با سلام
راست گفتن ، بر ملا ، کردن اسرار دیگران نیست
راست گفتن ، یعنی ازادی ،
علی رغم تفاسیر گوناگون از ازادی توسط اندیشمندان جهان ، ازادی را میتوان در راستگویی خلاصه کرد ، دروغگویی نیز از نشانه های خفقان و ترس است
هرگاه بحث از راستی و راستگویی به میان می اید ، همگان انرا تائید میکنند ،
همه اذعان میدارند که راستی و راستگوئی چه مزیت هایی دارد ، و بر خلاف ان دروغ گفتن چه ضررهائی برای فرد،و گروه و جامعه ببار می اورد
خیلی ها هم استناد به ایات و احادیث می نمایند ، که راستگویان در اخرت چه مرتبه و مقامی نزد خداوند دارند ، و یا دروغ و دروغگویی چه عقوبت و جزایی در انتظارشان می باشد ، در احادیث امده ، دروغگو دشمن خداست ،،
اما با کمی دقت در حوزه فعالیت خودمان و جوانب محیط زندگیمان خیلی ساده و اسان می یابیم که اکثر اوقات ، تعدادی از افراد ، دور و برمان ، انچنان که اظهار میدارند و مدعی اند ، و چنان با حرارت در باره صداقت و راستی سخن میگویند ، که انگار از بدو تولدشان
بجز حقیقت حرف دیگری از زبانش جاری نشده است ،،
قلبا، کمتر با راستی و درستی در اعمال و کردارشان کنار می ایند ، چنانچه گویی از راستی و صداقت می ترسند ، که مبادا کسی مچ شان را بگیرد ، ویا شان و مقام اجتماعی و اداری شان بخطر بیافتد و یا برایشان کسی پاپوش بدوزد ، در حالیکه شاید این اتفاقات هرگز رخ ندهد و کسی سئو ، نیت برای فردی که قلبا، و باطنا، از راستگوئی و صداقت می ترسد ، نداشته باشد
با این حال در جامعه کم نیستند کسانیکه از صداقت و راستگوئی بیزارند ، نه خودشان راست میگویند ، نه از راستگویان دلخوشی دارند ،،
ازادی اندیشه ، بیان ، قلم ، انتخاب ، در جامعه راستگویان بوجود میاید ازادی های بشری هنگامی به رشد و بالندگی میرسد ، که جامعه اخلاق راست پنداری و راست گفتاری و راست کرداری را پیشه نمایند ،
در انصورت است که جامعه به امنیت مطلوب دست می یابد ،