این مرد می پرد...
سرهنگ بهزاد پاینده، کماندوی تیپ ۶۵ نوهد ارتش،
اولینبار سال ۸۵ بود که نامش بر سر زبانها افتاد.
مردی که خودش را به ارتفاع ۲۷۰ متری برج میلاد رساند تا رکورد بینظیری را از خود در پرش از ارتفاع بهجا بگذارد.
درجه سرهنگی روی دوشش خودنمایی میکرد.
پاینده در تیپ ۶۵ نیروهای ویژه هوابرد ارتش خدمت میکند.
او قبل از پریدن از برج میلاد پرشهای زیادی از هواپیما و ارتفاعات پست انجام داده و حالا فرصتی پیش آمده بود تا توانایی خود را در آزمونی دیگر به نمایش بگذارد.
بهزاد پاینده در اولین رکوردزنی بزرگ خود از برج میلاد سربلند بیرون آمد اما این آخرین رکوردزنی نفسگیر او نبود.
چراکه پس از این رکورد به یادماندنیاش توانست سالهای ۸۸ و ۹۰ و همین چند وقت قبل با رکوردهای عجیب خود خیلیها را متعجب کند.
سال ۹۰ هم از پل قطور خوی و لالی خوزستان پرشهای بیس جامپ موفقیت آمیزی را تجربه کرد.
پاینده اخیرا هم دست به کار جالبی زد و از ارتفاع ۱۵۷ متری کابل معلق ارتفاعات سد امیرکبیر پرید.
در این میان یکی از رکوردزنیهای منحصربهفرد مرد ماجراجو به اولین پرش شبانه بیس جامپ یا همان پرش در مکان ثابت در ایران و خاورمیانه مربوط میشود، یعنی پرش از ارتفاع ۶۸ متری پل قطور.
پروازی که به خاطر ارتفاع کم و از راه رسیدن شب بسیار خطرناک بود اما پاینده با موفقیت این پرش شبانه را انجام داد و بار دیگر نام خودش را سر زبانها انداخت.
بهزاد پاینده، پایهگذار چتربازی به روش بیس جامپ در ایران و خاورمیانه است.
کارهای پاینده زمانی متفاوت شد که او توانست بارها پرشهای انفرادی و گروهی زیادی را از برج میلاد داشته باشد.
در این میان یکی از سختترین و خطرناکترین پرشهای آقای چترباز، پرش منحصربهفرد او از پل قطور در شهرستان خوی بود؛ پلی که ارتفاع آن با زمین کم است و محل خوبی برای پرش بیس جامپ به حساب نمیآید، اما پاینده بررسیهای زیادی روی این پل انجام داده بود و با تجربیاتی که داشت خودش را آماده این کار میدانست.
این موضوع دیگر غیر قابل باور بود.
خیلیها تصور میکردند این کار سرهنگ اشتباه محض است و او جان سالم به در نخواهد برد اما هیچ چیز نمیتوانست جلوی کار آقای چترباز را بگیرد.
او برای این کار جان خود را کف دستش گذاشته بود، چراکه تاریک بودن هوا یکی دیگر از موانع پیش روی پاینده بود.
تماشاچیان این رکوردزنی حق داشتند نگران جان سرهنگ باشند اما او آنقدر تجربه داشت که بتواند از پس این کار هم برآید.
او در چشم برهم زدنی از پل پرید.
تماشاگران این رکوردزنی در جایشان میخکوب شده بودند و تا لحظاتی در تاریکی هوا به دنبال سرهنگ میگشتند اما ناگهان همه متوجه فرود موفقیتآمیز آقای چترباز شدند.
فرودی که در کتاب رکوردهای ایرانی به ثبت رسید. همه چیز از سال ۶۰ شروع شد.
زمانی که سرهنگ پاینده به استخدام نیروهای ویژه هوابرد نزاجا (کلاهسبزها) درآمد. آنجا بود که با بیس جامپ آشنا شد و فعالیتهای خود را در این زمینه شروع کرد:
«در هوابرد نیروها در شرایط سختی شروع به کار میکنند.
آنها باید چتربازی، دورههای نفوذ از راه دریا، دورههای ضد تروریست و رهایی گروگان، کوهنوردی، غواصی، هنرهای رزمی و... را بخوبی آموزش ببینند.»
پاینده در حال حاضر سمت رئیس کمیته چتربازی انجمن ورزشهای هوایی کشور و نائب رئیس هیات چتربازی ارتش و نیروهای مسلح را به دوش میکشد.
او موفق شد سال ۶۱ دوره چتربازی اتوماتیک و سقوط آزاد را پشت سر بگذارد، او در سقوط آزاد به قدری موفق بود که مدرک مربیگری این دوره را دریافت کرد و موفق شد بیش از ۶۰۰ نفر را آموزش سقوط آزاد و چتربازی اتوماتیک بدهد.
اما نقطه اوج آقای چترباز برمیگردد به همان سال ۸۵ زمانی که اولین پرش خود را از برج میلاد انجام داد.
او میگوید:
«البته ما سال ۹۰ پرش جالب دیگری را هم با یک گروه ۳۳ نفره در قالب تیم انجمن ورزشهای هوایی کشور تجربه کردیم.
در این پرش من همراه مارتین داماس کانادایی به صورت دو نفره از ارتفاعات برج میلاد پرشی دو نفره را انجام دادیم.» این پرش حسابی سر و صدا به پا کرد.
این روزها بهزاد پاینده حسابی سرش گرم کار است.
او در رشتههای پروازی شاگردان زیادی را آموزش میدهد و تصمیم دارد بزودی دست به کارهای تازهای بزند:
«من میخواهم رکورد دیگری را در سقوط آزاد داشته باشم و از طرفی قصد دارم یکی از دوستان نابینای خود را آماده پرش بانجی جامپینگ و چتربازی کنم.»
لازم به ذکر است که جناب سرهنگ پاینده بهترین و رکورددارترین چترباز خاورمیانه و از بهترین چتربازان دنیاست، و افتخارات زیادی برای ارتش و کشورش ایران کسب کرده است.