تحریفات واقعه عاشورا در بیان شهید مطهری

[نرگس منتظر]

واقعیت اربعین
نمونه دیگر اربعین است.
اربعین که می‌رسد، همه این روضه را می‌خوانند و مردم هم خیال می‌کنند این طور است که اسرا از شام به کربلا آمدند و در آنجا با جابر ملاقات کردند در صورتی که به جز در کتاب لهوف که آن هم نویسنده اش یعنی سیدبن طاووس در کتاب های دیگرش آن را تکذیب و لااقل تایید نکرده است؛ در هیچ کتاب دیگری چنین چیزی ذکر نشده است و هیچ دلیل عقلی هم آن را قبول نمی کند.

جابر اولین زائر امام حسین (ع) بوده است و اربعین هم جز موضوع زیارت امام حسین (ع) هیچ چیز دیگری ندارد.

موضوع، تجدید عزای اهل بیت نیست، موضوع آمدن اهل بیت به کربلا نیست، اصلا راه شام از کربلا نیست، راه شام به مدینه، از همان شام جدا می‌شود.
آن چیزی که بیشتر دل انسان را به درد می‌آورد این است که اتفاقا در میان وقایع تاریخی کمتر واقعه ای است که از نظر نقل های معتبر به اندازه حادثه کربلا غنی باشد.

[نرگس منتظر]

آیا هدف وسیله را مباح می کند؟
مرحوم حاجی نوری نکته ای را در کتاب لؤلؤ و مرجان ذکر کرده است و آن این که عده ای گفتند موضوع امام حسین و گریه بر او، ثوابش آن قدر زیاد است که از هر وسیله ای برای این کار می‌شود استفاده کرد.

یک حرفی امروزی ها در مکتب "ماکیاول" در آورده‌اند که می‌گویند هدف، وسیله را مباح می‌کند؛ هدفت خوب باشد، وسیله هرچه شد، شد! گفتند ما یک هدف مقدس و منزه داریم و آن این است که گریستن بر امام حسین کار بسیار خوبی است و باید گریست.

به چه وسیله بگریانیم؟ به هر وسیله که شد! هدف که مقدس است، وسیله هرچه شد، شد.
اگر تعزیه در آوریم، تعزیه های اهانت آور، درست است یا نه؟ گفتند اشک جاری می‌شود یا نه؟ همین قدر که اشک جاری شود، اشکال ندارد!

[نرگس منتظر]

ماجرای جعل فوری داستان تکان دهنده
در ۱۰، ۱۵ سال پیش که به اصفهان رفته بودم، در آنجا مرد بزرگی بود، مرحوم حاج شیخ محمد حسن نجف آبادی اعلی ا... مقامه، خدمت ایشان رفتم و روضه ای را که تازه در جایی شنیده بودم و تا آن وقت نشنیده بودم، برای ایشان نقل کردم.
آن روضه‌خوان این روضه را خواند و به قدری مردم را گریاند که حد نداشت.

داستان پیرزنی را نقل می‌کرد که در زمان متوکل می‌خواست به زیارت امام حسین برود و آن وقت جلوگیری می‌کردند و دست ها را می‌بریدند تا این که قضیه را به آنجا رساند که این زن را بردند و در دریا انداختند.
در همان حال این زن فریاد کرد یا ابوالفضل العباس، یا ابوالفضل العباس، هنگامی که داشت غرق می‌شد سواری آمد و گفت رکاب اسب مرا بگیر، رکابش را گرفت، گفت چرا دستت را دراز نمی‌کنی؟ گفت من دست در بدن ندارم، که مردم خیلی گریه کردند.

مرحوم حاج شیخ محمد حسن تاریخچه قضیه را این طور نقل کرد. گفت یک روز در حدود بازار، حدود مدرسه صدر، مجلس روضه ای بود که از بزرگترین مجالس اصفهان بود واعظ معروفی گفته بود که من آخرین منبری بودم.
منبری های دیگر می آمدند و هنر خودشان را برای گریاندن مردم اعمال می‌کردند، هر کسی می‌آمد روی دست دیگری می‌زد، بعد از منبر خود می‌نشست تا هنر روضه خوان بعد از خود را ببیند.
این مراسم تا ظهر طول کشید. دیدم هر کسی هر هنری داشت به کار برد، اشک مردم را گرفت.
فکر کردم که من چه کنم؟ همان جا این قصه را جعل کردم رفتم قصه را گفتم از همه بالاتر زدم.
عصر آن روز رفتم در مجلس دیگری که در چارسو بود، دیدم آن که قبل از من منبر رفته همین داستان را می‌گوید. کم کم در کتاب ها هم نوشتند و چاپ هم کردند!

[نرگس منتظر]

سنگباران کردن مردم برای گریه کردن!
حاجی نوری در کتابش نوشته است یکی از طلاب نجف اهل یزد برایم نقل کرد در جوانی سفری پیاده از راه کویر به خراسان می‌رفتم. در یکی از دهات نیشابور یک مسجدی بود و من چون جایی را نداشتم، در مسجد رفتم و پیش نماز مسجد آمد و نماز خواند و بعد منبر رفت.
در این بین با کمال تعجب دیدم فراش مسجد مقداری سنگ آورد و تحویل پیشنماز داد.
وقتی روضه را شروع کرد، دستور داد چراغ ها را خاموش کردند. چراغ ها که خاموش شد، سنگ ها را به طرف مستمعین پرتاب کرد که صدای فریاد مردم بلند شد.
چراغ ها که روشن شد دیدم سرهای مردم شکسته و مجروح شده است و در حالی که اشکشان می‌ریخت از مسجد بیرون رفتند.

رفتم نزد پیشنماز و به او گفتم این چه کاری بود که کردی؟! گفت من امتحان کردم که این مردم با هیچ روضه ای گریه نمی‌کنند.
چون گریه کردن برای امام حسین اجر زیاد و ثواب زیادی دارد و من دیدم که راه گریاندن این‌ها منحصر است به این که سنگ به کله شان بزنم، از این راه این‌ها را می‌گریانم!! چون هدف وسیله را مباح می‌کند، هدف، گریه بر امام حسین است ولو این که یک دامن سنگ به کله مردم بزند.
پس این یک عامل خصوصی در این قضیه بوده که در این جعل ها و تحریف ها دخالت داشته است.

[نرگس منتظر]

خواب دیدم گوشت بدن امام حسین علیه السلام را دارم می‌کنَم!
حاجی نوری حکایت دیگری را نقل می‌کند که تاثر آور است. مردی رفت نزد مرحوم صاحب مقامع، گفت دیشب خواب وحشتناکی دیدم.
پرسید چه خوابی دیدی؟ گفت خواب دیدم با این دندان های خودم گوشت های بدن امام حسین علیه السلام را دارم می‌کنَم! این مرد عالم لرزید، سرش را پایین انداخت، مدتی فکر کرد.
گفت شاید تو مرثیه خوان هستی، گفت بله. فرمود بعد از این یا اساسا مرثیه خوانی را ترک کن، و یا از کتاب های معتبر نقل کن.
تو با این دروغ هایت گوشت بدن امام حسین را با دندان های خودت می‌کنی! این لطف خدا بود که در این رویا به تو نشان بدهد.
اگر کسی تاریخ عاشورا را بخواند می‌بیند از زنده ترین و مستند ترین و از پرمنبع ترین تاریخ ها است.

[نرگس منتظر]

دروغی درباره امام سجاد (ع)
مرد دیگری است به نام حمید بن مسلم که از وقایع نگارهای لشکر عمر سعد بوده است.
یکی از حاضرین واقعه، شخص امام زین العابدین علیه السلام است که همه قضایا را نقل کرده اند. نقطه ابهامی در تاریخ امام حسین وجود ندارد.

حاجی نوری یک داستان جعلی و تحریفی درباره امام زین العابدین (ع) نقل می‌کند که اشاره می کنم: می‌گوید در روز عاشورا وقتی که برای ابا عبدا... یاوری باقی نماند، حضرت برای خداحافظی به خیمه امام زین العابدین(ع) رفتند.
حضرت امام زین العابدین(ع) فرمود:
پدر جان کار شما و این مردم به کجا کشید (یعنی تا آن وقت امام زین العابدین بی خبر بوده است).
فرمود پسر جان به جنگ کشید. این، جعل است، دروغ است.

امام زین العابدین که العیاذ با... آن قدر مریض و بیهوش نبوده که نفهمد چه گذشته است.
تاریخ می‌نویسد حتی در همان حال، امام حرکت کرد.
فرمود عمه عصای مرا با یک شمشیر بیاور. یکی از کسانی که حاضر در واقعه بوده و آن را نقل کرده است، شخص امام زین العابدین علیه السلام بوده است.

پس توبه کنیم، واقعا باید توبه کنیم، به خاطر این جنایت و خیانتی که نسبت به اباعبدا... الحسین علیه السلام و اصحاب و یاران و خاندانش مرتکب می‌شویم، و همه افتخارات این ها را از میان می‌بریم. توبه کنیم و بعد، از این مکتب تربیتی استفاده کنیم.


منبع: مرکز مطالعات شیعه
راسخون