| ❤ |
ماءالشعیر
از جوشاندن جو در آب مایعی بدست می آید که آنرا ماءالشعیر نامند. این مایع خنک کننده بوده مسکن فشار خون - صفرا و اخلاط سوخته و تب های گرم است. مسکن حرارت باطنی و حرارت جگر و عطش مفرط است، مولد خون پاک بوده و برای امراضی چون - سل - دق - زخم روده - ذات الجنب و سر درد توصیه و تجویز می شو. اثر آن در معالجه سرفه های خشک بسیار زیاد است.
| ❤ |
چاودار
فارسی من چاودار است، به من دیوک دیرک - جودار - جودر - جودره - دیله و بارنج هم می گویند. منشا اولیه من ایران و افغانستان است. من در اراضی خشک گچی که در آن گندم نامرغوب می روید روییده می شوم و مقاومت بوته ی من در برابر سرما زیاد است و بیشتر در نواحی کوهستانی به عمل می آیم آرد من دارای 60 درصد نشاسته - 5/1 درصد مواد چربی و نیز دارای فسفر - پتاسیم - سیلیس - آهن - مس و چندین مواد و ترکیب مفید می باشم. علاوه بر تغذیه از من به عنوان نرم کننده معده و سینه استفاده می کنند.
جوشانده ی 50 تا 80 گرم بلغور من در یک لیتر آب اثر مفید در یبوست های مزمن و دل درد کهنه دارد.
| ❤ |
اسم من چای است!
به من چا و چایی هم می گویند - من برگ درختچه ای هستم که انواع وحشی آن در چین و هندوستان می روید و قامت آنها معمولاً به ده متر می رسد ولی انواع بستانی و پرورش یافته من که برگها و جوانه های آنرا مرتبا می چینند از دو متر قد آن تجاوز نمی کند. قسمت مورد استفاده ی من برگهای من است که پس از بو دادن بصورت چای سبز و سیاه به فروش می رسد. در تاریخ کشف من افسانه های زیادی گفته اند. از جمله می گویند یکی از امپراتوران چین بر یکی از نزدیکان خود غضب کرد و دستور داد او را از شهر بیرون کنند آن شخص مدتی در کوه و بیابان و در جنگل ها و بیشه ها سرگردان بود و در نتیجه بسیار ضعیف و زرد چهره شده بود. روزی درختی دید. از غایت گرسنگی برگ آنرا غذای خود ساخت و در اندک مدتی علائم سخت در او ظاهر شد و رنگ رخساره او باز و زیبا گردید. مخفیانه به شهر آمد و برای یکی از نزدیکان امپراتور احوال خود را نقل کرد و آن شخص به عرض رسانید، امپراتور او را احضار کرد و از دیدن صورت زیبا شده ی او متعجب شد و پس از جویا شدن از علت آن، عده ای از پزشکان را مامور تحقیق در اطراف فواید آن گیاه نمود. حکیم میرزا قاضی در کتاب اختیارات خود پس از ذکر این افسانه می نویسد: چای گیاهی است خوشبو، با اندک تلخی. نوشیدن دمکرده ی آن حرارت باطن را تسکین می دهد و خون را صاف می کند. افسانه ی دیگری نیز در وصف من به این شرح گفته اند: روزی جمعی از اهالی ختا به شکار رفته بودند گوشت یکی از شکارهای خود را پخته و در ظرفی ریخته و روی آنرا با سرشاخه های بوته ی چای پوشاندند و دو مرتبه به دنبال شکار رفتید. پس از آنکه برای خوردن غذا جمع شدند، دیدند تمام گوشت ها له شده و چون این امر را نزد اطبا اظهار داشتند آنها پس از تحقیق و امتحان دانستند که برگهای شاخه ی گیاه من، در هضم غذا، و طعام و زود پختن گوشت و حبوبات اثر دارد.
| ❤ |
باری زادگاه اولیه من چین و هندوستان است. و در ایران نیز به گیلان و مازندران و مخصوصاً لاهیجان کاشته شده و به چای داخلی معروف می باشد. بهترین زمین برای کشت من زمینی است که دارای سنگهای خروجی و آتشفشانی باشد تا محصول من مرغوب و مفید باشد. زیرا گیاه من احتیاج به فلز (فلوئور) دارد. چایکاری در چین معمولاً در شکاف دره های عمیق صورت می گیرد و فرآورده ی آن به علت خروجی بودن زمین دارای فلوئور زیادی است، و از طرف دیگر روستاییان چینی معتقدند که خاک مالک حقیقی همه ی موجودات است و روی این فلسفه به عنوان کرد کود مدفوع انسان را به کار می برند.
روی این اصل چای چینی سرشار از شبه فلز فلوئور بوده و چای داخلی از حیث داشتن این عنصر مفید فوق العاده فقیر است. فقط محصولات چند نقطه ی کوهستانی تا 3 میلی گرم درصد دارد. دومین دلیل زیادی فلوئور در چای چین استفاده از طغیان رودخانه ها است، زیرا در چین رودخانه هایی جاری است که از کوههای آتشفشانی سرچشمه گرفته و بستر آنها بالاتر از مزارع چای کاری است و هنگام طغیان سفیدرود در سطحی پایین تر کشت زارها جاری است به ندرت طغیان آن گل و لای به این مزارع می رساند.
در ژاپن مزارع چای در مجمع الجزایر آتشفشانی است و آب و زمین و هوا سرشار از شبه فلز فلوئور می باشد و از طرف دیگر ژاپنی ها مقداری از صید ماهی را به ساختن آرد ماهی اختصاص داده و آنرا به عنوان کود مصرف می کنند. استفاده از آرد ماهی که دارای مقدار زیادی فلوئور است کافی است که چای ژاپنی نسبت به این شبه فلز غنی بوده و فرآورده ی آن مرغوب شود.
برای اصلاح و مرغوب شدن چای داخلی بهترین وسیله از کودهای فلوئور دار مثل آرد ماهی است.
چای سبز از بو دادن برگهای تازه بدون دمبرگ به عمل می آید و چون برگهای چای مدتی مانده و تخمیر شوند، محصول آن ها چای سیاه می باشد. دمکرده ی پنج تا ده در هزار برگهای بو داده من محرک و مقوی معده بوده و ادرارآور است، ولی از نظر داشتن خواص مذکور کمتر استعمال می شود. بلکه معمولاً آنرا مانند یک نوشابه ی عادی و برای رفع خستگی می نوشند. من مقوی مغز - معده و باه می باشم و ادرار را زیاد می کنم، نشاطآور بوده تشنگی را تسکین می دهم - سر درد را آرام می کنم التهاب معده را فرو می نشانم، خون و رنگ رخسار را صاف می کنم و به جذب ادویه در اعماق یاخته های بدن کمک می کنم. بوی بد دهان را از بین می برم، مخصوصاً خشک من در از بین بردن بوی سیر و پیاز بی اثر نیست. جهت خفقان و امراض قلب مقدار کم من مفید است و از همه مهمتر به علت داشن شبه فلز فلوئور مینای دندان و استخوانها را تقویت کرده و از پوسیدگی دندانها جلوگیری می کنم، زیاده روی در خوردن من رنگ دندان را زرد می کند ولی دندانهای زرد دیرتر خراب شده و کرم خوردگی کمتر پیدا می نمایند.
| ❤ |
من سنجد تلخ هستم!
عربی من شجرالحر و حریطه است و بعضی از اعراب زالزالک گویند. در اطراف تهران به من سنجد تلخ، در مازندران زیتون تلخ و شال سنجد - در گیلان زبیل آغاجی می گویند. در کتب طبی قدیم از من بنام آزاد درخت ذکر شده و فرنگی ها آزاد رخت گویند و این همان نام اصیل ایرانی است که فرنگی ها با مختصر تغییری بکار برده اند. زادگاه اولیه ی من ایران است، ولی امروزه در هندوستان - چین - اطراف دریای مدیترانه و آمریکا کاشته می شوم. میوه ی من شبیه زالزالک درشت بوده و تلخ است. در آمریکا پوست - ریشه - برگ و میوه مرا تحت نام مورکوزا به عنوان ضد کرم تجویز می نمایند و گوشت میوه من مخلوط با پیه از قدیم در ایران داروی مخصوص ضد کچلی بود که آنرا روی پوست سر مالش می دادند - از پوست درخت من در صنعت داروسازی یک ماده ی دارویی می گیرند که ضد کرم است. میوه من لعابی دارد که خاصیت آن مبهوت و حیران کردن است و به همین جهت در چین از آن جهت صید ماهی استفاده می کنند. برگ و درخت زنده من خاصیت ضد حشره دارد - در هندوستان از دانه های سخت میوه ی من تسبیح درست می کنند. و آنرا بالای درب خانه های خود آویزان می نمایند تا بیماری داخل خانه های آنها نشود. یکی از قهرمانان رمان معروف ویکتور هوگو گردن بندی از هسته میوه ی من داشت.
گل من باز کننده ی دماغ است، مخصوصاً برای پیران و سرد مزاجان بوییدن آن سر درد را تسکین می دهد و چون آب جوشانده برگ مرا در بینی بکشند، آنرا باز می کنم. شستشو با آب جوشانده ی برگ و شاخه های من به تنهایی تسکین دهنده ی سر دردهای مزمن است، و گوشت میوه و کوبیده ی برگ من چرک زخم ها را از بین می برد. چکاندن آب جوشانده ی برگ من در گوش درد و رطوبت آنرا درمان می کند. ضماد برگ من بر بالای شکم، قی را تسکین می دهد و بر رووزیر ناف کرم معده را می کشد و خوردن عصاره برگ من مانع قی کردن و باز کننده ی گرفتگی معده است.
خوردن جوشانده ی برگ من سنگ ها را می ریزاند و ادرار را زیاد می کند و خون منجمد در مثانه را خارج می کند و سموم را دفع می کند نوشیدن آب برگ تازه ی من با زنجبیل تازه درد رحم را ساکت می کند و عدم نظم و خونریزی بیش از حد عادت ماهانه زنان را اصلاح می نماید و رحم را برای بارداری آماده می سازد من برای برص و زخم های چرکی و پلید مفید می باشم صاحب کتاب دستور الاطباء نوشته چون دوازده من میوه و برگ رسیده و زرد شده ی مرا با شش من آب در خمره ریخته و سر آنرا به بندند و سه هفته در زمین خاک کنند و روزی یک مرتبه بر سر بمالند و هر سه روز یکبار به حمام بروند و بعد از حمام نیز دوباره بمالند و سر را با پارچه ی نازکی بپوشانند. زخم های آن از بین می رود و سبب روییدن مو می شود. این مرهم، کچلی و امراض جلدی را معالجه می کند و باعث روییدن مو می شود. من مضر معده بوده، زیاده روی در خوردن من باعث غش و قی صفراوی است.
من جذام - برجس - زخمهای پلید را از بین می برم و درد آنها را ساکت می کنم و صاحب کتبا دستور الاطباء نوشته چون دوازده من میوه و برگ رسیده و زرد شده ی مرا با شش من آب در خمره ریخته و سر آنرا ببندند و سه هفته در زمین خاک کنند و بعد تا شش ماه هر روز یک لیوان از آن بیاشامند بهترین دوا برای بیماری جذام و پیسی است و بخور آن به تنهایی یا با برگ پنج انگشت درد را برطرف می کند.
اسم من پسته است!
فارسی من پسته است. اعراب آنرا معرب کرده فستق گویند و فرنگی ها به من پستاش خطاب می کنند. زادگاه اولیه من شمال خراسان - افغانستان و کرمان - آذربایجان - قزوین - اردستان و رفسنجان مرا به مقدار زیاد کاشته و محصولی مرغوب می دهم، مخصوصاً اگر مرا به درخت بنه پیوند نمایند. درخت من مانند درخت خرما دو پایه می باشد. یعنی گل نر و ماده ی من در دو شاخه ی مختلف قرار دارند. قسمت های پایه ی نر من دارای هورمون مردانه بوده و مقوی شهوت مردان است. چنانچه در میوه من جفت گیری بعمل نیاید آن میوه پوک و بی مغز می شود و به این پسته پوک در کتب قدیم بزغنج و بزغند گفته اند. خواص این پسته ی تلقیح نشده با پوست پسته ی مغزدار فرق بسیار دارد. و بعلت داشتن مواد مازویی شکم را بند می آورد و در دباغی مورد مصرف دارد و نوشیدن آب جوشانده ی آن نشاطآور است. مغز میوه زیادکننده و مقوی شهوت است و جهت تقویت ذهن و حافظه تجویز می شود. درمان سرفه - مقوی قلب و ضد خفقان است، برعکس سایر آجیل ها در معده تولید تخامه نمی کند، بلکه از پیچش معده جلوگیری کرده، و سردی کبد را معالجه می کند، گرفتگی کبد و کیسه ی صفرا را باز می کند و در حقیقت کبد را زهکشی می نماید و درد آنرا تسکین می دهد و با اینکه غذاییت زیادی ندارد اشخاص لاغر و ضعیف را چاق می کند، ولی هرگز باعث چاقی مفرط و بی تناسب نمی شود. اگر مرا با پوست نازک الوانی که روی مغز من است بخورند یرقان را درمان می کنم و ورم طحال را از بین میبرم و پادزهر سموم مخصوصاً نیش حشرات می باشم. جویدن مغز من مقوی دندان و لثه و خوشبو کننده ی دهان و درمان جوشهایی است که معمولاً در دهان می زند. مغز من شکم روش را بند می آورد و پوست معده را زبر می نماید، و روده ها را جارو و زهکشی می کند. از قی و سکسکه جلوگیری می کند. اسهال و تشنگی را برطرف می کند، اگر پوست سفید و سخت مرا در آب جوشانده و در آب آن بنشینند، نشستنگاه را که بیرون آمده باشد فرو می برد. چکاندن پوست درخت و برگ من جهت بند آوردن ترشحات موی سر با آن از ریزش جلوگیری می کند. روغن پسته در عطر سازی مصرف فراوان دارد. مالیدن مخلوط آن با مشک جهت درمان لقوه و تقویت حافظه توصیه شده است و چکاندن آن در دماغ آنرا پاک می کند. مخلوط روغن پسته با عنبر جهت درمان وسواس تجویز شده است.
اسم من مشک زمینی است!
فارسی من مشک زمینی است، ولی عده ای به من پسته ی زمینی هم گفته اند و به همین جهت نباید مرا با بادام زمینی اشتباه کرد. در تنکابن مرا اسکتو نامند. ترکان به من طبلاق گویند و در کتب قدیم از من بنام سعد با ضم سین یاد شده است من یک ساقه زیرزمینی هستم، بقدر یک زیتون و گاهی کمی بزرگتر که دارای بوی خوشی می باشم. یک نوع من در هندوستان و پاکستان به عمل می آید و شبیه زنجبیل است که چون آنرا بر پوست بمالند پس از مدت کمی موهای آنرا از بین می برد و این نوع سمی بوده نباید استعمال کرد. انواع غیر سمی من به اسامی سعد طویل، سعد مستدیر و سعد خوراکی است. سعد ماکول را می کارند و آنرا جهت ازدیاد شیر به پستانداران می خورانند. روغن من یک رنگ قشنگ طلایی دارد، من زیاد کننده شیر و خردکننده سنگهای داخلی هستم، عروق را باز می کنم، فهم و عقل را زیاد می نمایم، رنگ رخسار را باز می کنم، معده را تقویت و اشتها را زیاد می نمایم، اعصاب را نیرو داده و شهوت را تحریک می کنم، برای معالجه زخم معده مفید می باشم. بادشکن هستم، ضد سم عقرب هستم، خواه مرا بخورند و خواه در محل نیش آن بمالند، و چون مرا با آب ساییده و روی آتش بگذارند تا نصف شود و بسته شود، سپس برداشته هر روز ناشتا قدری از آن را میل نمایند بد بویی دهان را که در اثر معده باشد برطرف می کند و سوزش دهانه معده را معالجه می نماید. مخلوط من با روغن بنه درد کمر و مثانه را تسکین می دهد و برای درد رحم نیز مفید است، چه بخورند و چه بصورت حمول مصرف کنند. چکاندن آن در گوش سنگینی آنرا برطرف می کند. مالیدن من به دندان جهت تقویت لثه و خوشبویی دهان مفید است، پاشیدن گرد من روی زخم آنرا التیام داده، سبب روییدن گوشت نو می شود.
شستشوی صورت با آب جوشانده ی من جهت زیبایی رنگ رخسار و قرمزی گونه مفید است، زیاده روی در خوردن من فشار خون را بالا می برد و خون را فاسد می کند، چون مرا داخل صابون کنند آنرا خوشبو می نمایم و استفاده از این صابون باعث نیکویی رنگ رخسار می شود. نوع سمی من که در هندوستان می روید و در ایران به عمل نمی آید، پوست را زخم می کند و موهای بدن را به سرعت از بین می برد و خوردن آن باعث جنون است.
اسم من بادام زمینی است!
اسم من بادام زمینی است، ولی عده ای به من پسته ی شام می گویند، زادگاه اولیه ی من برزیل است، ولی امروزه در بسیاری از کشورها از جمله ایران می رویم و از روغن من که بنام روغن آراشید معروف است، در طباخی و صنعت استفاده می کنند. نباید مرا با پسته ی زمینی که نام دیگرش مشک زمینی است اشتباه کرد.
بوته ی من دو نوع گل دارد، یکی گل های بزرگ و زرد رنگ که نازا می باشند. دوم گلهای کوچک که روی ساقه خوابیده، و پس از آنکه عمل آمیزش در آن انجام گرفت، در خاک فرو رفته و رشد می نماید، قسمت مورد استفاده من مغز من است که دارای روغن، مواد ازته، ویتامین های آ. ب. او. د می باشد. مقدار مواد فوق بر حسب آب و هوا در کشورها و مناطق مختلف فرق می کند.
روغن آراشید یکی از روغن های سبک و مرغوب است. مخصوصاً اگر از انواعی گرفته شود که پوست خارجی آنها نازک بوده و بخوبی جدا شوند. برای استخراج روغن از مغز من نه تنها بایستی پوست سخت خارجی آنرا گرفت، بلکه بایستی پوسته ی نازک روی مغز و نطفه ی آنرا نیز برداشت تا عمل تصفیه به آسانی صورت گیرد. از روغن من در صنعت داروسازی برای تهیه ی روغن کافوری استفاده می کنند.
| ❤ |
گل من باز کننده ی دماغ است، مخصوصاً برای پیران و سرد مزاجان بوییدن آن سر درد را تسکین می دهد و چون آب جوشانده برگ مرا در بینی بکشند، آنرا باز می کنم. شستشو با آب جوشانده ی برگ و شاخه های من به تنهایی تسکین دهنده ی سر دردهای مزمن است، و گوشت میوه و کوبیده ی برگ من چرک زخم ها را از بین می برد. چکاندن آب جوشانده ی برگ من در گوش درد و رطوبت آنرا درمان می کند. ضماد برگ من بر بالای شکم، قی را تسکین می دهد و بر رووزیر ناف کرم معده را می کشد و خوردن عصاره برگ من مانع قی کردن و باز کننده ی گرفتگی معده است.
خوردن جوشانده ی برگ من سنگ ها را می ریزاند و ادرار را زیاد می کند و خون منجمد در مثانه را خارج می کند و سموم را دفع می کند نوشیدن آب برگ تازه ی من با زنجبیل تازه درد رحم را ساکت می کند و عدم نظم و خونریزی بیش از حد عادت ماهانه زنان را اصلاح می نماید و رحم را برای بارداری آماده می سازد من برای برص و زخم های چرکی و پلید مفید می باشم صاحب کتاب دستور الاطباء نوشته چون دوازده من میوه و برگ رسیده و زرد شده ی مرا با شش من آب در خمره ریخته و سر آنرا به بندند و سه هفته در زمین خاک کنند و روزی یک مرتبه بر سر بمالند و هر سه روز یکبار به حمام بروند و بعد از حمام نیز دوباره بمالند و سر را با پارچه ی نازکی بپوشانند. زخم های آن از بین می رود و سبب روییدن مو می شود. این مرهم، کچلی و امراض جلدی را معالجه می کند و باعث روییدن مو می شود. من مضر معده بوده، زیاده روی در خوردن من باعث غش و قی صفراوی است.
من جذام - برجس - زخمهای پلید را از بین می برم و درد آنها را ساکت می کنم و صاحب کتبا دستور الاطباء نوشته چون دوازده من میوه و برگ رسیده و زرد شده ی مرا با شش من آب در خمره ریخته و سر آنرا ببندند و سه هفته در زمین خاک کنند و بعد تا شش ماه هر روز یک لیوان از آن بیاشامند بهترین دوا برای بیماری جذام و پیسی است و بخور آن به تنهایی یا با برگ پنج انگشت درد را برطرف می کند.
| ❤ |
اسم من پسته است!
فارسی من پسته است. اعراب آنرا معرب کرده فستق گویند و فرنگی ها به من پستاش خطاب می کنند. زادگاه اولیه من شمال خراسان - افغانستان و کرمان - آذربایجان - قزوین - اردستان و رفسنجان مرا به مقدار زیاد کاشته و محصولی مرغوب می دهم، مخصوصاً اگر مرا به درخت بنه پیوند نمایند. درخت من مانند درخت خرما دو پایه می باشد. یعنی گل نر و ماده ی من در دو شاخه ی مختلف قرار دارند. قسمت های پایه ی نر من دارای هورمون مردانه بوده و مقوی شهوت مردان است. چنانچه در میوه من جفت گیری بعمل نیاید آن میوه پوک و بی مغز می شود و به این پسته پوک در کتب قدیم بزغنج و بزغند گفته اند. خواص این پسته ی تلقیح نشده با پوست پسته ی مغزدار فرق بسیار دارد. و بعلت داشتن مواد مازویی شکم را بند می آورد و در دباغی مورد مصرف دارد و نوشیدن آب جوشانده ی آن نشاطآور است. مغز میوه زیادکننده و مقوی شهوت است و جهت تقویت ذهن و حافظه تجویز می شود. درمان سرفه - مقوی قلب و ضد خفقان است، برعکس سایر آجیل ها در معده تولید تخامه نمی کند، بلکه از پیچش معده جلوگیری کرده، و سردی کبد را معالجه می کند، گرفتگی کبد و کیسه ی صفرا را باز می کند و در حقیقت کبد را زهکشی می نماید و درد آنرا تسکین می دهد و با اینکه غذاییت زیادی ندارد اشخاص لاغر و ضعیف را چاق می کند، ولی هرگز باعث چاقی مفرط و بی تناسب نمی شود. اگر مرا با پوست نازک الوانی که روی مغز من است بخورند یرقان را درمان می کنم و ورم طحال را از بین میبرم و پادزهر سموم مخصوصاً نیش حشرات می باشم. جویدن مغز من مقوی دندان و لثه و خوشبو کننده ی دهان و درمان جوشهایی است که معمولاً در دهان می زند. مغز من شکم روش را بند می آورد و پوست معده را زبر می نماید، و روده ها را جارو و زهکشی می کند. از قی و سکسکه جلوگیری می کند. اسهال و تشنگی را برطرف می کند، اگر پوست سفید و سخت مرا در آب جوشانده و در آب آن بنشینند، نشستنگاه را که بیرون آمده باشد فرو می برد. چکاندن پوست درخت و برگ من جهت بند آوردن ترشحات موی سر با آن از ریزش جلوگیری می کند. روغن پسته در عطر سازی مصرف فراوان دارد. مالیدن مخلوط آن با مشک جهت درمان لقوه و تقویت حافظه توصیه شده است و چکاندن آن در دماغ آنرا پاک می کند. مخلوط روغن پسته با عنبر جهت درمان وسواس تجویز شده است.
| ❤ |
اسم من مشک زمینی است!
فارسی من مشک زمینی است، ولی عده ای به من پسته ی زمینی هم گفته اند و به همین جهت نباید مرا با بادام زمینی اشتباه کرد. در تنکابن مرا اسکتو نامند. ترکان به من طبلاق گویند و در کتب قدیم از من بنام سعد با ضم سین یاد شده است من یک ساقه زیرزمینی هستم، بقدر یک زیتون و گاهی کمی بزرگتر که دارای بوی خوشی می باشم. یک نوع من در هندوستان و پاکستان به عمل می آید و شبیه زنجبیل است که چون آنرا بر پوست بمالند پس از مدت کمی موهای آنرا از بین می برد و این نوع سمی بوده نباید استعمال کرد. انواع غیر سمی من به اسامی سعد طویل، سعد مستدیر و سعد خوراکی است. سعد ماکول را می کارند و آنرا جهت ازدیاد شیر به پستانداران می خورانند. روغن من یک رنگ قشنگ طلایی دارد، من زیاد کننده شیر و خردکننده سنگهای داخلی هستم، عروق را باز می کنم، فهم و عقل را زیاد می نمایم، رنگ رخسار را باز می کنم، معده را تقویت و اشتها را زیاد می نمایم، اعصاب را نیرو داده و شهوت را تحریک می کنم، برای معالجه زخم معده مفید می باشم. بادشکن هستم، ضد سم عقرب هستم، خواه مرا بخورند و خواه در محل نیش آن بمالند، و چون مرا با آب ساییده و روی آتش بگذارند تا نصف شود و بسته شود، سپس برداشته هر روز ناشتا قدری از آن را میل نمایند بد بویی دهان را که در اثر معده باشد برطرف می کند و سوزش دهانه معده را معالجه می نماید. مخلوط من با روغن بنه درد کمر و مثانه را تسکین می دهد و برای درد رحم نیز مفید است، چه بخورند و چه بصورت حمول مصرف کنند. چکاندن آن در گوش سنگینی آنرا برطرف می کند. مالیدن من به دندان جهت تقویت لثه و خوشبویی دهان مفید است، پاشیدن گرد من روی زخم آنرا التیام داده، سبب روییدن گوشت نو می شود.
شستشوی صورت با آب جوشانده ی من جهت زیبایی رنگ رخسار و قرمزی گونه مفید است، زیاده روی در خوردن من فشار خون را بالا می برد و خون را فاسد می کند، چون مرا داخل صابون کنند آنرا خوشبو می نمایم و استفاده از این صابون باعث نیکویی رنگ رخسار می شود. نوع سمی من که در هندوستان می روید و در ایران به عمل نمی آید، پوست را زخم می کند و موهای بدن را به سرعت از بین می برد و خوردن آن باعث جنون است.
اسم من بادام زمینی است!
اسم من بادام زمینی است، ولی عده ای به من پسته ی شام می گویند، زادگاه اولیه ی من برزیل است، ولی امروزه در بسیاری از کشورها از جمله ایران می رویم و از روغن من که بنام روغن آراشید معروف است، در طباخی و صنعت استفاده می کنند. نباید مرا با پسته ی زمینی که نام دیگرش مشک زمینی است اشتباه کرد.
بوته ی من دو نوع گل دارد، یکی گل های بزرگ و زرد رنگ که نازا می باشند. دوم گلهای کوچک که روی ساقه خوابیده، و پس از آنکه عمل آمیزش در آن انجام گرفت، در خاک فرو رفته و رشد می نماید، قسمت مورد استفاده من مغز من است که دارای روغن، مواد ازته، ویتامین های آ. ب. او. د می باشد. مقدار مواد فوق بر حسب آب و هوا در کشورها و مناطق مختلف فرق می کند.
روغن آراشید یکی از روغن های سبک و مرغوب است. مخصوصاً اگر از انواعی گرفته شود که پوست خارجی آنها نازک بوده و بخوبی جدا شوند. برای استخراج روغن از مغز من نه تنها بایستی پوست سخت خارجی آنرا گرفت، بلکه بایستی پوسته ی نازک روی مغز و نطفه ی آنرا نیز برداشت تا عمل تصفیه به آسانی صورت گیرد. از روغن من در صنعت داروسازی برای تهیه ی روغن کافوری استفاده می کنند.
| ❤ |
اسم من بادام زمینی است!
اسم من بادام زمینی است، ولی عده ای به من پسته ی شام می گویند، زادگاه اولیه ی من برزیل است، ولی امروزه در بسیاری از کشورها از جمله ایران می رویم و از روغن من که بنام روغن آراشید معروف است، در طباخی و صنعت استفاده می کنند. نباید مرا با پسته ی زمینی که نام دیگرش مشک زمینی است اشتباه کرد.
بوته ی من دو نوع گل دارد، یکی گل های بزرگ و زرد رنگ که نازا می باشند. دوم گلهای کوچک که روی ساقه خوابیده، و پس از آنکه عمل آمیزش در آن انجام گرفت، در خاک فرو رفته و رشد می نماید، قسمت مورد استفاده من مغز من است که دارای روغن، مواد ازته، ویتامین های آ. ب. او. د می باشد. مقدار مواد فوق بر حسب آب و هوا در کشورها و مناطق مختلف فرق می کند.
روغن آراشید یکی از روغن های سبک و مرغوب است. مخصوصاً اگر از انواعی گرفته شود که پوست خارجی آنها نازک بوده و بخوبی جدا شوند. برای استخراج روغن از مغز من نه تنها بایستی پوست سخت خارجی آنرا گرفت، بلکه بایستی پوسته ی نازک روی مغز و نطفه ی آنرا نیز برداشت تا عمل تصفیه به آسانی صورت گیرد. از روغن من در صنعت داروسازی برای تهیه ی روغن کافوری استفاده می کنند.
| ❤ |
من عناب هستم!
اسم من عناب است، با فتح و ضم عین هر دو خوانده می شوم. به من اون ناف - سنجد گرگان - آون نافدار - طبرخون - سیلانه - شیلانه - سیب کوهی - شیلانک نیز می گویند. من در اکثر نقاط ایران مخصوصاً سواحل دریای مازندران - خراسان - بلوچستان - بندرعباس و کرمان به عمل می آیم. خاصیت غذایی من کم است، ولی در عوض حرارت را فرو می نشانم. خنک هستم. فشار خون را کم - سینه گلو و شکم را نرم می کنم. خون را صاف کرده و خون پاک می سازم، من کمی نفاخ و دیر هضم هستم و اگر مرا در گلاب خیسانده میل نمایند هضم من آسانتر می گردد. زیاده روی در خوردن من سبب نفخ و بزرگ شدن شکم بوده و شهوت را کم و غرایز جنسی را ضعیف می سازم، خوردن ساییده من با هسته جهت زخم معده و ورم روده مفید است. من از دوستان کبد و مثانه و کلیه بوده آنها را زهکشی می کنم. جوشانده ی من با عرق کاسنی یا سکنجبین برای امراض وبا و حصبه و مطبقه مفید بوده و از فشار صفرا و خون می کاهد، و فشار خون را کم می کند. مقدار خوراک میوه من تا پنجاه عدد است.
نوشدن پنج روز متوالی، هر روز نیم لیتر آب جوشانده ی برگ من جهت دفع خارش بدن نافع است، پاشیدن برگ خشک کوبیده من جهت درمان زخم های خورده ای - آکله و زخم های بد خیم مفید است. خواه این زخم ها در دهان باشد خواه در عضوی دیگر، و چون پوست درخت مرا ساییده به تنهایی یا مساوی وزن آن سفیداب مخلوط کرده و در داخل زخم های چرکی پر کنند آنها را درمان کرده، به فوریت التیام می دهم، خوردن خاک اره چوب من جهت درمان دل پیچه، خارش و جرب مفید است، صمغ درخت من به تنهایی و یا با ادویه مناسب جهت امراض چشمی و با سرکه جهت جوشهای جلدی سودمند است، جویدن برگ تازه ی من باعث بی حسی شدن ذائقه است و به این جهت می توان از آن قبل از خوردن داروهای بد طعم استفاده نمود. میوه من تب را پایین می آورد.
کمپوت و مربای کم شیرینی من بسیار خوش خوراک و مفید است و کبد را اصلاح می کند. و فشار خون را پایین می آورد و بهمین جهت گفته اند:
اگر نشاندن خون از خواص عناب است ----- چرا هوای لبت خون من بجوش آرد
در حال حاضر 1 کاربر در حال مشاهده این موضوع است. (0 کاربران و 1 مهمان ها)
مجوز های ارسال و ویرایش
نقل قول