درکتاب پوشاک باستانی ایرانیان می‌خوانیم:
... مرد و زن به واسطه اختلافی که میان پوشش سرشان وجود دارد، ازهم تمیز داده می شوند .15
درباره دوره بعد از مادها، یعنی هخامنشیان نیز می‌نویسد:
ازروی برخی نقوش مانده ازآن زمان ، به زنان بومی برمی‌خوریم که پوششی جالب دارند. [زنان] چادری مستطیل برروی همه لباس خود افکنده در زیر آن، یک پیراهن با دامن بلند و در زیر آن نیز ، پیراهن بلند دیگری تا به مچ پا نمایان است.16 زنان عهد اشکانی نیز قبایی تا زانو برتن می‌کردند، با شنلی که برافکنده می‌شد و نیز نقابی داشتند که معمولا به پس سرمی آویختند.17
حجاب در دوره ساسانیان نیز چنان اهمیتی داشت که نوشته‌اند:
حتی لباس هنرپیشگان زن، مانند لباس های بلند سایر بانوان ، تا پشت پاکشیده شده است.18 هنگامی که سه تن از دختران کسری، پادشاه ساسانی را با ثروت فراوانی از اموال، برای عمر آوردند ، شاهزادگان ایرانی را در برابر عمر درحالی که با پوشش و نقاب، خود را پوشانده بودند،ایستاندند. 19
بدین ترتیب باید پذیرفت که حجاب و پوشش مناسب زنانه، از نخستین انسان‌ها، یعنی آدم و حوا آغاز می‌گردد. در قرآن کریم در مورد داستان حضرت آدم و حوا چنین آمده است:
فلما ذاقا الشجرة بدت لهما سواتهما و طفقا یخصفان علیهما من ورق الجنة.(اعراف، 22/7) «آن گاه که آدم و حوا از درخت ممنوعه خوردند، پوشش خود را از دست داده (عورتشان آشکار گردید) و به سرعت، با برگ درختان بهشتی خود را پوشاندند.»
جز در میان چند قوم نادر و بدوی، هیچ گزارشی از بی‌حجابی زنان در تاریخ گزارش نشده است؛ بلکه همه اخبار و تحقیقات حاکی از اهتمام زنان به حجاب‌های ویژه و بومی خود بوده است.
نقل قول
