عملیات والفجر 2
پس از موفقیت رزمندگان اسلام در عملیات والفجر 1 که در جبهه های میانی اجرا و ضربات سختی بر نیروهای عراقی وارد شد.
در شمال غرب و در مناطق سخت و صعب العبور کوهستانی در حد فاصل بین ارتفاعات قمطیره و تمرچین که مامنی برای اشرار و گروهک های ضد انقلاب داخلی نیز بود مورد توجه قرار گرفت و بر همین اساس منطقه عملیات والفجر 2 انتخاب گردید .
در این منطقه پادگان حاج عمران که از اهمیت سوق الجیشی بر خوردار است قرار دارد و از شمال به ارتفاعات چنارستان و کلاشین ، از جنوب به ارتفاعات بسیار مرتفع سکران و کدو ، از شرق به ارتفاعات تمرچین و شهر مرزی پیرانشهر و از غرب به تنگه در بند و شهر چومان مصطفی ( عراق ) محدود می شود .
علاوه بر تصرف ارتفاعات مهم این منطقه مسائل مهم دیگر عبارت بودند از:
1- تسلط بر تردد گروهک های ضد انقلاب و کنترل آنها
2- ایجاد تسهیلات و پشتیبانی لازم از اکراد مسلمان و مبارزه عراق
3- فراهم سازی امکان گسترش عملیات نامنظم در خاک عراق
4- حفظ پیرانشهر از هرگونه تهاجم و تجاوز نیروهای عراقی
5- زمینه سازی برای نزدیکی بیشتر به شهر و تاسیسات نفتی کرکوک
نیروهای متجاوز عراق ، سه رده خط پدافندی داشتند که هر رده آن پوشیده از موانع و استحکامات بود . همچنین در اطراف پایگاه سیم خاردار و میادین مین نصب و تعبیه و بر روی ارتفاعات ، نور افکن قرار داده شده بود. نیروهای عمل کننده رزمندگانی از ارتش شامل تیپ2 لشگر 77 پیاده و عناصر دیگر از لشگر های 64 پیاده و 92 زرهی و تیپ 40 به همراهی 2 گردان از سپاه پاسداران و جنگجویان نا منظم و به استعداد 16 گردان و یک گردان مکانیزه بودند که تحت امر قرارگاه حمزه سید الشهدا قرار داشتند . تیز پروازان هوانیروز نیز پشتیبانی عملیات را بر عهده داشتند.
در ساعت 1 بامداد روز 29 تیر 1362 عملیات با رمز ( یا الله ) آغاز شد .رزمندگان دلاور اسلام، با صعود به ارتفاعات حساس منطقه و عبور از آنها ضربات سنگینی بر نیروهای عراقی و اشرار ضد انقلاب وارد ساختند و تعداد زیادی از آنها به هلاکت رسانیدند .
در این عملیات که مدت 24 روز به طول انجامید ، تعدادی از شهرهای کردنشین ایران از تیررس نیروهای عراق خارج شد و با تصرف ارتفاعات حساس منطقه و پادگان حاج عمران نیروهای ضد انقلاب، سرکوب و رزمندگان ایران اسلامی با تصرف 80 پایگاه دشمن 200 کیلومتر مربع از خاک عراق بر شهر چومان مصطفی نیز مسلط گردید .