدش را شناخت، و این كار آسانی نیست، باید اندیشه را به كار انداخت. آیا كسانی كه منكر وجود مقدس حضرتاند، خیلی فكر كردهاند و نیافتهاند؟ یا عقلشان را تعطیل كردهاند و چشمشان را بستهاند و ندیدهاند؟! آیا دانشمندان و متفكران و محقّقانی كه وارد این موضوع شدند و فكر كردند، هر چه جلوتر رفتند،موضوع برایشان روشنتر شد یا هر چه جلو رفتند انكارشان بیشتر شد؟ بعضی از چیزها هست كه هر چه بیشتر تحقیق میكنی، بیشتر به نبودش پی میبری، مثل «غول» كه هر چه بیشتر تحقیق میكنی میفهمی، ساختة ذهن است و حقیقت ندارد. در مقابل، بعضی از چیزها هست كه حقیقتش بالاتر از آن است كه به راحتی بتوان به آن دست یافت، ولی هر چه بیشتر تحقیق كنی، بیشتر به حقیقت آن نزدیك میشوی. مسئله امامزمان(عج)این خصوصیت را دارد كه هر چه بیشتر تحقیق كنی نه تنها بیشتر میپذیری، بلكه شیدای این مقام هم میشوی. نهایتش این است كه گاهی مطلب به قدری بزرگ است كه آدم درمیماند چگونه میتوان این حقیقت بزرگ را برای مردم روشن كرد، و لذا میگوید: خدایا! خودت مسئله را حل كن كه ملّت متوجه چنین مقامی بشوند.
❤ |
چگونگی شناخت امام(ع)
پس از اینكه متوجه اهمیت شناخت امام(ع) شدیم، مسأله دیگری كه پیش میآید این استكه امام را چگونه بشناسیم؟ قبلاً راجع به مقام امام و نحوه حضور امام بحث كردهایم، اینجا به ذكر یك نكته و دو مثال اكتفا میكنم.
نكتهای كه در كتاب «مبانی معرفتی مهدویت» مفصلاً عرض شد این بود كه طبق یك قاعدة بدیهی، «هرچیزی باید به اصل خودش برگردد.» مثلاً هر چیز شیرینی باید به شكر كه اصل شیرینی و عین شیرینی است، برگردد، همانطور كه هر تری به عین تری برمیگردد، كه آب است. با توجه به این قاعده است كه میگوییم همة ما انسانیم، اما هیچ كدام انسان كامل نیستیم. پس باید انسانیت ما به انسان كامل یا عین انسان برگردد. بنابراین عین انسان همیشه در عالم هست كه ما میتوانیم از جهت انسانیت از او نور بگیریم و در راستای انسانیت رشد كنیم، و عنایت داشته باشید حقیقت انسان یا انسان كامل، حقیقتی است فوق جسم و مكان و زمان. زنها و مردها همه انساناند، ولی قطب جان همه انسانها امام زمان(عج)است، لذا معنی نمیدهد كه زنها بگویند چون امام زمان(عج)مرد است، پس امام ما نیست، چون آن حضرت انسان كامل و قطب جان انسانیت انسانهاست. امام عین انسانیت است، پس هر اندازه بخواهی در انسانیت كامل شوی، فقط در گرو ارتباط و بهرهگیری از امامزمان(عج)به دست میآید. چون شما اگر انسان بشوید، كامل میشوید، همچنانكه درخت سیب اگر سیب بزرگِ آب دار بدهد درخت سیب كامل است، اگر فقط برگ بدهد، درخت سیب كامل نیست. انسان اگر انسانیتش شدید شود، به مقصد رسیده است، مقصد هر انسانی، انسان كامل است.
در اواخر دعای عزیز ندبه خطاب به آن حضرت عرضه میداری: «بِنَفْسی اَنْتَ اُمْنِیَّةُ شائِقٍ یَتَمَنّی، مِنْ مُؤْمِنٍ وَ مُؤْمِنَةٍ ذَكَرَا فَحَنّا» یعنی؛ به جانم سوگند تو آن آرمان بلند وشور آفرینی هستی كه مورد آرزو و توجّه همه میباشی، هر زن و مرد مؤمنی تو را یاد میكند و از دوری تو مینالد. این كه میفرماید حضرت آرزوی همه انسانها هستند، حرف خیلی دقیق و عمیقی است. یعنی آن انسان كاملی كه امام و جلوه نهایی هر كسی است، آرزوی ماست، چون ما انسانیم، اما انسان كامل نیستیم، ولی سیر به سوی انسان كامل مقصد و آرمان و آرزوی ما است. درخت سیب اگر یك سیب كوچك و كم آب بدهد، به مقصدش نرسیده است، مقصد درخت سیب این است كه سیب كامل بدهد. جان همة انسانها و مقصد و مقصود همه انسانها و محل و جایگاه نموّ همه انسانها، یعنی آن جایی كه همه ابعاد كمالی خودشان را مییابند، و آن مقام مقدس امام زمان(عج)است. شما فقط و فقط در راستای ارتباط با امام زمان(عج)و در راستای برخورداری از انوار آن حضرت، همه وجودتان را در حال كمال مییابید. البته بحث دربارة این موضوع آنقدر لطیف، ظریف، دقیق و عمیق است كه بزرگان میفرمایند: با رعایت بسیاری از دقایق و ظرائف إنشاءالله به مسیری كه باید برسیم، میتوان رسید.
پس گفتیم كه امام، انسان كامل است و لذا قبله همه انسانیت ما، امام است. هر درجه از انسانیت را كه بخواهیم باید از طریق ارتباط با امام و از راه جلبِ نظر مبارك آن حضرت بهدست آوریم، به همین جهت در دعای ندبه عرضه میداری: «وَامْنُنْ عَلَیْنا بِرِضاهُ» یعنی؛ خدایا! با ایجاد رضایت قلب مبارك امام زمان(عج)بر ما منت بگذار. تقاضا میكنی خدایا! تو كمك كن تا قلب امام زمان(عج)از ما راضی باشد. این فراز از دعا نكتة دقیقی است و از شعور دینی بلندی ریشه گرفته است، معنیاش این است كه شما وقتی كامل میشوید كه انسان كامل به شما توجه كند و چون آن حضرت در آن مقام تماماً قلب است، میخواهی قلب امام زمان(عج)از شما راضی باشد، چون قلب امامزمان قلب كلّ است، سلطان قلبها است. هر قلبی به اندازهای كه به قلب كل نزدیك است، قلب است، و از گوهر انسانیت بهرهمند است، وگرنه اصلاً قلب نیست، وَهم و خیال است. گفت:
دل یكی گوهری است ربانی
خانه دیو را چه دل خوانی
آنكه دل نام كرده ای به مجاز
روبه سوی سگان كوی انداز
متأسفانه؛ ما محلِ وَهم و خیال را دل نام نهادهایم و خودمان را از دل حقیقی محروم نمودهایم كه اصل این موضوع در بحث «امام زمان(عج)قلب عالم هستی»(7) بحمدالله تا حدّی روشن شده است.
در حال حاضر 1 کاربر در حال مشاهده این موضوع است. (0 کاربران و 1 مهمان ها)