اهالی بربر ساکن افریقا و سودانی ها که در مراتع آفریقا و جنگل زندگی می کنند و از برکت روخانه ی نیل بهره مند شده غذای حیوانی و نباتی بیشتری دارند از همین دسته می باشند. زیان کمبود ما مواد سفیده ای منحصر به کوتاهی قد و خپلگی نیست بلکه عواقب وخیم تری دارد که بدترین آنها کاهش مقاومت بدن در برابر بیماریها است فراوانی بیماریهای سل و جذام در بین افراد فقیر و بینوا بهترین شاهد این ادعا می باشد. نود و پنج درصد جذامیان ایران ساکنان دهات کوهستانی می باشند که غذای آنها غالباً نان خشک خالی یا گاهی شیر و لبنیات بوده و از خوردن سبزیها و حبوبات محروم می باشند. امروزه ثابت شده است که بیماری جذام با این که میکربی سر سخت دارد سرایت مستقیم ندارد بلکه به کسانی سرایت می کند که غذای کافی و کامل ندارند و به همین جهت نخستین شکار این بیماری پلید شبان هایی هستند که غذای آنها منحصر به شیر و به ندرت مواد گوشتی بوده و از خوردن مواد سفیده ای گیاهی محروم می باشند و برعکس شکار میکرب سل با این که از خانواده ی میکرب جذام است غالباً اشخاص شهرنشین و دهاتی هستند که دسترسی کامل به مواد سفیده ای حیوانی و گوشت و لبنیات ندارند.
اغنیا و ثروتمندانی که زندگانی مرفهی دارند ممکن است در داخل معده و روده های آنها تعدادی کرم و انگل وجود داشته باشد ولی همانطور که گربه و سگ خانگی که غذای کافی به آنها می دهند هرگز درصدد اذیت و آزار اهالی خانه نبوده و دزدی نمی کنند این کرم ها نیز در بدن اغنیا اهلی شده و از غذاهای اضافی تغذیه کرده خون آنها را نمی مکند در صورتی که همین کرم ها در بدن بینوایان وحشی و خونخوار بوده اندام بدن میزبان آنها ضعیف و رنگ چهره ی آنها را زرد می کنند.