اين مركز مهمترين قسمت از يك قرارگاه هوايي در عمليات مشترك است.
زيرا تأمين نيازهاي آتش پشتيباني هوايي و حمل و نقل هوايي و حتي بخشي از دفاع هوايي منطقه نبرد برعهده رئيس اين مركز قرار دارد.
يك هواپيماي پهنپيكر به نام j-stars(1) كه دستگاههاي شنود الكترونيكي و امكانات جمع آوري اطلاعات عملياتي در ميدانهاي نبرد هوا به زمين را در آن جا سازي كرده و اپراتورهاي آموزش ديده در آن مشغول به كار هستند و يك دستگاه رادار «sar»(2) روي آن قرار دارد، در يك فاصله معقول و منطقي با توجه به تهديدات دشمن از منطقه نبرد استقرار يافته و از آنجا تحركات زرهي و خودرويي دشمن را در منطقه نبرد و در فواصل دورتر از منطقه نبرد جستجو، كشف و شناسايي مينمايد. محل دقيق سكوهاي پرتاب موشك را بهراحتي ميتواند از محل رادار وابسته به آن تشخيص داده، و موقعيت هر سكوي پرتاب موشك و هر نوع «emitter» و انتشار دهنده سيگنال را ثبت و در دستگاههاي كامپيوتري به صورتهاي فهرست كامل و يكجا يا تفكيك شده براي هر ميدان نبرد، به ايستگاههاي زميني « plss»(3)مخابره نموده و يا به هواپيماهاي شكاري بمبافكن آماده در هوا واگذار و دستور انهدام را ميدهد. اين هواپيما دستورات نهايي را كه در دستورالعملها و آييننامه ها درج نشده باشند را از رئيس دسك دريافت ميكند.
اين هواپيما در عمليات محدودسازي نيروهاي دشمن و پشتيباني نزديك هوايي نقش بسيار روشن و حياتي را ايفا مينمايد و همزمان با نقش مراقبتي خود نقش «sigint»(1) نيز اجرا مينمايد.
«plss» در حقيقت يك كار گروهي بين «rpc» و «dasc» ميباشد. تصميمات خارج از محدوده دستور رزمي و دستور عملياتي را نهايتاً فرمانده عمليات هوايي قرارگاه عمليات مشترك اتخاذ مينمايد.