چهره درخشان حسين بن على (ع)

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

محبت رسول الله صلی الله علیه و آله به حسنین علیهماالسلام

رسول اکرم صلی الله علیه و آله نشسته بود که حسن و حسین علیهماالسلام وارد شدند حضرت به احترام آنها از جای برخاسنت و به انتظار ایستاد کودکان در راه رفتن ضعیف بودند لحظاتی چند طول کشید نرسیدند، رسول اکرم صلی الله علیه و آله به طرف کودکان پیش رفت و از آنان استقبال نمود آغوش باز کرد، هر دو را بر دوش سوار نمود و به راه افتاد و می فرمود: فرزندان عزیز مرکب شما چه خوب مرکبی است و شما چه سواران خوبی هستید. (123)
رسول اکرم صلی الله علیه و آله حسن و حسین علیهماالسلام را بوسید اقرع بن حابس که ناظر مهر و عطوفت پیغمبر صلی الله علیه و آله به فرزندان خود بود عرض کرد: من ده فرزند دارم و هرگز آنها را نبوسیده ام.
حضرت در جواب فرمود: به من ربطی ندارد که خداوند ریشه رحمت و شفقت را از قلب تو کنده است. (124)

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

پیغمبر اکرم صلی الله علیه و آله در جواب فرمود: اگر شما به خدا و رسول خدا ایمان می داشتید به کودکان خود عطوف و مهربان بودید مهر و محبت پیغمبر عظم الشان نسبت به کودکان مرد یهودی را سخت تحت تاثیر قرار داد و صمیمانه آیین مقدس اسلام را پذیرفت. (125)
مردی به نام یعلی عامری از محضر رسول اکرم صلی الله علیه و آله خارج شد تا در مجلسی که دعوت داشت شرکت کند جلو منزل امام حسین علیه السلام را دید که با کودکان مشغول بازی است طولی نکشید رسول اکرم صلی الله علیه و آله همراه اصحاب خود از منزل خارج شد وقتی امام حسین علیه السلام را دید دست های خود را باز کرد و از اصحاب جدا شد به طرف فرزند رفت تا او را در بگیرد کودک خنده کنان این طرف و آن طرف می گریخت و رسول اکرم صلی الله علیه و آله نیز خندان از پی او بود بچه را گرفت، دستی زیر چانه کودک و دست دیگر پشت گردن او گذارد لب بر لبش نهاد و او را بوسید.
رهبر عالیقدر اسلام در حضور مردم با فرزندش چنین رفتار کرد تا علاوه بر ادای وظیفه، مردم را در راه تربیت فرزندان به شاد کردن کودکان و بازی با آنان بیشتر متوجه فرماید. (126)
قال رسول الله صلی الله علیه و آله: الحسن و الحسین امامان ان قاما او قعداً.(127)
امام حسن و امام حسین علیهماالسلام هر دو امامند: اگر چه یکی قیام کند و یکی بنشیند، یعنی برای پیش رفت اسلام در برابر مخالفان قرآن و اسلام سکوت کند.
ابوهریره می گوید: روزی پیغمبر صلی الله علیه و آله حسن و حسین علیهماالسلام را بر دوشت مبارک سوار نموده بود در میان راه گاهی حسن را می بوسید، گاهی حسین را مردی عرض کرد: یا رسول الله این دو کودک را دوست داری ؟فرمود: آری هر کس حسن و حسین علیهماالسلام را دوست بدارد با من دستی کرده و هر کس با آنان دشمنی کند با من دشمنی کرده است.
امام حسن و امام حسین علیهماالسلام شبیه ترین مردم به رسول خدا صلی الله علیه و آله بودند. (128)
ز اذان می گوید: شنیدم از علی بن ابی طالب علیه السلام که فرمود:
الحسن و الحسین ریحاتنا رسول الله (129)
رسول خدا صلی الله علیه و آله به حسینین علیهماالسلام اشاره فرمود و گفت: اینها دو گل من هستند در دنیا.
چند حدیث دیگر نیز در همین زمینه با مختصر تفاوت (130) روایت شده
است:
پیغمبر صلی الله علیه و آله گاهی به فاطمه علیهماالسلام می گفت: حسن و حسین را بیاور وقتی آنان را به خدمت آن حضرت می برد، و آنها را به سینه می چسبانید و مانند گل می بویید. (131)
ابوهریره می گوید: پیغمبر صلی الله علیه و آله را دیدم که دهان حسن و حسین علیهماالسلام را می مکید چنان که خرما را می مکید. (132)
قال رسول الله صلی الله علیه و آله لعلی و فاطمه و حسن و الحسین: انا سلم لمن سالتم و حرب لمن حاربتم. (133)
رسول اکرم صلی الله علیه و آله فرمود:
امام حسن و حسین علیهماالسلام خوب ترین اهل زمین هستند بعد از من و بعد از پدرشان و مادر آنها افضل روی زمین است. (134)
ترمذی از اسامه نقل می کند: دیدم رسول خدا صلی الله علیه و آله حسن و حسین علیهماالسلام را روی زانو خود نشانده و فرمود: این دو نفر پسران من و پسران دخترم هستند. پروردگارا! دوست بدار این دو را و هر کس دوست دارد این دو را. (135)
رسول خدا صلی الله علیه و آله کام حسن و حسین علیهماالسلام را با خرما برداشته است. (136)

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

مناقب امام حسین علیه السلام

مروی است از ابی حجاب که گفت: من ملاقات کردم مردی از بنی طری و به او گفتم:به من رسیده که شما شنیده اید نوحه جن را که بر امام حسین علیه السلام می کردند گفتم: مرا از آن خبر نمی دهی ؟شیندم که می گفت در نوحه این شعر را:
مسح الرسول جبینه فله بریق فی الخدود - ابواه من علیا قریش و جده خیر الجدود
مسخ می نمود پیغمبر صلی الله علیه و آله پیشانی مبارک امام حسین علیه السلام را به بوسه و غیر آن پس او را درخشندگی و نورانیت بود در گونه های مبارکش پدر و مادرش از بزرگان قریش بودند و جد او بهترین جدها بود. (137)
رسول اکرم صلی الله علیه و آله فرمود: دشمنی با اهل بیت علیهم السلام دشمنی با من است.
زید بن ارقم می گوید: در محضر خاتم المرسلین صلی الله علیه و آله در مسجد نشسته بودیم که طاهره با حسنین علیهماالسلام از منزل خویش به در آمده قصد حجره مقدس نمودند سپس امیرالمومنین علی علیه السلام پشت سر آنها بیرون آمده رسول خدا صلی الله علیه و آله به من فرموده:
من احب هولاء فقد احبنی و من ابغض هولاء فقد ابغضنی .
آن کس که محبت اینها را دارد مرا دوست داشته و هر که با اینان کینه کند، با من دشمنی نموده است. (138)
زر بن حبیش گوید: از محمد بن حنیفه شنیدم که می گفت: در ما خاندان شش خصل است که در هیچ کس پیش از ما نبوده و در هیچ کس بعد از ما نخواهد بود، از ماست محمد صلی الله علیه و آله سید رسولان و علی علیه السلام سید اوصیا و حمزة سیدالشهدا و حسن و حسین دو سید جوانان اهل بهشت و جعفر بن ابی طالب که با دو بال زینت شده در بهشت پرواز می کند، هر جا بخواهد، و مهدی این امت آن که عیسی بن مریم پشت سرش نماز می خواند. (139)
رسول خدا صلی الله علیه و آله فرموده است: ملعون است، ملعون است کسی که کور و نابیناست از فهم ولایت و دوستی اهل بیت من. (140)

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

خداوند عالم بهشت را به وجود حسنین علیهماالسلام زینت بخشید

علی علیه السلام می فرماید: حسن و حسین علیهماالسلام در روز قیامت (141)
از دو سوی عرش به منزله دو گوشواره اند، عایشه نیز از رسول خدا صلی الله علیه و آله روایت می کند که بهشت عرض کرد: پروردگارا! مرا زینت کن زیرا ساکنان من پرهیزکاران و نیکوکارانند. او وحی کرد، که آیا زینت نکردم تو را به حسن و حسین. (142)
این حسین کیست که عالم همه دیوانه اوست - این چه شمعی است که جان ها همه پروانه اوست
هر کجا می نگرم نور رخش جلوه گر است - هر کجا می گذرم جلوه مستانه اوست
هر کس میل سوی کرب و بلایش دارد - من ندانم که چه سری است که در خانه اوست

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

رسول اکرم صلی الله علیه و آله بدن امام حسین علیه السلام را به چشم تشبیه کرده است!

ابوهریره می گوید: روزی در حضور پیغمبر صلی الله علیه و آله
با جمعی از زیادی از صحابه از جمله ابوبکر و عمر فضل بن عباس و زید بن حارثه و عبدالله بن مسعود بودیم در این اثناء امام حسین علیهماالسلام که تازه راه افتاده بود از در وارد شد تا چشم پیغمبر بر او افتاد او را در آغوش کشید و صورتش را بوسید سپس دست های کوچک او را گرفت و به او فرمود: حرقة ، حرقة ترق عین بقعه یعنی ای بچه کوچکم، ای بچه کوچکم، از زانوان من بالا بیا و حسین هم از زانوان پیغمبر صلی الله علیه و آله بالا آمد تا به روی سینه او می رسید و دوباره پایین می آمد.
آن روز پیامبر این عمل را با حسین علیه السلام بسیار تکرار کرد سپس فرمود: بدن حسین من به چشم پشه می ماند.
آن روز مراد رسول خدا صلی الله علیه و آله را کسی نفهمید، اما در اثر ترقی علم امروز با میکرسکوپ چون به چشم پشه نظر کرده اند چشم او را سواخ سوراخ و مشبک دیده اند و متوجه شده اند که پیغعمبر صلی الله علیه و آله مرادش آن بوده که بدن حسین من چون چشم پشه مشبک خواهد گشت.
پس از این مذاکرات پیغمبر دهان خود را بر دهان حسین گذاشت و او را مکید و فرمود: خداوندا! من حسین را دوست دارم، تو هم او را دوست
بدار. (143)

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

دوستی امام حسین علیه السلام واجب است

رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمود: هیچ بنده ای به خدا ایمان ندارد مگر وقتی که من در نظر وی از جانش محبوب تر باشم و عترتم از عترتش و منسوبانم از منسوبانش محبوب تر باشد.
فخر رازی در تفسیرش ج 7، ص 391، می گوید: قطعاً دعا کردن برای آل محمد منصب بزرگی است و به همین جهت این دعا در نماز خاتمه تشهد قرار گرفته است و نمازگزار می گوید: اللهم صل علی محمد و آل محمد و ارحم محمد و آل محمد . و این گونه تعظیم درباره کسی جز آل محمد صلی الله علیه و آله دیده نشده است. همه اینها دلالت دارد بر این که محبت آل محمد واجب است تا آن جا که می گوید: اهل بیت محمد صلی الله علیه و آله در پنج با آن جناب مساوی شده اند:
1- صلوات بر او و بر ایشان در تشهد،
2- سلام بر ایشان،
3- طهارت مستفاد از آیه تطهیر: (انما یرید الله لیذهب عنکم الرجس اهل البیت... ) (144)
4- حرمت صدقه دادن به ایشان،
5- لزوم حب ایشان.
کلام فخز رازی بسیار از رجال مذاهب چهارگانه اهل سنت نقل شده که بسیاری از آنها در الغدیر آمده است. (145)
رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمود: هیچ کسی ایمان ندارد تا این که به دوستی من اهل بیت مرا دوست بدارد. (146)
از عمر بن خطاب نقل است: آخرین چیزی که رسول خدا صلی الله علیه و آله در هنگام رحلتش بدان تکلم کرد این بود که فرمود: بعد از من با اهل بیتم خوشرفتاری کنید. (147)
ای بوده همیشه در تمنای حسین - این مژده شنو زجد والای حسین
فردوس بود جای احبای حسین - دوزخ باشد مقام اعدای حسین

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

مرد شامی و امام حسین علیه السلام

شخصی شامی به قصد حج یا مقصد دیگر به مدینه آمد چشمش به مردی افتاد که در کناری نشسته بود توجهش جلب شد، پرسید:این مرد کیست ؟گفته شد: حسین بن علی بی ابی طالب است سوابق عجیبی که در روحش رسوخ کرده بود موجب شد که دیک چشمش به جوش آید و قربه الی الله آنچه می تواند دشنام نثار حسین بن علی علیهماالسلام کند.
همین که هر چه خواست گفت و عقده دلش را باز کرد، امام حسین علیه السلام بدون آن که خشم بگیرد و اظهار ناراحتی کند نگاهی پر از مهر و عطوفت به او کرد و پس از آن که چند آیه مبنی بر حسن خلق و عفو و اغماض قرائت کرد به او فرمود: ما برای هر نوع خدمت و کمک به تو آماده ایم آن گاه از او پرسید: آیا اهل شامی؟ پاسخ داد: آری فرمود: من اب این خلق و خو سابقه دارم و سرچشمه آن را نمی دانم پس از آن فرمود: تو در شهر ما غریبی، اگر احتیاجی داری حاضریم، کمک دهیم، حاضریم در خانه خود از تو پذیرائی کنیم، حاضریم تو را بپوشانیم، حاضریم به تو پول بدهیم .
مرد شامی که منتظر برخورد شدیدی از امام بود و هرگز گمان نمی کرد با همچو گذشت و اغماضی رو به رو شود، چنان منقلب شد که
گفت: آرزو داشتم در آن وقت زمین شکافته می شد و من به زمین فرو می رفتم و این چنین نشناخته و نسنجیده گستاخی نمی کردم تا آن ساعت برای من در همه روی زمین کسی از حسین علیه السلام و پدرش مبغوض تر نبود و از آن ساعت بر عکسی کسی نزد من از او و پدرش محبوب تر نیست. (148)
شام در زمان خلافت عمر فتح شد نخستین کسی که امارت و حکومت شام را در اسلام به او دادند یزید ابی سفیان بود یزید دو سال حکومت کرد و مرد پس از او حکومت این استان پرنعمت به برادر معاویه بن ابی سفیان واگذار شد.

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

معاویه بیست سال تمام در این استان با کمال نفوذ و اقتدار حکومت کرد.
حتی در زمان عمر که زود حکام عزل و نصب می شدند و به کسی اجازه داده نمی شد چند سال حکومت یک نقطه را در دست داشته باشدت معاویه در مقر خویش ثابت ماند کسی مزاحمش نشد او به قدری جای خود را محکم کرده که بعدها به خیال خلافت افتاد پس از بیست سال حکومت و بعد از صحنه های خونینی که به وجود آورد به آرزوی خود رسید و بیست سال دیگر به عنوان خلیفه مسلمین بر شام و دیگر قسمت های قلمرو کشور وسیع اسلامی آن روز حکومت کرد به این جهات مردم شام از اولین روزی که چشم به جهان اسلامی گشودند در زیر دست امویان بزرگ شدند و همچنان به جهان که می دانیم، امویان از قدیم با هاشمیان خصمومت داشنتد در دوران اسلام و با ظهور اسلام خصمومت امویان با هاشمیان شدیدتر و قوی تر شد و در آل علی علیه السلام تمرکز پیدا کرد.
بنابراین مردم شام از اول که نام اسلام را شنیده و به دل سپردند دشمنی آل علی علیه السلام را نیز به دل سپردند و روی تبلیغات سوء امویان دشمین آل علی را از ارکان دین می شمردند این بود که این خلق و خوی آنها مشور بود.
ابن حجر عسقلانی در اصابه نقل کرده که عمر در کنار کعبه نشسته بود امام حسین علیه السلام را مشاهده کرد و گفت : این محبوترین مردم در نزد اهل زمین و آسمان است (149)

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

امام حسین علیه السلام و غلام خطاکار

یکی از غلامان (150) حضرت امام حسین علیه السلام جنایتی کرد که موجب عقوبت گردید فرمود او را بزنند غلام گفت: (و الکاظمین الغیظ )، امر کرد او را رها کنند باز غلام گفت: ای مولا و آقا من (و العافین عن الناس )، فرمود تو را بخشیدم باز غلام گفت، (و الله یحب المحسنین ).
امام علیه السلام فرمود: تو را آزاد کردم برای رضای پروردگار، آنچه به تو می دادم دو برابر برای تو مقرر کردم .(151)

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

امام حسین علیه السلام و احترام به برادر

دو یکی از بنی هاشم و دیگری از بنی امیه با یگدیگر مجادله داشتند این گفت: قوم من بزرگوارترند و آن می گفت : قوم من... قرار شد هر یک نزد ده نفر از مردم قوم و طایفه ده هزار درهم به او بدهند سپس نزد حسین بن علی علیه السلام رفت آن حضرت پرسید: پیش از من به کسی مراجعه کرده ای ؟گفت: آری به برادرت حسن فرمود: من قدرت ندارم بر عطیه سرور خود چیزی بیفزایم و او نیز صد و پنجاه هزار درهم به این سائل داد مرد اموی با صد هزار درهم آمد که از ده تن گرفته بود و مرد هاشمی با سیصد هزار درهم که از دو تن گرفته بود اموی از این تفاوت خشمگین شد، پول را به صاحبانش رد کرد هاشمی هم برگرداند، اما امام حسین علیه السلام قبول نکرد، و فرمود: خواهی بردار و خواهی بر خاک بیفکن، ما عطای خود را باز نمی ستانیم. (152)